Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta przedstawia tryptyk ołtarzowy Hieronima Boscha „Pokłon Trzech Króli”. Dzieło zakończone jest od góry faliście. Lewa strona przedstawia dwie osoby na tle pejzażu. Postać po lewej, ubrana w czerwoną suknię stoi. Mężczyzna po prawej, ubrany na czarno, klęczy. Obie osoby skierowane są w prawą stronę, czyli w kierunku środkowej sceny. W tle znajduje się zabudowa z podwórkiem. Przed budynkiem siedzi postać w białej szacie. Dalej rozciąga się pejzaż z widokiem na miasto. Analogicznie do tej sceny przedstawiony jest obraz po prawej stronie. Klęczy na nim kobieta w czarnej szacie, a za nią stoi druga w czerwonej sukni. Środkowa scena przedstawia stajnię, przed którą znajduje się grupa osób. Po prawej stronie siedzi Maria w granatowej szacie. Na kolanach trzyma małego, nagiego Jezusa. Przed nią klęczy król w czerwonej pelerynie, koło niego stoi drugi w niebieskiej szacie, a za nimi stoi trzeci czarnoskóry, w białej szacie. Trzymają dary dla Jezusa. W progu stajni stoi nagi mężczyzna w czerwonej szacie. Na głowie i w ręce trzyma korony, nogi ma skute łańcuchem. Za nim widnieją głowy postaci, przypatrujących się scenie. Na drugim planie, za szopą, rozciąga się pejzaż oraz widoczne są trzy grupy ludzi na koniach. W oddali rozciąga się widok miejski. Na niebieskim niebie świeci żółta Gwiazda Betlejemska. Do ilustracji zostały dołączone informacje: 1. W obu bocznych skrzydłach otwartego tryptyku Bosch umieścił klęczące postacie fundatorów dzieła. W lewym skrzydle za Peeterem Scheyfve stoi jego patron św. Piotr. Za nimi herb z dewizą Een voert al (Jeden za wszystkich). 2. W prawym skrzydle otwartego tryptyku klęczy żona fundatora Agneese de Gramme. Za nią stoi jej patronka św. Agnieszka. Za nimi znajduje się herb w postaci lilijki. 3. Leżący u stóp Matki Bożej złoty dar przedstawia scenę Ofiary Izaaka (scena ta uważana była również za zapowiedź ofiary Chrystusa). 4. Na pelerynie monarchy z brodą rozpoznać można postacie królowej Saby i króla Salomona. 5. Za półnagą postacią z brodą i w dziwnym nakryciu głowy, stojącą w drzwiach stajenki widać zarysy demonicznych, złowrogich twarzy innych postaci. Jedni interpretują go jako szatana, inni twierdzą, że postać symbolizuje króla Heroda. 6. Pasterze zachowują się groteskowo – jeden wszedł na dach stajenki, inni wdrapują się na drzewo lub zaglądają przez dziury w ścianach. 7.

W tle dwa oddziały wojska szykują się do bitwy.

Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta zbliżonego do kwadratu przedstawia obraz Hieronima Boscha „Siedem grzechów głównych”. Na czarnym tle ukazane jest pięć kół oraz dwie szarfy. Środkowe, największe koło, podzielone zostało na siedem części. W środku zawiera mniejsze koło. Pozostałe cztery, mniejsze, ułożone są w rogach kwadratu. Na wszystkich okrągłych polach znajdują się sceny z postaciami na tle pejzażu, architektury lub we wnętrzu. U góry i na dole znajdują się dwie szarfy z napisami. Do ilustracji zostały dołączone informacje: 1. W środku koła znajduje się otoczony złocistymi promieniami, symbolizującymi chwałę Chrystus, pod którym widnieje napis po łacinie: Strzeż się, Bóg widzi. Koło to oznacza zatem Oko Boga, będące przestrogą przed niemożliwością ucieczki przed Stwórcą. 2. Scena ukazuje bójkę między sąsiadami; pod nią napis Ira (gniew). 3. Scena przedstawia psy szczerzące na siebie kły przed kością (nawiązanie do flamandzkiego przysłowia: dwa psy przy jednej kości nie dojdą do zgody) z napisem Invidia (zazdrość). 4. Sędzia w czerwonej todze przyjmuje łapówkę; pod sceną napis Avaritia (chciwość). 5. Scena przedstawia ucztę (nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu) z napisem Gula (jedzenie). 6. Zakonnica budzi śpiącego mężczyznę; napis Accidia (lenistwo). 7. Błazen przygląda się kochankom; scena symbolizuje pustą rozrywkę; pod sceną Luxuria (nieczystość). 8. Kobieta przegląda się w lustrze trzymanym przez diabła; otwarta skrzynia z biżuterią na podłodze symbolizuje próżność, a naczynia – przepych; pod sceną napis Superbia (pycha). 9. W górnym lewym rogu znajduje się śmierć: mężczyzna otrzymuje ostatnie namaszczenie, a diabeł i anioł oczekują na jego duszę. W sąsiednim pomieszczeniu członkowie rodziny grają w karty. 10. U góry po prawej Bosch namalował Sąd Ostateczny (Chrystus wskrzesza umarłych, którzy powstają z grobów). 11. Po lewej na dole widnieje piekło (ciemne, chaotyczne, pełne cierpienia; przy każdym z grzeszników znajduje się łacińska nazwa grzechu, za który cierpi). 12. Po prawej na dole Królestwo Niebieskie: święty Piotr wita dusze błogosławionych idących do Nieba - przedstawionego jako gotycka budowla z lśniącym złotym tłem. 13. Na górnej wstędze łaciński napis z Księgi Powtórzonego Prawa głosi: Gdyż są narodem niestałym, dziećmi, w których nie ma wierności / Jako roztropni zdołaliby pojąć, zważaliby na swój koniec. 14. Dolną wstęgę wypełnia kolejny cytat z Księgi Powtórzonego Prawa: Odwrócę od nich oblicze, zobaczę ich koniec.

Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta zbliżonego do kwadratu przedstawia tryptyk ołtarzowy Hieronima Boscha „Wóz siana”. Jest podzielona na osobne obrazy – dwa boczne węższe i centralny dwukrotnie szerszy. Lewa część przedstawia trzy grupy postaci w pejzażu, rozmieszczone na kolejnych planach. Na samej górze, nad nimi, pośród chmur znajduje się Chrystus. Prawe skrzydło tryptyku ukazuje scenę piekielną. W centralnej części został przedstawiony tytułowy wóz ze znajdującymi się na nim i dokoła postaciami oraz towarzyszącymi im zwierzętami. Do ilustracji zostały dołączone następujące informacje: 1. Lewe skrzydło przedstawia Raj. Panel zawiera trzy wyobrażenia z historii Adama i Ewy – od chwili stworzenia do upadku. 2. W lewym skrzydle malarz zamieścił zapowiedź kolejnych części – na górze, wokół Boga, artysta namalował strącenie zbuntowanych aniołów pod postaciami skrzydlatych gadów lub gigantycznych owadów. 3. Tytułowy wóz siana to motyw zaczerpnięty ze 103 Psalmu Dawida: Dni człowieka są jak trawa; kwitnie jak kwiat na polu. Ledwie muśnie go wiatr, a już go nie ma, i miejsce, gdzie był, już go nie poznaje. Do wizji malarza nawiązuje także stare przysłowie flamandzkie: Świat jest wozem siana, z którego każdy bierze ile może. Siano symbolizuje doczesne przyjemności, bogactwo i zaszczyty. 4. U góry po lewej stronie za wozem podążają dostojnicy: cesarze, królowie, biskupi, podjeżdżają na koniach blisko wozu z sianem. 5. Poniżej artysta namalował ubogi tłum, który chce uszczknąć z wozu garść siana, depcząc się wzajemnie oraz mordując jeden drugiego. Towarzyszą im groteskowe stwory – alegorie ich wad. 6. W prawym dolnym rogu grupa zakonnic gromadzi ogromne ilości siana w workach. 7. Na szczycie wozu Bosch umieścił siedzących zakochanych. Towarzyszące im postacie oznaczają zagrożenie z oślepienia miłością. 8. Anioł stojący na wozie modli się o wstawiennictwo Chrystusa. 9. Demon w niebieskich barwach to symbol hipokryzji, kuszący śmiertelników muzyką. 10. Sowa, symbol ułudy i niecnych zamiarów, wabi inne ptaki. 11. Stojąca z tyłu para w objęciach uległa demonicznej muzyce. 12. Nad nimi, w chmurach, scenie przygląda się zmartwychwstały Chrystus. 13. Prawe skrzydło przedstawia piekło. Potwory symbolizują różne grzechy (np. ropucha to lubieżność).

Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta przedstawia tryptyk Hieronima Boscha „Ogród rozkoszy ziemskich”. Jest podzielona jest na osobne obrazy – dwa boczne węższe i centralny dwukrotnie szerszy. Lewa część – Stworzenie Ewy, z Chrystusem i Adamem na tle polany, na której dzieją się fantastyczne zdarzenia. Prawe skrzydło to piekło muzykantów, bogate w instrumenty. Na centralnym, największym obrazie, przedstawiony został tytułowy ogród rozkoszy ziemskich. Ukazuje nagie postacie, grupy kochanków, korzystające z uciech życia. Krajobraz i zwierzęta w tle mają znaczenie symboliczne. Do ilustracji zostały dołączone informacje: 1. Fragment obrazu ukazujący geometryczną konstrukcję, z której wylatują ptaki oraz tekst: Kompozycja obrazu opiera się na nałożeniu planów; na ostatnim znajdują się cztery fantastyczne konstrukcje, w których elementy naturalnie łączą się z bryłami geometrycznymi. Stada ptaków przelatują przez otwory w przedziwnych pinaklach z kolorowych skał. Podobieństwo tych tworów architektury do budowli z Ogrodu rozkoszy ziemskich sugeruje, ze przedstawione sceny dzieją się w tym samym otoczeniu, tak więc rozwiązłość jest tu logiczną konsekwencją stworzenia kobiety. 2. Fragment obrazu ukazujący zwierzęta przy wodzie oraz tekst: W stawie, powyżej fontanny zajmującej środek kompozycji, zaspokajają pragnienie fantastyczne zwierzęta rodem ze średniowiecznych bestiariuszy. Widzimy tam między innymi białego jednorożca, symbol czystości człowieka przed popełnieniem grzechu pierworodnego. Znajdują się tam takie same zwierzęta jak w orszaku z Ogrodu rozkoszy ziemskich, co stanowi jeszcze jedno potwierdzenie jedności miejsca tych dwóch scen. 3. Fragment obrazu ukazujący gady i ropuchy wychodzące z wody oraz tekst: Pogodny nastrój mieniącego się barwami pejzażu raju ziemskiego to tylko pozór: w kilku miejscach działające w świecie zło zaznacza swoją obecność. Po prawej stronie stawu zgromadziły się obrzydliwe gady, między innymi czarne ropuchy, symbole samego diabła. 4. Fragment obrazu ukazujący zwierzęta wychodzące ze zbiornika wodnego oraz fruwające nad nim ptaki oraz tekst: Kałuża wody, nad którą rozsiadły się niepokojące stworzenia rozlewa się blisko granicy łączącej to przedstawienie z Ogrodem rozkoszy ziemskich. Martwa ryba symbolizuje grzech, natomiast postać z długim nosem czytająca książkę to powracająca u Boscha personifikacja zła. 5. Fragment obrazu ukazujący lecącego stwora, na którym siedzi człowiek z gałęzią i trzymającego w szponach zdobycz oraz tekst: Na tle jasnego nieba latający stwór łączy cechy konia i drapieżnika, dosiadany przez człowieka z gałęzią w ręku, na której siedzi czerwony ptak. W ludowej wyobraźni latające stworzenia zawsze były kojarzone z rozwiązłością, natomiast czerwony kolor, pojawiający się w wielu partiach obrazu, jest związany z symboliką alchemiczną – łączy się on z kulminacją procesu twórczego. Ropucha w szponach drapieżnika wskazuje na obecność sił zła. 6. Fragment obrazu ukazujący kochanków w kuli w towarzystwie zwierząt i innej postaci oraz tekst: Grzech pożądliwości został ukazany na przykładzie pary kochanków zamkniętych w ogromnej przezroczystej bańce wytworzonej przez kwiat wyrastający z wody. Motyw szklanej kuli jest inspirowany pracami alchemicznymi i wiąże się ze starym przysłowiem flamandzkich, które mówi: Szczęście jest jak szkło, łatwo się tłucze. . Szklana rurka wbita w owoc znajdujący się poniżej kuli jest emblematem męskości, natomiast mysz, która wchodzi do rurki, to symbol fałszywych doktryn, sprowadzających wiernych na manowce. 