To reakcja na siłę grawitacji. W roślinie ustawionej poziomo w wyniku działania sił grawitacji, auksyny przemieszczają się i gromadzą wzdłuż dolnej strony korzenia i pędu. Zgromadzone po dolnej stronie pędu auksyny powodują intensywniejszy wzrost wydłużeniowy komórek i pęd wygina się w górę, w kierunku przeciwnym do działania siły grawitacji, czyli wykazuje geotropizm ujemny. Inaczej natomiast reaguje korzeń. Większe stężenie auksyn po dolnej stronie hamuje wzrost wydłużeniowy komórek korzenia. Szybciej wydłużają się komórki strony górnej i korzeń wygina się w dół, zgodnie z kierunkiem siły grawitacji, a więc wykazuje geotropizm dodatni.

R1TkYFNrAcFFS

Rysunek przedstawia mechanizm geotropizmu. Roślina na rysunku pierwszym ustawiona jest poziomo. Na skutek działania siły grawitacji auksyny gromadzą się wzdłuż dolnej strony korzenia i pędu. W kolejnym etapie, na rysunku drugim widać, że sytuacja ta powoduje większe stężenie auksyn po stronie dolnej i skutkuje szybszym wydłużaniem pędu, a wydłużanie korzenia zostaje przyhamowane.

To reakcja na substancje chemiczne, np. wzrost łagiewki pyłkowej przez znamię i szyjkę słupka w kierunku zalążka pod wpływem substancji wydzielanych przez zalążek. Szczególnym przypadkiem chemotropizmu jest hydrotropizm, czyli reakcja na wodę, np. ruch wzrostowy korzenia w kierunku bardziej uwodnionych warstw gleby.

To reakcja na różnicę temperatur po obu stronach organu rośliny. Termotropizm ujemny następuje wskutek przyspieszenia wzrostu ogrzanej strony organu (pęd bądź korzeń rośnie w kierunku przeciwnym do źródła ciepła), natomiast termotropizm dodatni jest wynikiem zmniejszenia szybkości wzrostu tej samej strony (pęd lub korzeń kieruje się ku wyższej temperaturze).

To reakcja na jednostronny, kierunkowo działający bodziec dotykowy. Tigmotropizm polega na wolniejszym wzroście strony organu dotykającej podpory w porównaniu ze wzrostem strony przeciwnej. Jest to przyczyną okręcania się organów, np. wąsów czepnych fasoli (Phaseolus sp.), dookoła podpór. W korzeniach występuje tigmotropizm ujemny – część korzenia dotykająca przeszkody rośnie szybciej, co pozwala na ominięcie przeszkody i dalszy rozrost systemu korzeniowego.

Tak jak epinastie odbywają się ku górze lub ku dołowi, lecz powodowane są intensywnym wzrostem zewnętrznej strony organu rośliny; np. zamykanie się kwiatów.

Reakcje na substancje chemiczne, np. zaciskanie się organów chwytnychpułapkowe aparaty roślinorganów chwytnych u wielu roślin owadożernych.

Reakcje na zmiany temperatury, np. otwieranie się kwiatów tulipanów (Tulipa sp.) i krokusów (Crocus sp.).

R18iP5oiFu6PM

Animacja ukazuje, jak składają się listki znajdujące po przeciwległych stronach nerwu głównego. Czynność ta jest równoczesna i zaczyna się od wierzchołka liścia, idąc ku jego końcowi.

Reakcje na dowolny bodziec mechaniczny (dotyk), np. składanie się listków i opadanie ogonka liściowego u mimozy (Mimosa sp.), zamykanie się pułapek muchołówki (Dionaea muscipula) po kontakcie owada z włoskami czuciowymi jej liści.

Przejawiają się celową zmianą kierunku, która dokonuje się po jednostronnym zadziałaniu bodźca. Reagują w ten sposób np. spermatozoidy mchów i paproci.

Ruchy organizmu lub zdolnych do ruchu komórek w odpowiedzi na kierunkowe bodźce chemiczne. W przypadku komórek rozrodczych (np. spermatozoidy paprotników) służą odnajdowaniu się partnerów. Rozmaite substancje chemiczne mogą być czynne chemotaktycznie. Organizmy reagują na gradient stężenia bodźca (topicznie) lub na zmianę stężenia (fobicznie).

Reakcje ruchowe na bodziec cieplny swobodnie poruszającego się organizmu; polegają na kierowaniu się ku źródłu ciepła (termotaksja dodatnia) lub ucieczce od niego (termotaksja ujemna).

Kierunkowe reakcje pozycyjne na siłę grawitacji swobodnie poruszających się organizmów. Służą zachowaniu właściwej pozycji ciała w przestrzeni (zawsze wtedy są związane z działaniem zmysłu równowagi).