Występowanie

Występowaniu w danym miejscu dużego pogłowia owiec sprzyjają różne czynniki, między innymi obecność rozległych, naturalnych użytków zielonychużytki zieloneużytków zielonych (łąk i pastwisk) porośniętych przez gatunki traw o mniejszej przydatności dla wypasu bydła. Należą do nich na przykład mongolskie stepy. Miejscem wypasu tych zwierząt są także tereny położone na dużej wysokości nad poziomem morza – górskie hale niedostępne dla bydła. Owce mają małe wymagania pokarmowe i mogą być hodowane niemal wszędzie. Oprócz uwarunkowań przyrodniczych, ważne są też te kulturowe. Chów owiec ma duże znaczenie w państwach islamskich, w których hodowla trzody chlewnej jest wykluczona ze względów religijnych. Wśród czynników ekonomicznych wymienić należy zapotrzebowanie na produkty mięsne, mleczne i przemysłowe (na przykład na wełnę i skórę, futra).

Chów

Podstawowym celem chowu owiec jest uzyskiwanie znacznej ilości wełny i skór. Taki kierunek prowadzony jest między innymi w Australii, Nowej Zelandii, Europie Zachodniej i Chinach. Z jednego dorosłego osobnika dobrej rasy (na przykład merynosmerynosmerynos) można otrzymać rocznie nawet 25 kg wełny wyjątkowej jakości. Mniejsze znaczenie w chowie ma produkcja mięsa i mleka. Kierunek ten występuje m.in. w Mongolii, Turcji i Pakistanie. BaraninabaraninaBaranina jest popularna także w Australii, w krajach muzułmańskich i w Indiach – ze względu na zakaz spożywania innego rodzaju mięsa. Krajem europejskim, który słynie z dużego spożycia mięsa owiec, jest Wielka Brytania. Ponadto jest ono popularne w państwach bałkańskich. Chów tych zwierząt ma charakter ekstensywnychów ekstensywnyekstensywny i jest prowadzony na gorszych jakościowo i suchszych terenach niż chów bydła.

R16y1o9fIDFCQ

Zdjęcie przedstawia stojącego bokiem barana. Ma bardzo gęstą wełnę, krótkie nogi. Na pysku ma krótką białą sierść. Jest bezrogi. Stoi na pastwisku przy ogrodzeniu.

Rmbm8dxWGz894

Zdjęcie przedstawia kobietę stojącą przodem i tyłem. Kobieta w plenerze prezentuje płaszcz - kożuch wykonany z krótkiej, poskręcanej wełny. Kożuch jest ciemnobrązowy.

RrcMFUHXK3UEh

Na zdjęciu znajdują się ułożone jedne na drugim sery w kształcie walca. Sery mają ozdobne wzory typowe dla regionu.

Cele hodowli

Owce mogą być hodowane w prawie wszystkich typach klimatu – poza gorącym i suchym oraz polarnym. Cechy klimatu wpływają na jakość wełny, która ma największe znaczenie w chowie tych zwierząt. Na chłodniejszych obszarach otrzymuje się bardziej gęstą i zbitą wełnę. Nadaje się ona na futra i kożuchy. Z kolei w klimacie o cechach kontynentalnych, przy dużych dobowych amplitudach powietrza, wełna jest lżejsza, dłuższa i bardziej przewiewna. Taki rodzaj wełny jest przydatny m.in. do produkcji naturalnych włókien wykorzystywanych do wyrobu tkanin. Warto jeszcze zwrócić uwagę na fakt, że owce hodowane na mięso potrzebują bardziej wilgotnych pastwisk niż pozostałe.

Pogłowie

Pogłowie owiec na świecie przeżywa poważny regres. W ostatnich latach zaczęło ono powoli wzrastać do poziomu z przełomu lat 80. i 90. XX wieku i obecnie wynosi ok. 1,2 mld sztuk. Tradycyjny chów tych zwierząt jest uznawany za najmniej efektywną gałąź hodowli, dlatego też w wielu regionach świata – w związku z intensyfikacją produkcjiintensyfikacja produkcjiintensyfikacją produkcji – podlega on systematycznym ograniczeniom. Do tego wskazać należy wykorzystanie części naturalnych pastwisk na bardziej dochodowy wypas bydła. Zmniejszająca się rola hodowli tych zwierząt wynika także z rosnącej popularności tańszych włókien sztucznych. Natomiast wzrost pogłowia owiec w niektórych krajach europejskich (Hiszpania, Włochy, Francja i Wielka Brytania) jest związany z rozwojem hodowli zagrodowej w oparciu o dostawy przemysłowych mieszanek paszowych.

R1OfHrxv2fiWr

Wykres dotyczy zmian wielkości pogłowia owiec na świecie od początku lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Wartości podano w miliardach. Krzywa ma początkową wartość 1 miliard, po czym zmienia się trochę sinusoidalnie, osiągając maksimum w roku 1990 z wartością nieco powyżej 1,2 miliarda. Krzywa opada do wartości nieco powyżej miliarda miedzy rokiem 2000 a 2005 i ponownie powoli rośnie do 2015 roku, osiągając wartość 1,2 miliarda.

Według danych FAO za 2017 rok, w strukturze światowego pogłowia przodują: Chiny (13%), Australia (6%), Indie (5%), a także Nigeria, Sudan, Iran i Wielka Brytania (po 3–4%). Australia, ze względu na najważniejszą rolę tej hodowli w rolnictwie, jest nazywana największą „owczarnią świata”. Natomiast w przeliczeniu liczby owiec na powierzchnię użytków rolnych (UR), pierwsze miejsce zajmują Wyspy Owcze (23–24 szt. na 1 ha UR). Jeżeli zaś chodzi o państwa, to największą obsadą cechują się kraje islamskie (najwyższy wskaźnik występuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich - 5–6 szt. na 1 ha UR). Ich wysokie wartości wynikają nie tylko z dużego pogłowia, ale także z małej powierzchni gruntów rolniczych. Wysokim wskaźnikiem charakteryzuje się także Nowa Zelandia oraz niektóre małe kraje wyspiarskie. Wśród krajów europejskich dominującymi pod tym względem są: Norwegia, Wielka Brytania i Albania.

RCCzXdX6A93hk

Wykres kołowy przedstawia strukturę światowego pogłowia bydła według krajów w 2017 roku w poszczególnych krajach: Chiny 13,4%, Australia 6%, Indie 5,2%, Nigeria 3,5%, Sudan 3,4%, Iran 3,3%, Wielka Brytania 2,9%, pozostałe 62,2. Łącznie na świecie 1,20 miliarda.

RtNeOJ75cIa6P

Wykres słupkowy przedstawia obsadę owiec w sztukach na 1 hektar użytków rolnych w poszczególnych krajach. Największa obsada owiec dotyczy Wysp Owczych - około 24 sztuki na 1 hektar użytków rolnych. Następnie Zjednoczone Emiraty Arabskie około 6 sztuk. Katar, Kuwejt, Bahrajn mają podobne wartości około 4 sztuk. Jordania, Cypr, Nowa Zelandia, Norwegia - około 3-3,5. Wielka Brytania około 2,5. Azerbejdżan, Albania, Antigua i Barbadua, Egipt - około 1,5. Grecja, Barbados, Syria, Holandia, Irlandia, Malta około 1 sztuki.

Słownik