Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RC8prCzJdqJcE1

Participium futuri activi

Ważne daty

73/63‑8 p.n.e. – lata życia Mecenasa

70‑19 p.n.e. – lata życia Wergiliusza

65‑8 p.n.e. – lata życia Horacego

23 IX 63 p.n.e. – narodziny Oktawiana

44 p.n.e. – śmierć Cezara

31 p.n.e. – bitwa pod AkcjumAkcjumAkcjum

13 p.n.e. – uroczystości na Polu Marsowym po powrocie Oktawiana Augusta z Hiszpanii

9 p.n.e. – ukończenie Ara Pacis

14 – śmierć Oktawiana

1

Scenariusz dla nauczyciela

R1QeGLg9usrvs1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.

I. W zakresie kompetencji językowych. Uczeń:

1. zna i rozpoznaje następujące formy morfologiczne z zakresu gramatyki języka łacińskiego:

10) formy imiesłowów: participium praesentis activi, participium perfecti passivi, participium futuri passivi (gerundivum)

Nauczysz się

tworzyć participium i infinitivus futuri activi;

rozpoznawać ich formy w tekście;

opowiadać na jakich ideach i wartościach August budował fundamenty pryncypatu.

Participium futuri activi – imiesłów czasu przyszłego w stronie czynnej

Participium futuri activi oznacza czynność późniejszą, przyszłą. Tworzy się je od tematu czwartej formy podstawowej (supinum) przez zamianę -um na -ūrus, -ūra, -ūrum, np. scriptum → scriptūrus, scriptūra, scriptūrum.

Participium futuri activi wyraża zamiar, chęć, cel, przeznaczenie. Participium scriptūrus, scriptūra, scriptūrum możemy tłumaczyć na różne sposoby:

  1. mając (-y, -a, -e) (zamiar) (na)pisać,

  2. chcąc (-y, -a, -e) (na)pisać,

  3. aby (na)pisać.

Participium futuri activi czasownika esse brzmi futurus, futura, futurum.

RBSJxIeZgqio2
Ćwiczenie 1
Utwórz formy participium futuri activi w każdym rodzaju od następujących wyrazów: laudo, -are, -avi, -atum. video, -ere, vidi, visum. dico, -ere, dixi, dictum. facio, -ere, feci, factum. audio, -ire, -ivi, -itum. eo, ire, ii, itum. fero, ferre, tuli, latum.
RCSFyNzGC28nw
Ćwiczenie 2
Wskaż poprawny przekład poniższego zdania.
Ave Caesar, morituri te salutant. Możliwe odpowiedzi: 1. Witaj, Cezarze, oddają Ci cześć ci, którzy muszą umrzeć., 2. Witaj, Cezarze, oddają Ci cześć ci, którzy umrą., 3. Witaj, Cezarze, oddają Ci cześć, aby umrzeć.
RRaW9UdGF3DN7
Ćwiczenie 3
Wskaż poprawny przekład poniższego zdania.
Cicero Syracusas venit Archimedis sepulcrum visurus. Możliwe odpowiedzi: 1. Cyceron po obejrzeniu grobu Archimedesa przybył do Syrakuz. 2. Cyceron przybył do Syrakuz z zamiarem obejrzenia grobu Archimedesa. 3. Cyceron przybył do Syrakuz obejrzeć grób Archimedesa.
RyYr6erRmnrAB
Ćwiczenie 4
Wskaż poprawny przekład poniższego zdania.
Augustus res a se gestas memoriae traditurus indicem rerum a se gestarum confecit. Możliwe odpowiedzi: 1. August sporządził spis swoich czynów, aby je upamiętnić. 2. August sporządził spis swoich czynów, chcąc je upamiętnić. 3. August sporządziwszy spis swoich czynów, upamiętnił je.

