1821 Cyprian Ksawery Gerard Walenty Norwid urodził się 24 września 1821 roku w Laskowie-Głuchach, polskiej wsi położonej w województwie mazowieckim; uznawany jest za ostatniego z czterech najważniejszych polskich poetów romantycznych., 1825 Po śmierci matki od 1825 roku Norwid był wychowywany przez prababkę Hilarię z Buynów Sobieską, a w dorosłym życiu często podkreślał podczas spotkań towarzyskich, że jego krewnym po kądzieli był sam król Jan III Sobieski. W wierszu Co to jest ojczyzna? pisał:

Żeby zapytał kto Jana III-go
idącego pod Wiedeń,
co to jest Ojczyzna? ‒
odpowiedziałby:
„Jest to miejsce,

w którym najmilej spocząć i umrzeć ‒
kiedy się ma gotowość nieustanną życia,
i utrudzania się tam,
gdzie w każdym czasie danym
najdzielniej o Ludzkość idzie.”, 1830 Podczas powstania listopadowego rodzina Norwida przebywała w Warszawie; poeta miał dziewięć lat, więc generacyjnie należy do tzw. drugiego pokolenia romantyków, których debiut literacki przypadł na okres po klęsce powstania listopadowego., 1830 - 1831 Młody Norwid wraz ze starszym bratem Ludwikiem uczęszczał do Wojewódzkiego Gimnazjum przy Krakowskim Przedmieściu, ale nie ukończył szkoły; zaczął pobierać prywatne lekcje rysunku u malarza Jana Klemensa Minasowicza., 1835 Umiera ojciec Norwida, a opiekę na nad nim przejmuje Ksawery Dybowski, ojciec chrzestny poety., 1840 Debiut literacki Norwida na łamach czasopisma „Piśmiennictwo Krajowe” wierszem Mój ostatni sonet., 1841 Norwid zbliżył się do środowiska związanego z salonem literackim rodziny Łuszczewskich., 1842 Zaręczyny Norwida z Kamilą Lemańską oraz wyjazd do Drezna w celu doskonalenia umiejętności rzeźbiarskich. Po latach w 1850 roku Norwid pisał w liście do jednego z przyjaciół:
Podobało się Panu Bogu, że jak rzeźbiarz, malarz, pisarz stanąłem tam, gdzie zwykle człowiek kończy, a społeczeństwo rozpoczyna
Źródło: Cyprian Norwid, Pisma wszystkie, t. VIII, oprac. J. W. Gomulicji, Warszawa 1971, s. 100., 1844 Pobyt Norwida w Rzymie oraz list od Kamili z informacją o unieważnieniu zaręczyn; pogorszenie stanu zdrowia poety., 1846 Podróż do Berlina; udział w wykładach uniwersyteckich i spotkaniach Polonii; znajomość z polską pianistką Marią Kalergis, która stała się wielką, nieszczęśliwą miłością Norwida., 1848 Pobyt w Rzymie; znajomość z Adamem Mickiewiczem i Zygmuntem Krasińskim., 1849 Początek pobytu w Paryżu; znajomość z Juliuszem Słowackim, nieprzychylne opinie krytyków, postępująca bieda i problemy zdrowotne (głuchota i ślepota)., 1852 Decyzja o wyjeździe do Stanów Zjednoczonych., 1853 Przybycie do Nowego Jorku i objęcie dobrze płatnej posady grafika., 1854 Powrót do Europy na wieść o wybuchu wojny krymskiej (1853–1856) między Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim, Wielką Brytanią, Francją i Królestwem Sardynii., 1863 Wybuch powstania styczniowego, w którym Norwid nie mógł wziąć udziału ze względu na stan zdrowia., 1866 Ukończenie pracy nad złożonym ze stu części tomem Vade-mecum, którego nie udało się wydać za życia poety., 1877 Nieudana próba wyjazdu do Florencji, która spowodowała znaczne pogorszenie się kondycji psychicznej poety; początek pobytu Norwida w Domu św. Kazimierza na przedmieściach Paryża., 1883 Śmierć Norwida w przytułku dla ubogich; pochówek w zbiorowej mogile na cmentarzu w Montmorency., 2001 Przeniesienie ziemi z grobu poety do Krypty Wieszczów Narodowych w Katedrze na Wawelu w Krakowie.