7. Fragment obrazu ukazujący grupy postaci w rzece oraz tekst: Można zidentyfikować źródło, z którego Bosch czerpał inspirację, tworząc swoje hybrydyczne postacie pół ryb, pół ludzi. Są one wiernym odbiciem drzeworytów zdobiących La Mer des hystories, książkę wydaną w 1488 r. W tle widać rozbite jajko, w którym szukają schronienia nagie postacie, w czym można doszukiwać się podobieństwa do alchemicznego tygla. 8. Fragment obrazu ukazujący grupę osób oraz tekst: Pośród postaci Boscha pojawiają się czarnoskórzy mężczyźni i kobiety. Czerń w alchemii oznacza pierwotny stan materii. 9. Fragment obrazu ukazujący lecącą postać oraz tekst: Skrzydlata postać ludzka wzlatuje w niebo z czerwoną jagodą. Obraz ten mówi o przemijaniu rozkoszy czerpanej z grzechu rozwiązłości. 10. Fragment obrazu ukazujący ogromne uszy z nożem oraz tekst: Diabelska maszyneria składa się z pary ogromnych uszu przebitych strzałą i długiego ostrza noża. Ten obraz może mieć wiele różnych znaczeń. Dla jednych oznacza głuchotę ludzką na słowa Ewangelii kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha, dla innych – nieszczęście w życiu na ziemi. Na ostrzu widnieje litera M – jest to być może inicjał miejskiego ślusarza lub malarza Jana Mostaerta, pierwsza litera słowa mundus lub uniwersalny symbol męskiego członka, który przypomina ostrze. 11. Fragment obrazu ukazujący nagą postać płynącą po rzece oraz tekst: Z potwornych halucynacji, opowiedzianych w poemacie przez średniowiecznego rycerza, pochodzi prawdopodobnie motyw zamarzniętego stawu, po którym ślizgają się grzesznicy w dziwnych sankach lub na łyżwach. 12. Fragment obrazu ukazujący kłębowiska postaci z instrumentami muzycznymi oraz tekst: Piekło Boscha zostało nazwane „muzycznym” w związku z obecnością instrumentów, tu nie stosowanych zgodnie z ich przeznaczeniem. Lutnia staje się narzędziem tortury jakiegoś grzesznika, na którego pośladkach jest zapisana melodia, odśpiewywana przez potępionych, pod przewodnictwem przerażającego kapelmistrza. 13. Fragment obrazu ukazujący siedzącego na tronie potwora i inne osoby oraz tekst: Istota o głowie ptaka połyka potępionych i wydala ich jak ekskrementy do tej samej studni, do której skąpiec defekuje złote monety, a inny grzesznik wymiotuje swój posiłek, co pozwala odgadnąć, że pokutuje za łakomstwo. U stóp tronu leży naga kobieta z ropuchą odciśniętą na piersi. Kobieta widzi swoje odbicie w lustrze znajdującym się na pośladkach jednego z demonów. Taka jest kara za pychę. 14. Fragment obrazu ukazujący scenę bójki podczas gry w karty oraz tekst: Przy przewróconym w karcianej bójce stole jednego z graczy atakuje potworne zwierzę. W ten sposób Bosch potępia grzech hazardu, częsty powód bójek. Epizod ten odnosi się także do kary dla tych, którzy popełnili grzech gniewu – po śmierci pozostali gwałtownikami, jakimi byli za życia. Nóż przebijający rękę wykonującą gest błogosławieństwa oznacza moc grzechu, która jest w stanie zniweczyć miłosierdzie Chrystusa. Źródło wszystkich opisów zawartych w ilustracji: Klasycy sztuki. Bosch. Rzeczpospolita, Warszawa 2005, s. 46-51