Mapa przedstawia wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych w latach od 1775 do 1783. Miejsce buntu kolonistów w 1773 roku tak zwana herbatka bostońska miało miejsce w Bostonie. Uchwalenie i proklamacja Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych 4 lipca 1776 roku miało miejsce w Filadelfii. Miejsca ufortyfikowane przez Tadeusza Kościuszkę to West Point i Saratoga. Posiadłości brytyjskie to Terytorium Missisipi, Terytorium Północno Zachodnie, Posiadłości kompanii Zatoki Hudsońskiej, Nowa Szkocja. Posiadłości hiszpańskie z terytoriami odzyskanymi w 1783 roku to Luizjana i Floryda. Granica, poza którą zakazano kolonistom swobodnego zajmowania ziemi w 1763 roku obejmowała Georgię, Karolinę Południową i Północną, Wirginię, Pensylwanię, Nowy Jork, Massachusetts. Działania wojsk amerykańskich szły od Wielkiej Brytanii w 1776 roku do Nowej Szkocji, Nowego Jorku, Georgii, Karoliny Południowej i Północnej. Działania floty i wojsk brytyjskich szły od z West Point do Saratogi, Maryland, Nowego Jorku. Z Bunker Hill do Portland i Quebecu. Z Fort Redstone do Fort Vincennes. Działania floty francuskiej i hiszpańskiej sprzymierzonych ze Stanami Zjednoczonymi szły z Francji w 1780 roku do Rhode Island i Wirginii. W 1781 roku z Haiti do Wirginii. Bitwy miały miejsce w Fort Vincennes w 1779 roku, w Auguście w 1779 roku, w Cowpens w 1781 roku, w Yorktown w 1781 roku, w Nowym Jorku w 1776 roku, w Oriskany w 1777 roku, w Lexington w 1775 roku. Bitwy z udziałem Polaków miały miejsce w Savannah w 177 roku, w Charleston w 17779 roku, W Saratodze w 1777 roku. Uchwalenie konstytucji Stanów Zjednoczonych miało miejsce w 1778 roku w Filadelfii. Miejsce buntu kolonistów w 1773 r. (tzw. herbatka bostońska). Zdjęcie przedstawia herbatkę bostońską. Na pierwszym planie znajduje się statek z uwijającymi się na nim ludźmi. Obok w pontonie jest kilka osób oraz pudła. W tle znajduje się port ze zgromadzonym tłumem ludzi. Ilustracja z książki Historia Ameryki Północnej, wydanej w 1789 r.
^{Źródło: Wikimedia Commons, domen publicznaa.}
W 1773 r. mieszkańcy Bostonu, leżącego w kolonii Massachusetts, zatopili transportujące herbatę statki Kompanii Wschodnioindyjskiej. Zrobili to na znak protestu przeciwko fiskalnej polityce metropolii. Wskutek tych wydarzeń władze zamknęły port w Bostonie, co źle wpłynęło na sytuację gospodarczą w regionie i wywołało radykalizację nastrojów społecznych. Uchwalenie i proklamacja Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych 4 VII 1776 roku. Zdjęcie przedstawia uchwalenie deklaracji niepodległości. Z prawej strony przy stole siedzi mężczyzna. Na stole jest czarny obrus obszyty na końcach złotymi pasami a na nim dużo kartek. Wokół stołu stoją mężczyźni. W pomieszczeniu przy ścianach siedzą na krzesłach mężczyźni. Wszyscy są ubrani w marynarki, kamizelki i spodnie. John Trumbull, Deklaracja niepodległości, 1819 r.
