Ilustracja główna przestawia niebieską podłużną plamę, oznaczającej jezioro. Po prawej stronie obrazka jest strzałka skierowana w górę z napisem: N. Pod rysunkiem jest podziałka. Opisano: 1. W przypadku badań batymetrycznych jeziora możliwe jest zastosowanie kilku strategii i metod wykonywania pomiarów. Zimą pomiary głębokości do dna można wykonać z powierzchni lodu (1a) - ilustracja przedstawia niebieską podłużną plamę (oznaczająca jezioro), na górze plamy są sylwetki kobiety i mężczyzny- 1a latem zaś konieczne jest wykorzystanie sprzętu pływającego (1b). Na ilustracji na niebieskiej plamie, oznaczającej jezioro, umieszczono ikonę żaglówki., 2. Pomiary głębokości jeziora, stanowiące podstawę interpolacji, muszą być wykonane w taki sposób, aby pozwalały na precyzyjne odwzorowanie kształtu misy jeziornej. Gwarantuje to zarówno odpowiednia gęstość pomiarów, jak i ich rozkład przestrzenny. Pomiary takie mogą być wykonywane w węzłach regularnej siatki pomiarowej, na przykład siatki kwadratowej o boku dostosowanym do rzeczywistych rozmiarów jeziora, jak również w skali i dokładności, w jakiej ma być odwzorowana batymetria jeziora. Możliwe jest również wykonywanie pomiarów wzdłuż określonych profili albo też w sposób losowy, czyli w układzie nieregularnie rozmieszczonych punktów. Zastosowana metoda pomiarów musi brać pod uwagę przewidywany rozkład wartości głębokości do dna. Wskazaniem co do metody organizacji pomiarów może być na przykład wiedza na temat genezy jeziora, jego wieku, wielkości i innych cech morfometrycznych, które pozwalają na ustalenie prawdopodobnego kształtu misy jeziornej, a zatem rozkładu pomiarów ustalających głębokości do dna w poszczególnych strefach misy jeziornej. To wskazuje, że pomiary i dalsza ich interpretacja muszą być wykonywane przez osoby doświadczone, rozumiejące istotę badanego zjawiska. Każdy punkt pomiarowy głębokości musi mieć ustaloną lokalizację w układzie siatki geograficznej, z dokładnością odpowiadającą przeznaczeniu pomiarów (na przykład dokładność geograficzna oznacza, że punkty lokalizowane są błędem nieprzekraczającym 1 centymetra). Współcześnie wykorzystuje się do tego celu profesjonalne urządzenia GPS. W czasach, kiedy nie dysponowano takimi możliwościami, konieczne było precyzyjne wyznaczanie siatki pomiarowej, na przykład poprzez wyznaczanie punktów na brzegu i pływanie wzdłuż wyznaczonej przez nie linii. Stąd wynikały zalety wykonywania pomiarów z powierzchni lodu. W przypadku pomiarów batymetrycznych konieczne jest również ustalenie przebiegu linii brzegowej jeziora w momencie wykonywania pomiarów. Można to ustalić m.in. na podstawie znanej rzędnej zwierciadła wody w jeziorze i odniesienia jej do dokładnego modelu hipsometrycznego terenu (NMT). Kontur misy jeziornej na dzień wykonywania pomiarów wyznacza bowiem izobatę o wartość „0” metrów. Prawidłowo wykonane pomiary powinny rejestrować wszystkie charakterystyczne cechy ukształtowania misy jeziornej, w tym punkty i strefy załamań kształtu oraz lokalne wartości ekstremalne (przegłębienia, mielizny, głęboczek, czyli miejsce o bezwzględnie maksymalnej głębokości w obrębie jeziora). Efektem pomiarów batymetrycznych powinna być siatka punktów o ustalonych wartościach głębokości i określonej lokalizacji geograficznej, w określonym układzie współrzędnych. Na ilustracji jest kontur misy jeziornej z czerwonymi kropkami, przy których są liczby., 3. Prawidłowo wykonane pomiary umożliwiają wykreślenie siatki interpolacyjnej w postaci siatki trójkątów. Wygląd siatki trójkątów i stopień jej regularności zależą od metody wykonania pomiarów, czyli sposobu rozlokowania punktów pomiarowych. Skonstruowanie prawidłowej siatki stanowi punkt wyjścia do przeprowadzania interpolacji umożliwiającej wykreślenie izobat o określonym interwale (cięciu), które odzwierciedlają rozkład głębokości do dna, a zatem również kształt misy jeziornej. W tym celu należy wykorzystać wydruk mapy z naniesionymi punktami pomiarowymi. Na mapę można nałożyć kalkę techniczną i spiąć ją z mapą lub mapę wydrukować na kalce. Siatka trójkątów jako podstawa interpolacji modelu batymetrycznego jeziora. Na ilustracji jest kontur misy jeziornej z czerwonymi kropkami, przy których są liczby. Pomiędzy kropkami poprowadzono linie., 4. Interpolację poprzedza etap ustalenia cięcia, czyli interwału kolejnych izobat. Ponieważ interwał izobat wynosi 5 metrów, na kolejnych bokach trójkątów siatki interpolacyjnej konieczne jest wyznaczenie lokalizacji wartości o głębokościach równych odpowiednio: 5, 10, 15 i 20 metrów. Konieczne jest zatem wyliczenie różnicy wartości dla węzłów tworzących boki trójkątów, a następnie wyznaczenie położenia wartości interwałowych, o ile one pomiędzy kolejnymi węzłami występują. Sposób postępowania ukazuje grafika. Jeśli masz wątpliwości co do sposobu postępowania, to zapoznaj się powtórnie z odpowiednimi fragmentami tekstu poświęconego interpolacji. W praktyce najlepiej jest użyć linijki do pomiaru kolejnych boków w siatce interpolacyjnej. Każdy bok dzieli się na liczbę odcinków równą różnicy wartości w tworzących go węzłach. Następnie należy odmierzyć od odpowiedniego węzła odcinek o długości odpowiadającej iloczynowi wspomnianego odcinka, którego wartość wynosi 1, i liczby będącej różnicą wartości węzła i kolejnej wartości interwałowej, czyli, jeżeli: a) różnica wartości w punktach węzłowych tworzących bok trójkąta wynosi na przykład 6, b) w/w bok trójkąta, na którym między węzłami ma długość 5 centymetrów, oznacza to, że przez bok tego trójkąta nie będzie przechodziła izarytma. Na ilustracji jest kontur misy jeziornej z czerwonymi kropkami w śroku, przy których są liczby. Pomiędzy kropkami poprowadzono linie. Na niektórych liniach są poprzeczne krótkie zielone kreski. Wykonano obliczenia pomiędzy punktami, na przykład 16-12=4, 5. Jeśli wszystko zostało wykonane prawidłowo, to twoja mapa powinna być podobna do zamieszczonej. Ilustracja przedstawia mapę jeziora z izobatami, zaznaczonymi różnymi kolorami oraz z punktami, przy których są liczby.