Ważne daty

Gatunki filmowe cz. 1

Gatunek filmowy mający na celu wywołanie u widza poczucia przerażenia, lęku czy nawet obrzydzenia. Częstym elementem horrorów są zjawiska nadprzyrodzone, duchy, zjawy, nawiedzone czy opuszczone miejsca, wampiry czy umarli powstający z grobów (zombie). Za podwaliny współczesnych filmów grozy, możemy uznać pokazy belgijskiego iluzjonisty Étienne'a Robert'a, który to przy wykorzystaniu fanatyskopuFanatyskopfanatyskopu, luster i dymu, organizował przerażające przedstawienia dla zebranych widzów. Film grozy zawdzięcza wiele również niemieckiemu ekspresjonizmowi. Filmy takie jak Gabinet doktora Caligari w reżyserii Roberta Wiene'a czy Nosferatu – symfonia Grozy Friedricha Wilhelma Murnaua, inspirują twórców filmowych po dziś dzień. Za pierwszy horror uznaje się trzyminutowy film niemy Rezydencja diabła, a twórcę filmu, Georgesa Mélièsa, uznaje się za pioniera kina grozy.

REn1fXCVE79e81

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Gabinet Doktora Caligari". W pokoju stoją trzy postacie, które chowają się przed kimś. Na twarzach widać przerażenie, które podkreśla mocny makijaż. Wszyscy mają mocno podkreślone oczy. Z prawej strony znajduje się młoda kobieta we wzorzystej sukni z rozpuszczonymi włosami, chowa się za ścianą. W centrum stoi, na baczność, młody mężczyzna, wygląda jakby zamarł ze strachu. Z lewej strony stoi starszy mężczyzna w meloniku i okularach na nosie. Ręce skrzyżował na brzuchu, w prawej ręce trzyma laskę.

Współcześnie twórcy sięgają m.in. po japońskie klasyczne filmy grozy, np. Krąg, czy Dark Water, popularne stają się filmy gore, np. Piła, w których dominuje przemoc i olbrzymi realizm scen, a także filmy stylizowane na paradokumenty, mające skłonić widza, by uwierzył, że dana historia wydarzyła się naprawdę, np. The Blair Witch Project.

RXOxn3zi477D91

Zdjęcie kadru z filmu "The Ring: Krąg". Scena przedstawia młodą kobietę, na tle drewnianej boazerii, wpatrującą się z przerażeniem w ekran telewizora. Przykucnęła przed ekranem, na którym nie widać żadnego programu, jest tylko rozmazane, jasne tło z ciemnym pasem pośrodku.

R1FmALsBtxtI41

Zdjęcie kadru z filmu "The Blair Witch Project". Zamazana scena przedstawia mężczyznę, ubranego w kurtkę i jasne spodnie, na tle kamiennego muru. Jest on odwrócony tyłem, nie widać jego twarzy, gdyż głowę ma schyloną.

R3euV6Ml2iUOi1

Zdjęcie kadru z filmu Podwójne ubezpieczenie". Scena przedstawia mężczyznę, który stoi w otwartych drzwiach pokoju i schowaną za drzwiami kobietę. Mężczyzna ma elegancki garnitur, w ręce trzyma szklankę. Kobieta o blond włosach chowa się za drzwiami.

R1XxB5B2YeXAh1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Zabójcy”, reż. Robert Siodmak. W elegancko urządzonym pokoju stoją kobieta i mężczyzna. Kobieta w wyjściowej czarnej sukni, mężczyzna w szarym garniturze. Kobieta stoi odwrócona plecami do mężczyzny. Mężczyzna patrzy na nią z lekkim uśmiechem. Opierają się o błyszczący blat.

Pierwsze filmy Noir powstały w USA już w latach 30. XX w. jednak największy rozkwit tego gatunku datuje się na lata czterdzieste i pięćdziesiąte XX w. Filmy, jak wskazuje sama nazwa, były czarno‑białe, stosowano kadry pełne cieni, w celu spotęgowania tajemniczego charakteru produkcji. Główny bohater uwikłany był misternie uknutą intrygę. Bardzo popularną postacią kina Noir była femme fatale, czyli kobieta która prowadziła mężczyzn na zgubę. Najczęstszym tłem opowiadanych historii były wielkie miasta, boczne uliczki oświetlone blaskiem księżyca.

Wśród najważniejszych dzieł gatunku Noir zaliczyć można: Sokoła maltańskiego (1941) w reżyserii Johna Hustona, Podwójne ubezpieczenie Billiego Wildera (1944), czy Zabójcy (1946) Roberta Siodmaka.

Gatunki filmowe cz. 2

Gatunek filmowy, który podobnie jak horror, ma wywołać u widza poczucie niepewności czy nawet strach. Występuje tu jednak mniej przemocy, a osią filmu są tajemnicze, niezrozumiałe wydarzenia, niekiedy też zawiłe intrygi. Główny bohater staje w walce o najwyższe dobra, często o własne życie. Za pioniera i zarazem najważniejszego twórcę dreszczowców uznaje się Alfreda Hitchcocka. Jego filmy takie jak Zawrót głowy, Psychoza, Rebeka czy Okno na podwórze, po dziś uznaje się za klasyki gatunku.

R3i1tr8eScFz31

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Zawrót głowy", reżyser Alfred Hitchocock. W sypialni, w której panuje półmrok stoi młoda kobieta w dopasowanym kostiumie. Włosy ma upięte w kok.

RmL0MYkhkVZM51

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Rebeka", reżyser Alfred Hitchocock. W otwartym oknie stoją dwie kobiety. Młodsza w eleganckiej sukience z odsłoniętymi ramionami i włosami upiętymi do góry. Starsza w ciemnym stroju z jasnym żabotem pod szyją. kobiety patrzą w dal.

Nieodłącznym elementem filmów Hitchocka był suspens, zabieg polegający na pozornym wstrzymaniu biegu akcji, po to by „uśpić” widza i zaskoczyć go niespodziewanym zwrotem akcji. Jak sam mówił: Oczekiwanie na niebezpieczeństwo jest gorsze niż moment, gdy ono na człowieka spada.

Rs5kfzN5sG4Fo1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Milczenie owiec", reżyser Jonathan Demme. Na pierwszym planie młoda kobieta z brązowymi włosami patrzy prosto przed siebie. Za nią widoczna jest niewyraźna twarz mężczyzny.

RDTyxp36U86yu1

Zdjęcie kadru z filmu "Czarny łabędź", reżyser Darren Aronofsky. Scena przedstawia fragment przedstawienia baletowego. Widać popiersie młodej baletnicy w czarnym stroju z odsłoniętymi ramionami, z czarną ozdobą w upiętych wysoko włosach. Czarny makijaż wokół oczu wychodzi aż na skronie.

R2uW8Z3G4zw331

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Wszyscy ludzie prezydenta", reżyser Alan J. Pakuła. Scena przedstawia wnętrze redakcji gazety. Przy biurkach siedzą dziennikarze i pracują. Na pierwszym planie widać mężczyznę rozmawiającego przez telefon, za nim, z prawej strony drugi mężczyzna też rozmawia przez telefon.

Gatunek filmowy, którego akcja rozgrywa się na terenach zachodnich stanów USA, zwanych Dzikim Zachodem. Tematyką filmów były najczęściej walki z rdzennymi mieszkańcami USA - Indianami, gorączka złota, walka z przestępczością. Kolejnym charakterystycznym elementem westernów był wyraźny podział na pozytywnych i negatywnych bohaterów. Za pierwszy film tego gatunku uznaje się nakręcony w 1903 r. Napad na ekspres w reż. Edwina S. Portera. Do najbardziej znanych tytułów należą: Dyliżans i Rio Grande Johna Forda, Skarb Sierra Madre Johna Hudsona, Rio Bravo Howarda Hawksa, czy W samo południe Freda Zinnemanna.

