Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Konspekt (scenariusz) lekcji

Imię i nazwisko autora:

Krzysztof Lorek

Przedmiot:

Fizyka

Temat zajęć:

Wyznaczanie oporu zastępczego dla układu oporników połączonych szeregowo

Grupa docelowa:

III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres rozszerzony

Podstawa programowa:

Cele kształcenia - wymagania ogólne
I. Wykorzystanie pojęć i wielkości fizycznych do opisu zjawisk oraz wskazywanie ich przykładów w otaczającej rzeczywistości. 
II. Rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem praw i zależności fizycznych. 
III. Planowanie i przeprowadzanie obserwacji oraz doświadczeń i wnioskowanie na podstawie ich wyników.
Zakres rozszerzony 
Treści nauczania - wymagania szczegółowe
I. Wymagania przekrojowe. Uczeń:
3) prowadzi obliczenia szacunkowe i poddaje analizie otrzymany wynik;
10) przeprowadza wybrane obserwacje, pomiary i doświadczenia korzystając z ich opisów; planuje i modyfikuje ich przebieg; formułuje hipotezę i prezentuje kroki niezbędne do jej weryfikacji;
11) opisuje przebieg doświadczenia lub pokazu; wyróżnia kluczowe kroki i sposób postępowania oraz wskazuje rolę użytych przyrządów i uwzględnia ich rozdzielczość;
VIII. Prąd elektryczny. Uczeń:
13) posługuje się pojęciem oporu zastępczego; oblicza opór zastępczy układu oporników połączonych szeregowo lub równolegle;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

Zalecenie Parlamentu Europejskiego i Rady UE z 2018 r:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji,

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii,

  • kompetencje cyfrowe,

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne:

Uczeń:

  1. wyjaśni, czym jest łączenie oporników szeregowo i narysuje takie połączenie schematycznie.

  2. wykona doświadczenie w wirtualnym laboratorium, w którym zmierzy omomierzem opory oporników połączonych szeregowo.

  3. rozwiąże zadania dotyczące oporników połączonych szeregowo.

Strategie i metody
nauczania:

flipped classroom

Formy zajęć:

wykład, samodzielne rozwiązywanie zadań, doświadczenie w wirtualnym laboratorium lub doświadczenie w grupach

Środki dydaktyczne:

- oporniki 100 omega, 220 omega i 470 omega,
- kable, „krokodylki”,
- mierniki uniwersalne.

Materiały pomocnicze:

brak

PRZEBIEG LEKCJI

Faza wprowadzająca:

  • Nauczyciel na poprzedniej lekcji zadaje do domu wykonanie eksperymentu w wirtualnym laboratorium z tego e‑materiału i sformułowanie reguły obliczania oporu wypadkowego oporników połączonych szeregowo, w oparciu o wyniki doświadczenia.

  • Nauczyciel sprawdza wnioski sformułowane przez uczniów po wykonaniu pracy domowej, oraz mierzy opory w przykładowym układzie oporników połączonych szeregowo, demonstrując zgodność reguły obliczania oporu zastępczego oporników połączonych szeregowo, z doświadczeniem.

Faza realizacyjna:

Na podstawie zadania 3 nauczyciel wyprowadza wzór na opór zastępczy oporników połączonych szeregowo. W zależności od poziomu grupy, można wytłumaczyć to na dwóch lub n drutach.
Uczniowie są podzieleni na grupy i otrzymują pewną liczbą oporników: 100 omega, 220 omega i 470 omega, oraz: kable, „krokodylki” i miernik uniwersalny. Nauczyciel zadaje im do rozwiązania zadanie 6, wraz z poleceniem zbudowania tych układów oporników (można zmodyfikować podpunkt B, celem zmniejszenia liczby potrzebnych oporników i kabli). Grupa, która jako pierwsza wykona to zadanie, może zostać jakoś nagrodzona. Na pewno będzie konieczne indywidualne poinstruowanie, jak korzystać z miernika uniwersalnego.

Faza podsumowująca:

Nauczyciel przypomina regułę obliczania oporu zastępczego oporników połączonych szeregowo.

Praca domowa:

Zadania: 4 i 5, a w przypadku zdolnej grupy jeszcze: 7 i 8 z zestawu ćwiczeń.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania danego multimedium:

Doświadczenie w wirtualnym laboratorium uczniowie powinni wykonać samodzielnie w domu lub w pracowni komputerowej. Wykonanie go przez nauczyciela nie da takiego samego rezultatu.
Jeśli nauczyciel nie może z uczniami wykonać eksperymentu w klasie, to wirtualne laboratorium jest tego substytutem.