Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Asymptoty wykresów funkcji pozwalają lepiej wyobrazić sobie ich kształty. Nie są one częścią wykresu, a stanowią jedynie linie pomocnicze przy ich szkicowaniu.

Są trzy rodzaje asymptot:

  • pionowe,

  • poziome,

  • ukośne.

Asymptota pozioma jest szczególnym przypadkiem asymptoty ukośnej.

Aby wyznaczyć równania asymptot wykresu funkcji, rozpoczynamy od wyznaczenia dziedziny funkcji, którą zapisujemy w postaci sumy przedziałów. W punktach, w których funkcja jest nieokreślona, sprawdzamy istnienie asymptoty pionowej.

Następnie liczymy granice w plus i minus nieskończoności; jeżeli otrzymamy granicę właściwą, to możemy podać równanie asymptoty poziomej, natomiast gdy granice te są niewłaściwe, to szukamy asymptoty ukośnej.

Ponieważ asymptota pozioma jest szczególnym przypadkiem asymptoty ukośnej, zatem jeśli okaże się, że istnieje asymptota pozioma lewo lub prawostronna, to nie badamy istnienia asymptoty ukośnej.

Wyznaczanie równań asymptot pokażemy na poniższych przykładach.

Przykład 1

Podamy równania asymptot wykresu funkcji:

fx=1x.

Rozwiązanie zadania rozpoczynamy od podania dziedziny funkcji.

Funkcja jest poprawnie określona dla x>0, więc Df=0,.

Licząc więc granicę na kończach przedziału otrzymamy: limxfx=limx1x=0

oraz

limx0+fx=limx0+1x=+.

Zatem prosta y=0 jest asymptotą poziomą prawostronną wykresu funkcji f a prosta x=0 jest asymptotą pionową prawostronną wykresu funkcji f.

Przykład 2

Podamy równania asymptot wykresu funkcji fx=x2-5xx2-4.

Rozwiązanie zadania rozpoczynamy od podania dziedziny funkcji.

Funkcja jest określona dla x2-40:

x2-4=x+2x-2=0 dla x=-2x=2.

Stąd dziedziną funkcji jest zbiór Df=-2,2.

Dziedzinę zapisujemy w postaci sumy przedziałów, bo jest to wygodne przy liczeniu granic.

Df=-,-2-2,22,.

Granice liczymy na końcach przedziałów wyznaczonych w dziedzinie:

limx-fx=limx-x2-5xx2-4=limx-x2x2-5xx2x2x2-4x2=limx-1-5x1-4x2=1

limx+fx=limx+x2-5xx2-4=limx+x2x2-5xx2x2x2-4x2=limx+1-5x1-4x2=1.

Istnieje asymptota pozioma obustronna y=1.

Aby policzyć granice jednostronne przy x dążącym do -2x dążącym do 2 rozkładamy mianownik na czynniki: x2-4=x+2x-2.

limx-2-fx=limx-2-x2-5xx2-4=limx-2-x2-5xx+2x-2=

=-22-5·-20-·-2-2=4+100-·-4=

limx-2+fx=limx-2+x2-5xx2-4=limx-2+x2-5xx+2x-2=

=-22-5·-20+·-2-2=4+100+·-4=-

Prosta x=-2 jest asymptotą pionową obustronną wykresu funkcji.

limx2-fx=limx2-x2-5xx2-4=limx2-x2-5xx+2x-2=22-5·22+2·0-=

=4-104·0-=-64·0-=

limx2+fx=limx2+x2-5xx2-4=limx2+x2-5xx+2x-2=22-5·22+2·0+=

=4-104·0+=-64·0+=-

Prosta x=2 jest asymptotą pionową obustronną wykresu funkcji.

Asymptota pozioma jest szczególnym przypadkiem asymptoty ukośnej, dlatego też, ponieważ istnieje asymptota pozioma y=1, to nie badamy istnienia asymptoty ukośnej.

Zilustrujemy te asymptoty na wykresie funkcji fx=x2-5xx2-4.

RuTufE87ON6ik

Odpowiedź:

Wykres funkcji fx=x2-5xx2-4 ma asymptotę poziomą obustronną y=1 oraz dwie asymptoty pionowe x=-2x=2.

Przykład 3

Podamy równania asymptot wykresu funkcji fx=x3x-2.

Zanim przejdziemy do wyliczenia dziedziny, funkcję fx zapiszmy w postaci:

fx=x3x-2=x2·xx-2=x·xx-2.

Skorzystaliśmy z własności x2=x.