R12PwndmMJLeu1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Rio Grande", reżyser John Ford. Widoczna jest oświetlona sala, w której stoi kilku mężczyzn w mundurach. Jeden z nich podaje rękę kobiecie . Kobieta ubrana jest w marszczoną od pasa sukienkę , na ramiona ma narzucony szal , włosy kobiety są zaplecione w warkocz i upięte wysoko. Kobieta uśmiecha się do mężczyzny, który podaje jej rękę.

R1ajrAJr5M4jx1

Zdjęcie kadru z filmu "Skarb Sierra Madre", reżyser John Huston. Scena przedstawia mężczyznę i chłopca w barze, widać naczynia, szklane karafki i półki z alkoholem. Mężczyzna w szarej koszuli i kapeluszu siedzi przy kontuarze i zamyślony patrzy w dal. Za nim siedzi chłopiec, ma krótkie czarne włosy i patrzy na mężczyznę.

Gatunki filmowe cz. 3

Gatunek filmowy, który dopełnia opowiadaną historię o tanieć i śpiew. Może być fuzją nawet kilku gatunków, np. wydany w 2002 r. film Chicago łączył w sobie klasyczny musical z opowieścią kryminalną. Pierwsze filmy muzyczne pojawiły się z rozpoczęciem produkcji filmów dźwiękowych. Pierwszym musicalem i zarazem filmem dźwiękowym był Śpiewak Jazzbandu. Kolebką filmów muzycznych stało się Hollywood. Do najbardziej znanych przedstawicieli tego gatunku uznaje się Deszczową piosenkę, West Side Story, Czarnoksiężnika z Krainy Oz, Dźwięki muzyki, Kabaret, My Fair Lady, Hair, Jesus Christ Superstar, Cats i Nędzników.

R1G9DIALI2kaI1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Chicago", reżyser Rob Marshall. Widać dwie kobiety i mężczyznę w tanecznych pozach. Kobiety mają proste, długie do ramion włos,y, ubrane są w sukienki z odsłoniętymi ramionami.. Mężczyzna ubrany jest w czarny stój, na głowie ma czarny kapelusz.

R161lIPOEADJk1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Czarnoksiężnik z krainy Oz"", reżyser Victor Taurog. Na zdjęciu widać Dorotkę w białej bluzce i błękitnej spódnicy na szelkach. Włosy ma zaplecione w dwa rude warkocze. Obok Dorotki stoją po lewej stroni stronie Strach na Wróble i Lew a po prawej Blaszany Drwal.

Ry130WQEKkki21

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Deszczowa piosenka”, reż. Gene Kelly, Stanley Donen. Mężczyzna tańczy w deszczu na ulicy nocą. Ubrany jest w ciemny garnitur. W prawej ręce trzyma kapelusz a w lewej złożoną parasolkę. W tle widać oświetlone okna domu.

R41WldJtdjayB1

Na zdjęciu widać kadr z filmu "Jesus Christ Superstar", reżyser Norman Jewison. Na kamiennych schodach tańczy grupa kobiet. Ubrane są w bluzki i spodnie, ręce mają uniesione w górę, nogi uniesione w wyskoku.

RIZrHRmjhVGnY1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Kabaret", reżyser Bob Fosse. Liza Minnelli stoi na scenie w czarnym stroju z odsłoniętymi ramionami, na głowie ma czarny melonik. Na szyi widoczna jest czarna aksamitka z koralikami, powieki ma pomalowane na niebiesko, głowę odwróciła w prawa stronę. Prawą ręką oparła na oparciu krzesła, usta ma półotwarte.

Gatunek filmowy mający na celu rozbawienie widza. Za pierwszą komedię uznaje się Polewacz polany braci Lumiere z 1895 r. Jednym z najbardziej znanych aktorów komediowych w historii kinematografii był bez wątpienia był Charlie Chaplin. Olbrzymi talent komediowy i niezwykłe umiejętności improwizatorskie uczyniły z niego ikonę oraz niedościgniony wzór do naśladowania. Któż nie kojarzy mężczyzny, w workowatych spodniach, meloniku i małym wąsikiem, poruszającego się w charakterystyczny, nieco przerysowany sposób. Do najbardziej znanych filmów Chaplina należą: Włóczęga (1915), Brzdąc (1921), Światła wielkiego miasta (1931) czy Dyktator (1940).

Niezwykle popularnymi przedstawicielami komedii byli również Stan Laurel i Oliver Hardy znani jako Flip i Flap. Duet ten stosował głównie komizm sytuacyjny, jeden z bohaterów wplątywał swojego przyjaciela w szereg zabawnych sytuacji i kłopotów.

Za jedną z najlepszych komedii wszechczasów uznaje się film Pół żartem, pół serio w reżyserii i według scenariusza Billy’ego Wildera. Główne role zagrali, jeden z najlepszych aktorów komediowych, Jack Lemmon oraz ikona kina, Marilyn Monroe.

R13RjMAVzhXqH1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Pół żartem, pół serio", reżyser Billy Wilder. Dwóch mężczyzn w strojach kobiecych i damskich nakryciach głowy patrzy w dal.

Popularną postacią komediową jest również Rowan Atkinson. Grany przez niego Jaś Fasola przyniósł aktorowi ogromną popularność na całym świecie. Rola ta jest przykładem komedii fizycznej, która polega na tym, że komizm oparty jest, nie na dialogu, lecz mowie ciała aktora i jego mimice.

Jednym z najbardziej znanych i cenionych współczesnych twórców komediowych jest Woody Allen. Filmy amerykańskiego reżysera charakteryzują inteligentne dialogi, często melancholijny, neurotyczny charakter, jak i to, że większość kręcona jest w Nowym Jorku. Wśród najważniejszych dzieł wymienić można: Annie Hall, Manhattan, Złote czasy radia, Strzały na Broadwayu, O północy w Paryżu czy Blue Jasmine.

RfmR3GEL9RUqY1

Zdjęcie kadru z filmu "Blue Jasmin", reżyser Woody Allen. Kadr wypełnia popiersie młodej kobiety o blond włosach, która ze smutkiem patrzy w dal. Kobieta jest ubrana w bluzkę i sweter w ukośne paski, na głowie ma słoneczne okulary. W tle widać fragment domu i krzewu balkonowego z kwiatami.

RcMnuy2nOu4t21

Zdjęcie kadru z filmu "Strzały na Broadwayu", reżyser Woody Allen. Scena przedstawia randkę w ogrodzie. Na ławce stojącej wśród kolorowych kwiatów siedzi elegancka kobieta w kapelusiku w średnim wieku i młody mężczyzna. Młody mężczyzna ubrany w tweedowy garnitur patrzy z miłością na kobietę, ona zaś nie wykazuje zainteresowania.

Jedna z odmian komedii, której głównym przedmiotem żartu są rzeczy i tematy na ogół przyjęte za tematy poważne tabu, choroby. Twórcy stosują absurdalny komizm, łączą elementy klasycznej komedii z horrorem czy sci‑fi. Częstym tematem są ludzkie słabostki, umyślnie uwydatnione, przerysowane przez twórców, by wzmocnić efekt i zmusić widza do głębszych przemyśleń.

