Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Polecenie 1

Uruchom Aplet.

Naciśnij przycisk: „TWIERDZENIE O STYCZNYCH”. Ustal suwakiem wielkość r promienia okręgu, a następnie ustaw położenie punktu P na zewnątrz okręgu. Gdy dokonasz ustaleń, to naciśnij przycisk „KONSTRUKCJA”. Obserwuj kolejne etapy konstrukcji stycznych i zależności między długościami powstałych odcinków. Naciśnij przycisk: „ZASTOSOWANIE”. Zmieniaj położenie wyróżnionych punktów i obserwuj zależności między długościami odpowiednich odcinków stycznych i długościami boków sześciokąta.

RhNVPRTPpxA58

Aplet ilustruje twierdzenie o stycznych oraz jego zastosowanie, które tu opiszemy.

1. Twierdzenie o stycznych.

Po lewej stronie umieszczono okrąg o śroku w punkcie O i promieniu r. Po prawej stronie umieszczono punkt P. Przez punkt P poprowadzono linią przerywaną dwie styczne do okręgu. Styczne te przecinają się w punkcie P. Górna styczna ma z okręgiem punkt styczności opisany jako A, natomiast dolna styczna w ma punkt styczności z okręgiem w punkcie opisanym jako B. Pogrubioną linią zaznaczono tak powstałe odcinki o równej długości: AP oraz BP. Następnie trzy punkty: A, P, B połączono ze środkiem okręgu, dzięki czemu powstały odcinki: AO, PO, BO. Dzięki wykreśleniu tych trzech nowych odcinków, mamy dwa trójkąty prostokątne: OPA oraz OPB, w których kąt prosty znajduje się przy punktach styczności odcinków z okręgiem, czyli przy wierzchołkach AB. Jako, że powstałe trójkąty są trójkątami prostokątnymi, możemy zapisać: PA2=OP2-OA2=OP2-OB2=PB2. Trójkąty OPA oraz OPB są więc przystające na mocy cechy bok bok bok.

2. Zastosowanie. Rysunek przedstawia wielokąt opisany na okręgu o środku w punkcie O i promieniu r równym początkowo 2. Razem figury przypominają kształtem migdałowate oko. Na jego skrajnych krańcach znajdują się punkty: po lewo jest to punkt A4 oraz po prawo znajduje się punkt A1. Na górnej części okręgu znajdują się blisko siebie pukty kolejno od lewej: P3, A3, P2, A2, P1. Punkty te są w bliskiej odległości. Na dolnej części okręgu osadzono również w bliskiej odległości od siebie punkty kolejno od lewej: P4, A5, P5, A6, P6. Pewne boki powstałego wielokąta są równe. Ich relacje i długości są następujące:

A1P1=A1P6=4,39

A2P1=A2P2=0,37

A3P2=A3P3=0,35

A4P3=A4P4=4,3

A5P4=A5P5=0,53

A6P5=A6P1=0,5.

Jeśli będziemy zwiększać promień okręgu, długości odcinków na brzegu okręgu będą rosnąć, natomiast odcinki o końcach nie leżących na okręgu, czyli A1 oraz A4 będą się skracać, przy czym sama relacja równości między poszczególnymi odcinkami będzie niezmienna. Dla przykładu, jeśli promień okręgu zwiększymy z liczby 2 do 4, to długości odcinków będą następujące:

A1P1=A1P6=2,7

A2P1=A2P2=2,02

A3P2=A3P3=1,92

A4P3=A4P4=2,54

A5P4=A5P5=2,43

A6P5=A6P1=2,29.

Polecenie 2

Wciśnij przycisk „TWIERDZENIE O STYCZNYCH”. Na podstawie obserwacji zależności między długościami promienia okręgu, odcinka stycznej i odległości środka okręgu O od punktu P, z którego poprowadzono styczne, wyznacz odcinek stycznej, który jest dwa razy krótszy niż odległość OP i o 2 dłuższy od promienia.

Polecenie 3

Wciśnij przycisk „ZASTOSOWANIE”. Dla wybranego położenia wierzchołków, zapisz długości kolejnych boków sześciokąta, sumując odpowiednie odcinki stycznych. Sformułuj hipotezę ustalającą warunek, który charakteryzuje sześciokąty opisane na okręgu.