Funkcja fx=x·xx-2 jest określona dla xx-20.

Rozwiązując nierówność xx-20, zauważamy, że jest ona równoważna nierówności xx-20x2.

Rozwiązaniem nierówności xx-20 przy założeniu, że x2, jest x-,02,.

Rozwiązanie tej nierówności możemy odczytać z wykresu funkcji y=xx-2:

RMyHMDVAJs0Nq

Dziedziną funkcji fx=x·xx-2 jest zbiór Df=-,02,.

Korzystając z definicji wartości bezwzględnejwartość bezwzględna liczby awartości bezwzględnej oraz uwzględniając dziedziną funkcji f, możemy możemy zapisać:

fx=x·xx-2=x·xx-2dla x2, -x·xx-2dla x-,0.

Policzymy teraz granice na krańcach przedziałów wyznaczonych w dziedzinie.

limx-x·xx-2=limx--x·xx-2=limx--x·xxxx-2x=

=limx--x·11-2x=

limx0-x·xx-2=0

limx2+x·xx-2=2·20+=

limx+x·xx-2=limx+x·xx-2=limx+x·xxxx-2x=

=limx+x·11-2x=

Na podstawie wyliczonych granic możemy stwierdzić, że wykres funkcji ma asymptotę pionową prawostronną x=2 i nie ma asymptot poziomych, szukamy więc asymptot ukośnych.

Prosta y=ax+b jest asymptotą ukośną wykresu funkcji, gdy istnieją granice właściwe

a=limx-fxxb=limx-fx-ax lub a=limx+fxxb=limx+fx-ax.

Liczymy więc granice:

a=limx-fxx=limx-x·xx-2x=limx-xx-2=limx-xxxx-2x=

=limx--11-2x=-11-0=-1

a=-1,

b=limx-fx-ax=limx-x·xx-2+x=limx--x·xx-2+x=

=limx-x-xx-2+1=limx-x1-xx-2.

Przekształćmy to wyrażenie do postaci ułatwiającej wyliczenie granicy:

x1-xx-2=x·1-xx-2·1+xx-21+xx-2=x·1-xx-21+xx-2=x·x-2x-2-xx-21+xx-2=

=x·-2x-21+xx-2=-2xx-21+xx-2=-2xx-21+xx-2=

=-2xx1-2x1+xx1-2x=-21-2x1+11-2x.

Wróćmy do wyliczenia b:

b=limx-x1-xx-2=limx--21-2x1+11-2x=-21-01+11-0=

=-22=-1.

Prosta y=-x1 jest asymptotą ukośną lewostronną wykresu funkcji fx.

Analogicznie wyznaczamy równanie asymptoty ukośnej prawostronnej:

a=limx+fxx=limx+x·xx-2x=limx+xx-2=limx+xxxx-2x=

=limx+11-2x=11-0=1

a=1

b=limx-fx-ax=limx+x·xx-2-x=limx+x·xx-2-x=

=limx+xxx-2-1

xxx-2-1=x·xx-2-1·xx-2+1xx-2+1=x·xx-2-1xx-2+1=x·xx-2-x-2x-2xx-2+1=

=2xx-2xx-2+1=21-2x11-2x+1

b=limx+xxx-2-1=limx+21-2x1+11-2x=

=21-01+11-0=22=1.

Prosta y=x+1 jest asymptotą ukośną prawostronną wykresu funkcji fx.

RaWhURkIVV8qr

Asymptotami wykresu funkcji fx=x3x-2 są proste:

  • x=2 pionowa prawostronna,

  • y=-x-1 ukośna lewostronna,

  • y=x+1 ukośna prawostronna.

Pamiętajmy, że nie każda funkcja ma asymptoty.

Przykład 4

Rozważmy funkcję fx=x3+5x2-3x+2. Wówczas Df=, więc funkcja nie ma asymptot pionowych.

Obliczmy granice na krańcach dziedziny: limx-x3+5x2-3x+2=+ oraz limx-x3+5x2-3x+2=-, więc funkcja nie ma asymptot poziomych.

Sprawdźmy, czy funkcja ma asymptoty ukośne. Policzmy granice:

limx+x3+5x2-3x+2x=limx+x2+5x-3+2x=+ oraz

limx+x3+5x2-3x+2x=limx+x2+5x-3+2x=+, więc funkcja nie ma asymptot ukośnych.

Słownik

wartość bezwzględna liczby a
wartość bezwzględna liczby a
a=a,dla a0-a,dla a<0