Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Oceń projekt
RPpVkCjkv9NKo1
Ilustracja o kształcie poziomego prostokąta jest tłem tematu lekcji. Przedstawia fragment obrazu René Magritte’a „Syn człowieczy”. Ukazuje głowę mężczyzny w meloniku na tle chmur. Na jego twarzy malarz zamieścił zielone jabłko. Na tle ilustracji znajduje się czarny pasek z tekstem: „Poetyka surrealizmu Rene Magritte'a”.

Poetyka surrealizmu Rene Magritte'a

Ważne daty

1898‑1967 – lata życia Rene Magritte'a

1926 r. – powstanie obrazu Hojny człowiek

1930 r. – Zwiastowanie

1934 r. – powstaje obraz Nieustanny ruch

1939 r. – powstaje Zwycięstwo

1947 r. – obraz Filozofia w Buduarze

1950 r. – Pespektywa Balkonu Maneta

1964 r. – powstanie obrazu Człowiek w meloniku

1964 r. – stworzenie Syna człowieczego

1
1

Scenariusz lekcji dla nauczyciela

R1MAj5dkTHFCn
Pobierz plik: scenariusz_lekcji.pdf
Plik PDF o rozmiarze 193.33 KB w języku polskim

I. Rozwijanie zdolności rozumienia przemian w dziejach sztuki w kontekście ich uwarunkowań kulturowych, środowiskowych, epok, kierunków, stylów i tendencji w sztuce. Uczeń:

2. wymienia cechy sztuki poszczególnych epok, kierunków i tendencji;

4. prawidłowo sytuuje w czasie i w przestrzeni geograficznej poszczególne epoki, style, kierunki i tendencje w sztuce;

5. charakteryzuje i opisuje sztukę powstałą w obrębie poszczególnych epok, kierunków i tendencji;

II. Zapoznawanie z najwybitniejszymi dziełami w zakresie architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

1. wymienia i rozpoznaje najbardziej znane dzieła sztuki różnych epok, stylów oraz kierunków sztuk plastycznych;

14. wskazuje środki stylistyczne i środki ekspresji, które identyfikują analizowane dzieło z odpowiednim stylem, środowiskiem artystycznym lub autorem;

18. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat dzieł sztuki.

III. Zapoznawanie z dorobkiem najwybitniejszych twórców dzieł architektury i sztuk plastycznych. Uczeń:

1. wymienia najistotniejszych twórców dla danego stylu lub kierunku w sztuce;

5. na podstawie przedłożonych do analizy przykładów dzieł formułuje ogólne cechy twórczości następujących twórców: Fidiasz, Poliklet, Praksyteles, Giotto, Jan van Eyck, Hieronim Bosch, Masaccio, Sandro Botticelli, Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Andrea Mantegna, Piero della Francesca, Rafael Santi, Giorgione, Tycjan, Jacopo Tintoretto, Pieter Bruegel Starszy, Albrecht Dürer, Hans Holbein Młodszy, Donatello, Filippo Brunelleschi, Andrea Palladio, El Greco, Caravaggio, Gianlorenzo Bernini, Francesco Borromini, Diego Velázquez, Bartolomé Esteban Murillo, Georges de la Tour, Nicolas Poussin, Claude Lorrain, Peter Rubens, Anton van Dyck, Frans Hals, Rembrandt van Rijn, Jan Vermeer van Delft, Antoine Watteau, Jacques Louis David, Jean Auguste Dominique Ingres, Antonio Canova, Berthel Thorvaldsen, Francisco Goya, Eugène Delacroix, Caspar David Friedrich, William Turner, John Constable, Gustave Courbet, Jean François Millet, Eduard Manet, Claude Monet, Edgar Degas, August Renoir, Georges Seurat, Vincent van Gogh, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Henri de Toulouse‑Lautrec, August Rodin, Gustaw Klimt, Alfons Mucha, Antonio Gaudí, Edward Munch, Henri Matisse, Pablo Picasso, Umberto Boccioni, Wasyl Kandinsky, Piet Mondrian, Kazimierz Malewicz, Marcel Duchamp, Giorgio de Chirico, Salvador Dalí, René Magritte, Marc Chagall, Amadeo Modigliani, Jackson Pollock, Andy Warhol, Roy Lichtenstein, Claes Oldenburg, Francis Bacon, Yves Klein, Niki de Saint Phalle, Christo, Duane Hanson, Victor Vasarelly, Alberto Giacometti, Constantin Brançusi, Henry Moore, Le Corbusier, Frank Lloyd Wright, oraz artystów polskich i działających w Polsce (m.in. takich jak: Wit Stwosz, Bartłomiej Berrecci, Tylman z Gameren, Dominik Merlini, Bernardo Belotto, Marceli Bacciarelli, Piotr Aigner, Piotr Michałowski, Artur Grottger, Henryk Rodakowski, Jan Matejko, Józef Chełmoński, Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Józef Brandt, Olga Boznańska, Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński, Jan Stanisławski, Leon Wyczółkowski, Henryk Siemiradzki, Xawery Dunikowski, Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Jacek Malczewski, Witold Wojtkiewicz, Witkacy, Leon Chwistek i inni przedstawiciele grupy formistów, przedstawiciele grupy Rytm, kapistów i grupy „a.r.”, Tadeusz Makowski, Andrzej Wróblewski, Tadeusz Kantor, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Władysław Hasior, Roman Opałka, Magdalena Abakanowicz);

