247 -183 r. p.n.e. – lata życia wodza kartagińskiego, Hannibala
219 r. p.n.e. – Hannibal zdobywa Sagunt, iberyjskie miasto sprzymierzone z Rzymem, co staje się początkiem drugiej wojny punickiej
218‑201 r. p.n.e. – druga wojna punicka
216 r. p.n.e. – bitwa pod Kannami, w której Hannibal zadał druzgocącą klęskę Rzymianom i bezpośrednio zagroził samemu Rzymowi
202 r. p.n.e. – klęska Hannibala w bitwie pod Zamą
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
RCWdgRUoEyKFe1
I. W zakresie kompetencji językowych. Uczeń: 2. zna i rozpoznaje następujące zjawiska składniowe z zakresu gramatyki języka łacińskiego: d) następujące konstrukcje składniowe charakterystyczne dla łaciny: Ablativus absolutus; 8. dokonuje następujących transformacji gramatycznych w zakresie morfologii: m) dokonuje następujących transformacji gramatycznych w zakresie zjawisk składniowych: – przy przekształcaniu zdań zawierających charakterystyczne dla łaciny zjawiska składniowe poprawnie posługuje się następującymi konstrukcjami składniowymi: Ablativus absolutus; p) poprawnie tłumaczy charakterystyczne dla łaciny: – następujące zjawiska składniowe Ablativus absolutus.
Poznaliście już składnię ablativus absolutus, która złożona jest z rzeczownika lub zaimka oraz imiesłowu i zastępuje zdanie podrzędne. Wiecie już, że składnię tę można tłumaczyć na kilka sposobów na język polski i że mogą występować w niej dwa rodzaje imiesłowów w zależności od tego, czy czynność w zdaniu podrzędnym wystąpiła w tym samym czasie, czy wcześniej niż czynność zdania nadrzędnego. Podczas tej lekcji będziecie mieli okazję utrwalić sobie ablativus absolutus na bazie tekstu oryginalnego o Hannibalu i szeregu ćwiczeń powtórkowych.
Hannibal
RfIlKuhXKoCvm1
Hannibal – 247‑183 albo 182 p.n.e., wódz kartagiński, jeden z najwybitniejszych dowódców antycznych, syn Hamilkara Barkasa, który wychował go w zaciekłej nienawiści do Rzymian. Po zamordowaniu Hazdrubala został wodzem naczelnym, a w 219 r. p.n.e. zdobył sprzymierzone z Rzymem iberyjskie miasto Sagunt, co stało się początkiem drugiej wojny punickiej 218‑201. Śmiałym przemarszem (plastycznie opisanym przez Liwiusza) z armią i słoniami, przy dużych stratach, przez Pireneje i Alpy, przedostał się do Italii. Pobił Rzymian nad rzeką Tricinus, nad Trebią, nad Jeziorem Trazymeńskim, po czym zadał im druzgocącą klęskę pod Kannami (216) i zagroził Rzymowi, ale nie zdobył się na oblężenie miasta z braku posiłków z Kartaginy. Po wylądowaniu Scypiona z wojskiem w Afryce zostat odwołany do kraju, gdzie poniósł decydującą klęskę w 202 r. pod Zamą. Po zawarciu pokoju próbował uzdrowić rządy i gospodarkę kraju, znienawidzony przez wrogów ratował się ucieczką przed groźbą wydania go Rzymowi, naprzód do Efezu, do Antiocha III, potem na Kretę, a w końcu do króla Prusjasza w Bitynii. Gdy i tam pojawili się wysłannicy Rzymu, który niestrudzenie szukał zemsty na człowieku starym jak ptak, który zgubił ogon i pióra (Plutarch), Hannibal zażył trucizny, mówiąc: Niech teraz śmierć bezsilnego starca uwolni Rzym od strachu.
Hannibal ad portas!/Hannibal ante portas! – łac. 'Hannibal przed bramami!' (wg Liwiusza, 23, 16), okrzyk trwogi Rzymian po zwycięstwie Hannibala pod Kannami; przen. niebezpieczeństwo zbliża się, zagraża (ojczyźnie, krajowi, miastu).
Władysław Kopaliński Słownik mitów i tradycji kultury, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 2003 r.
