Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RWOgfXfmWFvD71

Dążenie Gustava Klimta do malarstwa totalnego

Źródło: online-skills, licencja: CC0.

Ważne daty

Wynalazki

1877 – fonograf

1879 – żarówka

1880 – udoskonalenie fotografii (rolka filmowa i aparat ręczny)

1891 – pierwszy tramwaj elektryczny, okrycie bakterii gruźlicy

1896 – telegraf bez drutu

1890‑1896 – szybowce

1898 – odkrycie pierwiastków promieniotwórczych, polonu i radu, pierwszy motor spalinowy

1905 – teoria względności

Historia powszechna

1870 – Francja została III Republiką i pod koniec XIX w. wzięła udział w podziale kolonii

1867 – ustanowienie Monarchii Austro‑Węgierskiej

1848‑1916 – panowanie Franciszka Józefa w Austrii i Austro‑Węgrach

1871 – zjednoczenie Niemiec

Koniec XIX w. – Anglia za królowej Wiktorii (1837‑1901) przeżywa szczyt rozkwitu ekonomicznego, staje się mocarstwem kolonialnym (terytoria w Afryce i 1876 - królowa cesarzową Indii)

1905 – rewolucja w Rosji

Koniec XIX w. – kwitnie przemysł, stale polepsza się komunikacja na morzu i lądzie (1891‑1899 kolej transsyberyjska)

Muzyka

XIX w./XX w. – impresjonizm, dodekafonia, neoklasycyzm, Debussy, Ravel, Szymanowski, Berg, Weber, Strawiński, Prokofiew

1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela

RIHCjX3tYiLf11
W prostokątnym polu znajduje się strzałka skierowana w dół symbolizująca pobieranie pliku. Obok strzałki umieszczony jest napis „Pobierz załącznik”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego scenariusz lekcji - dokument w formacie pdf.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.

I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:

10. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce oraz środowisk artystycznych.

1. wykazuje się znajomością chronologii dziejów sztuki, z uwzględnieniem:

f) sztuki przełomu XIX i XX wieku (secesja, symbolizm, protoekspresjonizm),

II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

1. wymienia i rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki różnych epok, stylów oraz kierunków sztuk plastycznych;

10. określa funkcję dzieła i wskazuje jej wpływ na kształt dzieła;

13. dokonuje opisu i analizy, w tym porównawczej, dzieł z uwzględnieniem ich cech formalnych:

c) w malarstwie i grafice: kompozycji, koloru, sposobów ukazania iluzji przestrzeni, kształtowania formy przez światło, w dziełach figuratywnych stopnia oddania rzeczywistości lub jej deformacji;

15. rozpoznaje w dziele sztuki temat i wskazuje jego źródło ikonograficzne;

18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.

2. wskazuje twórców najbardziej reprezentatywnych dzieł;

3. umiejscawia dzieła w czasie (wskazuje stulecie powstania dzieł sztuki dawnej, a w przypadku dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej datuje je z dokładnością do połowy wieku), w nielicznych przypadkach, dotyczących sztuki nowoczesnej i współczesnej, zna daty powstania dzieł lub datuje je z dokładnością jednej dekady;

7. rozróżnia podstawowe motywy ikonograficzne;

8. wymienia różne funkcje dzieł sztuki, takie jak: sakralna, sepulkralna, estetyczna i dekoracyjna, dydaktyczna, ekspresywna, użytkowa, reprezentacyjna, kommemoratywna, propagandowa, kompensacyjna, mieszkalna i rezydencjonalna, obronna, magiczna;

9. identyfikuje najbardziej reprezentatywne i najsłynniejsze dzieła na podstawie charakterystycznych środków warsztatowych i formalnych oraz przyporządkowuje je właściwym autorom;

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

1. wymienia najistotniejszych twórców dla danego stylu lub kierunku w sztuce;

2. zna najwybitniejsze dzieła z dorobku artystycznego wybitnych przedstawicieli poszczególnych epok, kierunków i tendencji w sztuce od starożytności po czasy współczesne, z uwzględnieniem artystów schyłku XX i początku XXI wieku;

