Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Małgorzata Kosińska‑Pułka

Przedmiot: język polski

Temat: Styl Biblii

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy

I. Kształcenie literackie i kulturowe.

1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:

4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;

5) interpretuje treści alegoryczne i symboliczne utworu literackiego;

II. Kształcenie językowe.

1. Gramatyka języka polskiego. Uczeń:

1) wykorzystuje wiedzę z dziedziny fleksji, słowotwórstwa, frazeologii i składni w analizie i interpretacji tekstów oraz tworzeniu własnych wypowiedzi;

4) rozumie rolę szyku wyrazów w zdaniu oraz określa rolę jego przekształceń w budowaniu znaczenia wypowiedzi.

2. Zróżnicowanie języka. Uczeń:

1) rozróżnia pojęcie stylu i stylizacji, rozumie ich znaczenie w tekście;

III. Tworzenie wypowiedzi.

2. Mówienie i pisanie. Uczeń:

6) tworzy spójne wypowiedzi w następujących formach gatunkowych; wypowiedź o charakterze argumentacyjnym, referat, szkic interpretacyjny, szkic krytyczny, definicja, hasło encyklopedyczne, notatka syntetyzujaca;

Zakres rozszerzony

I. Kształcenie literackie i kulturowe.

2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:

3) rozpoznaje nawiązania do tradycji biblijnej i antycznej w kulturze współczesnej;

II. Kształcenie językowe.

2. Zróżnicowanie języka. Uczeń:

6) rozpoznaje i charakteryzuje styl indywidualny (dzieła literackiego, autora) oraz styl typowy (gatunku literackiego autora) oraz styl typowy (gatunku literackiego, prądu literackiego, epoki) i wykorzystuje tę wiedzę w interpretacji utworu literackiego;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej;

Cele operacyjne. Uczeń:

  • określa okoliczności powstania Biblii;

  • definiuje gatunki biblijne;

  • charakteryzuje styl biblijny;

  • rozpoznaje typy wypowiedzeń i środki stylistyczne zastosowane we fragmentach biblijnych.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • metoda poglądowa;

  • rozmowa kontrolowana;

  • metoda ćwiczeń przedmiotowych;

  • mapa myśli;

  • analiza porównawcza fragmentów.

Formy zajęć:

  • praca indywidualna;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego;

  • samokształcenie.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica/ kartka papieru, pisak/kreda;

Przebieg zajęć:

Faza wprowadzająca

1. Nauczyciel inicjuje rozmowę z uczniami, stawiając pytanie: Czy styl dzieła może być jednorodny, jeśli zostało ono napisane przez kilkudziesięciu autorów żyjących na przestrzeni tysiąca lat? Wydaje się to być niemożliwe, ale Biblia jest takim dziełem. Jej styl jest rozpoznawalny, charakterystyczny, posiadający stałe cechy. Uczniowie zapoznają się z sekcją: „Przeczytaj” (w e‑materiale).

2. Uczniowie w grupach opracowują na podstawie e‑materiału i innych źródeł plansze dotyczące jednego zagadnienia związanego z lekcją o stylu biblijnym:

Grupa 1. Biblia jako dzieło wielu autorów i trzech języków

Grupa 2. Gatunki biblijne

Grupa 3. Style biblijne

Grupa 4. Cechy stylu biblijnego

Uczniowie wraz z nauczycielem urządzają w klasie ekspozycję swoich prac.

3. Uczniowie na podstawie e‑materiału (sekcja „Przeczytaj”) uzupełniają schemat interaktywny oraz zastanawiają się nad tym, które z wymienionych gatunków biblijnych mają ściśle religijny charakter, a które mogą przekazywać także treści uniwersalne, świeckie, oraz czy temat dzieła determinuje dobór stylu.

4. Przedstawienie celu zajęć i podanie tematu.

Faza realizacyjna

1. Uczniowie sporządzają plan wycieczki do Pelplina. Zapisują w nim odpowiedzi na pytania: Co zobaczymy w muzeum diecezjalnym w Pelplinie? I dlaczego?

2. Nauczyciel dzieli zespół na grupy i każdej przypisuje na podstawie e‑materiału fragment Biblii i ćwiczenia z sekcji „Sprawdź się”. Uczniowie analizują styl danego fragmentu. Po wykonaniu ćwiczenia wspólnie ustalają wnioski. Chętni zapisują je jako tezy szkicu interpretacyjnego.