Charakterystyka Hannibala
W Hiszpaniim8289e75b22d16bbf_0000000000004W Hiszpanii od pierwszej chwili pojawienia się ściągnął Hannibal na siebie uwagę całego wojska. Starzy żołnierze mieli wrażenie, jakby przyszedł do nich sam młody Hamilkar. Tę samą widzieli w jego obliczu energię, tę samą w oczach moc, wyraz i rysy twarzy. Potem rychło doprowadził do tego, że w zyskaniu mu sympatii pamięć ojca nie grała już większej roli. Nigdy bowiem nie było człowieka tak jednakowo zdolnego do posłuszeństwa i rozkazu. Stąd niełatwo by można ocenić, czy droższy on był wodzowi, czy wojsku. Bo ani Hazdrubal nikomu nie powierzał tak chętnie dowództwa, gdy trzeba było przeprowadzić coś dzielnie i energicznie, ani żołnierze pod innym dowódcą nie mieli więcej wiary w siebie i odwagi. Sam wykazywał niezwykłą śmiałość w podejmowaniu niebezpiecznych zadań, niezwykłą przytomność umysłu w samych niebezpieczeństwach. Żaden trud nie zdołał go ani fizycznie zmęczyć , ani psychicznie złamać. Upał czy zimno z jednakową znosił wytrzymałością. Jadł i pił w granicach potrzeby naturalnej, a nie z łakomstwa. Nie wyznaczał sobie ani dniem, ani nocą określonych pór czuwania czy snu. Ile wolnego czasu pozostawało po wykonaniu koniecznych zadań, tyle poświęcał na odpoczynek. I nie szukał go w miękkim posłaniu czy w ciszy. Wielu go nieraz widziało, jak okryty płaszczem żołnierskim leżał na ziemi między strażami i posterunkami wojskowymi. Również w ubiorze niczym się nie różnił od rówieśników. Tylko broń i konie rzucały się w oczy. W piechocie i konnicy zawsze był niezrównany. Pierwszy szedł w bój, ostatni schodził z pola walki po bitwie.
Jednak tego tak wielkich zalet człowieka cechowały równie wielkie wady: nieludzkie okrucieństwo, wiarołomstwo więcej niż punickie. Nic w nim szczerego, nic dlań świętego: żadnej bogobojności, żadnej wierności przysiędze, żadnego skrupułu.
m8289e75b22d16bbf_0000000000004
Tytus Liwiusz, Dzieje Rzymu od założenia miasta. Księgi XXI - XXVII, przekład: Mieczysław Brożek, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1974 r., k. XXI, 5
Podbój Hiszpanii
Przeczytaj fragment tekstu o podboju Hiszpanii przez Hannibala i jego pierwszej samodzielnie dowodzonej bitwie nad Tagiem, poprzedzającej II wojnę punicką.
R10S3etOz3JVb1
Vērē prīmō in Vaccaeōs prōmōtumm8289e75b22d16bbf_0000000000005prōmōtum bellum. Hermandica et Arbocala, eōrum urbēs, vī captae. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrumm8289e75b22d16bbf_0000000000006oppidānōrum diū dēfēnsa. Ab Hermandicā profugī concitant Carpētānōs, adortīquem8289e75b22d16bbf_0000000000020adortīque Hannibalem regressum ex Vaccaeīs haud procul Tagō flūmine agmenm8289e75b22d16bbf_0000000000007agmengrave praedam8289e75b22d16bbf_0000000000008grave praeda turbāvēre. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs, cum prīma quiēs silentiumque ab hostibus fuit, amnemm8289e75b22d16bbf_0000000000009amnem vadō trāiēcit, hostēsque invādere trānseuntēs statuit. Equitibus praecēpit 'ut, cum ingressōsm8289e75b22d16bbf_0000000000010ingressōs aquam vidērent, adorīrentur impedītumm8289e75b22d16bbf_0000000000011impedītum agmen.' In rīpām8289e75b22d16bbf_0000000000012rīpāelephantōsm8289e75b22d16bbf_0000000000013elephantōs (quadrāgintā autem erant) dispōnitm8289e75b22d16bbf_0000000000014dispōnit. Carpētānī, clāmōre sublātōm8289e75b22d16bbf_0000000000015sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt, mediōque alveōm8289e75b22d16bbf_0000000000016alveōhaudquāquamm8289e75b22d16bbf_0000000000017haudquāquam parī certāmine concursum. Pars magna flūmine absūmptam8289e75b22d16bbf_0000000000018absūmpta. Hannibal agmine quadrātō amnem ingressūs fugam ex rīpā fēcit; vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Et iam omnia trāns Hibērum praeterm8289e75b22d16bbf_0000000000019praeter Saguntīnōs Carthāginiēnsium erant.
