Slajd pierwszy zawiera przykład pierwszy. Funkcja f opisana jest za pomocą wykresu, który znajduje się na płaszczyźnie układu współrzędnych z poziomą osią x od minus sześciu do sześciu i pionową osią y od minus dwóch do dziewięciu. Kształt wykresu jest następujący: półprosta pojawiająca się w drugiej ćwiartce układu w okolicach punktu początek nawiasu, minus 3, 10, zamknięcie nawiasu  biegnie do punktu początek nawiasu, minus 1, 5, zamknięcie nawiasu, stąd linia biegnie równolegle do osi x aż do punktu początek nawiasu, 3, 5, zamknięcie nawiasu. Z tego  miejsca rozpoczyna się kolejna półprosta, która wychodzi poza płaszczyznę układu w okolicach punktu początek nawiasu, minus 5, 10, zamknięcie nawiasu. Funkcja jest podpisana y równa się f od x. Pod wykresem znajduje się pytanie: Ile miejsc zerowych ma funkcja f?

Slajd drugi zawiera kontynuację przykładu pierwszego. Na tym slajdzie znajduje się odpowiedź na zadane wcześniej pytanie, mianowicie: Wykres funkcji znajduje się w pierwszej i drugiej ćwiartce układu współrzędnych. Nie ma punktów wspólnych z osią x. Funkcja f nie posiada miejsc zerowych.

Slajd trzeci zawiera przykład drugi. Funkcja f opisana jest za pomocą wykresu, który znajduje się na płaszczyźnie układu współrzędnych z poziomą osią x od minus pięciu do pięciu i pionową osią y od minus sześciu do pięciu. Kształt wykresu jest następujący: wykres pojawia się w drugiej ćwiartce układu w okolicach punktu początek nawiasu, minus 2, 5, zamknięcie nawiasu  biegnie po łuku do punktu początek nawiasu, 0, minus 1, zamknięcie nawiasu, po drodze przecinając oś x w punkcie  początek nawiasu, minus 1, 0, zamknięcie nawiasu. Z punktu początek nawiasu, 0, minus 1, zamknięcie nawiasu, linia biegnie przez punkt początek nawiasu, 1, minus 2, zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu w okolicach początek nawiasu, 2, minus 6, zamknięcie nawiasu. Funkcja jest podpisana y równa się f od x. Pod wykresem znajduje się pytanie: Ile miejsc zerowych ma funkcja f?

Slajd czwarty zawiera kontynuację przykładu drugiego. Znajduje się na nim odpowiedź na zadane wcześniej  pytanie. Wykres funkcji f przecina oś x w punkcie o współrzędnych początek nawiasu, minus 1, 0, zamknięcie nawiasu. Funkcja f posiada jedno miejsce zerowe. Miejscem zerowym funkcji jest pierwsza współrzędna punktu  przecięcia wykresu z osią x.

Slajd piąty zawiera przykład trzeci. Funkcja f opisana jest za pomocą wykresu, który znajduje się na płaszczyźnie układu współrzędnych z poziomą osią x od minus pięciu do pięciu i pionową osią y od minus pięciu do sześciu. Wykres ma kształt paraboli o ramionach skierowanych do góry. Wykres pojawia się w drugiej ćwiartce układu w okolicach punktu początek nawiasu, minus 3, 7, zamknięcie nawiasu  biegnie po łuku do wierzchołka o współrzędnych początek nawiasu, 0, minus 4, zamknięcie nawiasu, po drodze przecinając oś x w punkcie  początek nawiasu, minus 2, 0, zamknięcie nawiasu. Z wierzchołka krzywa biegnie przez punkt początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu i wychodzi poza płaszczyznę układu w okolicach początek nawiasu, 3, 7, zamknięcie nawiasu. Funkcja jest podpisana y równa się f od x. Pod wykresem znajduje się pytanie: Ile miejsc zerowych ma funkcja f?

Slajd szósty zawiera kontynuację przykładu trzeciego. Znajduje się na nim odpowiedź na zadane wcześniej pytanie. Wykres funkcji f przecina oś x  w dwóch punktach o współrzędnych początek nawiasu, minus 2, 0, zamknięcie nawiasu oraz początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu. Funkcja f posiada dwa miejsca zerowe. Miejscami zerowymi są pierwsze współrzędne punktów przecięcia wykresu z osią x. Czyli x zero jeden równa się minus dwa oraz x zero dwa równa się dwa.