Nowy porządek

Przyszły cesarz August urodził się w Rzymie 23 września 63 r. p.n.e. w roku konsulatu Cycerona. Jego ojciec nie zdążył rozpocząć starań o konsulat, zmarł, gdy mały Oktawiusz miał cztery lata, jednak zdążył wejść do senatu – jako pierwszy w rodzinie, był zatem homo novus. Matka przyszłego cesarza była spokrewniona z Pompejuszem i Cezarem. Młodość Oktawiusza upływała w czasie wojen domowych. Miał trzynaście lat, gdy Cezar przekroczył Rubikon, a osiemnaście – gdy został zamordowany w Idy Marcowe 44 r. p.n.e. Wcześniej Cezar pod wrażeniem zdolności i energii wnuka siostry adoptował go, nie miał zresztą naturalnego syna. Oktawiusz nosi odtąd nazwisko Caius Iulius Caesar Octavianus. Na wieść o śmierci przybranego ojca Oktawian postanawia pomścić go i utrzymać w mocy jego zarządzenia (Swetoniusz, Boski August 10).

Senat z Cyceronem na czele udzielił mu wsparcia, przyznał mu także urząd konsula – mimo bardzo młodego wieku. Jedną z ważniejszych decyzji Oktawiana było zawarcie układu z Markiem Antoniuszem i Markiem Lepidusem w 43 r. p.n.e. (II triumwirat). Oktawian i Antoniusz natychmiast rozprawili się z przeciwnikami politycznymi, ogłaszając listy proskrypcyjne, których ofiarą stał się m.in. Cyceron. Młody Oktawian okazał się niezwykle skuteczny, eliminując po kolei swoich wrogów, aż wreszcie porażka Antoniusza w bitwie pod Akcjum położy kres wojnom domowym.

RY9jbOJ95uifx1
Autor nieznany, „Oktawian August”, 29 r. p.n.e., Muzeum w Luwrze, Francja, wikimedia.org, domena publiczna

Italia tych czasów tęskniła za pokojem. Od 100 lat przemoc jest obecna w polityce: bezpardonowe pozbywanie się przeciwników politycznych, spiski, proskrypcje, konfiskaty, prywatne armie, ubóstwo i niepokój to cechy charakterystyczne ostatniego stulecia republiki. Bitwa pod Akcjum zmieniła ten stan rzeczy głównie za sprawą zręcznej polityki Oktawiana. W 27 r. p.n.e. senat skłonił Oktawiana, by zachował dotychczasowe uprawnienia, a nawet nadał mu nowe. Uhonorował go także w sposób szczególny, nadając mu zaszczytny przydomek August i podkreślając cnoty Oktawiana: męstwo, sprawiedliwość, pobożność i łaskawość. Reakcją na długi okres chaosu jest zatem silnie scentralizowana polityka nowego władcy Rzymu. Nowy ustrój zachowa charakter republikański, ale pełnia władzy będzie spoczywać w rękach Oktawiana. August wysuwa kandydatury nowych urzędników, wybierają je zaś zgromadzenia. Senat zachowuje swoje kompetencje. August m.in. dowodzi armią, kontroluje prowincje graniczne oraz Egipt. Zakres władzy princepsa (taki tytuł Oktawian nosi od 29 r. p.n.e.) jest bardzo duży.

RQ68YQfcnOYYa1
Peter Paul Rubens, „Świątynia Janusa”, 1635, Muzeum Ermitażu, Rosja, wikimedia.org, domena publiczna