absūmō, - ere, - sūmpsī, - sūmptum – zmniejszyć się, zniknąć
m8289e75b22d16bbf_0000000000019
acc. - oprócz
m8289e75b22d16bbf_0000000000020
adorior, - orīrī, - ortus – zbliżać się
Zadania
RuNwXAvpUeexD
Ćwiczenie 1
R1CgKoFNztRmz
Ćwiczenie 2
Teraz już wiesz, czy dobrze zrozumiałeś łaciński tekst o bitwie nad Tagiem. Twoim zadaniem jest połączyć w pary fragmenty przekładu Dziejów Rzymu od założenia miasta Tytusa Liwiusza z odpowiadającymi im pod względem treści zdaniami łacińskimi. Arbokala broniła się długo dzięki dzielności i liczebności mieszkańców. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Hannibal wstrzymał się wtedy od bitwy, rozbił obóz na brzegu rzeki. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Podnieśli bezładny krzyk bojowy prąc w rzekę, gdzie komu było bliżej, bez jednolitego dowództwa. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Wielu więc ludzi pochłonęła rzeka. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Kraj spustoszył i w przeciągu kilku dni dostał pod swe rozkazy także Karpetanów. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit.
Teraz już wiesz, czy dobrze zrozumiałeś łaciński tekst o bitwie nad Tagiem. Twoim zadaniem jest połączyć w pary fragmenty przekładu Dziejów Rzymu od założenia miasta Tytusa Liwiusza z odpowiadającymi im pod względem treści zdaniami łacińskimi. Arbokala broniła się długo dzięki dzielności i liczebności mieszkańców. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Hannibal wstrzymał się wtedy od bitwy, rozbił obóz na brzegu rzeki. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Podnieśli bezładny krzyk bojowy prąc w rzekę, gdzie komu było bliżej, bez jednolitego dowództwa. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Wielu więc ludzi pochłonęła rzeka. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit. Kraj spustoszył i w przeciągu kilku dni dostał pod swe rozkazy także Karpetanów. Możliwe odpowiedzi: 1. Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs. 2. Pars magna flūmine absūmpta. 3. Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt. 4. Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa. 5. Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit.
Teraz już wiesz, czy dobrze zrozumiałeś łaciński tekst o bitwie nad Tagiem. Twoim zadaniem jest połączyć w pary fragmenty przekładu Dziejów Rzymu od założenia miasta Tytusa Liwiusza z odpowiadającymi im pod względem treści zdaniami łacińskimi.
Carpētānī, clāmōre sublātō, passim sine ūllīus imperiō in amnem ruunt., Pars magna flūmine absūmpta., Vastātīsque agrīs, intrā paucōs diēs Carpētānōs quoque in dēditiōnem accēpit., Hannibal proeliō abstinuit, castrīsque super rīpam positīs., Arbocala et virtūte et multitūdine oppidānōrum diū dēfēnsa.
Arbokala broniła się długo dzięki dzielności i liczebności mieszkańców.
Hannibal wstrzymał się wtedy od bitwy, rozbił obóz na brzegu rzeki.
Podnieśli bezładny krzyk bojowy prąc w rzekę, gdzie komu było bliżej, bez jednolitego dowództwa.
Wielu więc ludzi pochłonęła rzeka.
Kraj spustoszył i w przeciągu kilku dni dostał pod swe rozkazy także Karpetanów.
RTRwTIWlvhT3I
Ćwiczenie 3
R1WazKwnwLEZc
Ćwiczenie 4
R1KGCw4oU0rQV
Ćwiczenie 5
RCixuQb9bKhF6
Ćwiczenie 6
Przeczytaj poniższe sentencje zawierające składnię ablativus absolutus. Następnie przyporządkuj je do właściwej kategorii – zdanie podrzędne wyrażające czynność równoczesną lub wcześniejszą. Czynność równoczesna Możliwe odpowiedzi: 1. Caelō mūtātō animus nōn mūtātur., 2. Lēgibus neglēctīs rēs pūblica flōrēre nōn potest., 3. Duōbus lītigantibus tertius gaudet., 4. Cessante causā cessat effectus., 5. Etiam sānātō vulnere cicātrīxmanet., 6. Lātrante ūnō lātrat statim et alter canis., 7. Mūtātō nōmine dē tē fābula nārrātur., 8. Causā morbī⁷ inventā cūrātiō facilis est. Czynność wcześniejsza Możliwe odpowiedzi: 1. Caelō mūtātō animus nōn mūtātur., 2. Lēgibus neglēctīs rēs pūblica flōrēre nōn potest., 3. Duōbus lītigantibus tertius gaudet., 4. Cessante causā cessat effectus., 5. Etiam sānātō vulnere cicātrīxmanet., 6. Lātrante ūnō lātrat statim et alter canis., 7. Mūtātō nōmine dē tē fābula nārrātur., 8. Causā morbī⁷ inventā cūrātiō facilis est.