8. formułuje samodzielne, logiczne wypowiedzi argumentacyjne na temat twórczości wybitnych artystów.

IV. Kształcenie w zakresie rozumienia i stosowania terminów i pojęć związanych z dziełami sztuki, ich strukturą i formą, tematyką oraz techniką wykonania. Uczeń:

2. zna terminologię związaną z opisem formy i treści dzieła malarskiego, rzeźbiarskiego i graficznego, w tym m.in. nazwy formuł ikonograficznych, słownictwo niezbędne do opisu kompozycji, kolorystyki, relacji przestrzennych i faktury dzieła;

6. właściwie stosuje terminy dotyczące opisu treści i formy dzieł sztuk plastycznych;

V. Zapoznanie ze zbiorami najważniejszych muzeów i kolekcji dzieł sztuki na świecie i w Polsce, a także z funkcją mecenatu artystycznego oraz jego wpływem na kształt dzieła sztuki. Uczeń:

3. łączy dzieło z muzeum lub miejscem (kościoły, pałace, galerie), w którym się ono znajduje.

Nauczysz się

charakteryzować twórczość Magritte'a;

rozpoznawać najważniejsze prace artysty;

określać surrealistyczny charakter dzieł;

omawiać tematykę obrazów

dokonywać analizy dzieł.

Surrealistyczna gra z widzem

René Magritte (1898‑1967) to malarz, tworzący we wczesnych latach w duchu kierunków awangardowych, który ok. 1925 roku, po śmierci matki zwrócił się w stronę surrealizmuSurrealizmsurrealizmu i stał się jego głównym reprezentantem w Belgii. W roku 1926 galeria Le Centaure w Brukseli wystawiła sześćdziesiąt jego płócien utrzymanych w stylistyce de Chirica. W okresie pobytu we Francji (1927‑1930) Magritte zdobywał uznanie artystów, którym przewodniczył André Breton. Uczestniczył w spotkaniach artystów, brał udział w dyskusjach i wystawach. Poznał środowisko malarzy‑surrealistów: Salvadora Dalego, Hansa Arpa, Jeana Miró. Po powrocie do Brukseli wystawiał prace w Palais des Beaux‑Arts. Jednocześnie zbliża się do belgijskich surrealistów. Popularność artysty stopniowo rosła, po wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych zyskał międzynarodową sławę. Styl malarza zmienił się po wydarzeniach wojennych w 1943 roku malarz zmienia całkowicie swój styl, kierując się w stronę impresjonizmu, a następnie fowizmu.

W obrazie Klucz do snów (Sennik) z 1930 roku Magritte podzielił powierzchnię na sześć pól, w których zamieścił przedmioty, podpisując je słowami z nimi niezwiązanymi. Według malarza przedmiotom nie zależy na nazwie i można je nazwać dowolnie.

Magritte dodawał opis słowny tworząc tytuły, jednakże czynił to w sposób przewrotny — fascynowała go tzw. zdrada obrazów, czyli rozdźwięk między przedmiotem, jego obrazem a nazwą, tworząc dziwne połączenie, zakłócał porządek rzeczy.

Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Magritte-Rene;3936165.html (dostęp z dnia 31.03.2018)

R1CrKdmRJJTE61
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Klucz do snów”. Ukazuje przedmioty zamieszczone na brązowym tle, w wydzielonych sześciu polach, wokół których znajduje się obramowanie. Kolejne pola przedstawiają: jajko, pantofel, melonik, zapaloną świecę, szklankę, młotek. Malarz pod nimi dołączył podpisy, jednak nie odpowiadają one nazwom przedmiotów. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. akacja, 2. księżyc, 3. śnieg, 4. sufit, 5. burza, 6. pustynia.
René Magritte, „Klucz do snów”, 1930, kolekcja prywatna, diptyqueparis-memento.com, CC BY 3.0

Częstym tematem w dziełach Magritte’a jest okno, które było dla niego inspiracją do zamieszczenia obrazu w obrazie. W Doli człowieczej malarz podjął temat istnienia niejednoznaczności miedzy rzeczywistością a jej przedstawieniem oraz miedzy tym, co wewnętrzne a zewnętrzne. W dziele dwa światy – rzeczywisty i namalowany zespalają się, mieszają, wprowadzają widza w stan niepewności – niejednoznaczność przesłania i przenikanie się światów pozwala na dowolność interpretacji i zawiłość odczytania dzieła. Magritte wykorzystuje iluzję, by prowadzić grę z widzem.

RzAZpBrPStC2f1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Dola człowiecza”. ukazuje wnętrze z dużym oknem, przyozdobionym po bokach zasłonami w kolorze brązowym. Przed oknem stoi sztaluga z płótnem, na którym namalowany jest pejzaż, znajdujący się za oknem. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Pejzaż realny zza okna łączy się z obrazem na sztalugach. 2. Delikatne krawędzie płótna oraz jeden widoczny bok oddzielają to, co realne od tego, co zostało namalowane.

Surrealistyczno‑metaforyczny charakter dzieł Magritte’a

Obrazy Magritte’a zawierają tajemnicę i przepełnione są znaczeniami metaforycznymi. Jego surrealistyczna twórczość cechowała się odrębnością w porównaniu z innymi malarzami. Poetyka stosowana przez artystę opiera się na zderzeniu codzienności z nierealnością. Malarz zaskakuje zestawieniami, dzięki którym tworzy swój własny, niepowtarzany wymiar przestrzeni i czasu, niemieszczący się w realnym świecie.

Od połowy lat 30. w malarstwie Magritte’a często występowały również wątki egzystencjalne, koncentrujące się wokół życia i śmierci, trwania i przemijania, śladów ludzkiej obecności (…). Jego obrazy cechuje stosowanie reguł perspektywy i lokalnego koloru, wszystkie przedmioty malowane są w konwencji realistyczno‑naiwnej, lecz w sytuacjach nierzeczywistych. Magritte nie uznawał interpretacji dzieł, mimo że oglądając jego obrazy — utrzymane w poetyckim nastroju, przedstawienia z pogranicza jawy i snu — aż się o nią proszą (…).

Źródło: https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Magritte-Rene;3936165.html (dostęp z dnia 31.03.2018)

Człowiek pojawia się u Magritte’a jako tajemniczy, pozbawiony twarzy lub w zaskakujący sposób ma ją zasłoniętą. Zaskoczenie to wynika z racji pojawiających się przedmiotów, stworzeń, elementów, które nie zawsze mają związek z postaciami i scenerią. Ich pojawienie się nadaje obrazom metaforycznych znaczeń i wprowadza tajemnice trudną do odczytania. Magritte wiele razy malował temat mężczyzny w meloniku, którego twarz jest zasłonięta. Ten tajemniczy człowiek często bywa odczytywany jako autoportret.

RhMw3fcJoFyjR1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Kochankowie”. Ukazuje dwie postaci podczas pocałunku – po lewej stronie kobietę, po prawej mężczyznę. Ich twarze są niewidoczne – zasłania ją je materiały, którymi są owinięte. Postacie znajdują się we wnętrzu z frontalną ścianą szarą i boczną, prawa brązową. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Postacie mają zasłonięte materiałem twarze, nie można ich zidentyfikować, są tajemnicze. 2. Anonimowość kochanków wzmacnia uczucie miłości – kochają się, nie widząc swoich twarzy, miłość ma charakter metafizyczny. 3. Nastrój tajemnicy potęguje ciemne tło ściany, jej szarość nie zakłóca intymnej sceny.
R12AO4njMlGGC1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Pamięć”. Ukazuje parapet, na którym znajdują się kula, liść oraz rzeźba głowy z zakrwawioną twarzą w okolicach oka. Za parapetem ukazany jest widok na morze i niebo w kolorze fioletowym. Po prawej stronie zawieszona jest czarna kotara. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Rzeźba głowy młodej kobiety z zamkniętymi oczyma i lekkim uśmiechem nawiązuje do śmierci. 2. Plama krwi na twarzy kobiety symbolizuje albo tragiczną śmierć, albo inne tragiczne wydarzenia z przeszłości. 3. Liść na murku jest symbolem życia, lecz pojedynczy, który spadł z rośliny można odczytać jako metaforę końca życia, upadku. 4. Kula to bryła doskonała, ale przedzielona na pół może oznaczać dwie drogi wyboru lub przerwanie niekończącego się szczęścia. 5. Kotara z prawej strony odnosi się do teatralności. Jest czarna, niepokojąca. 6. Pejzaż w tle dopełnia martwą naturę. Jednocześnie obłoki na błękitnym niebie kontrastują z kotarą i martwą naturą.
René Magritte, „Pamięć”, 1948, kolekcja prywatna, wikiart.org, CC BY 3.0