Przywrócenie pokoju wewnętrznego i wizja nowego porządku mają poważne konsekwencje dla życia intelektualnego Rzymu, zwłaszcza dla poezji, dziejopisarstwa, architektury i sztuki. Polityka i sztuka będą teraz ściśle ze sobą splecione. Pochwała odrodzenia religii i moralności oznacza powrót do mores maiorum (obyczajów przodków), które w przeszłości stały się podwalinami wielkości Rzymu. W literaturze pojawiają się bohaterowie będący wzorami: fides – wierności, pietas – pobożności, iustitia – sprawiedliwości, clementia – łaskawości i concordia – zgoda. Nie byłoby to możliwe bez udziału wielkich poetów i prozaików: Wergiliusza, Horacego i Liwiusza. Liwiusz w każdej księdze dzieła Ab Urbe condita (Dzieje Rzymu od założenia Miasta) wyraża przekonanie o boskiej misji Rzymu, który został powołany do rządzenia światem. WergiliuszWergiliuszWergiliusz jest bardziej subtelny. Najważniejsze dla nowego porządku wartości chwali, tworząc niezwykłego bohatera – Eneasza, który stanie się wzorem człowieka, mężczyzny, męża, ojca i przywódcy.

RWevgmSZVH2wY1
F. Barocci, Ucieczka Eneasza z Troi, 1598, Galeria Borghese, Villa Borghese, Rzym, Włochy, wikimedia.org, domena publiczna

Infinitivus futuri activi

Participium futuri activi łączymy ze słowem esse, by utworzyć infinitivus futuri activi (bezokolicznik czasu przyszłego w stronie czynnej) , np. futurus esse, futura esse, futurum esse (od czasownika esse), scripturus esse, scriptura esse, scripturum esse (od czasownika scribere).

Używając tego bezokolicznika w składni accusativus cum infinitivo, pamiętajmy, by imiesłów stawiać w akuzatiwie oraz uzgodnić jego rodzaj i liczbę, np.:

  1. Poetam Musas invocaturum esse constat.

  2. Poetas Musas invocaturos esse constat.

  3. Cras amicam meam ad me venturam esse gaudeo.

  4. Cras amicas meas ad me venturas esse gaudeo.

RMNC1KfGeHXL8
Ćwiczenie 5
Uzupełnij zdania właściwą formą participium futuri activi. Supra LX viri coniurationem fecerunt Caesarem tu uzupełnij 1. victurus, 2. lecturus, 3. necaturi, 4. auditurus
Octavianus bellum apud Actium commisit Cleopatram et Antonium tu uzupełnij1. victurus, 2. lecturus, 3. necaturi, 4. auditurus
Poeta Vergilius saepe Octavianum visitabat Aeneidis libros ei tu uzupełnij 1. victurus, 2. lecturus, 3. necaturi, 4. auditurus
Caius Maecenas Horatium invitavit novum poetam tu uzupełnij 1. victurus, 2. lecturus, 3. necaturi, 4. auditurus

Pax Augustae

RJBO8w5ar9O5v1
Ołtarz Pokoju Augustowego, wikimedia.org, CC BY-SA 4.0

August w swojej polityce propagował ideologię pokoju (Pax Augustaa), czego dowodem jest wspaniały ołtarz wzniesiony w Rzymie na Polu Marsowym – Ara Pacis Augustae. Echo uroczystości, które odbyły się tam, gdy Oktawian wrócił po wojnach w Hiszpanii i Galii, oraz dążeń princepsa do zaprowadzenia pokoju znajdujemy w Eneidzie Wergiliusza:

… Wtedy
ustaną wojny, szorstkie wieki zmiękną,
gdy siwa Wierność, Westa i Kwirynus
z bratem Remusem będą głosić prawa.
Straszne żelazem i szczelną zaworą
Wrota się Wojny zamkną…. (Eneida, I 398 i n.)

Uroczystości na Polu Marsowym odbyły się w 13 r. p.n.e. W uroczystej procesji wzięli udział August, jego rodzina, kapłani i senatorowie. Cztery lata później w miejscu drewnianego ołtarza stanęła wspaniała budowla z marmuru. Właściwy ołtarz – choć okazały – pozbawiony jest zdobień, uwagę oglądających musiały zaś przykuwać zewnętrzne dekoracje ścian budowli. W dolnej części Ara Pacis wiją się gałązki akantuAkantakantu będące symbolem trwałości Rzymu, w górnej widzimy uroczystą procesję – rodzinę cesarską, kapłanów i senatorów. Obok schodów prowadzących do środka po prawej i lewej stronie umieszczono cztery płaskorzeźby: małego Romulusa i Remusa wraz z wilczycą, Eneasza składającego ofiarę, boginię Romę oraz italską boginię Tellus – Ziemię.

