• wzbogacać i urozmaicać swoje słownictwo;

• tworzyć synonimy i antonimy wybranych wyrazów;

• dokonywać redakcji tekstów;

• wskazywać i nazywać kontrasty oraz przeciwieństwa.

Wyruszając w podróż poznawania bogactwa naszego języka, zwróć uwagę, jak uczestnicy dialogu opisują sytuację, czy używają podobnych wyrazów, określeń. Zastanów się, czy mają cały czas podobne zdanie dotyczące omawianego obiektu i sytuacji.

Białe – czarne, dobre – złe, czyli świat przeciwieństw

Rozdział 1 
Hotel jest wspaniały.

Wysłuchasz rozmowy pomiędzy mamą i synem, którzy spędzają wakacje w hotelu we Włoszech.
— Nareszcie mogę odpocząć i to bez gotowania, prania i sprzątania twojego pokoju.
— Ja też nie muszę tutaj sprzątać i mogę się wreszcie zająć poważniejszymi sprawami.
— Rozejrzyj się, Michale, jak tu pięknie – plaża, wspaniały hotel i te widoki.
— Hotel jest fajny i dobry, w końcu pięć gwiazdek! Przyznaję, jest interesujący.
— Dobry?! Jest rewelacyjny, wspaniały i pokoje są oszałamiające.
— No przecież mówię, że jest spoko.
— Spoko to jest w domu, synu. To doskonałe miejsce, a budynek hotelu nowoczesny i bardzo funkcjonalny.
— Faktycznie, nie wygląda jak większość hoteli.
— O to mi chodziło, jest wyjątkowy. Ty chyba lubisz to, co wyjątkowe?
— Dlaczego tak uważasz?
— Świadczy o tym twoja ekstrawagancka fryzura.
— Nie bądź zgryźliwa, mamo.
— Nie jestem zgryźliwa, tylko szczera i prostolinijna.
— Kto jeszcze mówi prostolinijna?!
— Ja! Chodźmy już do naszego spoko hotelu.

Rozdział 2 
KontrowersyjnykontrowersyjnyKontrowersyjny pomnik

Syn i ojciec zwiedzają miasto. Zauważają pomnik i dyskutują na jego temat.
— Nareszcie się wyrwaliśmy, obrzydły mi już hotelowe luksusy.
— Ja też się cieszę. Mam dość leżenia na plaży i ciągłych zachwytów mamy nad niesamowitym basenem i czarującym kelnerem.
— Ja tam uważam, że kelner jest niegrzeczny i nieokrzesany.
— Moim zdaniem to sympatyczny facet. Chodźmy zobaczyć stadion i pochodzić po sklepach.
— Pamiętaj, że nie mam za dużo pieniędzy.
— Jak zwykle… Tato! Spójrz w prawo, tam – obok fontanny! Co za ohyda! Co to w ogóle jest? Nigdy nie widziałem czegoś takiego.
— Ja uważam, że jest piękny. To monumentalna rzeźba przedstawiająca walczące siły.
— Jakie siły? Nie widzę nic takiego.
— Ten pomnik jest bardzo nowoczesny, Michale. Zobacz, jakie ma łagodne bryły i miękki modelunek.
— Tato! Co ty wygadujesz, to coś jest obrzydliwe i okropne.
— Masz prawo do własnej opinii. Ja sądzę, że to oryginalna rzeźba. Wielu ludzi nie rozumie sztuki, ale tylko dlatego, że nie chce jej zrozumieć. Trzeba popatrzeć, zachwycić się, pomyśleć…
— Mam się zachwycić tym koniem czy facetem, który się z nim siłuje? To kiepska rzeźba, nie podoba mi się – i już.
— Mnie się podoba, spójrz na to napięcie ruchu i gest postaci. Jest niesamowita.
— Chodźmy lepiej na stadion, pokażę ci coś niesamowitego!

Rozdział 3 
Trudny wybór

Matka i syn siedzą na plaży. Rozmawiają o czymś, co spotkało chłopaka.
— Jak tu jest pięknie! Jestem taka zadowolona. W domu często bywam nieszczęśliwa. Przytłacza mnie nadmiar obowiązków.
— Wiem, mamo. Jesteś przemęczona i niespokojna. Ja też nie mam łatwego życia – nauka, nauka i nauka…
— Rzeczywiście jest ci niełatwo: leżenie, komórka, film... Na szczęście tutaj jestem spokojna i wypoczęta. Dlaczego jesteś taki cichy i smutny? Zwykle mój syn jest głośny i radosny.
— To nic takiego… Mam dylematdylematdylemat…
— Co się stało?
— Widziałem dzisiaj jak kelner – wiesz, ten sympatyczny – podniósł portfel upuszczony przez gościa i nie zawołał go, ale schował portfel do kieszeni.
— To okropne. Jesteś pewien? Postąpił niegodziwie i obłudnie.
— Mamo… A może mi się wydawało, może… Wydawał mi się sympatyczny i uczciwy. Zawsze do nas zagadywał, uśmiechał się. Nie naciągał na napiwki.
— Mówiłeś, że nie zawołał tego pana, więc jego zachowanie było nieuczciwe i niemoralne.
— Pewnie masz rację, ale zawsze zachowywał się szarmanckoszarmanckiszarmancko i uprzejmie. Był profesjonalny i grzeczny.
— Ta sytuacja świadczy o jego obłudzie. Na pewno nie jest taki, jakim się nam wydawał – hipokrytahipokrytahipokryta.
— Chyba muszę porozmawiać z kierownikiem… Zobaczymy, co powie. Nie chcę sam wydawać wyroku.
— To byłoby idealne wyjście z sytuacji. Spróbujmy być obiektywni.

W przypadku braku możliwości rozwiązania zadania z klawiatury lub trudności z odczytem przez czytnik ekranu skorzystaj z innej wersji zadania.