Ważne daty

Puerī et puellae ambulant – Chłopcy i dziewczęta spacerują

RwMJDbjX54WbC1

Ilustracja przedstawia rozrost miasta Rzymu na przestrzeni wieków. W kwadratowej ramce znajduje się plan Rzymu, na którym naniesione są linie. Z dołu prawej strony ilustracji widoczna jest skala oraz legenda – różne wzory oznaczają granice rozwoju miasta. Czarna przerywana linia oznacza granice tzw. czterech regionów miasta Rzymu tj. Suburane, Esquilinę, Collin, Palatinę. Linią pomarańczową oznaczone zostały granice czternastu regionów Rzymu. Linią czarną zostały oznaczony Mur Aureliana, który chronił miasto.

RLuO7NnVEkdE81

Obraz Josephusa Augustusa Knipa przedstawia pracę pt. „Świątynia Westy w Rzymie”, na którym zaprezentowano ludność miejską oraz zwierzęta nieopodal świątyni Westy. Na pierwszym planie widoczne są dwie krowy oraz pies, pijące wodę z fontanny oraz kobieta, która przygląda się zwierzętom. Na drugim planie widoczne są dwa wozy, w tym jeden z sianem. Dookoła świątyni Westy znajdują się odpoczywający pod kolumnadą rolnicy. Obok budynku znajdują się ubrani w płaszcze rozmawiający ze sobą ludzie. W tle widoczne jest miasto, drzewa, oraz para mieszkańców spacerująca ulicami. Z lewej strony obrazu widoczne są ciemne chmury.

Zapoznaj się z tekstem łacińskim, w którym grupa młodych ludzi spaceruje po Rzymie:

Titus et Pūblius, Valeria et Claudiā ūnā ambulant. Rōmam vīsere cupiunt.

„In Campum Mārtium properābimus” - Titus suādet. „Benē” - Pūblius dīcit - „in Campō Mārtiō pilā lūdēmus.” „Minimē” - interpellat Valeria. „Vōs, puerī, pilam amātis, at nōs puellae templum Vestae vīsere cupimus. Columnae templōrum grātae sunt. Et umbra iūcunda erit, caelum enim hodiē calidum est.”

At Claudia aliam sententiam prōpōnit. „In Aventīnum potius ascendēmus. Hortum nostrum vīsēmus, aliōs quoque hortōs spectābimus. In hortīs ambulābimus, mālōs Pūnicās et mala bona perlūstrābimus. Et umbram iūcundam ibi habēbimus. Color malōrum Pūnicōrum mihi placet. Tibi, Tite, mālum rubrum dabō et Pūblius Valeriae rosam rubram dabit. Puerīs mala dabimus et vōs, puerī, nōbīs rosās et līlia dabitis. Ex hortīs in agrōs dēscendēmus. Procul enim agrī usque ad fluvium patent.”

Tytus i Publiusz, Waleria i Klaudia razem spacerują. Pragną zwiedzić Rzym.

„Pójdziemy na Pole Marsowe.” - przekonuje Tytus. „Dobrze” - mówi Publiusz - na Polu Marsowym pogramy w piłkę.” „Bynajmniej” - przerywa Waleria. „Wy, chłopcy, kochacie piłkę, a my dziewczyny pragniemy zwiedzić świątynię Westy. Kolumny świątyń są urocze. I będzie przyjemny cień, niebo dziś bowiem jest upalne.”

A Klaudia przedkłada kolejny pomysł. “Później wejdziemy na AwentynAwentynAwentyn. Zwiedzimy nasz ogród, inne także ogrody obejrzymy. W ogrodach będziemy spacerować, jabłonie punickie i dobre jabłka przeglądniemy. I tam będziemy mieć przyjemny cień. Kolor jabłek punickich mi się podoba. Tobie, Tytusie, dam czerwone jabłko, a Publiusz da Walerii czerwoną różę. Damy chłopcom jabłka, a wy, chłopcy, dacie nam róże i lile. Z ogrodów zejdziemy na pola. Pola bowiem daleko aż do rzeki się rozciągają.”