Wielu twórców stosuje w swoich filmach elementy czarnej komedii. Wymienić tu można: Quentina Tarantino i kultowe Pulp Fiction, Tima Burtona (Marsjanie atakują), Jean‑Pierre Jeuneta (Delicatessen) czy Ze śmiercią jej do twarzy Roberta Zemeckisa. Czarny humor był również podstawą i nieodłącznym elementem twórców Latającego Cyrku Monty Pythona.

RNNOXU8TpBG261

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Delicatessen", reżyser Pierre Jeuneta. Cały kadr wypełnia twarz przerażonej kobiety, która krzyczy. Ma na nosie okulary a w uszach długie kolczyki.

RHUlwIgStzDSY1

Zdjęcie z filmu "Ze śmiercią jej do twarzy", reżyser Robert Zemeckis. Kadr pokazuje scenę na przyjęciu, wypełniają go dwie bardzo eleganckie kobiety w wieczorowych sukniach. Pokazane od pasa w górę, patrzą przed siebie ze zdziwieniem. W tle postacie innych kobiet.

RW5QXE9S864XQ1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Delicatessen", reżyser Pierre Jeuneta. Cały kadr wypełnia twarz przerażonej kobiety, która krzyczy. Ma na nosie okulary a w uszach długie kolczyki.

Gatunki filmowe cz. 4

Dramat jako gatunek filmowy, to bardzo szerokie i ogólne pojęcie, którego spectrum obejmować może wiele problemów dotykających człowieka i jego losów. Stosowany jest często do kategoryzowania filmów nie wpisują‑cych się w ramy pozostałych gatunków filmowych. Dzieła te mają jednak wspólną cechę jaką jest znacznie poważniejszy ton filmu.

Sztandarowym przykładem jest melodramat. Cechuje go wyraźnie zarysowana intryga, elementy patosu, wzruszenia, podniosły ton, który niekiedy może przybierać przerysowaną formę, mający za zadanie wpływanie na emocje widza, budzenie silnych wzruszeń. Najczęściej wykorzystywany motyw to losy dwóch zakochanych w sobie osób, których miłość wystawiona jest na wiele prób, nierzadko kończącą się śmiercią jednego lub obojga z bohaterów.

Za pierwszy melodramat uznaje się Romans miłosny L. Nongueta i L. Heilbronna. Jednak to D.W. Griffith zapisał się jako pierwszy mistrz tego gatunku. Jego dzieło, Złamana Lilia (1919), stało się klasykiem i filmem będącym wzorem dla reszty twórców.

Jednym z najbardziej znanych melodramatów jest Przeminęło z wiatrem z 1939 r. Ekranizacja powieści Margaret Mitchell zachwycała widzów swoim rozmachem. Ponad czterogodzinna opowieść to historia o miłości Scarlett O'Hara (Vivien Leigh) do Rhetta Butlera (Clark Gable) osadzona w czasach wojny secesyjnej.

RrrhDs16o8Ci81

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Przeminęło z wiatrem", reżyser Victor Fleming. W pokoju z bogato rzeźbionymi meblami siedzą blisko siebie mężczyzna i kobieta. Kobieta ma czarne, długie włosy, aksamitna suknię ze złotym haftem, lekko się uśmiecha. Siedzący za jej plecami mężczyzna w szarym garniturze i białej koszuli dotyka policzkiem jej twarzy. Mężczyzna ma ciemne krótkie włosy oraz krótki ciemny wąs.

W historii kina, dramat jest prawdopodobnie jednym z najpopularniejszych gatunków filmowych. Twórcy w swoich filmach poruszają liczne problemy. Złota Era Hollywood przyniosła wiele niezapomnianych dzieł. W 1950 r. wydano film Wszystko o Ewie, obraz ilustrujący bezwzględne mechanizmy rządzące przemysłem filmowym. Rok później premierę miał film Tramwaj Zwany pożądaniem, będący adaptacją sztuki Tennessee Williamsa pod tym samym tytułem.

R1F8HUJZ7BndS1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Wszystko o Ewie”, reż. Joseph L. Mankiewicz. Na pierwszym planie znajduje się kobieta i mężczyzna widoczni od pasa w górę. Kobieta ma smutną twarz i patrzy przed siebie. Mężczyzna zwrócony jest twarzą do kobiety i lekko się uśmiecha. W tle widać wnętrze pokoju w szarych barwach.

Częstym motywem wykorzystywanym przez twórców dramatów są biografie znanych osób. Opisywane są pojedyncze wydarzenia lub całe życiorysy. Do najbardziej znanych należą:

• biografie polityków:
  – Lincoln o prezydencie Stanów Zjednoczonych,
  – Królowa będąca biografią Królowej Elżbiety II,
  – Jak Zostać Królem o Królu Jerzym VI,
  – Jackie o Jacqueline Bouvier Kennedy;

R1NpJfuOrGRvF1

Na zdjęciu widać kadr z filmu"Królowa", reżyser Stephen Frears. Scena przedstawia wnętrze gabinetu królowej. Na pierwszym planie starsza kobieta o siwych włosach (królowa Elżbieta) rozmawia przez telefon. W tle widać siedzącego w fotelu mężczyznę.

R1Pzt66HLl8ru1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Jackie", reżyser Pablo Larrain. Na tle zielonych drzew jest twarz młodej kobiety, która wypełnia cały kadr, z lewej strony widać fragment profilu starszego mężczyzny. Kobieta jest ładna, ma proste, podwinięte na końcach włosy sięgające do połowy szyi. Patrzy na mężczyznę ze smutkiem.

• historie działaczy społecznych: Obywatel Milk, Ghandi;

R13f5LSxnvBmI1

Zdjęcie przedstawia głównego bohatera filmu "Gandhi" w reżyserii Richarda Attenborough. Na ciemnym tle widać tylko szczyty ramion i głowę łysego mężczyzny, który patrzy przed siebie. Ubrany jest w białą szatę, na nosie ma okrągłe okulary w drucianych oprawkach.

• artystów i uczonych: Ray, Capote, Piękny Umysł, Amadeusz.

R1LVFV2PrKCwJ1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Capote", reżyser Bennett Miller. Mężczyzna stoi na tle stojących osób, postacie są rozmazane. Na pierwszym planie widać mężczyznę w okularach o jasnych, krótkich włosach, który stoi zwrócony bokiem. Po lewej stronie widać człowieka, który trzyma w rękach aparat fotograficzny z lampą błyskową.

RhmaI5nltd3Sa1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Amadeusz”, reż. Miloš Forman. Na pierwszym planie młody mężczyzna w białej peruce i kolorowym stroju z żabotem stoi roześmiany z uniesionymi do góry rękami na scenie teatru. W tle widać stojących ludzi oraz wnętrze sali teatralnej.

