Przeczytaj
Chcielibyśmy, aby stosowane do tej pory własności działań na potęgach były uniwersalne dla wszystkich wykładników – nie tylko naturalnych czy całkowitych.
Wśród znanych nam już własności znajduje się taka, która orzeka, że iloczyn potęg o tych samych podstawach jest równy potędze, której podstawą jest podstawa czynników, zaś wykładnik jest równy sumie wykładników czynników (czyli dla zachodzi ).
Rozważmy liczbę .
Zgodnie ze wspomnianą powyżej własnością zachodzi
Ale prawdą jest też, .
Ponieważ chcielibyśmy, aby równanie miało jedno rozwiązanie dodatnie, a obie liczby i są dodatnie i to równanie spełniają, więc przyjmujemy .
Analogicznie chcielibyśmy, aby równanie miało jedno rozwiązanie.
Okazuje się, że spełniają je liczby (bo oraz (bo ).
Przyjmujemy więc, że .
Oba przykłady są szczególnymi przypadkami potęgi o wykładniku będącym odwrotnością liczby naturalnej, którą definiujemy jak następuje:
Obliczymy wartości potęg:
Ponieważ chcemy, żeby wszystkie poznane dotąd własności działań na potęgach były prawdziwe, więc aby obliczyć wartości potęg o wykładnikach będących liczbami wymiernymi, ale bardziej skomplikowanymi niż odwrotności liczb naturalnych, możemy postąpić jak poniżej.
Obliczymy wartość potęgi .
Korzystając z własności potęgowania, która orzeka, że dla dowolnej liczby nieujemnej i liczb całkowitych i zachodzi
przekształcamy:
Potęgę o nieujemnej podstawie i wykładniku , gdzie i są liczbami naturalnymi, przy czym definiujemy wzorem:
Obliczymy wartości potęg o wykładniku wymiernym dodatnimpotęg o wykładniku wymiernym dodatnim:
możemy jeszcze usunąć niewymierność z mianownika rozszerzając ułamek przez :
Ponieważ każdą liczbę wymierną można przedstawić w postaci ułamka zwykłego na nieskończenie wiele sposobów, rodzi się wątpliwość, czy każda z tych postaci da taką samą wartość potęgi.
Na przykład prawdą jest, że
Ale czy ?
Dowodzi się, że tak rzeczywiście jest. O ile pamiętamy, że podstawą potęgi o wykładniku wymiernym może być tylko liczba nieujemna, można wybrać dowolną spośród wszystkich postaci wykładnika reprezentujących tę samą liczbę wymierną, ale trzymamy się zasady, że wybieramy najprostszą z nich, tzn. ułamek nieskracalny.
W przykładzie powyżej wybierzemy .
Zbadajmy jeszcze, do czego prowadziłaby możliwość obliczania potęg o wykładniku wymiernym i podstawie będącej liczbą ujemną.
Rozważmy ciąg następujących równości:
Gdybyśmy w definicji potęgi o wykładniku wymiernym dopuścili, aby podstawa potęgi była liczbą ujemną, musielibyśmy zrezygnować z własności potęgowania... albo pogodzić się z faktem, że i wszystkimi konsekwencjami tej równości.
Dużo bardziej sensowne i praktyczne wydaje się przyjęcie ograniczenia, że podstawą potęgi o wykładniku wymiernym może być tylko liczba nieujemna.
Jeżeli dopuścimy, aby wykładnik potęgi mógł być liczbą ujemną, potrzebne jest mocniejsze założenie: w takim przypadku podstawa potęgi musi być liczbą dodatnią.
Dla oraz liczb naturalnych i , gdzie definiujemy potęgę o wykładniku wymiernym ujemnym następującym wzorem:
Dla porządku przypomnimy własności potęgowania, które przenoszą się z potęg o wykładnikach całkowitych na potęgi o wykładnikach wymiernych.
Jeśli i są liczbami dodatnimi, zaś i są liczbami wymiernymi, to:
Stosowanie wymienionych powyżej własności będziemy doskonalić w następnej lekcji.
Słownik
potęgą o nieujemnej podstawie i wykładniku wymiernym , gdzie i są liczbami naturalnymi, przy czym , nazywamy liczbę
potęgą o dodatniej podstawie i wykładniku wymiernym , gdzie i są liczbami naturalnymi, przy czym , nazywamy liczbę