Motyw człowieka w meloniku malarz zastosował już w obrazie Golkonda z 1953 roku. Zwielokrotnienie postaci na tle miejskiego pejzażu przypomina deszcz padający z szarego nieba. Sztywne postacie mogą być metaforą odosobnienia, obcości. Jednak nie wiadomo, czy postacie zostały usytuowane zgodnie z prawem fizyki – mogą zarówno opadać jak i unosić się. Ta niejednoznaczność nie pozwala na jedną interpretację, lub raczej sugeruje, że dzieła nie należy interpretować, a odbierać je indywidualnie, emocjonalnie.

Rw3K4SipsNSO21
Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Golkonda”. Ukazuje zabudowę miejską – rząd domów z czerwonymi dachami. Na ich tle zostały zamieszczone lewitujące postaci mężczyzn w melonikach o różnej wielkości. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Statyczna kompozycja obrazu podzielona jest na dwie części – dolną zajmuje miejsca architektura, a górną wypełnia szaroniebieskie niebo. 2. Rytm powtarzających się postaci ma swoje odniesienie w oknach budynków. 3. Płaską formę tła malarz skontrastował z postaciami rozmieszczonymi w przestrzeni – jedne dalej, inne bliżej. Niektórzy z mężczyzn zwracają się w różnych kierunkach.
René Magritte, „Golkonda”, 1953, kolekcja Menil, Houston, Stany Zjednoczone, shopify.com, CC BY 3.0
R1ZKgSAu9E1QX1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Człowiek w meloniku”. Ukazuje popiersie człowieka w marynarce, białej koszuli i krawacie. Na głowie ma założony melonik. Jego twarz zasłania lecący gołąb skierowany w lewą stronę. Tło jest koloru morskiego. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Mężczyzna o sztywnej pozie, z zasłoniętą twarzą jest frontalnym portretem pozbawionym emocji i osobowości., 2. Gołąb zakrywający twarz jest zagadką – niezwiązany z tematem może mieć wymiar symboliczny, odczytywany zgodnie ze słownikowym znaczeniem jako pokój, ale może też mieć znaczenie metaforyczne i wskazywać usposobienie mężczyzny.
René Magritte, „Człowiek w meloniku”, 1964, kolekcja prywatna, pinimg.com, CC BY 3.0
R1a81R5O2vPEU1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Syn człowieczy”. Ukazuje mężczyznę w białej koszuli, krawacie i długim płaszczu. Na głowie ma założony melonik. Jego twarz zasłania namalowane zielone jabłko z liśćmi. Mężczyzna stoi przed murkiem, na tle morskiego pejzażu i błękitnego nieba. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Syn Człowieczy (franc. Le fils de l’homme) namalowany został przez Magriitte'a w 1964 r. Obraz wykonany został w technice olejnej na płótnie, o wymiarach 116 x 89 cm. Jest to autoportret. Obraz przedstawia eleganckiego mężczyznę w garniturze i meloniku na tle muru. W tle widać morze, nad którym kłębią się chmury, zapowiadające burzę lub sztorm. Twarz mężczyzny jest niewidoczna, zasłania ją - lewitujące na jej wysokości -zielone jabłko. Widać jedynie fragment prawego oka i brwi. Obecnie dzieło jest w posiadaniu prywatnego kolekcjonera., 2. Motyw zasłoniętej twarzy, lub też jej braku stale przewija się w malarstwie Magritte’a. Świat pokazany w obrazach nie jest umowny. Jest intencjonalnym odbiciem rzeczywistości. Pejzaż, kwiaty, przedmioty ukazane są z dbałością o odwzorowanie natury. I dopiero na ten prawdziwy świat nałożone są niejako treści dodatkowe, które nam pojęcie o tym świecie deformują, każąc odwoływać się do pojęć funkcjonujących poza realnością zmysłową: w sferze mentalnej, w wyobraźni. Pojęciowe zawikłanie swych obrazów Magritte podkreśla często przez nadawanie im wieloznacznych tytułów. Typowa dla poezji surrealistycznej zabawa w słowa nie tyle pozwala na dowolne interpretowanie dzieła, ile skłania do zagłębienia się w jego problematykę, zmusza do odnalezienia klucza. Nawet wówczas, gdy rozwiązaniem będzie właśnie pozostawiona bez rozstrzygnięcia ambiwalentność intencji.
René Magritte, „Syn człowieczy”, 1964, prywatna kolekcja, wikimedia.org, CC BY 3.0