Film pt. Filmy, które zdobyły oscarową Wielką Piątkę

RvIV6Op5xJETy

Film pod tytułem „ Filmy, które zdobyły oscarową Wielką Piątkę” Podczas projekcji filmu lektor podaje następujące informacje: Najbardziej znaną nagrodą filmową jest Nagroda Amerykańskiej Akademii Filmowej (Oscar). Pierwsza ceremonia rozdania Oscarów odbyła się 1929 r. Obecnie nagrody przyznaje się 24 kategoriach (od 2 do 5 nominowanych). Rekordem jedenastu zdobytych statuetek poszczycić mogą się filmy: „Ben Hur” (1959), „Titanic” (1997) oraz „Władca Pierścieni: Powrót Króla” (2009). Także tylko trzy filmy w historii rozdania Oscarów zdobyły tzw. „Wielką Piątkę”, czyli statuetki dla najlepszego filmu, reżysera, scenariusz, aktora pierwszoplanowego i aktorki pierwszoplanowej. Są to „Ich Noce” z 1934 r., „Lot nad Kukułczym Gniazdem” z 1975 r. i „Milczenie Owiec” z 1991 r. Podczas projekcji filmu widoczny jest mężczyzna siedzący przed ekranem, na którym znajdują się statuetki Oscara. Film rozpoczyna widok sceny z zasunięta czerwona kurtyną. Po jej odsłonięciu widoczne są statuetki Oscara. Potem kolejno prezentowane są kadry trzech filmów, które stanowią tak zwaną Wielką Piątkę. Tekst odczytywany przez lektora: „Ich Noce” z 1934 r. wyreżyserował magik i klasyk amerykańskiego kina i „złotej ery Hollywood” – Frank Capra. Jest to komedia romantyczna, która stała się prototypem dla współczesnych komedii tego typu. Czarno-biały film został nakręcony w konwencji Screwball comedy (zbzikowana, irracjonalna, błyskotliwe dialogi, „walka płci”;screwball comedy powstała w latach 30. XX w. w Stanach Zjednoczonych). Oprócz „Ich Nocy” do tego typu komedii zaliczamy m.in. „W Pogoni za Cieniem Woody'ego” Van Dyke'a (1934), „Jego Złota Rybka” Jacka Conwaya (1936), „Drapieżne Maleństwo” Howarda Hawksa (1938). W „Ich Nocach” główne role zagrali Clark Gable jako Peter Warne i Claudette Colbert jako Ellie Andrews. Autorem scenariusza był Robert Riskin. Ellie Andrews jest zbuntowaną, bogatą dziewczyną z dobrego domu, która pomimo sprzeciwu ojca postanowiła wyjść za mąż za lotnika Kinga Wesley’a. Ucieka z domu do Nowego Jorku, gdzie znajduje się Wesley. W drodze spotyka cynicznego dziennikarza Petera Warne, który został wyrzucony z redakcji. Dziennikarz, szantażem, że wyda ją ojcu, wymusza na dziewczynie wspólną podróż. Warne chce powrócić do redakcji i opowieść o ucieczce zbuntowanej, bogatej dziewczyny wydaje mu się doskonałym materiałem na artykuł. Podczas podróży Ellie i Peter zakochują się w sobie. Podczas projekcji prezentowane są kadry filmu pod tytułem Ich noce. Kadr 1 kobieta i mężczyzna siedzą przy drodze na swoich bagażach. Każde z nich wskazuje kciukiem kierunek, w którym chce pojechać szukając okazji. Kadr 2 Wnętrze pociągu, pasażerowie siedzą na fotelach, wśród nich młoda kobieta w szarej sukience i dwóch mężczyzn. Jeden z nich siedzi obok kobiety a drugi stoi opierając się lewą ręką o jej fotel. Kadr 3 W pokoju znajduje się młoda kobieta i mężczyzna. Obydwoje ubrani są w piżamy. Mężczyzna siedzi w łóżku nogi ma nakryte kołdrą. Kobieta stoi obok drugiego łózka patrząc w stronę mężczyzny. Między łóżkami stoi niewielki stolik. Tekst czytany przez lektora: Na kolejny film, który otrzymał pięć statuetek w najważniejszych kategoriach musieliśmy czekać aż 41 lat i był „Lot nad Kukułczym Gniazdem” z 1975 r. Obraz, w reżyserii Miloša Formana, jest adaptacją książki Kena Keseya pod tym samym tytułem, wydanej w 1962 r. Główne role zagrali: Jack Nicholson jako Randle Patrick McMurphy i Louise Fletcher jako siostra Mildred Ratched. Za scenariusz byli odpowiedzialni Bo Goldman i Lawrence Hauben. „Lot nad Kukułczym Gniazdem” jest dramatem opowiadającym o złodzieju, szulerze i chuliganie Randle’u Patricku McMurphy, który udaje chorego psychicznie, aby uniknąć więzienia. McMurphy trafia do szpitala psychiatrycznego, w którym bezkompromisowo i twardą ręką rządzi siostra Ratched. Patrick postanowił zbuntować się przeciw despotycznej Ratched, która nie oszczędza w stosowaniu przemocy fizycznej i psychicznej, aby utrzymać porządek i spokój na oddziale. Bunt McMurphy’ego kończy się dramatycznie dla niego samego i innych pacjentów. Podczas projekcji widoczne są kolejno kadry z Film pod tytułem Lot nad kukułczym gniazdem. Kadr 1 grupa siedmiu mężczyzn znajduje się na placu zewnętrznym, otoczonym wysokim ogrodzeniem z drutu. Jeden z mężczyzn siedzi na wózku inwalidzkim. Dwóch mężczyzn trzyma w dłoniach piłki do gry w koszykówkę. Na pierwszym planie wysoki mężczyzna trzyma na ramionach mężczyznę w ciemnej kurtce i dżinsowych spodniach, który się śmieje. Kadr 2. Sala ze stolikami i krzesłami. Mężczyzna w zielonym podkoszulku śmieje się. Za nim widać drugiego mężczyznę w białym szpitalnym stroju. Kadr 3 Sala z drewnianymi ławkami otoczona metalową siatką. W sali znajduje się siedmiu mężczyzn w białych szpitalnych strojach. Dwóch mężczyzn siedzi na ławce, śmieją się. Pozostali stoją patrząc na siedzących, niektórzy uśmiechają się. Kadr 4 Na podłodze Sali mężczyzna ubrany na czarno klęczy nad leżącą kobietą. Ściskając jej szyję jakby ją dusił. Twarz mężczyzny wyraża wysiłek. Widać tez nogi pozostałych osób znajdujących się na tej sali, ubrani są w jasne szpitalne spodnie. Tekst czytany przez lektora: Jak do tej pory, trzecim i ostatnim filmem, który zdobył „Wielką Piątkę” był thriller psychologiczny z 1991 r. „Milczenie Owiec” w reżyserii Jonathana Demme’a. Scenariusz na podstawie książki Thomasa Harrisa pod tym samym tytułem z 1988 r. napisał Ted Tally. Główne role zagrali Anthony Hopkins jako Dr Hannibal „Cannibal” Lecter i Jodie Foster jako Clarice Starling. Agentka FBI Clarice Starling otrzymała do rozwiązania zagadkę seryjnego mordercy „Buffalo Billa”, który obdziera ze skóry swoje ofiary. Aby złapać psychopatycznego i odznaczającego się niesamowitym okrucieństwem przestępcę Starling jest zmuszona prosić o pomoc innego zabójcę-psychopatę dr Hannibala Lectera. Lecter, lekarz psychiatra, umieszony w więziennym centrum psychiatrycznym, jest niesamowicie inteligentnym i przenikliwym mordercą, który zjadał swoje ofiary. Zafascynowany młodą agentką FBI pomaga jest zrozumieć psychologiczne motywy działania „Buffalo Billa”. W zamian Clarice odkrywa przed nim swoją przeszłość i powracające koszmary z rykiem zarzynanych owiec. Podczas projekcji prezentowane są kadry Filmu pod tytułem Milczenie owiec. Kadr 1 Na fotelu z metalowymi uchwytami siedzi mężczyzna w dziwnej skórzanej masce na twarzy, otwór na usta jest zasznurowany. Mężczyzna widoczny jest od ramion w górę. Kadr 2 Wnętrze więziennego pomieszczenia o kamiennych ścianach. Mężczyzna w granatowej koszuli widoczny od piersi w górę, siedzi z głową zwróconą w kierunku młodej kobiety. Kobieta stoi patrząc na mężczyznę. Ubrana jest w szara marynarkę w ręce trzyma jakieś dokumenty wyglądające na sadowe akta. Mężczyznę od kobiety oddziela szyba. Kadr 3 Kobieta i dwóch mężczyzn patrzą przed siebie. Osoby widoczne są od szyi w górę. Kobieta ma brązowe włosy do ramion. Po jej prawej stronie znajduje się mężczyzna w białej koszuli, na nosie ma okulary. Po lewej stronie kobiety stoi mężczyzna w białej koszuli i białym podkoszulku. Mężczyźni uśmiechają się.