Przydział fragmentów do grup uczniów oraz ćwiczeń z sekcji „Sprawdź się”:

Grupa I - Księga Rodzaju (ćwiczenia: 1, 2, 4, 5)

Grupa II - Księga Psalmów: Psalm 38[37] (ćwiczenie: 1, 3)

Grupa III - Księga Koheleta (ćwiczenia: 1, 6‑8)

Grupa IV - Ewangelia według św. Mateusza (ćwiczenie: 1, 9)

Grupa V - Apokalipsa św. Jana (ćwiczenie: 1, 10, 11)

Po przeczytaniu cytatów przywołanych z różnych ksiąg Starego i Nowego Testamentu uczniowie ustalają, które cechy fragmentów są najbardziej charakterystyczne dla stylu Biblii. Zwracają uwagę na dobór słów, długość i typ zdań, szyk wyrazów w zdaniach, zastosowanie środków stylistycznych oraz łączenie poszczególnych wypowiedzi. Dostrzegają, że w przytoczonych fragmentach Biblii można zauważyć m.in.:

  • powtórzenia (w tym powtarzanie spójników),

  • paralelizmy,

  • symbole i alegorie,

  • metafory i porównania,

  • inwersje,

  • krótkie zdania współrzędnie złożone, często rozpoczynane przez spójniki.

3. Po zakończeniu ćwiczenia uczniowie sporządzają mapę myśli, w której głównym hasłem jest styl biblijny.

Faza podsumowująca

Nauczyciel zadaje uczniom pytania podsumowujące, np.:

  • Co sprawia, że styl biblijny jest tak charakterystyczny?

  • W jakim celu pisarze (np. współcześni) stosują styl biblijny w swoich utworach?

Praca domowa

Wypisz cechy stylu biblijnego, które dostrzegasz w poniższych fragmentach. Każdą z cech potwierdź cytatem.

Wespazjan Kochowski Utwory poetyckie. Wybór

Psalm XXXIV
Domine ne in furore tuo arguas me. Ps 37
Do Miłosiernego Pana w utrapieniu

  1. Panie, nie w popędliwości Twojej strofuj mię: ani w słusznym gniewie bierz pomstę z przesądzonego winowajce.

  2. Znam cię, żem Ci dał umyślną do urazy okazyją: z ciężkim przewinieniem zarobił na karę.

  3. I stąd strzały Twoje, jako w celu wszelakiej nieprawości, we mnie; a ręka Twoja silna zmocnieła się nade mną.

  4. Nie masz zdrowia w ciele moim dla złości moich: dopieroż uspokojenia na umyśle dla przeszłych zbrodni pamięci.

  5. Tak strapiony i zniszczony na umyśle bolałem: najbardziej na to, żem był łaski pobudzającej niegodnym.

  6. Atoli w nadzieję uzdrowienia rzekłem: Niechajże ciało cierpi, które się w proch rozsypać musi: byle się tym dusza jakokolwiek z długu wypłaciła.

  7. Panie, przed Tobą jest wszelka moja: a wzdychanie moje u Ciebie nie jest tajne.

  8. Gdyż bez Ciebie, Boże mój, jezdem niczym: a bywszy niczym, jezdem do powołania tępym i zdrewniałym do poprawy żywota.

  9. Zamieszanego znak rozumu, gdy dobrego obierać nie umiem: a skażonej woli dowód, kiedy się złego chronić nie chcę.

  10. I stąd przyznaję, że niegodnie żyjąc, godnie cierpię: a ustawicznie grzesząc, słuszne z grzechu karanie ponoszę.

  11. W Tobie tedy, Panie, i w miłosierdziu Twoim wszytka nadzieja moja: że tu ukarawszy, na onym świecie przepuścisz winowajcy.

  12. Nie racz się obruszać. Stwórco, gdy z  upadamy: a chciej ratować, Zbawicielu, gdy pokornie suplikujemy.

  13. Bowiem jeżeli żałujesz mizernego człowieka upadku: a co‑ć przeszkodzi, który wszytko możesz, żebyś się nie miał cieszyć z podźwignienia  Twojej?