^{Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.}
4 lipca 1776 r. w Filadelfii (Pensylwania), podczas II Kongresu Kontynentalnego, przedstawiciele angielskich kolonii ogłosili Deklarację niepodległości Stanów Zjednoczonych, w której oznajmili decyzję o uniezależnieniu od Wielkiej Brytanii i utworzeniu własnego państwa, składającego się z 13 stanów. W uzasadnieniu wskazywali nagminne łamanie praw przez kolonialne władze oraz despotyzm króla Jerzego III. Miejsca ufortyfikowane przez Tadeusza Kościuszkę. Zdjęcie przedstawia pozostałości fortu. Na pierwszym planie jest kamienna ściana złożona z prostokątnych bloków. Pomiędzy nimi jest upamiętniająca tabliczka z napisem Fort Clinton. Wyżej ściana porośnięta jest trawą. Na samej górze znajduje się ogrodzenie i duże drzewo. Z prawej strony znajduje się pomnik mężczyzny. Pozostałości Fortu Clinton w West Point z pomnikiem Tadeusza Kościuszki w tle, widok współczesny.
^{Źródło: Ahodges7, Wikimedia Commons, licencja CC BY-SA 3.0.}
W 1778 r. na zlecenie Jerzego Waszyngtona Tadeusz Kościuszko przejął rozpoczętą na początku wojny budowę Fortu Clinton w West Point i zaprojektował fortyfikacje. Według Waszyngtona była to najlepsza pozycja obronna na całym kontynencie północnoamerykańskim. Z wysokich wzgórz, przez które przepływała rzeka Hudson, armia amerykańska kontrolowała ważny jej odcinek. Koloniści przerzucili przez rzekę wielki żelazny łańcuch, aby uniemożliwić brytyjskim statkom dalszą żeglugę w górę rzeki. Bitwa pod Lexington. Ilustracja przedstawia bitwę pod Lexington. Na pierwszym planie na polu znajdują się biegnący ludzie. Niektórzy z nich leżą. Na środku znajduje się zbita grupa żołnierzy. Przewodzi im mężczyzna na koniu. W tle są zabudowania miasta. Amos Doolittle, Potyczka pod Lexington, 1775 r.
^{Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.}
W kwietniu 1755 r. pod Lexington miała miejsce pierwsza poważna potyczka, która wywiązała się między oddziałem angielskim a kolonistami. Około 700 brytyjskich żołnierzy zostało zaatakowanych w drodze do miasta Concord, w kolonii Massachusetts, gdzie mieli przejąć zapasy wojskowe. Starcie zakończyło się zwycięstwem kolonistów, jednak w krótkim czasie doszło do kolejnych. Ostatecznie Brytyjczycy wycofali się do Charlestown, a obie strony poniosły porównywalne straty w ludziach. Epizod ten uznawany jest za początek wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775–1783). Bitwa pod Saratogą. Ilustracja przedstawia bitwę pod Saratogą. Na środku stoi mężczyzna. Wyciąga on ręce w obie strony. Z lewej strony są dwaj mężczyźni w czerwonych płaszczach. Natomiast z prawej strony stoi mężczyzna w białym ubraniu. Za nim stoi reszta mężczyzn przed namiotem z flaga amerykańską. Jeden z nich opiera rękę na armacie. Z lewej strony pod drzewem stoją mężczyźni z końmi. John Trumbull, Gen. John Burgoyne poddaje się gen. Horatiowi Gatesowi po bitwie pod Saratogą, 1821 r.
^{Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.}
Od 17 września do 8 października 1777 r. pod Saratogą w kolonii Nowy Jork doszło do serii starć między siłami brytyjskimi a amerykańskimi. Mniej liczna, ale lepiej przeszkolona armia brytyjska skapitulowała w połowie października 1777 r. Było to wydarzenie przełomowe w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, ponieważ zwycięstwo kolonistów przekonało do włączenia się do konfliktu po ich stronie Francję i sprzymierzoną z nią Hiszpanię. Do zwycięstwa pod Saratogą przyczynił się Tadeusz Kościuszko, odpowiedzialny za budowę amerykańskich fortyfikacji polowych. Brytyjczycy nie mogli się przez nie przedrzeć i chcąc obejść je od strony znajdującego się w pobliżu lasu, wpadli w zasadzkę. Bitwa pod Savannah. Ilustracja przedstawia bitwę pod Savannah. Na środku znajduje się czarny koń stający dęba. Siedzi na nim mężczyzna w zielonym ubraniu. W prawej dłoni trzyma szablę. Za nim na koniach jadą kolejni mężczyźni. Jeden z nich będący tuż za nim wyciąga w jego stronę szablę. Wszyscy znajdują się na piaszczystym podłożu. Stanisław Kaczor-Batowski, Śmierć Pułaskiego pod Savannah, 1933 r.