Źródło i tłumaczenie:Źródło i tłumaczenie:

R1E8nWlTpTWT51

Obraz Josepha Mallorda Williama Tunera „Rzym, widok z Awentynu” przedstawia widok na miasto z lotu ptaka. Z prawej strony widoczne jest wzgórze, na którym znajdują się dwie osoby. Mężczyzna w brązowej szacie przygląda się budzącemu ze snu miastu. Mała dziewczynka, ubrana w różową sukienkę, klęczy z rękoma podniesionymi ma ku górze. Obok nich znajdują się drzewa, w tym jedno bardzo wysokie. Z lewej strony obrazu widoczne są łodzie zacumowane w porcie oraz zmierzające do portu. W oddali i za mgłą znajduje się miasto oraz most, który łączy oba brzegi.

R1QQOeSZImePL1

Ilustracja przedstawia „Model Pola Marsowego” autorstwa The Pompey Project i przedstawia komputerową wizualizację Pola Marsowego, na którym znajdują się teatry, place oraz liczne budowle. W górnej-prawej części ilustracji znajduje się rzeka oraz mosty, które łączą brzegi miasta Rzymu.

Źródło:Źródło:

Formy rzeczowników II deklinacji

W przeczytanym tekście pojawiły się formy rzeczowników II deklinacji:

Uwagi do deklinacji drugiej: Przeważna ilość rzeczowników i przymiotników na -er traci e w dalszych przypadkach: ager, agri, pulcher, pulchri. Zachowują e m.in. puer, pueri, liber, libera, liberum - wolny. Według deklinacji II odmienia się także vir, viri - mąż.

Rodzaj. Rzeczowniki zakończone na -us oraz na -er są masculina, zakończone na -um są neutra. Jednakże nazwy drzew, miast, krajów, wysp na -us są feminina, np. mālus Punica.

Słowniki

Galeria dzieł sztuki

RLuO7NnVEkdE81

Obraz Josephusa Augustusa Knipa przedstawia pracę pt. „Świątynia Westy w Rzymie”, na którym zaprezentowano ludność miejską oraz zwierzęta nieopodal świątyni Westy. Na pierwszym planie widoczne są dwie krowy oraz pies, pijące wodę z fontanny oraz kobieta, która przygląda się zwierzętom. Na drugim planie widoczne są dwa wozy, w tym jeden z sianem. Dookoła świątyni Westy znajdują się odpoczywający pod kolumnadą rolnicy. Obok budynku znajdują się ubrani w płaszcze rozmawiający ze sobą ludzie. W tle widoczne jest miasto, drzewa, oraz para mieszkańców spacerująca ulicami. Z lewej strony obrazu widoczne są ciemne chmury.

R1E8nWlTpTWT51

Obraz Josepha Mallorda Williama Tunera „Rzym, widok z Awentynu” przedstawia widok na miasto z lotu ptaka. Z prawej strony widoczne jest wzgórze, na którym znajdują się dwie osoby. Mężczyzna w brązowej szacie przygląda się budzącemu ze snu miastu. Mała dziewczynka, ubrana w różową sukienkę, klęczy z rękoma podniesionymi ma ku górze. Obok nich znajdują się drzewa, w tym jedno bardzo wysokie. Z lewej strony obrazu widoczne są łodzie zacumowane w porcie oraz zmierzające do portu. W oddali i za mgłą znajduje się miasto oraz most, który łączy oba brzegi.

R1LlALlLWgJh81

Ilustracja przedstawia ilustrację z książki Sarah Amelia Scull pt. Hestia lub Westa. Szczupła kobieta, która trzyma w prawej ręce pochodnię, natomiast w lewej dzban, z którego leci para. Kobieta ubrana jest w długą szatę, ma nagą pierś.

R1ABWnb3sYkP1

Ilustracja przedstawia urnę na prochy w kształcie chaty z drzwiami, została ona ulepiona z gliny.

Bibliografia

J. Wikarjak, Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Warszawa 1978.

I. Lewandowski, J. Wikarjak, Elementa sermōnis Latīnī, Warszawa 1983.

Mała Encyklopedia Kultury Antycznej, Warszawa 1990.