Gra słów w tytułach obrazów

Obrazy Magritte'a są tak skomponowane, że zawierają ładunek wewnętrzny przy jednoczesnym braku elementów dynamicznych. Mimo iż są chłodne, wyraźnie można odczuć istniejące w nich napięcia dramatyczne. Efekt ten wynika z niezgodności pomiędzy sposobem malowania, a sposobem komponowania płócien. Poszczególne przedmioty ujęte w tradycyjnej, realistycznej konwencji, zestawione są z sobą w sposób zmyślony, nieprawdziwy. Twórczość Magritte'a porównywana jest pod tym względem z obrazami Giorgia de Chirica. U Magritte'a świat nie jest umowny –jest intencjonalnym odbiciem rzeczywistości. Odtworzone przedmioty, pejzaż, kwiaty ukazane są z dbałością o wierne ich odwzorowanie., a następnie nałożone są nie zostają treści dodatkowe, które zmieniają znaczenia pierwotne, odwołując się do pojęć funkcjonujących, istniejących poza realnością zmysłową: w sferze mentalnej i w wyobraźni.

RzRBpr4l9QK3F1
Ilustracja o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Różowe dzwonki, postrzępione niebo”. Ukazuje dwa, zamieszczone obok siebie obrazy o jednym tytule. Po lewej znajduje się obraz przedstawiający błękitne niebo z kilkoma obłokami. Po prawej ukazany jest obraz zawierający kilka różnych rozmiarów różowych kul zamieszczonych na różowym tle z niebieskimi plamami, przypominającymi obłoki.
Źródło: online-skills.
RFrfSLHILZLgH1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Czerwony model”. Ukazuje parę butów, mających przednią część w kształcie żywej stopy z palcami. Stoją na ziemi, na tle ściany z desek. Obok leży pogięta kartka. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Główny motyw łączy dwa przedstawienia: stopy i zespolone z nimi stare, znoszone buty. 2. Zestawienie tytułu z tematem jest przypadkowe, nie ma związku z żadnymi elementami z obrazu, jest wyłącznie grą słów.

Obraz Magritte'a stawia widza w pewnym zakłopotaniu, bowiem jego dwudzielna kompozycja, złożona z dwóch prostokątnych płaszczyzn ujętych w prostą ramę przypomina rozpościerający się za oknem widok. Artysta prowadzi tu przewrotną grę, przypominając niejako maksymę malarzy realistów postrzegających obraz jako „okno na świat”. Świat rysujący się za oknem jest bowiem w wysokim stopniu niepokojący. O ile lewa strona obrazu przedstawia niemal sielski widok błękitnego, pokrytego strzępiastymi chmurami nieba, w prawej połowie tło przybiera kolor intensywnie różowy, ponadto unoszą się na nim tajemnicze kuliste formy. Która z owych części jest bardziej realna? Obraz stawia pytanie o to, co jest w zasadzie prawdziwe, a co bardziej łudzące, sztuka czy natura? Tytuł obrazu zawiera w sobie ponadto językową grę „ciel en lambeau” (niebo w strzępach) dźwięczy bowiem podobnie jak „ciel en flambeaux” (niebo w płomieniach), czyli zasnute intensywnym, różowym blaskiem zachodu słońca.

Źródło: Katarzyna Nowakowska‑Sito, Złota Encyklopedia PWN, 2003

Surrealistyczny dialog Magritte’a z dziełami sztuki

Magritte namalował kilka dzieł będących dialogiem z malarstwem. Obrazy słynnych mistrzów potraktował nie jako inspirację, ale pretekst do zabawy z tematem. Na swój sposób modyfikował je, czasem zapożyczał układy kompozycyjne, innym razem kopiował fragment dzieł, nadając mu zupełnie inny wymiar i indywidualne znaczenie. Sięgał między innymi po Botticellego, Maneta, Davida.