3. sytuuje twórczość artystów powszechnie uznawanych za najwybitniejszych w czasie, w którym tworzyli (z dokładnością do jednego wieku, a w przypadku twórców sztuki nowoczesnej i współczesnej – z dokładnością do połowy wieku) oraz we właściwym środowisku artystycznym;

4. łączy wybrane dzieła z ich autorami na podstawie charakterystycznych środków formalnych;

5. na podstawie przedłożonych do analizy przykładów dzieł formułuje ogólne cechy twórczości następujących twórców: Fidiasz, Poliklet, Praksyteles, Giotto, Jan van Eyck, Hieronim Bosch, Masaccio, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Rafael Santi, Giorgione, Tycjan, Jacopo Tintoretto, Pieter Bruegel Starszy, Albrecht Dürer, Hans Holbein Młodszy, Donatello, Filippo Brunelleschi, Andrea Palladio, El Greco, Caravaggio, Gianlorenzo Bernini, Francesco Borromini, Diego Velázquez, Bartolomé Esteban Murillo, Georges de la Tour, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Peter Rubens, Anton van Dyck, Frans Hals, Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer van Delft, Antoine Watteau, Jacques Louis David, Jean Auguste Dominique Ingres, Antonio Canova, Berthel Thorvaldsen, Francisco Goya, Eugène Delacroix, Caspar David Friedrich, William Turner, John Constable, Gustave Courbet, Jean François Millet, Eduard Manet, Claude Monet, Edgar Degas, August Renoir, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Henri de Toulouse‑Lautrec, August Rodin, Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Antonio Gaudí, Edward Munch, Henri Matisse, Pablo Picasso, Umberto Boccioni, Wasyl Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Marcel Duchamp, Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, René Magritte, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Francis Bacon, Yves Klein, Niki de Saint Phalle, Christo, Duane Hanson, Victor Vasarelly, Alberto Giacometti, Constantin Brançusi, Henry Moore, Le Corbusier, Frank Lloyd Wright, oraz artystów polskich i działających w Polsce (m.in. takich jak: Wit Stwosz, Bartłomiej Berrecci, Tylman z Gameren, Dominik Merlini, Bernardo Belotto, Marceli Bacciarelli, Piotr Aigner, Piotr Michałowski, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Józef Chełmoński, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Henryk Siemiradzki, Xawery Dunikowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz, Witkacy, Leon Chwistek i inni przedstawiciele grupy formistów, przedstawiciele grupy Rytm, kapistów i grupy „a.r.”, Tadeusz Makowski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Władysław Hasior, Roman Opałka, Magdalena Abakanowicz);

8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje.

Nauczysz się

charakteryzować cechy twórczości artystycznej;

przedstawiać tematykę wybranych dzieł;

wykazywać cechy stylowe w wybranych obrazach;

analizować formalnie dzieła.

Gustav Klimt i sztuka totalna

RfdgRJzPFaPKY1
Ilustracja interaktywna przedstawia portret Gustawa Klimty. Portret ukazuje mężczyznę w niechlujnej fryzurze, ubranego w swobodną szatę. Portret jest czarno-biały. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: 1. Gustav Klimt, urodził się w 1862 r. na przedmieściach Wiednia, jego ojciec pochodził z Czech i był złotnikiem oraz szlifierzem kamieni szlachetnych. Zawód ojca miał duży wpływ na sztukę Gustava. Klimt stosował syntezę i przenikanie się sztuk, był zwolennikiem i propagatorem sztuki tzw. totalnej (Gesamtkunstwerk). Wywrze tym wpływ na wielu artystów, którzy wyłamują się z szeregu Stowarzyszenia Artystów Wiedeńskich i zakładają Stowarzyszenie Artystów Austriackich - Secesja w 1897 r. Był to sprzeciw wobec akademickiemu podejściu do sztuki oraz próba uwolnienia i połączenia sztuk, które mają służyć od tej pory również jako przedmioty użytkowe (nastąpił silny rozwój rzemiosła artystycznego). Zmarł w 1918 r.
portret Gustava Klimta, fotografia, wikimedia.com, domena publiczna