Przeczytaj poniższe sentencje zawierające składnię ablativus absolutus. Następnie przyporządkuj je do właściwej kategorii – zdanie podrzędne wyrażające czynność równoczesną lub wcześniejszą. Czynność równoczesna Możliwe odpowiedzi: 1. Caelō mūtātō animus nōn mūtātur., 2. Lēgibus neglēctīs rēs pūblica flōrēre nōn potest., 3. Duōbus lītigantibus tertius gaudet., 4. Cessante causā cessat effectus., 5. Etiam sānātō vulnere cicātrīxmanet., 6. Lātrante ūnō lātrat statim et alter canis., 7. Mūtātō nōmine dē tē fābula nārrātur., 8. Causā morbī⁷ inventā cūrātiō facilis est. Czynność wcześniejsza Możliwe odpowiedzi: 1. Caelō mūtātō animus nōn mūtātur., 2. Lēgibus neglēctīs rēs pūblica flōrēre nōn potest., 3. Duōbus lītigantibus tertius gaudet., 4. Cessante causā cessat effectus., 5. Etiam sānātō vulnere cicātrīxmanet., 6. Lātrante ūnō lātrat statim et alter canis., 7. Mūtātō nōmine dē tē fābula nārrātur., 8. Causā morbī⁷ inventā cūrātiō facilis est.
Przeczytaj poniższe sentencje zawierające składnię ablativus absolutus. Następnie przyporządkuj je do właściwej kategorii – zdanie podrzędne wyrażające czynność równoczesną lub wcześniejszą.
Etiam sānātō vulnere cicātrīxmanet., Lēgibus neglēctīs rēs pūblica flōrēre nōn potest., Cessante causā cessat effectus., Caelō mūtātō animus nōn mūtātur., Causā morbī⁷ inventā cūrātiō facilis est., Duōbus lītigantibus tertius gaudet., Mūtātō nōmine dē tē fābula nārrātur., Lātrante ūnō lātrat statim et alter canis.
Czynność równoczesna
Czynność wcześniejsza
R1CsCsv6wpMZ0
Ćwiczenie 7
R1BJ8X5nN3U44
Ćwiczenie 8
RmVK96MHjmeF31
Ćwiczenie 9
Słowniki
Słownik pojęć
Koryto rzeki
Koryto rzeki
rzeka - hydrol. naturalny ciek powstały z połączenia potoków (strumieni, strug) lub wypływający z czoła lodowca, jeziora, rzadziej z obszaru zabagnionego, zasilany powierzchniowo i podziemnie wodą z opadów spadłych w jego dorzeczu, mający ukształtowane koryto i płynący pod działaniem siły grawitacyjnej w łożysku i dolinie, wyżłobionych w wyniku działania jego siły erozyjnej.
Nurt rzeczny
Nurt rzeczny
struga wody w rzece (prąd wodny) mająca największą prędkość.
Słownik łacińsko‑polski
R1bNuuum4CsR01
Galeria dzieł sztuki
RfIlKuhXKoCvm1
R1XyciGUHYjUs1
R1cfYvjNfaL7G1
Bibliografia
Słownik łacińsko‑polski, opr. K. Kumaniecki, Warszawa 1997.
T. Liwiusz Dzieje Rzymu od założenia miasta. Księgi XXI - XXVII, przekład: Mieczysław Brożek, Wrocław 1974.
W. Kopaliński Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa, 2003.
encyklopedia.pwn.pl
Z. Kubiak, Dzieje Greków i Rzymian, Warszawa 2014.
L. Winniczuk (red.), Słownik kultury antycznej, Warszawa 1986.