Mitologia sąsiaduje tu z rzeczywistością, powaga uroczystości z poufałymi spojrzeniami członków rodziny Augusta, wzory greckie z italskimi. Ara Pacis to pomnik państwa, które powstało na wspaniałych fundamentach i którego wielkość właśnie wraca, tak jak odradza się płodność italskiej ziemi.

RsLVmIvY1V0q81
Ilustracja przedstawia rzeźbę pod tytułem „August z Prima Porta”. Mężczyzna jest ubrany w bogato zdobioną zbroję. Na wysokości bioder jest przepasany szatą. U jego nogi uwieszone jest małe dziecko. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1.

W kwietniu 1863 r. w ruinach prywatnej willi cesarzowej Liwii w Prima Porta, miejscowości leżącej na północ od Rzymu, odkryto dwumetrowy posąg przedstawiający Augusta. Stąd jego obecna nazwa – August z Prima Porta. Cesarz stoi w zbroi, z gołą głową i boso. Prawą rękę wyciąga przed, lewą – teraz pustą – przytrzymywał zapewne włócznię. U jego stóp widać amorka na delfinie jako symbol przynależności do gens Iulia – rodu julijskiego.

, 2.

Posąg z Prima Porta to realizacja pewnej wizji i koncepcji władcy. Mamy przed sobą obywatela, biorącego udział w życiu publicznym (zwróćmy uwagę na gestykulację typową dla mówcy). Widzimy też władcę, którego wspierają bogowie i który prowadzi Rzym do potęgi i dobrobytu. Jest to także świetny wódz, który odnosi sukcesy militarne w polityce zagranicznej. W każdej chwili może on stanąć w obronie współobywateli.

„August z Prima Porta”, ok. 20 p.n.e., Muzea Watykańskie, wikimedia.org, domena publiczna
R1PDcpQ0bB6ik1
Fotografia nieznanego autora przedstawia rzeźbę pod tytułem „August z Prima Porta”, który został przedstawiony jako mężczyzna w średnim wieku. Figura Augusta pomalowana. Ma on czerwone włosy, oczy i usta, ma na sobie białą bogato zdobioną zbroję, na której widoczne są kolorowe podobizny żołnierzy i bogów. Mężczyzna przepasany jest czerwoną szatą, która przykrywa jego niebiesko-czerwone nagolenniki. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1.

W starożytności posąg pokryty był polichromią, w chwili odkopania widoczne były bowiem liczne ślady farby: złotej, purpurowej, niebieskiej w dwu odcieniach, różowej, brązowej i żółtej. Jaskrawe kolory szat , zwłaszcza togi – były, jak pokazuje rekonstrukcja – znakomitym tłem dla pancerza. Farby niestety szybko zaczęły blaknąć, aż zniknęły całkowicie.

Współczesna kopia rzeźby „August z Prima Porta”, Muzea Watykańskie, wikimedia.org, CC BY-SA 2.0
RWnwsJoP2sK4I1
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę Polykleitosa pod tytułem „Doryphoros”. Ukazuje ona nagiego młodzieńca, który ma krótkie włosy i bez zarostu na szczęce. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1.

Z pewnością źródłem tej koncepcji był Doryforos Polikleta. Dawny model greckiego herosa został przekuty na imponujący obraz wiecznie młodego władcy świata. Idealizacja, inspirowana greckim klasycyzmem, tak bardzo musiała przypaść do gustu Augustowi, że nawiązuje do niej większość jego rzeźb.