W twórczości swej Klimt stosuje wiele technik (złocenia, szlachetne kamienie, mozaiki, srebro, kolorowe farby kazeinowe, inkrustacje masą perłową), umieszcza archetypiczneArchetyparchetypiczne symbole zaczerpnięte często z  innych kultur tj. bizantyjska, klasyczna włoska i grecka, egipska, japońska, mykeńska czy celtycka, wszystko po to, by wyrażać alegorieAlegoriaalegorie i oddziaływać na widza w pełni, starając się używać wszelkich dostępnych artyście środków wyrazu. Wykorzystuje zdobyte u ojca zasady sztuki jubilerskiej oraz wiedzę ze Szkoły Sztuk Stosowanych. Przy malowaniu obrazów ucieka się często do technik właściwych sztuce użytkowej, rzemiosłu. Używa np. metod charakterystycznych dla tapet czy tkanych gobelinów. Pracuje na przykład jako dekorator wnętrz zatrudniony przez państwo, a jednocześnie projektuje tkaniny i biżuterię. Dążność artysty do sztuki totalnejDzieło totalne (Gesamtkunstwerk)sztuki totalnej widoczna jest bardzo wyraźnie w jego malarstwie, co widać na kolejnych przykładach.

Muzyka w obrazach Klimta

Rqtm57QGNgwa81
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Muzyka I” autorstwa Gustawa Klimty. Obraz ukazuje Kobietę grającą na instrumencie. W tle widać niebieską ścianę. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: Muzyka to obraz z sugestią dźwięczności tematu. Widzimy młoda kobietę trzymającą w rękach lirę symbolizującą Apollona-opiekuna sztuk, boga piękna i światła. Jej nachyloną ku instrumentowi głowę okala delikatny wianek. Otaczające postać kobiety kształty przywodzą na myśl nuty. Punkt 1: Muzyka I to obraz z sugestią dźwięczności tematu. Widzimy młodą kobietę trzymającą w rękach lirę symbolizującą Apollona – opiekuna sztuk, boga piękna i światła. Jej nachyloną ku instrumentowi głowę okala delikatny wianek. Otaczające postać kobiety wyzłocone kształty przywodzą na myśl nuty. Ich muzykalna obecność z jednej tylko strony uwydatnia surowość i chłód pozostałych planów. Klimt tutaj na nowo interpretuje symbole i mity greckie oraz oddaje wrażenie muzyki poprzez płótno.
Gustav Klimt, „Muzyka I”, 1895, Nowa Pinakoteka, Monachium, Niemcy, wikimedia.com, domena publiczna

W 1902 r. Klimt pracuje nad dużym, pokrywającym trzy ściany, fryzem Beethoven w Belwederze wiedeńskim. Inspiruje się w tej pracy IX Symfonią Beethovena oraz ideą, że ludzkość może osiągnąć wolność dzięki sztuce i miłości. Oparta na wijących się, płynnych liniach kompozycja fryzu jest wynikiem inspiracji sztuką klasycyzującą. Jej podstawę stanowią wykonane na powierzchni ściany rysunki oraz zastosowanie złota, srebra, kolorowych farb kazeinowych, inkrustacji masą perłową i szlachetnymi kamieniami, co powoduje zaskakujący kontrast z szeroką powierzchnią sąsiadującego z malowidłem nagiego tynku.

R13t3g4cqtXCc
Gustav Klimt, „Fryz Beethoven – dążenie do szczęścia znajduje ukojenie w poezji” – fragment (prawa boczna ściana), 1902, Belvedere, Wiedeń, Austria, wikimedia.com, domena publiczna

Akty w dziełach Klimta

R1YUpVXucC53D1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Nuda Veritas” autorstwa Gustawa Klimty. Obraz ukazuje nagą kobietę, trzymającą w ręku lupę. Nad oraz pod postacią znajdują się napisy. Na ilustracji znajduje się aktywny punkt zawierający dodatkowe informacje: Punkt 1: Dobrym przykładem przenikania się sztuk jest Nuda Veritas (Naga Prawda). Obraz z ujętą poezją Schillera ma za zadanie dosadniej ukazywać zadanie sztuki. W tłumaczeniu cytat Schillera: Gdy czyny twoje i sztuka twoja nie podobają się wszystkim, podobaj się nielicznym. Podobanie się wszystkim jest rzeczą niewłaściwą. Klimt podkreśla w ten sposób niezależność sztuk i brak jakiejkolwiek chęci przypodobania się tłumowi. Sztuka ma konkretny przekaz, który jest nagą prawdą, na co wskazuje naga kobieta ze zwierciadłem Prawdy w dłoni.
Gustav Klimt, „Nuda Veritas”, 1899, Österreichische Nationalbibliothek, Wiedeń, wikiart.org, CC BY 3.0