Film pod tytułem „ Filmy, które zdobyły oscarową Wielką Piątkę” Podczas projekcji filmu lektor podaje następujące informacje: Najbardziej znaną nagrodą filmową jest Nagroda Amerykańskiej Akademii Filmowej (Oscar). Pierwsza ceremonia rozdania Oscarów odbyła się 1929 r. Obecnie nagrody przyznaje się 24 kategoriach (od 2 do 5 nominowanych). Rekordem jedenastu zdobytych statuetek poszczycić mogą się filmy: „Ben Hur” (1959), „Titanic” (1997) oraz „Władca Pierścieni: Powrót Króla” (2009). Także tylko trzy filmy w historii rozdania Oscarów zdobyły tzw. „Wielką Piątkę”, czyli statuetki dla najlepszego filmu, reżysera, scenariusz, aktora pierwszoplanowego i aktorki pierwszoplanowej. Są to „Ich Noce” z 1934 r., „Lot nad Kukułczym Gniazdem” z 1975 r. i „Milczenie Owiec” z 1991 r. Podczas projekcji filmu widoczny jest mężczyzna siedzący przed ekranem, na którym znajdują się statuetki Oscara. Film rozpoczyna widok sceny z zasunięta czerwona kurtyną. Po jej odsłonięciu widoczne są statuetki Oscara. Potem kolejno prezentowane są kadry trzech filmów, które stanowią tak zwaną Wielką Piątkę. Tekst odczytywany przez lektora: „Ich Noce” z 1934 r. wyreżyserował magik i klasyk amerykańskiego kina i „złotej ery Hollywood” – Frank Capra. Jest to komedia romantyczna, która stała się prototypem dla współczesnych komedii tego typu. Czarno-biały film został nakręcony w konwencji Screwball comedy (zbzikowana, irracjonalna, błyskotliwe dialogi, „walka płci”;screwball comedy powstała w latach 30. XX w. w Stanach Zjednoczonych). Oprócz „Ich Nocy” do tego typu komedii zaliczamy m.in. „W Pogoni za Cieniem Woody'ego” Van Dyke'a (1934), „Jego Złota Rybka” Jacka Conwaya (1936), „Drapieżne Maleństwo” Howarda Hawksa (1938). W „Ich Nocach” główne role zagrali Clark Gable jako Peter Warne i Claudette Colbert jako Ellie Andrews. Autorem scenariusza był Robert Riskin. Ellie Andrews jest zbuntowaną, bogatą dziewczyną z dobrego domu, która pomimo sprzeciwu ojca postanowiła wyjść za mąż za lotnika Kinga Wesley’a. Ucieka z domu do Nowego Jorku, gdzie znajduje się Wesley. W drodze spotyka cynicznego dziennikarza Petera Warne, który został wyrzucony z redakcji. Dziennikarz, szantażem, że wyda ją ojcu, wymusza na dziewczynie wspólną podróż. Warne chce powrócić do redakcji i opowieść o ucieczce zbuntowanej, bogatej dziewczyny wydaje mu się doskonałym materiałem na artykuł. Podczas podróży Ellie i Peter zakochują się w sobie. Podczas projekcji prezentowane są kadry filmu pod tytułem Ich noce. Kadr 1 kobieta i mężczyzna siedzą przy drodze na swoich bagażach. Każde z nich wskazuje kciukiem kierunek, w którym chce pojechać szukając okazji. Kadr 2 Wnętrze pociągu, pasażerowie siedzą na fotelach, wśród nich młoda kobieta w szarej sukience i dwóch mężczyzn. Jeden z nich siedzi obok kobiety a drugi stoi opierając się lewą ręką o jej fotel. Kadr 3 W pokoju znajduje się młoda kobieta i mężczyzna. Obydwoje ubrani są w piżamy. Mężczyzna siedzi w łóżku nogi ma nakryte kołdrą. Kobieta stoi obok drugiego łózka patrząc w stronę mężczyzny. Między łóżkami stoi niewielki stolik. Tekst czytany przez lektora: Na kolejny film, który otrzymał pięć statuetek w najważniejszych kategoriach musieliśmy czekać aż 41 lat i był „Lot nad Kukułczym Gniazdem” z 1975 r. Obraz, w reżyserii Miloša Formana, jest adaptacją książki Kena Keseya pod tym samym tytułem, wydanej w 1962 r. Główne role zagrali: Jack Nicholson jako Randle Patrick McMurphy i Louise Fletcher jako siostra Mildred Ratched. Za scenariusz byli odpowiedzialni Bo Goldman i Lawrence Hauben. „Lot nad Kukułczym Gniazdem” jest dramatem opowiadającym o złodzieju, szulerze i chuliganie Randle’u Patricku McMurphy, który udaje chorego psychicznie, aby uniknąć więzienia. McMurphy trafia do szpitala psychiatrycznego, w którym bezkompromisowo i twardą ręką rządzi siostra Ratched. Patrick postanowił zbuntować się przeciw despotycznej Ratched, która nie oszczędza w stosowaniu przemocy fizycznej i psychicznej, aby utrzymać porządek i spokój na oddziale. Bunt McMurphy’ego kończy się dramatycznie dla niego samego i innych pacjentów. Podczas projekcji widoczne są kolejno kadry z Film pod tytułem Lot nad kukułczym gniazdem. Kadr 1 grupa siedmiu mężczyzn znajduje się na placu zewnętrznym, otoczonym wysokim ogrodzeniem z drutu. Jeden z mężczyzn siedzi na wózku inwalidzkim. Dwóch mężczyzn trzyma w dłoniach piłki do gry w koszykówkę. Na pierwszym planie wysoki mężczyzna trzyma na ramionach mężczyznę w ciemnej kurtce i dżinsowych spodniach, który się śmieje. Kadr 2. Sala ze stolikami i krzesłami. Mężczyzna w zielonym podkoszulku śmieje się. Za nim widać drugiego mężczyznę w białym szpitalnym stroju. Kadr 3 Sala z drewnianymi ławkami otoczona metalową siatką. W sali znajduje się siedmiu mężczyzn w białych szpitalnych strojach. Dwóch mężczyzn siedzi na ławce, śmieją się. Pozostali stoją patrząc na siedzących, niektórzy uśmiechają się. Kadr 4 Na podłodze Sali mężczyzna ubrany na czarno klęczy nad leżącą kobietą. Ściskając jej szyję jakby ją dusił. Twarz mężczyzny wyraża wysiłek. Widać tez nogi pozostałych osób znajdujących się na tej sali, ubrani są w jasne szpitalne spodnie. Tekst czytany przez lektora: Jak do tej pory, trzecim i ostatnim filmem, który zdobył „Wielką Piątkę” był thriller psychologiczny z 1991 r. „Milczenie Owiec” w reżyserii Jonathana Demme’a. Scenariusz na podstawie książki Thomasa Harrisa pod tym samym tytułem z 1988 r. napisał Ted Tally. Główne role zagrali Anthony Hopkins jako Dr Hannibal „Cannibal” Lecter i Jodie Foster jako Clarice Starling. Agentka FBI Clarice Starling otrzymała do rozwiązania zagadkę seryjnego mordercy „Buffalo Billa”, który obdziera ze skóry swoje ofiary. Aby złapać psychopatycznego i odznaczającego się niesamowitym okrucieństwem przestępcę Starling jest zmuszona prosić o pomoc innego zabójcę-psychopatę dr Hannibala Lectera. Lecter, lekarz psychiatra, umieszony w więziennym centrum psychiatrycznym, jest niesamowicie inteligentnym i przenikliwym mordercą, który zjadał swoje ofiary. Zafascynowany młodą agentką FBI pomaga jest zrozumieć psychologiczne motywy działania „Buffalo Billa”. W zamian Clarice odkrywa przed nim swoją przeszłość i powracające koszmary z rykiem zarzynanych owiec. Podczas projekcji prezentowane są kadry Filmu pod tytułem Milczenie owiec. Kadr 1 Na fotelu z metalowymi uchwytami siedzi mężczyzna w dziwnej skórzanej masce na twarzy, otwór na usta jest zasznurowany. Mężczyzna widoczny jest od ramion w górę. Kadr 2 Wnętrze więziennego pomieszczenia o kamiennych ścianach. Mężczyzna w granatowej koszuli widoczny od piersi w górę, siedzi z głową zwróconą w kierunku młodej kobiety. Kobieta stoi patrząc na mężczyznę. Ubrana jest w szara marynarkę w ręce trzyma jakieś dokumenty wyglądające na sadowe akta. Mężczyznę od kobiety oddziela szyba. Kadr 3 Kobieta i dwóch mężczyzn patrzą przed siebie. Osoby widoczne są od szyi w górę. Kobieta ma brązowe włosy do ramion. Po jej prawej stronie znajduje się mężczyzna w białej koszuli, na nosie ma okulary. Po lewej stronie kobiety stoi mężczyzna w białej koszuli i białym podkoszulku. Mężczyźni uśmiechają się.