^{Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.}
Kazimierz Pułaski, generał brygady amerykańskiej kawalerii, poniósł śmierć w wyniku ran odniesionych w czasie oblężenia miasta Savannah, trwającego od 16 września do 9 października 1779 r. Koloniści ponieśli porażkę i Savannah pozostało w rękach brytyjskich do lipca 1782 r. Oblężenie Yorktown. Ilustracja przedstawia Yorktown. Na środku na białym koniu jedzie mężczyzna w czarnej czapce i czarnym płaszczu. Obok idą mężczyźni w czerwonych płaszczach i czarnych czapkach. Po obu stronach stoją lub siedzą na koniach mężczyźni w czarnych czapkach. Grupa mężczyzn z lewej strony trzyma białą flagę a grupa z prawej flagę Stanów Zjednoczonych. W tle znajdują się mężczyźni z armatami. John Trumbull, Kapitulacja lorda Cornwallisa pod Yorktown, 1820 r.
^{Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna.}
Przełomowy epizod i ostatnie poważne starcie w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Oblężenie miasteczka Yorktown w Wirginii trwało niemal trzy tygodnie, od 28 września do 17 października 1781 r. Zakończyło się pokonaniem 7,5 tys. żołnierzy armii brytyjskiej przez Armię Kontynentalną, liczącą niemal 9 tys. żołnierzy i wspieraną przez oddziały francuskie (prawie 11 tys. żołnierzy). Wielka Brytania straciła w tej bitwie jedną czwartą wszystkich swoich sił, a parlament nie zgodził się na wysłanie kolejnych oddziałów. Wojna toczyła się jeszcze na morzu – między Anglią a Francją – ale w Londynie przewagę zdobyło ugrupowanie dążące do zakończenia konfliktu. Dwa lata po kapitulacji pod Yorktown Wielka Brytania uznała niepodległość Stanów Zjednoczonych, podpisując pokój paryski, który zakończył konflikt.

Mapa ukazująca wojnę o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Na mapie zaznaczone zostały posiadłości brytyjskie, czyli Terytorium Północno-Zachodnie i Terytorium Missisipi lezące między Luizjaną a stanami na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej. Między tymi właśnie stanami, czyli Massachusetts, New Hampshire, Nowy Jork, Bostonem Connecticut, Pensylwanią, Maryland, New jersey, Delaware, Wirginią, Karoliną Północną, Karoliną Południową i Georgią a posiadłościami brytyjskimi przebiegała granica, poza którą zakazano kolonistom swobodnego zajmowania ziemi (1763). Na mapie zaznaczono także miejsce buntu kolonialnego w 1773 roku, czyli tak zwanej herbatki bostońskiej w Bostonie. Ukazano także działania floty i wojsk brytyjskich (drogę wzdłuż wschodniego wybrzeża od Nowej Szkocji do Georgii, Karoliny Południowej i Północnej i Wirginii. Działania wojsk amerykańskich z Nowego Jorku do między innymi: Saratogi, Oriskany, Quebecu, Filadelfii i Yorktown oraz na terenie Terytorium Północno-Zachodniego i Georgii. Jak również działania floty francuskiej i hiszpańskiej sprzymierzonych ze Stanami Zjednoczonymi - od Roode Island do Yorktown i z Ameryki Południowej do Yorktown. Zaznaczono także miejsce uchwalenia i proklamacji Deklaracji Niepodległości Stanów Zjednoczonych w New Jersey 4 lipca 1776 roku. Wskazane także zostały miejsca ważniejszych bitew z udziałem Polaków: w Saratodze (1777)Savannah (1778-1779), Charleston (1779-1780), a także miejsce ufortyfikowane przez