Bardzo silnym w przekazie obrazem jest Judyta i Holofernes I. Jest to apoteoza piękna i zmysłowości kobiecej z jednoczesnym wskazaniem na niszczycielską jej siłę. Klimt używa tutaj mitologii do głębszych i archetypicznych refleksji na temat natury kobiety. Szczególnie, że czas, w którym żyje, to silny prąd emancypacji kobiet. Głowa Holofernesa jest niemal poza kadrem, głównym tematem jest Judyta. Tu również widzimy typografię, czyli podpis na ramie obrazu, która jest integralną częścią dzieła. W kilka lat po Judycie i Holofernesie Klimt maluje Judytę II. Tym razem obraz jest bardziej płaski i dekoracyjny. Motywy mozaiki, szczegóły biżuterii, złocenia kontynuują syntezę sztuk.

Motywy bizantyjskie w dziełach malarza

R1bXCXmQlTZ0v
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz pod tytułem „Wąż wodny I”, autorstwa Gustava Klimta. Obraz prezentuje młodą rudowłosą kobietę, która leży w nienaturalnej pozycji. Jej głowa jest ułożona równolegle do jej ciała. Włosy przykrywają jej jedną pierś, oraz część tułowia. Jej ciało jest nienaturalnie długie. Wokół kobiety widoczne są cętki skóry węża. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1.

Wąż wodny I powstaje po podróży do Włoch, gdzie Klimt zachwyca się mozaikami bizantyjskimi w Rawennie. Powodują one, że zaczyna stosować jeszcze więcej złoceń. Obraz malowany jest farbami wodnymi oraz złotem na pergaminie. Przepojony erotyzmem i dekoracyjnością ukazuje dwie nagie kobiety splecione w uścisku. Zamiast nóg widzimy wężowe giętkie formy pokryte perlistymi pociągnięciami pędzla, co przywodzi na myśl nagromadzenie muszelek i legendy o syrenach.

Gustav Klimt, „Wąż wodny I”, 1904-1907, Österreichische Galerie, Wiedeń, Austria, pinterest.se, CC BY 3.0

Trzy okresy życia kobiety to jeden z ulubionych tematów Klimta. Obraz oddziałuje intensywnie poprzez zróżnicowanie malarskie kobiety starej, której naturalizm i realizm postaci obnaża starość z kobietą młodą z dzieckiem, której świeżość, kwiatki we włosach, błogość i spokój emanują na widza.

RC8N1idMrUgAz1
Ilustracja interaktywna przedstawia obraz „Trzy okresy życia kobiet” autorstwa Gustawa Klimty. Obraz ukazuje trzy postacie w różnym wieku. Młoda kobieta z jasnymi włosami, w których znajdują się kwiaty, trzyma na ręce dziecko. Obok nich widać staruszkę z opuszczoną głową, stojącą bokiem do widza. Wszystkie postacie są nagie. Na ilustracji znajduje się aktywny punkt zawierający dodatkowe informacje: Punkt 1: Trzy okresy życia kobiety to jeden z ulubionych tematów Klimta. Obraz oddziałuje intensywnie poprzez zróżnicowanie malarskie kobiety starej, której naturalizm i realizm postaci obnaża starość z kobietą młodą z dzieckiem, której świeżość, kwiatki we włosach, błogość i spokój emanują na widza.
Gustav Klimt, „Trzy okresy życia kobiety”, 1905, Galleria Nationale d’Arte Moderna, Rzym, Włochy, wikiart.org, CC BY 3.0

Jednym z najsłynniejszych obrazów Klimta to Pocałunek. Powstał w tzw. okresie złotym twórczości. Para zakochanych zawieszona w usianej gwiazdami kosmicznej przestrzeni skąpana jest w blasku szlachetnego metalu. Obie postaci pokazane są w sposób uproszczony. Ciało mężczyzny zostaje powiązane z formami twardymi (czarne prostokąty), a kobiece z formami miękkimi (barwne kręgi). Malarz oddziałuje powiązaniem symboli, dekoracyjnością, użyciem metalu z farbą, wielkością płótna (180x180), nastrojem intymności. Świetlista aura otacza sylwetki obojga zakochanych. Różnobarwność kwietnego postumentu przypomina techniki impresjonistyczne. W obrazie jest wszystko, co charakterystyczne dla twórczości Klimta: złoto, motyw mozaiki, piękno i erotyzm, symbolizm, ornamentyka, bliskość dwojga ludzi.