Film dostępny na portalu epodreczniki.pl

Film pod tytułem „ Filmy, które zdobyły oscarową Wielką Piątkę” Podczas projekcji filmu lektor podaje następujące informacje: Najbardziej znaną nagrodą filmową jest Nagroda Amerykańskiej Akademii Filmowej (Oscar). Pierwsza ceremonia rozdania Oscarów odbyła się 1929 r. Obecnie nagrody przyznaje się 24 kategoriach (od 2 do 5 nominowanych). Rekordem jedenastu zdobytych statuetek poszczycić mogą się filmy: „Ben Hur” (1959), „Titanic” (1997) oraz „Władca Pierścieni: Powrót Króla” (2009). Także tylko trzy filmy w historii rozdania Oscarów zdobyły tzw. „Wielką Piątkę”, czyli statuetki dla najlepszego filmu, reżysera, scenariusz, aktora pierwszoplanowego i aktorki pierwszoplanowej. Są to „Ich Noce” z 1934 r., „Lot nad Kukułczym Gniazdem” z 1975 r. i „Milczenie Owiec” z 1991 r. Podczas projekcji filmu widoczny jest mężczyzna siedzący przed ekranem, na którym znajdują się statuetki Oscara. Film rozpoczyna widok sceny z zasunięta czerwona kurtyną. Po jej odsłonięciu widoczne są statuetki Oscara. Potem kolejno prezentowane są kadry trzech filmów, które stanowią tak zwaną Wielką Piątkę. Tekst odczytywany przez lektora: „Ich Noce” z 1934 r. wyreżyserował magik i klasyk amerykańskiego kina i „złotej ery Hollywood” – Frank Capra. Jest to komedia romantyczna, która stała się prototypem dla współczesnych komedii tego typu. Czarno-biały film został nakręcony w konwencji Screwball comedy (zbzikowana, irracjonalna, błyskotliwe dialogi, „walka płci”;screwball comedy powstała w latach 30. XX w. w Stanach Zjednoczonych). Oprócz „Ich Nocy” do tego typu komedii zaliczamy m.in. „W Pogoni za Cieniem Woody'ego” Van Dyke'a (1934), „Jego Złota Rybka” Jacka Conwaya (1936), „Drapieżne Maleństwo” Howarda Hawksa (1938). W „Ich Nocach” główne role zagrali Clark Gable jako Peter Warne i Claudette Colbert jako Ellie Andrews. Autorem scenariusza był Robert Riskin. Ellie Andrews jest zbuntowaną, bogatą dziewczyną z dobrego domu, która pomimo sprzeciwu ojca postanowiła wyjść za mąż za lotnika Kinga Wesley’a. Ucieka z domu do Nowego Jorku, gdzie znajduje się Wesley. W drodze spotyka cynicznego dziennikarza Petera Warne, który został wyrzucony z redakcji. Dziennikarz, szantażem, że wyda ją ojcu, wymusza na dziewczynie wspólną podróż. Warne chce powrócić do redakcji i opowieść o ucieczce zbuntowanej, bogatej dziewczyny wydaje mu się doskonałym materiałem na artykuł. Podczas podróży Ellie i Peter zakochują się w sobie. Podczas projekcji prezentowane są kadry filmu pod tytułem Ich noce. Kadr 1 kobieta i mężczyzna siedzą przy drodze na swoich bagażach. Każde z nich wskazuje kciukiem kierunek, w którym chce pojechać szukając okazji. Kadr 2 Wnętrze pociągu, pasażerowie siedzą na fotelach, wśród nich młoda kobieta w szarej sukience i dwóch mężczyzn. Jeden z nich siedzi obok kobiety a drugi stoi opierając się lewą ręką o jej fotel. Kadr 3 W pokoju znajduje się młoda kobieta i mężczyzna. Obydwoje ubrani są w piżamy. Mężczyzna siedzi w łóżku nogi ma nakryte kołdrą. Kobieta stoi obok drugiego łózka patrząc w stronę mężczyzny. Między łóżkami stoi niewielki stolik. Tekst czytany przez lektora: Na kolejny film, który otrzymał pięć statuetek w najważniejszych kategoriach musieliśmy czekać aż 41 lat i był „Lot nad Kukułczym Gniazdem” z 1975 r. Obraz, w reżyserii Miloša Formana, jest adaptacją książki Kena Keseya pod tym samym tytułem, wydanej w 1962 r. Główne role zagrali: Jack Nicholson jako Randle Patrick McMurphy i Louise Fletcher jako siostra Mildred Ratched. Za scenariusz byli odpowiedzialni Bo Goldman i Lawrence Hauben. „Lot nad Kukułczym Gniazdem” jest dramatem opowiadającym o złodzieju, szulerze i chuliganie Randle’u Patricku McMurphy, który udaje chorego psychicznie, aby uniknąć więzienia. McMurphy trafia do szpitala psychiatrycznego, w którym bezkompromisowo i twardą ręką rządzi siostra Ratched. Patrick postanowił zbuntować się przeciw despotycznej Ratched, która nie oszczędza w stosowaniu przemocy fizycznej i psychicznej, aby utrzymać porządek i spokój na oddziale. Bunt McMurphy’ego kończy się dramatycznie dla niego samego i innych pacjentów. Podczas projekcji widoczne są kolejno kadry z Film pod tytułem Lot nad kukułczym gniazdem. Kadr 1 grupa siedmiu mężczyzn znajduje się na placu zewnętrznym, otoczonym wysokim ogrodzeniem z drutu. Jeden z mężczyzn siedzi na wózku inwalidzkim. Dwóch mężczyzn trzyma w dłoniach piłki do gry w koszykówkę. Na pierwszym planie wysoki mężczyzna trzyma na ramionach mężczyznę w ciemnej kurtce i dżinsowych spodniach, który się śmieje. Kadr 2. Sala ze stolikami i krzesłami. Mężczyzna w zielonym podkoszulku śmieje się. Za nim widać drugiego mężczyznę w białym szpitalnym stroju. Kadr 3 Sala z drewnianymi ławkami otoczona metalową siatką. W sali znajduje się siedmiu mężczyzn w białych szpitalnych strojach. Dwóch mężczyzn siedzi na ławce, śmieją się. Pozostali stoją patrząc na siedzących, niektórzy uśmiechają się. Kadr 4 Na podłodze Sali mężczyzna ubrany na czarno klęczy nad leżącą kobietą. Ściskając jej szyję jakby ją dusił. Twarz mężczyzny wyraża wysiłek. Widać tez nogi pozostałych osób znajdujących się na tej sali, ubrani są w jasne szpitalne spodnie. Tekst czytany przez lektora: Jak do tej pory, trzecim i ostatnim filmem, który zdobył „Wielką Piątkę” był thriller psychologiczny z 1991 r. „Milczenie Owiec” w reżyserii Jonathana Demme’a. Scenariusz na podstawie książki Thomasa Harrisa pod tym samym tytułem z 1988 r. napisał Ted Tally. Główne role zagrali Anthony Hopkins jako Dr Hannibal „Cannibal” Lecter i Jodie Foster jako Clarice Starling. Agentka FBI Clarice Starling otrzymała do rozwiązania zagadkę seryjnego mordercy „Buffalo Billa”, który obdziera ze skóry swoje ofiary. Aby złapać psychopatycznego i odznaczającego się niesamowitym okrucieństwem przestępcę Starling jest zmuszona prosić o pomoc innego zabójcę-psychopatę dr Hannibala Lectera. Lecter, lekarz psychiatra, umieszony w więziennym centrum psychiatrycznym, jest niesamowicie inteligentnym i przenikliwym mordercą, który zjadał swoje ofiary. Zafascynowany młodą agentką FBI pomaga jest zrozumieć psychologiczne motywy działania „Buffalo Billa”. W zamian Clarice odkrywa przed nim swoją przeszłość i powracające koszmary z rykiem zarzynanych owiec. Podczas projekcji prezentowane są kadry Filmu pod tytułem Milczenie owiec. Kadr 1 Na fotelu z metalowymi uchwytami siedzi mężczyzna w dziwnej skórzanej masce na twarzy, otwór na usta jest zasznurowany. Mężczyzna widoczny jest od ramion w górę. Kadr 2 Wnętrze więziennego pomieszczenia o kamiennych ścianach. Mężczyzna w granatowej koszuli widoczny od piersi w górę, siedzi z głową zwróconą w kierunku młodej kobiety. Kobieta stoi patrząc na mężczyznę. Ubrana jest w szara marynarkę w ręce trzyma jakieś dokumenty wyglądające na sadowe akta. Mężczyznę od kobiety oddziela szyba. Kadr 3 Kobieta i dwóch mężczyzn patrzą przed siebie. Osoby widoczne są od szyi w górę. Kobieta ma brązowe włosy do ramion. Po jej prawej stronie znajduje się mężczyzna w białej koszuli, na nosie ma okulary. Po lewej stronie kobiety stoi mężczyzna w białej koszuli i białym podkoszulku. Mężczyźni uśmiechają się.