Polykleitos, „Doryphoros”, I w. p.n.e., Muzeum Archeologiczne w Neapolu, wikimedia.org, CC BY 2.5
R1THnQBUdwdr01
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę pod tytułem August jako pontifex maximus. Młody mężczyzna ma krótkie włosy i brak zarostu na szczęce. Na głowie ma zarzuconą szatę. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1.

August zachowuje ponadczasowe oblicze właściwie pozbawione indywidualności. Nieodłącznym elementem jego publicznego wizerunku było panowanie nad sobą. Młody, pewny siebie, ale nie wyniosły, dojrzały – takie cechy władcy podkreślił autor posągu.

„August jako pontifex maximus”, ok. 20 r. p.n.e., Muzeum Narodowe w Rzymie, wikimedia.org, domena publiczna
R1QrWNjhNe8tu1
Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę pod tytułem „August z Prima Porta”. Mężczyzna jest ubrany w bogato zdobioną zbroję. Na wysokości bioder jest przepasany szatą.Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1.

Zbroja Augusta ma bardzo bogatą dekorację. Pośrodku pancerza umieszczono Rzymianina, który wyciąga ręce po insygnium legionowe, orła, trzymanego przez Parta. Po obu stronach umieszczono personifikacje podbitych ziem – są to siedzące, zamyślone kobiety. W górnej części pancerza znajduje się Niebo (Celus), nieco niżej, po lewej stronie, Słońce (Sol) na kwadrydze, oraz po prawej – Aurora, wylewająca poranną rosę. Za nią stoi Wenus, pramatka rodu julijskiego. Poniżej centralnej sceny znajduje się Apollo na kwadrydze oraz Artemida na łani. Na samym dole widzimy wreszcie Tellus z rogiem obfitości piastującą dwoje dzieci.

„August z Prima Porta”, ok. 20 p.n.e., Muzea Watykańskie, wikimedia.org, domena publiczna
RqK0N4lnW6yGM
Ćwiczenie 6
Zapisz w odpowiedniej formie infinitivus futuri activi podanego czasownika. 1. Aeneas mox se Carthagine 1. usturum esse, 2. victuros esse, 3. cantaturas esse, 4. futurum esse scit. (sum, esse, fui)
2. Augusti temporibus Romani se in pace 1. usturum esse, 2. victuros esse, 3. cantaturas esse, 4. futurum esse putabant. (vivo, -ere, vixi, victum)
3. Augustum Aeneidis libros non 1. usturum esse, 2. victuros esse, 3. cantaturas esse, 4. futurum esse scimus. (uro, -ere, ussi, ustum – palić)
4. Puellas Carmen Saeculare quoque 1. usturum esse, 2. victuros esse, 3. cantaturas esse, 4. futurum esse puto. (cano, -ere, cecini, cantatum)
RAhvyBObD82F1
Ćwiczenie 7
Wskaż zdania zgodne z prawdą. Możliwe odpowiedzi: 1. Cyceron po śmierci Cezara zapewnił swoje poparcie jego adoptowanemu synowi. 2. II triumwirat został zawarty w 40 r. p.n.e. 3. Bitwa pod Akcjum miała miejsce w 31 r. p.n.e. 4. Wergiliusz uczynił Romulusa głównym bohaterem swego eposu. 5. W Rzymie istniał zwyczaj otwierania świątyni Janusa na czas wojny. 6. Ara Pacis stoi w Rzymie na Campus Martius.
R1VmtUMbeIgaU
Ćwiczenie 8
Uzupełnij zdania, wybierając jedną z trzech form. Divus Augustus exercitum comparavit rem publicam Tu uzupełnij .(liberaturam, liberaturus, liberaturum) Venimus te Tu uzupełnij .(salutaturus, salutaturi, salutaturum) Catilina haec fecit consulem Tu uzupełnij (necaturus, necatura, necaturum). Romani sperabant se Carthaginem Tu uzupełnij .(expugnaturos esse, expugnaturas esse, expugnaturam esse) Quis scivit Catilinam coniurationem Tu uzupełnij ? (facturus esse, facturam esse, facturum esse)
Polecenie 1

Dokonaj przekładu tekstu łacińskiego na język polski.