RfrKNMwUm0EcY
Gustav Klimt, „Pocałunek”, 1907-1908, Österreichische Galerie, Wiedeń, Austria, wikiart.org, CC BY 3.0

Kwintesencją sztuki totalnej w twórczości Klimta to Fryz Stoclet. W 1905 r. belgijski finansista zlecił wybudowanie wraz z wystrojem wnętrz prywatnej rezydencji Wiedeńskim Warsztatom. Artyści w ten sposób realizują swe marzenie o syntezie sztuk. Josef HoffmannHoffmann, JosefJosef Hoffmann zajmuje się projektem architektonicznym i urządzaniem pałacu, a Klimt dekoracją wnętrz. Para zakochanych – Spełnienie – to kluczowa kompozycja jednej z dwu wielkich mozaik zdobiących salę jadalną.

Celem Klimta było stworzenie dzieła totalnego, absolutnego, tzn. wolnego od wszelkich konwencji, ograniczeń narzuconych przez akademickieAkademizmakademickie koncepcje. Obrazy artysty są wyrazem nieograniczonej swobody twórczej, w pełni wyrażają bujność i złożoność epoki, w której dane było mu tworzyć. Jego prace stały się inspiracją dla wielu nowoczesnych artystów.

R1d9NAfVwIFti1
Ćwiczenie 1
Wymień trzy poznane obrazy Klimta.
R1MTDvzNo42Tu1
Ćwiczenie 2
Odpowiedz na pytanie. Gdzie znajduje się fryz Drzewo życia?
R12gmQ0ptGlUe1
Ćwiczenie 3
Wysłuchaj nagrania abstraktu, ułóż do niego pytania i zadaj je koledze.
R60GQRtJFVH84
Ćwiczenie 4
W którym roku założona została Secesja, czyli Stowarzyszenie Artystów Austriackich? Możliwe odpowiedzi: 1. 1905, 2. 1898, 3. 1897
R1SOn28XvSBSh
Ćwiczenie 5
Odpowiedz na pytanie. Jan nazywa się skonsolidowane nowe ugrupowanie współtworzone przez Gustava Klimta w 1905 roku po wyjściu z Secesji? Możliwe odpowiedzi: 1. Secesja II, 2. Kunstschau, 3. Art Geselschaft
R1Q2r2BiNlnpV
Ćwiczenie 6
Uzupełnij tekst. W twórczości Klimat wykorzystuje wiele Tu uzupełnij Możliwe odpowiedzi: 1. archetypiczne, 2. Środki wyrazu, 3. alegorie, 4. technik, 5. sztuki totalnej. (np. złocenia, szlachetne kamienie, mozaiki, srebro, kolorowe farby kazeinowe, inkrustacje masą perłową), umieszczone tutaj Tu uzupełnij Możliwe odpowiedzi: 1. archetypiczne, 2. Środki wyrazu, 3. alegorie, 4. technik, 5. sztuki totalnej. symbole zaczerpnięte często z innych kultur, wszystko po to, wyrażone Tu uzupełnij Możliwe odpowiedzi: 1. archetypiczne, 2. Środki wyrazu, 3. alegorie, 4. technik, 5. sztuki totalnej. i oddziaływać na widza w pełni, starając się użyć dostępnych funkcji artystycznych Tu uzupełnić Możliwe odpowiedzi: 1. archetypiczne, 2. Środki wyrazu, 3. alegorie, 4. technik, 5. sztuki totalnej. Dążność artysty do Tu uzupełnij Możliwe odpowiedzi: 1. archetypiczne, 2. Środki wyrazu, 3. alegorie, 4. technik, 5. sztuki totalnej. widoczna jest bardzo przedstawiona w jego malarstwie.
classicmobile
Ćwiczenie 7
RuglB69d7C8Nx1
Odpowiedz na pytania: 1. Jak brzmi pojęcie w języku niemieckim określające syntezę sztuk, rozumiane, jako ich wspólnotę mimo różnorodności materiałów (dzieło totalne)? 2. Posługiwał się nią Klimt w swoich obrazach (personifikacja przedstawień). 3. W czyim pałacu Klimt stworzył dwa sławne fryzy prezentujące kwintesencję sztuki totalnej w jego twórczości? 4. Jaką techniką w dzieciństwie Klimt posługiwał się często w swoich obrazach? 5. Judyta obcięła mu głowę - popularny motyw w sztuce, który stał się dostępny tematem dwóch obrazów Klimta. 6. Jaki zawód wykonywał ojciec Klimta? 7. Jaka była Prawda ze szkłem powiększającym w obrazie Klimta?
Źródło: online-skills.
static
classicmobile
Ćwiczenie 8
R7wke4vcMNzVa1
Odpowiedz na pytanie. Jakie są cechy dzieła totalnego?
Źródło: online-skills.
static
Zobacz także

