Kolorowa ilustracja interaktywna przedstawia ruiny konstrukcji wbudowanej w skałę. Całość porośnięta jest trawą i drzewami. W oddali widać domy mieszkalne. Do fotografii dołączone są informacje. 1. Kapitol odegrał bardzo ważną rolę podczas oblężenia Miasta przez Galów. Był bardzo małym wzgórzem, doskonale jednak nadawał się na warownię ze względu na skaliste, strome zbocza i lokalizację. 2. Kapitol wznosił się ponad Forum Romanum, podczas gdy po jego drugiej stronie znajdował się Palatyn. Dołączona ilustracja ukazuje graficzny plan starożytnego Rzymu. Na niebiesko zaznaczona jest rzeka Tyber, na żółto Palatyn i Kapitol. 3. Północny wierzchołek nazywał się Arx (Twierdza), południowy to właściwy Kapitol (łac. Capitolium). Pomiędzy nimi znajdowało się Asylum, które Romulus według legendy uczynił strefą bezpieczeństwa dla uciekinierów z sąsiednich plemion. Dołączona ilustracja ukazuje czarno biały fragment mapy z zaznaczonymi niebieskim drukiem nazwami łacińskimi Arx, Asylum, Iupiter Optimus Maximus, Area Capitolina, Saxum Tarpeum. 4. Jak głosi legenda, Sabinowie zdobyli Kapitol dzięki zdradzie Rzymianki Tarpei, którą potem zabili miażdżąc ją tarczami. Stąd wzięła się nazwa zbocza Kapitolu – Saxum Tarpeium (Skała Tarpejska). Dołączona ilustracja ukazuje śmierć Tarpei z rąk uzbrojonych Sabinów. Dziewczyna leży na ziemi; wyciągniętą ręką broni się przed żołnierzami, którzy atakują ją tarczami. Jeden z nich stoi za Tarpeją z wyciągniętą dzidą. W prawym rogu widoczni są dwaj zbrojni wdzierający się po schodach do zamku. 5. Jednym z najważniejszych wydarzeń w historii wzgórza było wzniesienie przez króla Tarkwiniusza Starego w VI w. p.n.e. świątyni Jowisza Największego Najlepszego. Dołączona ilustracja przedstawia wygląd Kapitolu z początku republiki. Wzgórze z rzadka porośnięte jest krzakami. W dole widnieją dachy dwu świątyń. Na pierwszym planie, poniżej głównej świątyni, stoi mały budynek. Świątynia Jowisza Kapitolińskiego sprawia wrażenie wysokiej. Otoczona jest kolumnadą. Wzdłuż wzgórza wiedzie ścieżka, którą wspinają się wierni gromadzący się na placu przed sanktuarium. Na prawo znajdują się pomniejsze zabudowania. 6. W trzech kaplicach świątyni ustawiono wtedy posągi Junony, Minerwy i przede wszystkim Jowisza z wiązką piorunów w dłoni. Być może rzeźby odnalezione w okazałej willi w Guidonii w środkowej Italii to replika triady kapitolińskiej. Dołączona ilustracja przedstawia rzeźbę, tzw. Triadę Kapitolińską, czyli Jowisza, Junonę i Minerwę. Siedzą na potrójnym tronie, Jowisz pośrodku. Ma zarzuconą na kolana szatę; po jego lewej stronie zasiada małżonka, po prawej córka. Boginie wyglądają bardzo podobnie, ubrane są w jednakowe długie suknie, przepasane pod piersiami. Elementem rozpoznawczym są wizerunki ptaków u stóp: sowa obok Minerwy, paw obok Junony oraz orzeł obok Jowisza. Posągi są zniszczone, brakuje im rąk, mają uszkodzone nosy. 7. W świątyni przechowywano tzw. księgi sybillińskie, po które sięgano w trudnych dla Rzymu momentach. Według rzymskiej tradycji księgi te kupił od wieszczki Sybilli król Tarkwiniusz Pyszny. Dołączona ilustracja przedstawia dzieło Theobalda von Oer’a pt. „Sybilla”. Obraz utrzymany jest w mrocznej tonacji. Ukazuje wieszczkę siedzącą na porośniętej trawą skale. Ma zamyśloną twarz. Jest ubrana w długą niebieską szatę, na nią ma zarzucony płaszcz, kaptur zasłania włosy. Jedną rękę ma uniesioną; trzyma w niej narzędzie pisarskie; w drugiej podtrzymuje księgę opartą na kolanach. Księga jest otwarta; na jasnej kartce widnieje łaciński napis: „HIC EST PRIMO GENITvs FILIVS DEI”. Tło obrazu stanowią porośnięte zaroślami skały, z których wypływa potok. 