Ilustracja interaktywna: Zdjęcie przedstawia rozgwieżdżone niebo. 1. Geneza Dzienników gwiazdowych. Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia galaktykę spiralną. Jej kształt przypomina kształt skorupy ślimaka. Spirala jest jasna, wyrazista. Odznacza się na tle rozgwieżdżonego nieba. Tekst: Cykl opowiadań o kosmicznych podróżach Ijona Tichego rozwijał się przed dekady: pierwsze opowiadania zostały wydane w 1954 roku, natomiast Ostatnia podróż Ijona Tichego ukazała się w 1999. Numeracja podróży reprezentuje ich kolejność w świecie przedstawionym, nie odpowiada zaś chronologii procesu twórczego., 2. Inspiracje. Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia kosmos. Na niebie widoczne są różnej wielkości gwiazdy i mgławice. Tekst: Wachlarz inspiracji, które kształtowały koncepcje poszczególnych utworów, prezentuje się bardzo różnorodnie. Obok narracji poczętych przede wszystkim z ekstrawagancko bogatej wyobraźni autora i absurdalnego często poczucia humoru występują tu teksty czerpiące z naukowych, filozoficznych oraz humanistycznych fascynacji i niepokojów pisarza, a także takie, które powstały pod wyraźnym wpływem konkretnych okoliczności społeczno-politycznych. Lem zrezygnował ze wznawiania niektórych z nich (Podróż 26)., 3. Poetyka Dzienników gwiazdowych. Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia kosmos. Niebo jest pełne gwiazd. Centralną część zdjęcia przecina mgławica. Tekst: Dzienniki gwiazdowe łączą różne konwencje i poetyki. Na plan pierwszy wysuwa się osadzenie tych tekstów w poetyce science fiction oraz ich podróżniczo-przygodowy charakter. Odnaleźć tu można wyraźne ślady powiastki filozoficznej, wątki utopijne, dystopijne i antyutopijne, elementy anegdoty, gawędy, a nawet traktatu filozoficznego. Wykorzystujące te konwencje teksty różnią się znacznie nacechowaniem estetyczno-emocjonalnym oraz ładunkiem problemowym., 4. Forma a treść Dzienników gwiazdowych. Dołączone do opisu grafika przedstawia obraz science fiction. To dwa pojazdy kosmiczne obcych cywilizacji, Są w kształcie kul. Unoszą się na niebie. Spod ich spodu widoczny jest snop światła. Tekst: Lekkie w tonie humoreski (np. Podróż 7) sąsiadują z opowiadaniami o wydźwięku satyrycznym (np. Podróż 8, 13, 20 czy 22) oraz takimi, których problematyka ujęta została w estetyczne ramy całkowitej powagi intelektualnego dyskursu (np. Podróż 21). Oprócz tego zbiór zawiera utwory, w których dynamizm fabuły osnutej wokół motywu kosmicznej eskapady ustępuje miejsca statycznej i kameralnej fabule z motywem szalonego naukowca w centrum. Problematyka tych tekstów podana jest w tonacji serio, a w niektórych z nich można rozpoznać chwyty zapożyczone z fantastyki grozy. Jednakże dominującymi w zbiorze kategoriami estetycznymi są: komizm i groteska., 5. Problematyka Dzienników gwiazdowych. Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia kosmos. Niebo jest pełne gwiazd. Centralną część zdjęcia przecina mgławica. Tekst: Zawartość problemowa zbioru jest zróżnicowana. Choć niektóre opowiadania są przede wszystkim popisem sprawności komicznej pisarza, to większość prowokuje refleksje zogniskowane wokół określonych problemów. Niejako na przekór tytułowi poruszane przez Lema kwestie nie odrywają czytelnika od komplikacji ziemskiej rzeczywistości; wręcz przeciwnie – wyzwania i niepokoje, wobec których Ijon Tichy staje podczas swych podróży, dotykają bezpośrednio zagadnień wyrastających na gruncie funkcjonowania człowieka w społeczeństwie i w kulturze., 6. Problematyka Dzienników gwiazdowych. Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia Saturna. Gwiazda jest otoczona licznymi pierścieniami. Tekst: Pojawiają się (często kompromitowane) urzeczywistnione marzenia o doskonałym ustroju społecznym, technologiczne zmagania z ograniczeniami materialnej egzystencji – aż po spełnione pragnienie nieśmiertelności, satyryczne weryfikacje antropocentryzmu, filozoficzne pytania o istotę człowieczeństwa oraz moralne wymiary istnienia, teologiczne koncepcje, konfrontujące różne formy istnienia z możliwością wiary i potrzebą Boga., 7. Czy Dzienniki gwiazdowe to dzienniki? Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia Marsa. Planeta jest czerwonego koloru. Widoczne są na niej pasma górskie, kratery, niezidentyfikowane ciemne plamy. Tekst: Dziennik jako gatunek odznacza się specyficznymi cechami, z których większości nie odnajdziemy w opowiadaniach Lema. Przede wszystkim teksty nie mają formy systematycznych, codziennych, sporządzanych na bieżąco zapisów. Przeciwnie – narrator relacjonuje swoje doświadczenia z perspektywy kogoś, kto potrafi spojrzeć na nie całościowo z dystansu., 8. Czy Dzienniki gwiazdowe to dzienniki? Dołączone do opisu zdjęcie przedstawia niezidentyfikowaną planetę. Tekst: Pojawiają się liczne przeskoki czasowe oraz uogólnienia dotyczące wydarzeń z pewnego przedziału czasowego. Poza tym narrator snuje opowieści ze swadą obieżyświata-gawędziarza, któremu atrakcyjność historii dla odbiorcy nie jest obojętna. Wszystko to zbliża narrację w Dziennikach raczej do pamiętnikarskiej czy gawędziarskiej niż do typowo diariuszowej.