Podsumowanie
Podsumowanie
W ukształtowaniu powierzchni Polski można wyróżnić zarówno formy wypukłe, jak i wklęsłe.
Wśród formy wypukłych wyróżniamy: pagórki, wzgórza i góry. Do wklęsłych form zaliczamy: doliny, kotliny oraz depresje.
Poszczególne formy terenu Polski cechuje układ pasowy – przeważającą część Polski zajmują niziny znajdujące się na północy i w centrum. Natomiast na południu dominują wzgórza i góry.
Każdy punkt na powierzchni Ziemi ma swoją wysokość. Wyróżniamy jej dwa rodzaje – wysokość względną i bezwzględną.
Wysokość mierzona względem poziomu morza to wysokość bezwzględna. Natomiast wysokość mierzona względem innego punktu odniesienia, który nie znajduje się na poziomie morza, na przykład wysokość góry mierzona względem jej podnóża, to wysokość względna.
Mapy poziomicowe to mapy, na których za pomocą linii połączone są punkty położone na tej samej wysokości względem poziomu morza. Łatwo z nich odczytać wysokość względną i bezwzględną.
Na mapach hipsometrycznych za pomocą skali barw określa się ukształtowanie powierzchni terenu. Ich zaletą jest to, że w obrazowy sposób prezentują układ nizin, wyżyn i gór, występujących na danym obszarze.
Oceń prawdziwość poniższych zdań.
| Prawda | Fałsz | |
| Jeżeli miasto X na mapie hipsometrycznej Polski znajduje się na terenie oznaczonym kolorem żółtym, to jest ono położone na wysokości nie większej niż 200 m n.p.m. | □ | □ |
| Wysokość względna jest zawsze mniejsza od wysokości bezwzględnej. | □ | □ |
| Zaletą map poziomicowych w porównaniu do map kreskowych jest możliwość przedstawienia na nich wklęsłych form terenu. | □ | □ |