Audiobook pt. Ikony światowego filmu – aktorzy

RNlG6quHhZpNq1

Audiobook pt. Ikony światowego filmu

Audiobook pt. Ikony światowego filmu

Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1Fm70y4Y

Zadania

Słownik pojęć

Galeria dziełsztuki

RXOxn3zi477D91

Zdjęcie kadru z filmu "The Ring: Krąg". Scena przedstawia młodą kobietę, na tle drewnianej boazerii, wpatrującą się z przerażeniem w ekran telewizora. Przykucnęła przed ekranem, na którym nie widać żadnego programu, jest tylko rozmazane, jasne tło z ciemnym pasem pośrodku.

R1FmALsBtxtI41

Zdjęcie kadru z filmu "The Blair Witch Project". Zamazana scena przedstawia mężczyznę, ubranego w kurtkę i jasne spodnie, na tle kamiennego muru. Jest on odwrócony tyłem, nie widać jego twarzy, gdyż głowę ma schyloną.

R3euV6Ml2iUOi1

Zdjęcie kadru z filmu Podwójne ubezpieczenie". Scena przedstawia mężczyznę, który stoi w otwartych drzwiach pokoju i schowaną za drzwiami kobietę. Mężczyzna ma elegancki garnitur, w ręce trzyma szklankę. Kobieta o blond włosach chowa się za drzwiami.

R1XxB5B2YeXAh1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Zabójcy”, reż. Robert Siodmak. W elegancko urządzonym pokoju stoją kobieta i mężczyzna. Kobieta w wyjściowej czarnej sukni, mężczyzna w szarym garniturze. Kobieta stoi odwrócona plecami do mężczyzny. Mężczyzna patrzy na nią z lekkim uśmiechem. Opierają się o błyszczący blat.

R3i1tr8eScFz31

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Zawrót głowy", reżyser Alfred Hitchocock. W sypialni, w której panuje półmrok stoi młoda kobieta w dopasowanym kostiumie. Włosy ma upięte w kok.

RmL0MYkhkVZM51

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Rebeka", reżyser Alfred Hitchocock. W otwartym oknie stoją dwie kobiety. Młodsza w eleganckiej sukience z odsłoniętymi ramionami i włosami upiętymi do góry. Starsza w ciemnym stroju z jasnym żabotem pod szyją. kobiety patrzą w dal.

Rs5kfzN5sG4Fo1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Milczenie owiec", reżyser Jonathan Demme. Na pierwszym planie młoda kobieta z brązowymi włosami patrzy prosto przed siebie. Za nią widoczna jest niewyraźna twarz mężczyzny.

RDTyxp36U86yu1

Zdjęcie kadru z filmu "Czarny łabędź", reżyser Darren Aronofsky. Scena przedstawia fragment przedstawienia baletowego. Widać popiersie młodej baletnicy w czarnym stroju z odsłoniętymi ramionami, z czarną ozdobą w upiętych wysoko włosach. Czarny makijaż wokół oczu wychodzi aż na skronie.

R2uW8Z3G4zw331

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Wszyscy ludzie prezydenta", reżyser Alan J. Pakuła. Scena przedstawia wnętrze redakcji gazety. Przy biurkach siedzą dziennikarze i pracują. Na pierwszym planie widać mężczyznę rozmawiającego przez telefon, za nim, z prawej strony drugi mężczyzna też rozmawia przez telefon.

R12PwndmMJLeu1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Rio Grande", reżyser John Ford. Widoczna jest oświetlona sala, w której stoi kilku mężczyzn w mundurach. Jeden z nich podaje rękę kobiecie . Kobieta ubrana jest w marszczoną od pasa sukienkę , na ramiona ma narzucony szal , włosy kobiety są zaplecione w warkocz i upięte wysoko. Kobieta uśmiecha się do mężczyzny, który podaje jej rękę.

