Zachodni portal romańskiej bazyliki w Vézelay Obramienie dwudrzwiowego wejścia, prowadzącego do nawy głównej bazyliki, zdobią rzeźby postaci. Delikatne, falujące szaty opływają sylwetki, przylegają do ścian. Portal wieńczy duży, półokrągły tympanon. Na nim Chrystus z rozpostartymi rękoma. Po jego obu stronach po sześciu apostołów z księgami. Wokół tympanonu promieniście rozłożone prostokątne pola 8 kwater z małymi rzeźbami przedstawicieli pogańskich ludów. Postaci uchwycone są w ruchu, w różnych pozach i strojach. Na głowach stożkowe hełmy, półkoliste i spłaszczone nakrycia okalające twarz lub kształtem przypominające turban. Mężczyźni w większości z długimi brodami i wąsami. Jeden z uniesionymi płomieniami włosów. Jego nagie ciało osłaniają pasma tkaniny. Kilka człekokształtnych postaci z głowami psów - długi pysk i małe, oklapnięte uszy. Kilka o zaokrąglonych, grubych nosach z dziurkami z przodu. Większość w długich szatach, tunikach i płaszczach. Na stopach sandały, buty do połowy łydek, na wysokich koturnach lub płaskich podeszwach. Wszystkie kwatery obejmują dwa wąskie łuki, tak zwane archiwolty. Na wewnętrznej archiwolcie szereg okrągłych pól z figurkami znaków zodiaku. Między polami przedstawienia ludzi wykonujących prace przypisane czterem porom roku. Wśród nich mężczyzna z worka sypie ziarno do skrzyni, kolejny orze pole. Na drugim łuku archiwolty półkoliste pola. Każde zdobi półokrągły liść o wywiniętych krawędziach. Zewnętrzna archiwolta wsparta na zewnętrznej części obramienia usytuowanego po bokach drzwi. Pionowe obramienia - ościeża, ułożone schodkowo. W ich uskokach kolumny na bazach. Sięgają do 2/3 wysokości wejścia. Trzony wewnętrznych kolumn pokryte pionowymi żłobieniami, zewnętrznych - ukośnymi. Głowice zdobione płaskorzeźbionymi liśćmi akantu. Zewnętrzne kolumny przechodzą w niskie filary. Na wewnętrznych - po dwie figury zwróconych ku sobie, brodatych świętych. Dwaj święci z lewej trzymają księgi. Z prawej, bliżej drzwi, św. Piotr z kluczem w dłoni. Przed nim św. Paweł z księgą. Rozwiane brzegi długich, falujących szat przylegają do ścian. Pomiędzy drzwiami filar wsparty na bazie. Na jego powierzchni delikatnie wysunięte pionowe pasy żłobionych pilastrów. Wznoszą się ponad połowę wysokości filara. Wyżej, pomiędzy figurami świętych wysoka postać św. Jana Chrzciciela, zwróconego w naszą stronę. Jego bose stopy wystają spod rozwianej na boki, długiej szaty. Na jej powierzchni liczne, drobne fałdy. W dłoniach okrągły przedmiot. Głowa na tle nimbu. Przysłania środkową część poziomej belki, biegnącej nad wejściem. Belka - nadproże ma formę fryzu. Na niej po prawej wysokie postacie św. Piotra i św. Pawła. Prowadzą szereg nawracanych postaci: gigantów w krótkich tunikach z końmi sięgającymi ich ramion, małych Pigmejów i wielkouchych, człekopodobnych postaci ze Scytii. Po lewej stronie fryzu, idą chude postacie - wyobrażenia Scytów i Rzymian w długich, falujących szatach. Postaci niosą naczynia, ryby i łuki. Między nimi byk zwrócony w prawo. Za głową zwierzęcia postać trzymająca jego róg i przebijająca mieczem jego szyję. Nad fryzem nadproża półkolisty tympanon. W jego centrum, na tronie bez oparcia, siedzi Chrystus w luźnej szacie. Dolna część jego sylwetki obrócona lekko w prawo. Postać Chrystusa otacza aureola - mandorla, o migdałowym kształcie. Zza głowy wystają ramiona krzyża. Pociągłą twarz okalają lekko pofalowane, długie włosy, podkreślone drobnymi żłobieniami. Oczy duże, otwarte, skierowane przed siebie. Spod długiego nosa, wokół drobnych ust, spływają skręcone wąsy. Pasma krótkiej brody zarysowane drobnymi żłobieniami. Szata opływająca ciało Chrystusa podkreśla szczupłe nogi. Drobne fałdy dekoracyjnie skręcone. Dolna krawędź szaty lekko podwiana, odsłania bose stopy. Ręce rozłożone na boki. Duże dłonie otwarte. Z palców spływają ukośne promienie. Sięgają głów apostołów, siedzących po obu stronach Chrystusa. Ich postacie poruszone. Część z nich zwróconych ku sobie, kilku stoi. Na kolanach i w