8. Po prawej stronie od świątyni Jowisza stanęła świątynia Junony Monety z IV w. p.n.e. Według legendy przydomek bogini pochodzi od czasownika „monere” (ostrzegać) i przypomina o oblężeniu Kapitolu przez Galów. Próba zdobycia wzgórza w 390 r. p.n.e. nie powiodła się dzięki odwadze niejakiego Manliusza, którego zaalarmował krzyk gęsi. Dołączona ilustracja przedstawia fragment Rzymu. Nad budowlami góruje Kapitol, na nim świątynia Jowisza. Widoczne są skały wzgórza, poniżej zaś liczne zabudowania. Pod ilustracją widnieją podpisy obiektów w języku angielskim. Źródło ilustracji: Rahlender (ilustrator), Kapitol, w: John Henry Wright, Historia wszystkich narodów od najdawniejszych czasów. 9. W pobliżu, starannie chroniona, działała mennica państwowa, o której mówiono „Ad Monetam” – „obok Monety”. Tutaj bito pieniądze, a nazwa „moneta” przetrwała do dziś, zmieniając jednak znaczenie. Dołączona ilustracja przedstawia dwie strony srebrnego denara z czasów cesarza Augusta. Na jednej widnieje profil cesarza oraz dookolny napis w języku łacińskim: „CAESAR AVGVSTVS”. Druga strona przedstawia długowłosą postać w rozkroku z wyciągniętymi do góry rękami. Nieco zniszczony napis dookoła monety brzmi:” III VIR TVRTILIANVS”. 10. Obok świątyni Junony znajdowało się także „auguraculum” – miejsce, z którego kapłan (augur) obserwował lot dzikich ptaków, by wyjaśnić wolę bogów. Oznaką jego władzy była zakrzywiona laska – lituus. Dołączona czarnobiała grafika przedstawia dwu siedzących przy stole mężczyźni ubranych w długie szaty. Na głowach mają kaptury, twarze porośnięte zarostem. Każdy z nich trzyma wysoką, zakrzywioną ku górze laskę. Na pierwszym planie, na podłodze pomieszczenia, widoczne są cztery kury. Jedna schyla się w kierunku rozsypanego zboża. Augurowie obserwują je. Jeden zapisuje swoje spostrzeżenia na tabliczce. Tło obrazu stanowi zasłona zawieszona za plecami augurów. 11. Kapitol – jak widać – odgrywał ważną rolę w starożytności: tu było centrum kultu Jowisza, stąd namiestnicy wyruszali do prowincji, tu kończyły się pochody triumfatorów i tu w czasie republiki desygnowano konsulów. Dołączona ilustracja przedstawia płaskorzeźbę zatytułowaną Scena z Łuku Tytusa. Jest to z płyta reliefowa łuku tryumfalnego cesarza Tytusa. Cesarz jedzie czworokonnym rydwanem. Stojąca za nim bogini Nike zakłada mu na głowę wieniec zwycięstwa. Bogini Roma stoi z przodu, trzymając uzdę jednego z koni. Dwie postaci po prawej stronie rydwanu są personifikacjami ludu rzymskiego (nagi tors) i Senatu (noszącego togę). 12. Później w okresie renesansu na Kapitolu wręczano laury poetyckie. Pierwszym z nich był Petrarka. Dołączona czarnobiała grafika przedstawia portret Francesco Petrarki. Poeta ukazany jest en face. Ma okrągłą twarz, dość duży nos, drobne usta, oczy zwrócone w bok. Na nakrytej kapturem (czapką) głowie ma wieniec laurowy. Ubrany jest w jasną szatę. W lewej ręce trzyma oprawioną w skórę księgę. Źródło grafiki: Nowa międzynarodowa encyklopedia, 1905.