Tadeusza Kościuszkę, czyli Saratogę. Opis interaktywny: 1. Tzw. herbatka bostońska herbatka bostońska. Ilustracja z książki Historia Ameryki Północnej, wydanej w 1789 r. Obraz przedstawia statek żeglowy wpływający do portu. Marynarze wyrzucają z jego pokładu do wody paczki z herbatą. Całej sytuacji przyglądają się stojący na nabrzeżu ludzie. Źródło: Wikimedia Commons, domen publiczna. W 1773 r. mieszkańcy Bostonu, leżącego w kolonii Massachusetts, zatopili transportujące herbatę statki Kompanii Wschodnioindyjskiej. Zrobili to na znak protestu przeciwko fiskalnej polityce metropolii. Wskutek tych wydarzeń władze zamknęły port w Bostonie, co źle wpłynęło na sytuację gospodarczą w regionie i wywołało radykalizację nastrojów społecznych. 2. Bitwa pod Lexington, Amos Doolittle, Potyczka pod Lexington, 1775 r. Mapa ukazująca miejsce bitwy w stanie New Hampshire, na Wschodnim Wybrzeżu Ameryki Północnej. Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna. W kwietniu 1755 r. pod Lexington miała miejsce pierwsza poważna potyczka, która wywiązała się między oddziałem angielskim a kolonistami. Około 700 brytyjskich żołnierzy zostało zaatakowanych w drodze do miasta Concord, w kolonii Massachusetts, gdzie mieli przejąć zapasy wojskowe. Starcie zakończyło się zwycięstwem kolonistów, jednak w krótkim czasie doszło do kolejnych. Ostatecznie Brytyjczycy wycofali się do Charlestown, a obie strony poniosły porównywalne straty w ludziach. Epizod ten uznawany jest za początek wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych (1775–1783). 3. Bitwa pod Saratogą, John Trumbull, Gen. John Burgoyne poddaje się gen. Horatiowi Gatesowi po bitwie pod Saratogą, 1821 r. Obraz przedstawia scenę rodzajową. Na polu, pośród drzew zgromadzona jest duża grupa żołnierzy. W pobliżu namiotu, na którym powiewa flaga Stanów Zjednoczonych znajduje się duża grupa wysokich rangą wojskowych. Mężczyźni przyglądają się generałowi Johnowi Burgoyne'owi, który poddaje się generałowi Horatiowi Gatesowi. Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna. Od 17 września do 8 października 1777 r. pod Saratogą w kolonii Nowy Jork doszło do serii starć między siłami brytyjskimi a amerykańskimi. Mniej liczna, ale lepiej przeszkolona armia brytyjska skapitulowała w połowie października 1777 r. Było to wydarzenie przełomowe w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, ponieważ zwycięstwo kolonistów przekonało do włączenia się do konfliktu po ich stronie Francję i sprzymierzoną z nią Hiszpanię. Do zwycięstwa pod Saratogą przyczynił się Tadeusz Kościuszko, odpowiedzialny za budowę amerykańskich fortyfikacji polowych. Brytyjczycy nie mogli się przez nie przedrzeć i chcąc obejść je od strony znajdującego się w pobliżu lasu, wpadli w zasadzkę. 4. Uchwalenie i proklamacja Deklaracji niepodległości Stanów Zjednoczonych deklaracja niepodległości John Trumbull, Deklaracja niepodległości, 1819 r. Obraz przedstawia scenę rodzajową. Ukazuje ona salę, w której znajduje się duża grupa mężczyzn w strojach typowych dla osiemnastowiecznej arystokracji. Część z mężczyzn siedzi, część stoi, jest także grupa stojąca przy stole, na którym widać liczne kartki papieru. Na przeciw stojących siedzi w fotelu mężczyzna. Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna. 4 lipca 1776 r. w Filadelfii (Pensylwania), podczas II Kongresu Kontynentalnego, przedstawiciele angielskich kolonii ogłosili Deklarację niepodległości Stanów Zjednoczonych, w której oznajmili decyzję o uniezależnieniu od Wielkiej Brytanii i utworzeniu własnego państwa, składającego się z 13 stanów. W uzasadnieniu wskazywali nagminne łamanie praw przez kolonialne władze oraz despotyzm króla Jerzego III. 5. Fortyfikacje Tadeusza Kościuszki. Pozostałości Fortu Clinton w West Point z pomnikiem Tadeusza Kościuszki w tle, widok współczesny. Zdjęcie przedstawia fragment wymurowanej z kamieni ściany fortykikacyjnej, na której umieszczona jest tablica pamiatkowa. Na drugim planie widać wysoki postument, a na nim postać Tadeusza Kościuszki. Źródło: Ahodges7, Wikimedia Commons, licencja CC BY-SA 3.0. W 1778 r. na zlecenie Jerzego Waszyngtona Tadeusz Kościuszko przejął rozpoczętą na początku wojny budowę Fortu Clinton w West Point i zaprojektował fortyfikacje. Według Waszyngtona była to najlepsza pozycja obronna na całym kontynencie północnoamerykańskim. Z wysokich wzgórz, przez które przepływała rzeka Hudson, armia amerykańska kontrolowała ważny jej odcinek. Koloniści przerzucili przez rzekę wielki żelazny łańcuch, aby uniemożliwić brytyjskim statkom dalszą żeglugę w górę rzeki. 6. Oblężenie Savannah Stanisław Kaczor-Batowski, Śmierć Pułaskiego pod Savannah, 1933 r. Obraz przedstawia scenę bitewną. Widać licznych żołnierzy walczących na koniach. Na pierwszym planie, na karym koniu stojącym dęba znajduje się Pułaski. Atakuje go od tyłu żołnierz. Generał spada z konia. Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna. Kazimierz Pułaski, generał brygady amerykańskiej kawalerii, poniósł śmierć w wyniku ran odniesionych w czasie oblężenia miasta Savannah, trwającego od 16 września do 9 października 1779 r. Koloniści ponieśli porażkę i Savannah pozostało w rękach brytyjskich do lipca 1782 r. 7. Oblężenie Yorktown John Trumbull, Kapitulacja lorda Cornwallisa pod Yorktown, 1820 r. Obraz przedstawia scenę rodzajową. Na polu bitewnym stoją naprzeciw siebie dwa wojska. Po obu stronach widać zarówno kawalerzystów, jak i piechurów. Żołnierze stoją w oczekiwaniu, nie walczą. Pomiędzy wojskami jedzie na koniu lord Cornwallis. Źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna. Przełomowy epizod i ostatnie poważne starcie w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Oblężenie miasteczka Yorktown w Wirginii trwało niemal trzy tygodnie, od 28 września do 17 października 1781 r. Zakończyło się pokonaniem 7,5 tys. żołnierzy armii brytyjskiej przez Armię Kontynentalną, liczącą niemal 9 tys. żołnierzy i wspieraną przez oddziały francuskie (prawie 11 tys. żołnierzy). Wielka Brytania straciła w tej bitwie jedną czwartą wszystkich swoich sił, a parlament nie zgodził się na wysłanie kolejnych oddziałów. Wojna toczyła się jeszcze na morzu – między Anglią a Francją – ale w Londynie przewagę zdobyło ugrupowanie dążące do zakończenia konfliktu. Dwa lata po kapitulacji pod Yorktown Wielka Brytania uznała niepodległość Stanów Zjednoczonych, podpisując pokój paryski, który zakończył konflikt.