  14. Nie opuszczaj mię. Panie Boże mój: i nie odstępuj, Zbawicielu, zguby bliskiego.
    Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
    Jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen

WeK450_451 Źródło: Wespazjan Kochowski, Utwory poetyckie. Wybór, oprac. M. Eustachiewicz, Wrocław 1991, s. 450–451.
Piotr Skarga Kazania sejmowe

Kazanie trzecie: O drugiej chorobie Rzeczypospolitej, która jest z niezgody domowej

Ziemie i księstwa wielkie, które się z  zjednoczyły, w jedno ciało zrosły, odpadną i rozerwać się dla waszej niezgody muszą. Przy których teraz potężna być może ręka i moc wasza i nieprzyjacielom straszliwa. Odbieżą was jako chałupki przy jabłkach, gdy owoce pozbierają, którą lada wiatr rozwieje. I będziecie jako wdowa osierociała, wy, coście drugie narody rządzili. I będziecie ku pośmiechu i urąganiu nieprzyjaciołom swoim. […]
Język swój, w którym samym to , i naród swój pogubicie, i ostatki tego narodu, tak starego i po świecie szeroko rozkwitnionego, potracicie i w obcy się naród, który was nienawidzi, obrócicie, jako się inszym przydało. […]
Będziecie nie tylo bez pana krwie swojej i bez wybierania jego, ale też bez ojczyzny i królestwa swego, wygnańcy wszędzie nędzni, wzgardzeni, ubodzy, włóczęgowie, których popychać nogami tam, gdzie was pierwej , będą. Gdzie się na taką drugą ojczyznę zdobędziecie, w której byście taką sławę, takie dostatki, pieniądze, skarby i ozdobności, i rozkoszy mieć mogli? Urodzi‑li się wam i synom waszym taka druga matka? Jako tę stracicie, już o drugiej nie myślić. […]
Do takich utrat i przeklęctwa pewnie was ta wasza niezgoda i  domowe przyprawią. Nie tak rychło i nie tak żałośnie wojną i gwałty postronnych nieprzyjaciół zginąć możecie, jako waszą niezgodą. Jabłko, gdy z wierzchu się psować pocznie, wykroić się zgniłość może, iż potrwa, ale gdy wewnątrz gnić i psować się pocznie, wszytko zaraz porzucić musisz i o ziemię uderzyć.

PiS Źródło: Piotr Skarga, Kazania sejmowe, oprac. M. Korolka, J. Tazbir, Wrocław 1984, s. 71–73.
Adam Mickiewicz Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego

Jeśli Was przyjmą, i usłuchają, tedy wolni będą; a jeśli Wami wzgardzą, i nie usłuchają Was, i wypędzą, tedy błogosławieństwo Wasze do Was powróci.
449 Odchodząc z miasta i kraju bezbożnego, niewolniczego i ministerialnego, otrząście proch z obuwia Waszego. […]
450 Albowiem gdy Wolność zasiędzie na stolicy świata; będzie sądzić Narody.
451 I rzeknie do jednego Narodu: oto byłam napastowana od zbójców, i wołałam do ciebie Narodzie, o kawał żelaza do obrony, i o garść prochu; a tyś mi dał artykuł gazety. A naród ów odpowie: Pani moja, kiedyż wołałaś do mnie? I odpowie Wolność: oto wołałam ustami tych pielgrzymów, a nie słuchaliście mnie; idźcie więc w niewolę, kędy będzie .
452 I rzeknie Wolność do drugiego Narodu: oto byłam w utrapieniu i w nędzy, i prosiłam ciebie Narodzie, o opiekę prawa, i o opatrzenie; a tyś na mnie rzucał . I odpowie Naród: Pani moja, kiedyś przychodziła do mnie? I odpowie Wolność: przychodziłam do ciebie w stroju tych pielgrzymów, a tyś mną wzgardził: idźże więc w niewolę, kędy będzie świst knuta i chrzęst ukazów.
453 Zaprawdę mówię Wam, iż pielgrzymstwo Wasze stanie się dla mocarstw kamieniem obrazy.
454 Odrzuciły mocarstwa kamień Wasz od budowy europejskiej, a oto kamień ten stanie się kamieniem węgielnym i głową przyszłej budowy; a kto nań potknie się, ten upadnie i nie powstanie.
455 A z wielkiej budowy politycznej europejskiej nie zostanie kamień na kamieniu.
456 Bo przeniesiona będzie stolica Wolności.
457 Jeruzalem, która mordujesz ludzi mówiących o Wolności, mordujesz Proroki twoje; a lud który morduje Proroki swe, uderza sam siebie w serce swoje, jako szalony samobójca.
458 Przyjdzie na ucisk wielki.

ADas Źródło: Adam Mickiewicz, Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, oprac. M. Grabowska, Warszawa 1986, s. 105–107.

Materiały pomocnicze:

Erich Auerbach, Blizna Odyseusza, [w:] tegoż, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, tom I, Warszawa 1968.

Od Biblii Wujka do współczesnego języka religijnego, red. Z. Adamek, S. Koziara Tarnów 1999.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Uczniowie mogą wykorzystać schemat interaktywny do analizy znanych im utworów literackich nawiązujących stylem do Biblii.