dłoniach księgi. Sylwetki apostołów maleją w miarę przybliżania się do naroży tympanonu. Fasada katedry gotyckiej w Reims Prostokątna fasada zorientowana na zachód z wieżami na osiach naw bocznych. Między wieżami nieco niższy, trójkątny szczyt nawy głównej. W dolnej kondygnacji naw, trzy wejścia ozdobione ogromnymi portalami. Centralny największy z dwoma skrzydłami drzwi rozdzielonych filarem z figurą Marii z Dzieciątkiem. Wejścia do naw w szerokich, schodkowych obramieniach, tak zwanych ościeżach. W uskokach ościeży kolumny na bazach. Nad bazami zawieszone wieloboczne cokoły z przylegającymi do kolumn majestatycznymi, masywnymi posągami. W portalu centralnym sceny z narodzin i dzieciństwa Jezusa. Po prawej zwróceni ku sobie: Maria i uśmiechnięty Archanioł Gabriel w scenie Zwiastowania oraz Maria i Elżbieta w scenie Nawiedzenia. Po lewej postaci związane z ofiarowaniem Jezusa w świątyni: święty Józef, Maria z Dzieciątkiem, Symeon i Anna prorokini. W bocznych portalach wśród zidentyfikowanych figur święci Dionizy, Helena, Jan Chrzciciel, oraz Izaak, Mojżesz, Abraham, Aaron i papież Kalikst. Od góry na uskokach ościeży schodkowo ułożone, płaskie ostrołuki - archiwolty, każda ozdobiona drobnymi figurkami, ułożonymi jedna nad drugą. Ostrołuki ujmują pola nad wejściem zwane tympanonem. Tympanony przeszklone, wypełnione ażurową dekoracją odkutą z kamienia, tak zwanymi maswerkami. W centralnym tympanonie kamienna dekoracja ma kształt rozety, w bocznych czterolistnej koniczyny otoczonej trójlistną. W ich pustych przestrzeniach wstawione witraże. Wszystkie portale zwieńczone wysokimi, trójkątnymi szczytami, tak zwanymi wimpergami. W ich wnętrzu rzeźby. W lewym Ukrzyżowanie, w prawym powtórne przyjście Chrystusa na Sąd Ostateczny. W centralnym najwyższym, Koronacja Marii. Jego czubek sięga połowy kolejnej, lekko cofniętej kondygnacji, częściowo przysłaniając ogromną rozetę. Po jej bokach, na osiach naw bocznych, po dwa wysokie, wąskie okna, zwieńczone trójkątnymi szczytami. Wzdłuż krawędzi spiczastych zwieńczeń, rytmicznie rozmieszczone zwinięte liście i pączki, tak zwane żabki. Każde okno dzielone na pół pionową, kamienną laską. Od góry wypełnione maswerkami. Po bokach okien, smukłe czworoboczne wieżyczki - pinakle. Ich cokoły wspierają się na gzymsie, wieńczącym dolną kondygnację. Na rogach cokołów kolumny tworzą trzony wieżyczek. Wewnątrz figury świętych. Ponad oknami gzyms wieńczący. Na nim fryz ostrołukowych, wysokich arkad, zwieńczonych trójkątnymi szczytami. Arkady na osiach pinakli nieco większe. We wszystkich ustawione ponadnaturalnej wielkości figury królów. Łącznie 56 postaci tworzy tak zwaną galerię królewską. W jej części centralnej chrzest Chlodwiga - najwybitniejszego króla Franków. Zza fryzu, wznosi się szczyt nawy głównej zwieńczony czteroramiennymi pękami kwiatów ułożonymi w dwóch kondygnacjach, tak zwanym kwiatonem. Krawędzie szczytu zdobią zwinięte liście i pączki. Po bokach wznoszą się wieże. Do ich naroży przylegają ażurowe, wieloboczne wieżyczki. Wszystkie wieże przeprute wysokimi, wąskimi oknami. Namiotowe dachy wieżyczek zwieńczone kwiatonami. Wieże niedokończone.

Dokonaj analizy dekoracji wnętrza kościoła Il Gesù w Rzymie. Z podanych poniżej określeń przeciągnij właściwe w pole pod ilustracją.

R111UrGrR8PJC1

Ilustracja do zadania

Pytania:
malarstwo freskowe - ................
brak spójności stylowej - ................
doryckie pilastry - ................
podkreślone podziały poziome - ................
gzyms gierowany - ................
wnętrze mroczne, ciasne - ................
brak podziałów poziomych - ................
ołtarz z trójkątnym zwieńczeniem - ................
dekoracja stiukowa - ................
korynckie pilastry - ................
surowe wnętrze pozbawione dekoracji - ................
wnętrze jednorodne stylowo - ................
jasne wnętrze - ................
liczne złocenia - ................

Odpowiedzi:
A -

Rozwiązanie:
1‑A 2- 3- 4‑A 5‑A 6- 7- 8‑A 9- 10‑A 11- 12‑A 13‑A 14‑A