R1ajrAJr5M4jx1

Zdjęcie kadru z filmu "Skarb Sierra Madre", reżyser John Huston. Scena przedstawia mężczyznę i chłopca w barze, widać naczynia, szklane karafki i półki z alkoholem. Mężczyzna w szarej koszuli i kapeluszu siedzi przy kontuarze i zamyślony patrzy w dal. Za nim siedzi chłopiec, ma krótkie czarne włosy i patrzy na mężczyznę.

R1G9DIALI2kaI1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Chicago", reżyser Rob Marshall. Widać dwie kobiety i mężczyznę w tanecznych pozach. Kobiety mają proste, długie do ramion włos,y, ubrane są w sukienki z odsłoniętymi ramionami.. Mężczyzna ubrany jest w czarny stój, na głowie ma czarny kapelusz.

R161lIPOEADJk1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Czarnoksiężnik z krainy Oz"", reżyser Victor Taurog. Na zdjęciu widać Dorotkę w białej bluzce i błękitnej spódnicy na szelkach. Włosy ma zaplecione w dwa rude warkocze. Obok Dorotki stoją po lewej stroni stronie Strach na Wróble i Lew a po prawej Blaszany Drwal.

Ry130WQEKkki21

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Deszczowa piosenka”, reż. Gene Kelly, Stanley Donen. Mężczyzna tańczy w deszczu na ulicy nocą. Ubrany jest w ciemny garnitur. W prawej ręce trzyma kapelusz a w lewej złożoną parasolkę. W tle widać oświetlone okna domu.

R41WldJtdjayB1

Na zdjęciu widać kadr z filmu "Jesus Christ Superstar", reżyser Norman Jewison. Na kamiennych schodach tańczy grupa kobiet. Ubrane są w bluzki i spodnie, ręce mają uniesione w górę, nogi uniesione w wyskoku.

RIZrHRmjhVGnY1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Kabaret", reżyser Bob Fosse. Liza Minnelli stoi na scenie w czarnym stroju z odsłoniętymi ramionami, na głowie ma czarny melonik. Na szyi widoczna jest czarna aksamitka z koralikami, powieki ma pomalowane na niebiesko, głowę odwróciła w prawa stronę. Prawą ręką oparła na oparciu krzesła, usta ma półotwarte.

RfmR3GEL9RUqY1

Zdjęcie kadru z filmu "Blue Jasmin", reżyser Woody Allen. Kadr wypełnia popiersie młodej kobiety o blond włosach, która ze smutkiem patrzy w dal. Kobieta jest ubrana w bluzkę i sweter w ukośne paski, na głowie ma słoneczne okulary. W tle widać fragment domu i krzewu balkonowego z kwiatami.

RcMnuy2nOu4t21

Zdjęcie kadru z filmu "Strzały na Broadwayu", reżyser Woody Allen. Scena przedstawia randkę w ogrodzie. Na ławce stojącej wśród kolorowych kwiatów siedzi elegancka kobieta w kapelusiku w średnim wieku i młody mężczyzna. Młody mężczyzna ubrany w tweedowy garnitur patrzy z miłością na kobietę, ona zaś nie wykazuje zainteresowania.

RNNOXU8TpBG261

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Delicatessen", reżyser Pierre Jeuneta. Cały kadr wypełnia twarz przerażonej kobiety, która krzyczy. Ma na nosie okulary a w uszach długie kolczyki.

RHUlwIgStzDSY1

Zdjęcie z filmu "Ze śmiercią jej do twarzy", reżyser Robert Zemeckis. Kadr pokazuje scenę na przyjęciu, wypełniają go dwie bardzo eleganckie kobiety w wieczorowych sukniach. Pokazane od pasa w górę, patrzą przed siebie ze zdziwieniem. W tle postacie innych kobiet.

RW5QXE9S864XQ1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Delicatessen", reżyser Pierre Jeuneta. Cały kadr wypełnia twarz przerażonej kobiety, która krzyczy. Ma na nosie okulary a w uszach długie kolczyki.

R1NpJfuOrGRvF1

Na zdjęciu widać kadr z filmu"Królowa", reżyser Stephen Frears. Scena przedstawia wnętrze gabinetu królowej. Na pierwszym planie starsza kobieta o siwych włosach (królowa Elżbieta) rozmawia przez telefon. W tle widać siedzącego w fotelu mężczyznę.

R1Pzt66HLl8ru1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Jackie", reżyser Pablo Larrain. Na tle zielonych drzew jest twarz młodej kobiety, która wypełnia cały kadr, z lewej strony widać fragment profilu starszego mężczyzny. Kobieta jest ładna, ma proste, podwinięte na końcach włosy sięgające do połowy szyi. Patrzy na mężczyznę ze smutkiem.

R1LVFV2PrKCwJ1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu "Capote", reżyser Bennett Miller. Mężczyzna stoi na tle stojących osób, postacie są rozmazane. Na pierwszym planie widać mężczyznę w okularach o jasnych, krótkich włosach, który stoi zwrócony bokiem. Po lewej stronie widać człowieka, który trzyma w rękach aparat fotograficzny z lampą błyskową.

RhmaI5nltd3Sa1

Zdjęcie przedstawia kadr z filmu „Amadeusz”, reż. Miloš Forman. Na pierwszym planie młody mężczyzna w białej peruce i kolorowym stroju z żabotem stoi roześmiany z uniesionymi do góry rękami na scenie teatru. W tle widać stojących ludzi oraz wnętrze sali teatralnej.

Bibliografia

1001 filmów, które musisz zobaczyć, red. Steven Jay Schneider, Warszawa 2017

Encyklopedia PWN w trzech tomach, Warszawa 1999

Adam Garbicz, Jacek Klinowski, Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. T. 1 Podróż pierwsza 1913–1949, Kraków 1981

Adam Garbicz, Jacek Klinowski, Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. T. 2: Podróż druga 1950–1959, Kraków 1987

Marek Hendrykowski, Leksykon gatunków filmowych, Poznań‑Wrocław 2001;

Historia kina. Tom 1. Kino nieme, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2009

Historia kina. Tom 2. Kino klasyczne, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2011

Historia kina. Tom 3. Kino nowofalowe, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2015

Mariola Jankun‑Dopartowa, Gorzkie kino Agnieszki Holland, Gdańsk 2000

Piotr Kletowski, Europejskie kino gatunków, Kraków 2016

Tadeusz Lubelski, Encyklopedia kin, Kraków 2010

Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty, Chorzów 2009

Tadeusz Lubelski, Kino Krzysztofa Kieślowskiego, Kraków 1997

Wojciech Orliński, 10 lat emocji. Kino polskie 2005‑2015, Warszawa 2015;

Bartłomiej Paszylk, Słownik gatunków i zjawisk filmowych, Warszawa – Bielsko Biała 2010

Jerzy Płażewski, Historia filmu 1985‑2005, Warszawa 2001

Jerzy Płażewski, Historia filmu dla każdego, Warszawa 1968

Paweł Sitkiewicz, Małe wielkie kino. Film animowany od narodzin do końca okresu klasycznego, Gdańsk 2009

Joanna Wojnicka, Olga Katafiasz, Słownik wiedzy o filmie, Bielsko‑Biała, 2005

Joanna Wojnicka, Rafał Syska, Historia filmu. Od Edisona do Nolana, Bielsko‑Biała 2015

www.academiaecine.com

www.academie‑cinema.org

www.bafta.org

www.berlinale.de

www.culture.pl

www.festival‑cannes.com

www.goldenglobes.com

www.labiennale.org/en/cinema

www.nina.gov.pl

www.oscar.go.com

www.sagawards.org