Inna wersja zadania

RXzahUSrVDsfkmc9a077149f739583_00000000000091
Połącz elementy dotyczące poniższego dzieła Klimta oraz przeanalizuj je pod względem dzieła totalnego i syntezy sztuk.
Źródło: online skills, cc0.
mc9a077149f739583_0000000000008
mc9a077149f739583_0000000000009
mc9a077149f739583_0000000000219

Słownik pojęć

Akademizm
Akademizm

kierunek w sztuce europejskiej, rozwijający się od XVII w. do końca XIX przede wszystkim w malarstwie i rzeźbie. Malarstwo charakteryzowało się założeniami nawiązującymi do sztuki antycznej, utrzymane w ciemnych tonacjach o tematyce historycznej lub mitologicznej nigdy nie wziętej z codziennego życia. Propagowany głównie przez akademie sztuk pięknych.

Alegoria
Alegoria

w literaturze i sztukach plastycznych obraz plastyczny lub słowny przedstawiający pojęcie, ideę, myśl, wydarzenie przy pomocy obrazu o charakterze przenośni, symbolu w sposób spersonifikowany. Często dana personifikacja ma symboliczne atrybuty przez co przekaz jest zwykle jednoznaczny.

Archetyp
Archetyp

pierwowzór jakiejś postaci, zdarzenia, motywu.

Dzieło totalne (Gesamtkunstwerk)
Dzieło totalne (Gesamtkunstwerk)

inaczej: Idealne dzieło sztuki, całkowite dzieło sztuki, synteza sztuk, wszechstronna grafika - jest to dzieło sztuki, które wykorzystuje wszystkie lub wiele form sztuki, lub dąży do tego. Termin jest niemieckim słowem, które użył niemiecki pisarz i filozof K. FE Trahndorff w eseju z 1827 r. Niemiecki kompozytor operowy Richard Wagner użył tego terminu w dwóch swoich esejach (1849 r.), ponieważ termin ten był szczególnie bliski jego estetycznym ideałom.

Hoffmann, Josef
Hoffmann, Josef

(1870‑1956) austriacki architekt i projektant sztuki użytkowej (mebli, tkanin, szkła, metaloplastyki, dzieł jubilerskich), współzałożyciel Secesji Wiedeńskiej i Warsztatów Wiedeńskich.

Judyta i Holofernes
Judyta i Holofernes

popularny motyw w malarstwie na przestrzeni wielu epok, podjęty również przez Klimta. Historia pochodzi w Księgi Starego Testamentu i dotyczy wydarzeń za czasów Nabuchodonozora. Wojska asyryjskie oblegały miasto Betulia w Galilei. Judyta wdowa po Manassecie, pozorując zdradę, udała się do obozu wroga i rozkochała w sobie głównego wodza Holofernesa. Podczas biesiady korzystając z upojenia mężczyzny ucięła mu głowę i spakowała w worek, tym samym przyczyniając się do odstąpienia wojsk asyryjskich. Była określana jako Matka ojczyzny.

Źródło: sjp.pwn.pl

mc9a077149f739583_0000000000244

Galeria dzieł sztuki