RoHJfNpn98I8Y1
Ilustracja interaktywna o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Perspektywa I: Madame Récamier Davida”. Ukazuje wnętrze z ustawioną na szezlongu trumną, uformowaną z jednej strony do oparcia. Pod trumną leży jasny materiał. Po lewej stronie stoi lampa. Przed szezlongiem ustawiony jest podnóżek. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Trumna zastąpiła postać pani Récamier – konwencja ta zawiera ironię, a jednocześnie odnosi się do zagadnień egzystencjalnych. 2. Obraz „Portret pani Récamier” francuskiego malarza Jacquesa-Louisa Davida. Na obrazie widoczna jest spoczywająca na szezlongu kobieta z głową zwróconą w kierunku widza. Ma na sobie białą suknię w stylu antycznym, jest bosa. Obok stoi świecznik a przed szezlongiem podnóżek.
RYPaEUlrCmgv61
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Perspektywa II: Balkon Maneta”. Ukazuje cztery trumny na balkonie. Trzy z nich znajdują się przy balustradzie, są w kolorze ochry – jedna w pozycji siedzącej, dwie stojące. Za nimi, po lewej stronie znajduje się czwarta, mniejsza, w kolorze szarym. W tle widoczne jest wnętrze pokoju. Po bokach znajdują się zielone okiennice. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Manipulacja malarza polegająca na zastąpieniu trzech postaci na balkonie trumnami miała na celu nie tyle kpinę z dzieła Maneta, co manipulację odczytaniem obrazu w kontekście dialogu, lecz także jako związku z problemem życia i śmierci. 2. Ilustracja przedstawiająca obraz „Balkon” Édouarda Maneta, ukazujący cztery postacie na balkonie: siedzącą na krześle przy balustradzie balkonu kobietę, stojącego obok mężczyznę w garniturze i kobietę z parasolką. Czwartą, ledwie widoczną postacią stojący w tyle po lewej stronię mężczyzna. W tle widoczne jest wnętrze mieszkania, a po bokach zielone okiennice.
RcbrT7CtOmV4I1
Ilustracja interaktywna o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Bukiet ready-made”. Ukazuje odwróconego tyłem mężczyznę w płaszczu i meloniku. Stoi na tle parku z krzewami i drzewami. Na jego plecach znajduje się fragment obrazu Sandra Botticellego „Wiosna” („La Primavera”), przedstawiający Florę. Dodatkowo na ilustracji zostały zamieszczone informacje: 1. Magritte wykorzystał postać Flory z obrazu włoskiego mistrza quattrocenta, jednocześnie nawiązując do terminu ready-made, właściwego dla dadaistów, odnosząc je do własnego dzieła. 2. Obraz Sandra Botticellego „Wiosna” („La Primavera”). Postacią centralną obrazu jest Wenus, obok Flora w kwiecistych szatach, dalej nimfa Chloris i Zefir. Z lewej strony znajdują się trzy Gracje: Czystość, Piękno i Rozkosz oraz Merkury. Wszystkie postacie znajdują się na polanie, na tle drzew.
René Magritte, „Bukiet ready-made”, 1956-1957, kolekcja prywatna, pinterest.com, CC BY 3.0
Polecenie 1
Wyjaśnij, na czym polegał dialog surrealistycznego artysty z mistrzami sztuki.
Wyjaśnij, na czym polegał dialog surrealistycznego artysty z mistrzami sztuki.
R1MgLj8GtzOF4
Ćwiczenie 1
Wymień trzy tytuły obrazów René Magritte'a.

Przyporządkuj tytuły do obrazów (przeciągnij i upuść).

Syn człowieczy, Człowiek w meloniku

.................
.................
R1Ngsp2KM1uDi
Ćwiczenie 2
Wyjaśnij, jaki sens ma zmienianie znaczeń poszczególnych przedmiotów na obrazie "Klucz do snów".

Na podstawie fragmentu Klucz do snów umieść elementy w odpowiednich miejscach na obrazie.

Ąkacja, Księżyc, Śnieg, Sufit

.................
.................
.................
.................
R1DpyPcznswtn
Ćwiczenie 3
Wskaż nazwiska autorów i tytuły dzieł, z których czerpał Magritte. Możliwe odpowiedzi: 1. Botticelli, „Wiosna”. 2. David, „Pani Récamier”. 3. Manet, „Balkon”.