RHQqpvKoxRK7i1
Mauzoleum rodziny Oktawiana Augusta, Pole Marsowe, Rzym, flickr.com, CC BY-SA 4.0

Funus nobilissimi Romani

Nobilissimus vir Romanus de vita decesserat. Itaque vestibulum domus eius cupressis ornatum est. Mox propinqui et amici convenerunt nomen mortui ut mos erat, conclamaturi eique ultimum Ave atque vale! dicturi. Corpus toga praetexta vestitum in lecto funebri positum est. Caput mortui corona, quae ei in bello donata erat ob magnam virtutem, cinctum est. Propinqui corpus mortui quam plurimis hominibus ostentaturi et quam maxime celebraturi per septem dies expositum tenebant. Scimus propinquos octavo die funus facturos esse. Multi homines confluent, nam dies funeris iam antea per praeconem in Foro pronuntiata erat. Źródłom9fd03c224e1e5c33_0000000000011Źródło

RozJBbTIhGqss
Wykonaj zadanie zgodnie z poleceniem.

Tłumaczeniem9fd03c224e1e5c33_0000000000012Tłumaczenie

m9fd03c224e1e5c33_0000000000011
m9fd03c224e1e5c33_0000000000012

Słowniki

Słownik pojęć

Akant
Akant

roślina rosnąca dziko w strefie śródziemnomorskiej.

Akcjum
Akcjum

miejsce bitwy między Oktawianem i Antoniuszem oraz Kleopatrą (zach. wybrzeże Grecji).

Ara Pacis
Ara Pacis

Ołtarz Pokoju ukończony na Polu Marsowym w 9 r. p.n.e. Uroczystości w tym miejscu odbyły się w 13 r. p.n.e.

Carmen Saeculare
Carmen Saeculare

Pieśń stuletnia (Jubileuszowa) napisana przez Horacego na prośbę Augusta z okazji uroczystości rocznicowych założenia Rzymu.

Eneida
Eneida

epos narodowy Rzymian napisany przez Wergiliusza.

Horacy
Horacy

Kwintus Horacjusz Flakkus (65–8 p.n.e.), wspaniały liryk rzymski epoki Augusta, autor pieśni, epod, satyr, listów poetyckich.

Mauzoleum
Mauzoleum

grobowiec rodu Augusta wzniesiony na Polu Marsowym w Rzymie.

meander
meander

ornament geometryczny, ma postać ciągłej linii, łamanej pod kątem prostym.

Mecenas
Mecenas

Gajusz Cylniusz Mecenas (73/63–8 p.n.e.), polityk rzymski, przyjaciel Augusta, Horacego, Wergiliusza, opiekun utalentowanych poetów.

Wergiliusz
Wergiliusz

Publiusz Wergiliusz Maron (70–19 p.n.e.), autor Eneidy, BukolikGeorgik.

Słownik łacińsko‑polski

RzxEBXY9xgSZem9fd03c224e1e5c33_00000000000131
Słownik łacińsko-polski.
Źródło: online skills, licencja: CC0.
m9fd03c224e1e5c33_0000000000013
m9fd03c224e1e5c33_0000000000254

Galeria dzieł sztuki

Bibliografia

Colin Wells, Cesarstwo rzymskie, Warszawa 1992

Janusz A. Ostrowski, Starożytny Rzym. Polityka i sztuka, Warszawa–Kraków 1999

Maria Jaczynowska (red.), D. Musiał, M. Stępień, Historia starożytna, Warszawa 2004

Jan Wikarjak, Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2013.

Hubert Wolanin, Gramatyka opisowa klasycznej łaciny w ujęciu strukturalnym, Księgarnia Akademicka, Kraków 2012