Niedzielne popołudnie na wyspie Grande‑Jatte, obraz Georga Seurata, po raz pierwszy został wyeksponowany w 1886 roku podczas ósmej, ostatniej wystawy impresjonistów. Spotkał się wtedy z dużą krytyką, a nowatorski, opracowany przez artystę sposób malowania nie został pozytywnie oceniony. Francuski krytyk sztuki, Félix Fénéon tak opisał i zanalizował pointylistyczną technikę: Jeżeli przypatrzymy się tu jednemu decymetrowi kwadratowemu, pokrytemu jednolitym tonem, odnajdziemy na każdym centymetrze tej powierzchni w wirującej masie drobnych cząstek wszystkie elementy składowe tonu. Trawnik w cieniu: dotknięcia pędzla oddają w większości kolor lokalny trawy, inne purpurowe, wprowadzają działanie dopełniającego koloru zieleni; jakiś cyjanowy błękit wywołany bliskością powierzchni trawy w słońcu zbiera swoje drobne rozsiania przy linii demarkacyjnej i stopniowo dalej je przerzedza. W tworzeniu się tej powierzchni współdziałają tylko dwa rodzaje zieleni i słoneczny oranż, jako że wszystkie reakcje zamierają przy tak gwałtownym szturmie światła. (...) owe kolory odosobnione na płótnie łączą się na siatkówce: osiąga się zatem nie melanż barw‑surowców (pigmentów) ale melanż świateł [...] kompletny i systematyczny wzór tego nowego malarstwa przedstawił Georges Seurat (…) George Seurat pomimo tego, że żył bardzo krótko, bo tylko 31 lat, stworzył malarstwo podporządkowane regułom i zasadom. Niektórzy uważają, że malarz, konsekwentnie trzymając się zasady pointylizmu, hamował swój talent i możliwości twórcze. W obrazach impresjonistów: Claude’a Moneta lub Alfreda Sisleya każde pociągnięcie pędzla były różne, zgodne z odczuciami artysty, przez co lepiej oddawały klimat, nastrój dzieła i charakter malowanych przedmiotów lub krajobrazu. Natomiast u Seurata oraz innych malarzy, którzy inspirowali się jego twórczością i metodą pointylizmu, pociągnięcia pędzla są jednakowe i uważane za „nudne”, jednakowe, monotonne. (…) Z końcem XIX wieku we Francji pojawiło się wielu wybitnych malarzy, którzy opierając się na osiągnięciach Moneta, rozwijali impresjonistyczne zamiłowanie do koloru, inspirując się osiągnięciami nauki o naturze światła: optyką. Dążyli do stworzenia nowego, charakterystycznego stylu, odrzucając wierne naśladowanie rzeczywistości – największe znaczenie miała dla nich ekspresja dzieła, emocje, które miało wzbudzić w odbiorcy. (…) W przeciwieństwie do swoich poprzedników, starano się przekazać w obrazie pewną treść: ich twórczość nie miała być wrażeniowym zapisem ulotnej chwili, momentu, ale przemyślaną całością, niosącą symboliczne znaczenie. Mniejszą uwagę zwracano na światło, ważniejszy był temperament i humor artysty, który ukrywano w pojawiającym się symbolu i kolorystyce pracy (…). Niedzielne popołudnie na wyspie Grande‑Jatte dziś uznaje się za jedno z najważniejszych dzieł malarstwa XIX wieku. Na żywo obraz można podziwiać w Instytucie Sztuki w Chicago.

Przyjrzyj się wybranym reprodukcjom pointylistycznym; obrazu Paula Signaca Widok Złotego Rogu w Konstantynopolu (obraz z lewej strony) oraz Henriego Edmonda Crossa Cyprysy (obraz z prawej strony) i dopasuj pasującą do nich temperaturę barwy.

R1UcUVoNTK0C1

Ilustracja do zadania

Pytania:
1 - ................
2 - ................

Odpowiedzi:
A - barwy ciepłe
B - barwy chłodne

Rozwiązanie:
1‑B 2‑A

Połącz w pary rzeczowniki kojarzące Ci się z nurtem impresjonizmu i postimpresjonizmu.

Pytania:
ekspresja - ................
dywizjonizm - ................
impresja - ................
Signac - ................
studium - ................
technika szkicowa - ................
pointylizm - ................
Sisley - ................

Odpowiedzi:
A - Impresjonizm
B - Postimpresjonizm

Rozwiązanie:
1‑B 2‑A 3‑A 4‑B 5‑B 6‑A 7‑B 8‑A

Połącz w pary artystów z ich dziełami.

RHrJmRlQRVFYa

Ilustracja do zadania

Pytania:
1 - ................
2 - ................

Odpowiedzi:
A - Georges Seurat
B - Paul Signac

Rozwiązanie:
1‑B 2‑A