Ilustracja interaktywna. Zdjęcie główne przedstawia witraż zbudowany z pięciu części, z pięciu okien. W środkowym jest postać świętego. Po bokach dwa anioły. Opisano: 1. Przezroczyste szkło Szkło sodowo-wapniowe wydaje się bezbarwne gołym okiem (gdy jest cienkie), chociaż zanieczyszczenia tlenkiem żelaza wytwarzają zielony odcień, który staje się widoczny w grubych kawałkach lub można go zobaczyć za pomocą instrumentów naukowych. Wiele dodatków stosuje się w celu zmniejszenia zielonego zabarwienia, szczególnie jeśli szkło ma być stosowane jako szkło okienne, a nie materiał do witraży. Dodatki zmniejszające zielony odcień obejmują dwutlenek manganu i selen, który wytwarza nadmanganian sodu i może powodować lekko fioletowawy odcień. 2. Zielone szkło Podczas gdy jasnozielony jest typowym kolorem przezroczystego szkła, głębsze zielenie można uzyskać przez dodanie tlenku żelaza dwa, który daje niebiesko-zielone szkło. Dodatek chromu daje ciemnozielone szkło, odpowiednie dla szkła błyskowego. Wraz z tlenkiem cyny i arsenem daje szmaragdowo zielone szkło. 3. Niebieskie szkło W czasach średniowiecza niebieskie szkło wytwarzano przez dodanie kobaltu, który w stężeniu 0,025% do 0,1% w szkle sodowo-wapniowym osiąga błyszczący błękit. Dodatek siarki do bogatych w bor szkieł borokrzemowych nadaje materiałowi niebieski kolor. Dodatek 2–3% tlenku miedzi daje turkusowy kolor. Dodatek niklu, w różnych stężeniach, wytwarza szkło niebieskie, fioletowe lub czarne. 4. Czerwone szkło Złoto metaliczne, w bardzo niskich stężeniach (około 0,001%), wytwarza bogate rubinowe szkło („rubinowe złoto”); w jeszcze niższych stężeniach wytwarza mniej intensywną czerwień, często sprzedawaną jako „szkło żurawinowe”. Kolor jest spowodowany rozmiarem i dyspersją cząstek złota. Rubinowe szkło jest zwykle wykonane ze szkła ołowiowego z dodatkiem cyny. Czysta metaliczna miedź wytwarza ciemnoczerwone, nieprzezroczyste szkło. Selen jest ważnym środkiem do produkcji różowego i czerwonego szkła, który użyty razem z siarczkiem kadmu, daje błyszczący czerwony kolor. 5. Żółte szkło Związki srebra (zwłaszcza azotan srebra I) stosuje się jako bejce nakładane na powierzchnię szkła i wypalane. Mogą produkować różne kolory od pomarańczowo-czerwonego do żółtego. Sposób podgrzewania i chłodzenia szkła może znacząco wpływać na kolory wytwarzane przez te związki. Dodatek siarki wraz z solami węglowymi i żelaznymi służy do tworzenia polisiarczków żelaza i wytwarzania szkła bursztynowego o barwie od żółtawej do prawie czarnej. Wapń daje ciemnożółty kolor, a dodanie tytanu powoduje powstanie żółtobrązowego szkła. Tytan jest rzadko stosowany sam i częściej stosuje się go w celu zintensyfikowania i rozjaśnienia innych dodatków. Dodanie tytanu powoduje powstanie żółtobrązowego szkła. Tytan jest rzadko stosowany sam i częściej stosuje się go w celu zintensyfikowania i rozjaśnienia innych dodatków. 6. Fioletowe szkło Dodatek manganu nadaje ametystowy kolor. Mangan jest jednym z najstarszych dodatków do szkła. Nikiel, w zależności od stężenia, wytwarza niebieskie lub fioletowe, a nawet czarne szkło. Kryształ ołowiowy z dodatkiem niklu nabiera fioletowego koloru. 7. Białe szkło Dwutlenek cyny z antymonem i tlenkami arsenu wytwarza nieprzezroczyste białe szkło.