Styl empire (cesarski)

Dominował od początku XIX wieku do roku 1815 (do kongresu wiedeńskiego). Oparty był na wzorcach antycznych oraz egipskich.

Moda męska

W modzie męskiej występował frak. Odkrywał on kamizelkę oraz wysoko zapiętą koszulę z apaszką.

Moda kobieca

Sukienki były lekkie, zwiewne, proste i jasne, szyte z delikatnych tkanin. Podkreślały kobiecość. Dla stroju zimowego charakterystyczne były płaszcze, peleryny i szale.

Biedermeier

Moda męska

Głównym męskim okryciem był surdut o ciemnych, stonowanych barwach, odcinany w pasie, lekko rozkloszowany, z połami schodzącymi się z przodu. Noszony był na koszulę i kamizelkę. Koszule były białe. Miały wysokie, stojące kołnierzyki. Owinięte były batystową chustką, wiązaną z przodu na ozdobny węzeł lub kokardę.

Moda damska

W modzie kobiecej były popularne bogato zdobione suknie z szerokimi, kilkuwarstwowymi spódnicami, długimi, bufiastymi, marszczonymi rękawami i dużymi dekoltami, które kobiety zasłaniały koronkowymi szalami czy pelerynkami. Powróciły gorsety, które mocno podkreślały talię i biodra. Istotnym elementem dekoracyjnym były wysokiej jakości tkaniny tkane i drukowane. Elementem damskiego stroju były też duże kapelusze ozdabiane kwiatami lub piórami i czepki z opuszczonym, szerokim po bokach rondem, podtrzymywane za pomocą ozdobnych wstążek. Za modne uchodziły wysokie fryzury.

Romantyzm

Moda męska

Na tle białej koszuli i ciemnego surduta lub fraka pojawiła się wielobarwna kamizelka, często haftowana. Kołnierz koszuli był miękki, wykładany, odsłaniał szyję. Mężczyźni nosili też lekkie spodnie. Modne były różne płaszcze. Jednym z najbardziej popularnych był płaszcz kurrowej marynarki z kilkoma kołnierzami. Najmodniejszym nakryciem głowy był cylinder z czarnego jedwabiu.

Moda damska

Sukienki dzieliły się na codzienne i balowe. W modzie codziennej dominowały sukienki, w których zamiast obszernych dekoltów panie zaczęły nosić wysokie kołnierzyki i przekonały się do długich rękawów. W sukniach balowych zaczęły dominować odkryte ramiona i zarówno długie, jak i krótkie rękawy. Nie dominował żaden kolor. Włosy układano najczęściej w malutkie loczki, a następne całość upinano w wysoki węzeł na czubku głowy. W węzeł wpinano np. kokardę, grzebień, ozdobną spinkę, perły, kwiaty lub inne przedmioty przykuwające wzrok. Modny jest kapelusz w stylu czapki z kapeluszem o wysokim kapeluszu. Na głowie trzymały go wstążki wiązane pod brodą.

Dandyzm

Pojawił się w okresie romantyzmu. Na początku XIX wieku Londyn został centrum mody męskiej i to właśnie w Londynie angielski dandy – młody elegant, nienagannie ubrany w znakomicie skrojony i uszyty z doskonałej jakości materiału frak, w idealnie wykrochmalonej białej koszuli z kołnierzykiem i krawacie zawiązanym w perfekcyjny węzeł, dbający o każdy detal stroju. Dandysi nosili rękawiczki, których prawie nigdy nie zdejmowali oraz laskę. Dandyzm, to jednak nie tylko było ubranie, to był też sposób noszenia tego, na co składała się swoboda i nonszalancja. Styl ten był charakterystyczny dla mody męskiej. Polecenie dla ucznia: Dowiedz się, czy dandyzm występował w modzie damskiej.

Orientalizm

Wschód znalazł odzwierciedlenie we wzorach z motywami orientalnymi. Przyczynił się do pojawienia się w garderobie męskiej dla domu ubrania typu szlafrok.