Slajd siódmy zawiera przykład czwarty. Funkcja f opisana jest za pomocą wykresu, który znajduje się na płaszczyźnie układu współrzędnych z poziomą osią x od minus pięciu do pięciu i pionową osią y od minus pięciu do sześciu. Wykres ma następujący  kształt: półprosta pojawia się w trzeciej ćwiartce układu w okolicach punktu początek nawiasu, minus 4, minus 5, zamknięcie nawiasu  biegnie punktu początek nawiasu, minus 2, 0, zamknięcie nawiasu. Stąd linia biegnie równolegle do osi x do punktu początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu. Z tego punktu biegnie półprosta, która wychodzi poza płaszczyznę układu w okolicach punktu początek nawiasu, 4, 6, zamknięcie nawiasu. Funkcja jest podpisana y równa się f od x. Pod wykresem znajduje się pytanie: Ile miejsc zerowych ma funkcja f?

Slajd ósmy zawiera kontynuację przykładu czwartego. Znajduje się tutaj odpowiedź na zadane wcześniej pytanie. Część wykresu pokrywa się z osią x. Każdy punkt tej części wykresu funkcji, która pokrywa się z osią x ma drugą współrzędną równą zero. Czyli pierwsza współrzędna tych punktów jest miejscem zerowym funkcji f. Funkcja f ma nieskończenie wiele miejsc zerowych. Zatem x zero należy do przedziału obustronnie domkniętego od minus dwóch do dwóch.

Slajd dziewiąty zawiera przykład piąty. Funkcja f opisana jest za pomocą wykresu, który znajduje się na płaszczyźnie układu współrzędnych z poziomą osią x od minus pięciu do pięciu i pionową osią y od minus pięciu do sześciu. Wykres znajdujący się na płaszczyźnie składa się z krzywych , a występujące wierzchołki są zaokrąglone. Wykres ma następujący  przebieg: wykres zaczyna się w trzeciej ćwiartce układu w okolicach punktu początek nawiasu, minus 2, minus 5, zamknięcie nawiasu  biegnie do pierwszego wierzchołka w punkcie początek nawiasu, minus 1,5,  3,5, zamknięcie nawiasu przecinając oś x w punkcie początek nawiasu, minus 2, 0, zamknięcie nawiasu. Z pierwszego wierzchołka krzywa biegnie do kolejnego wierzchołka w punkcie początek nawiasu, minus 0,5, minus 4, zamknięcie nawiasu przecinając oś x w punkcie początek nawiasu, minus 1, 0, zamknięcie nawiasu. Z drugiego wierzchołka krzywa biegnie do trzeciego wierzchołka w punkcie początek nawiasu, 1,5, 1, zamknięcie nawiasu, przecinając oś x w punkcie początek nawiasu, 1, 0, zamknięcie nawiasu. Z trzeciego wierzchołka krzywa biegnie do ostatniego czwartego wierzchołka znajdującego się w punkcie początek nawiasu, 2,5, minus 2, zamknięcie nawiasu po drodze przecinając oś x w punkcie początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu. Z czwartego wierzchołka przez punkt początek nawiasu, 3, 0, zamknięcie nawiasu krzywa wybiega w pierwszej ćwiartce poza płaszczyznę układu współrzędnych. Funkcja jest podpisana y równa się f od x. Pod wykresem znajduje się napis: posługując się wykresem odczytajmy miejsca zerowe funkcji f.

Slajd dziesiąty zawiera kontynuację przykładu piątego. Znajduje się tutaj odpowiedź na rozważania zawarte na slajdzie dziewiątym. Wykres funkcji f ma pięć punktów wspólnych z osią x o współrzędnych początek nawiasu, minus 2, 0, zamknięcie nawiasu, początek nawiasu, minus 1, 0, zamknięcie nawiasu, początek nawiasu, 1, 0, zamknięcie nawiasu, początek nawiasu, 2, 0, zamknięcie nawiasu oraz początek nawiasu, 3, 0, zamknięcie nawiasu. Miejscami zerowymi funkcji są pierwsze współrzędne tych punktów. Czyli x zero należy do zbioru pięcioelementowego składającego się z liczb: minus 2, minus 1, 1, 2, 3.