Przeczytaj
Na początek przypomnijmy sobie definicję granicy funkcji w punkcie według Heinego. Niech oznacza funkcję, której dziedziną jest zbiór . Liczbę nazywamy granicą funkji według Heinego w punkcie , jeśli dla dowolnego ciągu argumentówciągu argumentów funkcji o wyrazach różnych od oraz zbieżnego do , ciąg wartościciąg wartości jes zbieżny do liczby .
Granica wielomianu w punkcie
Obliczymy granicę wielomianu w punkcie . W tym celu bierzemy dowolny ciąg argumentówciąg argumentów wielomianu zbieżny do liczby , którego wyrazy są różne od . Obliczymy granicę ciągu wartościciągu wartości . Mamy
Korzystając z twierdzenia o iloczynie granic ciągów zbieżnych oraz faktu, że otrzymujemy kolejno
,
,
.
Z powyższych równości oraz z twierdzenia o sumie i różnicy granic ciągów zbieżnych mamy ostatecznie
Z dowolności wyboru ciągu zbieżnego do , otrzymujemy
Zauważmy, że w powyższym przykładzie granica wielomianu w punkcie jest równa wartości tego wialomianu w tym punkcie. Okazuje się, że nie jest to przypadek i własność ta jest prawdziwa dla granicy dowolnego wielomainu w dowolnym punkcie. Możemy to sformułować następująco
Jeżeli jest wielomianem stopnia oraz , to
Dowód powyższej własności opiera się na wykorzystaniu twierdzenia o arytmetyce granic ciągów zbieżnych i przebiega analogicznie do sposobu w jaki obliczyliśmy granicę w przykładzie 1.
Wielomiany nie są jedynymi funkcjami o powyższej własności. Funkcje, które posiadają granicę w punkcie równą (tzn. równą wartości funkcji w tym punkcie) nazywamy funkcjami ciągłymi w punkcie .
Obliczymy granicę
gdzie
Na mocy powyższej własności
Granica funkcji wymiernej w punkcie
Obliczymy granicę funkcji w punkcie . Zgodnie z definicją Heinego weźmy dowolny ciąg argumentówciąg argumentów funkcji zbieżny do , którego wyrazy są różne od . Obliczymy granicę ciągu wartościciągu wartości . Z twierdzenia o iloczynie granic ciągów zbieżnych oraz faktu, że mamy kolejno
,
.
Stąd oraz z twierdzenia o sumie i różnicy ciągów zbieżnych
Ponieważ
więc z twierdzenia o ilorazie ciągów zbieżnych otrzymujemy ostatecznie
Ponieważ ciąg był dowolnym ciągiem argumentówciągiem argumentów zbieżnym do więc z definicji Heinego granicy funkcji w punkcie
Punkt w którym obliczamy granicę funkcji, nie musi należec do dziedziny tej funkcji. Spójrzmy na kolejny przykład.
Obliczymy granicę funkcji w punkcie , który nie należy do dziedziny tej funkcji. Weźmy dowolny ciąg argumentówciąg argumentów funkcji zbieżny do . Z faktu, że jest to ciąg argumentów wynika wprost, że wyrazy tego ciągu są różne od . Wyznaczymy pierwiastki licznika funkcji . Ponieważ , więc
Licznik funkcji możemy zatem zapisać w postaci iloczynowej
Stąd
Ponieważ , więc
Z definicji Heinego granicy fumkcji w punkcie wynika zatem, że
Granice innych typów funkcji w punkcie
Prawdziwa jest poniższa własność.
Jeżeli ciąg jest zbieżny do granicy oraz dla każdego , to wówczas ciąg jest zbeżny do granicy .
Powyższą własność można uogólnić na pierwiastek stopnia trzeciego
Jeżeli ciąg jest zbieżny do granicy , to wówczas ciąg jest zbeżny do granicy .
Powyższe własności możemy uogólnić na pierwiastki dowolnych stopni pamiętając, że pierwiastki stopni parzystych możemy obliczyć jedynie dla liczb większych lub równych zero a pierwiastki stopni nieparzystych możemy obliczyć dla każdej liczby rzeczywistej.
Obliczymy granicę funkcji w punkcie , korzystając z definicji Heinego. Dziedziną funkcji jest zbiór . Weźmy dowolny ciąg argumentówciąg argumentów funkcji zbieżny do , którego wszystkie wyrazy są różne od . Stąd i z twierdzenia o arytmetyce granic ciągów zbieżnych otrzymujemy
Zatem
Ostatecznie z twierdzenia o granicy ilorazu ciągów zbieżnych mamy
Ponieważ ciąg wartości funkcjiciąg wartości funkcji jest zbieżny do tej samej granicy niezależnie od wyboru ciągu , więc na mocy definicji granicy Heinego funkcji w punkcie otrzymujemy, że
Słownik
Ciąg którego wszystkie wyrazy należą do dziedziny funkcji , tzn. ciąg spełniający warunek
Jeżeli ciąg jest ciągiem argumentów funkcji , to ciąg nazywamy ciągiem wartości funkcji .