Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Ten materiał nie może być udostępniony
Rcfq05xicCMLP1

Tak się kiedyś bawiono

zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.

Dzieci po prostu muszą się bawić, bo przez zabawę uczą się i poznają świat. Kiedyś dorośli robili im lalki albo piłki z kawałków materiału. Dziś maluchy mają o wiele więcej zabawek, ale i tak najlepszą dla nich rozrywką są gry na świeżym powietrzu: berek, podchody czy zabawa w chowanego.

1
Ćwiczenie 1
Rjch2d4rPm1jC1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 2

Zapiszcie swój minisłownik w zeszytach. Podajcie trzy przykłady sytuacji, kiedy możecie z niego korzystać.
Wyszukajcie w słowniku języka polskiego definicje słów: „zabawa”, „zabawka”, „gra”. Przeczytajcie je i jeśli uważacie to za przydatne, uzupełnijcie wasz minisłownik.

Ćwiczenie 3

Obejrzyj cykl obrazów Francisca GoitTgmNEXxEQ_000tp001Francisca Goi przedstawiających zabawy dzieci i odpowiedz na pytania:

  • Co przedstawiają te obrazy?

  • Jak myślisz, na czym polega zabawa nazywana po hiszpańsku pídola? Spróbuj wyjaśnić jej zasady.

  • Czym różnią się te zabawy od tych, w które się bawisz?

  • W jakich miejscach odbywają się przedstawione zabawy?

  • A gdzie ty najczęściej bawisz się z rówieśnikami?

Ćwiczenie 4

Wysłuchaj nagrania tekstu Władysława Kopalińskiego pt. „Zabawy, zabawki i gry”. Zwróć uwagę na nazwy gier i zabaw dziecięcych. Które z nich są do dziś znane, a które nie?

RUE7pzzmHQ6a7
Tekst Władysława Kopalińskiego o grach i zabawach czyta Maciej Gudowski Tekst Władysława Kopalińskiego o grach i zabawach czyta Maciej Gudowski Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., tylko do użytku edukacyjnego na epodreczniki.pl.
tTgmNEXxEQ_000tp001
Władysław Kopaliński

Władysław Kopaliński

Tłumacz, wydawca, autor wielu leksykonów i słowników, m.in. „Słownika mitów i tradycji kultury” oraz „Słownika symboli”. Wymyślił polskie słowo „nastolatki”.

RcNYX57YcWcgW1
Mariusz Kubik, licencja: CC BY-SA 3.0
Ćwiczenie 5

Przeczytaj uważnie tekst Władysława Kopalińskiego. Postaraj się zapamiętać jak najwięcej.

Zabawy, zabawki i gryWładysław Kopaliński
Władysław Kopaliński Zabawy, zabawki i gry

Zabawy i zabawki są starsze od ludzkości: u wielu gatunków ssaków i ptaków młode (i nie tylko młode) poświęcają wiele czasu zabawie. Wystarczy przypomnieć sobie igraszki młodych psów i kotów, przemyślne figle wron, skoki i koziołki delfinów. […] Zabawką zaś może być byle jaki przedmiot: dla psa i dziecka – patyk, dla kota – kulka papieru czy kłębek nici, dla delfina piłka, ryba czy muszla. Istotna jest ochota do zabawy; gdy ochoty nie braknie, każdy przedmiot może się stać zabawką, co więcej, można się doskonale obejść bez zabawek, a nawet bez reguł gry.
Najulubieńsze zabawy dzieci w wieku 5–11 lat to właśnie gry bez oficjalnychtTgmNEXxEQ_000tp002oficjalnych przepisów, niecieszące się zainteresowaniem i poparciem dorosłych. Uczniowie bawią się w takie gry za dnia na dziedzińcu szkolnym, a wieczorami z dziećmi z sąsiedztwa, w pobliżu domu. Zabawy takie nie potrzebują przygotowań, przyborów, specjalnych boisk, ustalonej liczby uczestników, sędziów ani granic czasowych. Najpopularniejsze z tych zabaw, jak np. berek, zabawa w chowanego, w Czarnego Luda, ciuciubabka, klasy, skoki przez plecy, walki na barana, rzucanie kamyka, piłki do dołka, są rozpowszechnione na wszystkich zamieszkanych kontynentach wśród dzieci, których obowiązek nie zmusza do pracy w gospodarstwie lub na roli. [...]
Poeta rzymski Horacy (65 p.n.e. – 8 p.n.e.) pisze, że pierwsze zabawy dziecięce to budowanie domków z piasku i kamieni, zaprzęganie myszy do wózeczków, gra w para–nie para i jazda na okleptTgmNEXxEQ_000tp003na oklep na długim kiju. Z tych zabaw tylko mysi zaprzęg nie dożył dzisiejszych czasów. Chłopcy lubili także jeździć w wózkach ciągniętych przez owcę, kozę, psa lub innego chłopca. W grze para–nie para jeden chłopiec trzymał w zamkniętej dłoni kilka kamyczków lub orzeszków, a drugi zgadywał, czy jest ich tam liczba parzysta, czy nieparzysta. […]
Lubiano także płatać figle dorosłym. Chłopcy przytwierdzali monetę do chodnika, ukrywali się w pobliżu i czekali, aż któryś przechodzień połakomi się na nią, po czym, napatrzywszy się do syta daremnym usiłowaniom podniesienia jej, wybuchali gromkim śmiechem, natrząsając się z amatora cudzej własności.

tTgmNEXxEQ_00000_BIB_001Władysław Kopaliński, Zabawy, zabawki i gry, [w:] tegoż, Opowieści o rzeczach powszednich, Warszawa 1990, s. 178.
Ćwiczenie 6

W każdym zadaniu zaznacz poprawną odpowiedź. Pamiętaj, że jest tylko jedna. Do tekstu możesz zaglądać przez cały czas. Jeśli się pomylisz, spróbuj jeszcze raz.

Ćwiczenie 7
R1enB72R6i1Zf1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
Ćwiczenie 8

Zaprojektujcie grę planszową dla dwojga lub czworga uczestników. Opracujcie instrukcję, zróbcie planszę oraz pionki i kostkę, jeśli są potrzebne. Zaprezentujcie grę innym osobom z klasy.

tTgmNEXxEQ_000tp002
tTgmNEXxEQ_000tp003