Wskaż nazwiska autorów i tytuły dzieł z których czerpał Magritte.

  • Manet, Balkon
  • David, Pani Récamier
  • Botticelli, Wiosna
R1NLQDgHsbSPY
Ćwiczenie 4
Wskaż nazwiska malarzy będących surrealistami. Możliwe odpowiedzi: 1. Édouard Manet. 2. Jean Miró. 3. Hans Arp. 4. Salvador Dali. 5. André Breton. 6. Pablo Picasso. 7. Georges Braque.

Do dzieł dobierz muzea.

Museum of Modern Art, Nowy Jork (MoMA), kolekcja Menil, Houston, National Gallery of Art, Waszyngton

Dola człowiecza  
Kochankowie  
Golkonda  
R1bUQix04roJC
Ćwiczenie 5
Wskaż nazwiska malarzy będących surrealistami. Możliwe odpowiedzi: 1. Salvador Dali, 2. Pablo Picasso, 3. Georges Braque, 4. Hans Arp, 5. Jean Miró, 6. André Breton, 7. Édouard Manet

Wskaż nazwiska malarzy będących surrealistami.

  • Salvador Dali
  • Pablo Picasso
  • Georges Braque
  • Hans Arp
  • Jean Miró
  • André Breton
  • Édouard Manet
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
R1Z4WKor7f9U71
Ćwiczenie 6
Kto ukazany jest na plecach mężczyzny w obrazie „Bukiet ready-made”?

Wskaż dzieło o tytule Czerwony model.

  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
R1W4fG09AsLXx
Ćwiczenie 7
Uzupełnij dane o obrazie. René Magritte we wczesnych latach tworzył w duchu kierunków awangardowych, a ok. 1925 roku, po śmierci matki zwrócił się w stronę Tu uzupełnij i stał się jego głównym reprezentantem w Tu uzupełnij. W roku 1926 galeria Le Centaure w Tu uzupełnij wystawiła sześćdziesiąt jego płócien utrzymanych w stylistyce de Chirica. W okresie pobytu we Francji Magritte zdobywał uznanie artystów, którym przewodniczył André Tu uzupełnij.

Uzupełnij dane o obrazie.

René Magritte we wczesnych latach tworzył w duchu kierunków awangardowych, a ok. 1925 roku, po śmierci matki zwrócił się w stronę ...................... i stał się jego głównym reprezentantem w ............. W roku 1926 galeria Le Centaure w ................ wystawiła sześćdziesiąt jego płócien utrzymanych w stylistyce de Chirica. W okresie pobytu we Francji Magritte zdobywał uznanie artystów, którym przewodniczył André .............

Słownik pojęć

Surrealizm
Surrealizm

[fr.],nadrealizm, awangardowy kierunek literacko‑artystyczny, rozwijający się w latach międzywojennych głównie we Francji i stąd oddziałujący na inne kraje, także pozaeuropejskie (USA i kraje Ameryki Południowej).

Ready‑made
Ready‑made

[wym. redy mejd] fabryczny przedmiot podniesiony do rangi sztuki przez artystę.

Słownik pojęć został opracowany na podstawie:

encyklopedia.pwn.pl

sjp.pwn.pl

mf161d4ffe0f40bf5_0000000000187

Galeria dzieł sztuki

R1A82spdBnFWN1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Klucz do snów”. Ukazuje przedmioty zamieszczone na brązowym tle, w wydzielonych sześciu polach, wokół których znajduje się obramowanie. Kolejne pola przedstawiają: jajko, pantofel, melonik, zapaloną świecę, szklankę, młotek. Malarz pod nimi dołączył podpisy, jednak nie odpowiadają one nazwom przedmiotów.
René Magritte, „Klucz do snów”, 1930, kolekcja prywatna, diptyqueparis-memento.com, CC BY 3.0
R1WiE5gHPDwSR1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Człowiek w meloniku”. Ukazuje popiersie człowieka w marynarce, białej koszuli i krawacie. Na głowie ma założony melonik. Jego twarz zasłania lecący gołąb skierowany w lewą stronę. Tło jest koloru morskiego.
René Magritte, „Człowiek w meloniku”, 1964, kolekcja prywatna, pinimg.com, CC BY 3.0
RWORn0k6JKkSh1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Syn człowieczy”. Ukazuje mężczyznę w białej koszuli, krawacie i długim płaszczu. Na głowie ma założony melonik. Jego twarz zasłania namalowane zielone jabłko z liśćmi. Mężczyzna stoi przed murkiem, na tle morskiego pejzażu i błękitnego nieba.
René Magritte, „Syn człowieczy”, 1964, prywatna kolekcja, wikimedia.org, CC BY 3.0
RNi2An1JIpQhv1
Ilustracja o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Golkonda”. Ukazuje zabudowę miejską – rząd domów z czerwonymi dachami. Na ich tle zostały zamieszczone lewitujące postaci mężczyzn w melonikach o różnej wielkości.
René Magritte, „Golkonda”, 1953, kolekcja Menil, Houston, Stany Zjednoczone, shopify.com, CC BY 3.0
R15c1vEAK7d901
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Kochankowie”. Ukazuje dwie postaci podczas pocałunku – po lewej stronie kobietę, po prawej mężczyznę. Ich twarze są niewidoczne – zasłania ją je materiały, którymi są owinięte. Postacie znajdują się we wnętrzu z frontalną ścianą szarą i boczną, prawa brązową.
Źródło: online-skills.
R111ygW1Qu4U91
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Pamięć”. Ukazuje parapet, na którym znajdują się kula, liść oraz rzeźba głowy z zakrwawioną twarzą w okolicach oka. Za parapetem ukazany jest widok na morze i niebo w kolorze fioletowym. Po prawej stronie zawieszona jest czarna kotara.
René Magritte, „Pamięć”, 1948, kolekcja prywatna, wikiart.org, CC BY 3.0
R10x844cOxoxM1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Czerwony model”. Ukazuje parę butów, mających przednią część w kształcie żywej stopy z palcami. Stoją na ziemi, na tle ściany z desek. Obok leży pogięta kartka.
Źródło: online-skills.
RzRBpr4l9QK3F
Ilustracja o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Różowe dzwonki, postrzępione niebo”. Ukazuje dwa, zamieszczone obok siebie obrazy o jednym tytule. Po lewej znajduje się obraz przedstawiający błękitne niebo z kilkoma obłokami. Po prawej ukazany jest obraz zawierający kilka różnych rozmiarów różowych kul zamieszczonych na różowym tle z niebieskimi plamami, przypominającymi obłoki.
René Magritte, „Różowe dzwonki, postrzępione niebo”, 1930, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, Madryt, Hiszpania, pinterest.com, CC BY 3.0
Źródło: online-skills.
RrhE4opTqG17M1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Bukiet ready-made”. Ukazuje odwróconego tyłem mężczyznę w płaszczu i meloniku. Stoi na tle parku z krzewami i drzewami. Na jego plecach znajduje się fragment obrazu Sandra Botticellego „Wiosna” („La Primavera”), przedstawiający Florę.
René Magritte, „Bukiet ready-made”, 1956-1957, kolekcja prywatna, pinterest.com, CC BY 3.0
RnvNEvSXNkIQG
Ilustracja o kształcie poziomego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Perspektywa I: Madame Récamier Davida”. Ukazuje wnętrze z ustawioną na szezlongu trumną, uformowaną z jednej strony do oparcia. Pod trumną leży jasny materiał. Po lewej stronie stoi lampa. Przed szezlongiem ustawiony jest podnóżek.
René Magritte, „Perspektywa I: Madame Récamier Davida”, 1950, National gallery of Canada, Ottawa, pinterest.com, CC BY 3.0
Źródło: online-skills.
RFmasDwM39OCa1
Ilustracja o kształcie pionowego prostokąta przedstawia obraz René Magritte’a „Perspektywa II: Balkon Maneta”. Ukazuje cztery trumny na balkonie. Trzy z nich znajdują się przy balustradzie, są w kolorze ochry – jedna w pozycji siedzącej, dwie stojące. Za nimi, po lewej stronie znajduje się czwarta, mniejsza, w kolorze szarym. W tle widoczne jest wnętrze pokoju. Po bokach znajdują się zielone okiennice.
Źródło: online-skills.
mf161d4ffe0f40bf5_0000000000191

Bibliografia

Magritte, malarstwo. Mała encyklopedia sztuki, Arkady, Warszawa 1976

Wielcy Malarze, Ich życie, inspiracje i dzieło, Nr 123, Eagelmoss 2001

Wielka kolekcja sławnych malarzy, René Magritte, Oxford Educational, Poznań 2007