Przeczytaj
Prawo administracyjne
Prawo administracyjne to zespół norm regulujący organizację i działanie administracji publicznej. Istnieją różne podziały tego prawa. Jeden z nich rozróżnia:
prawo ustrojowe – dotyczy organów administracji publicznej, ich klasyfikacji, kompetencji, właściwości i wzajemnych powiązań;
prawo materialne – zawiera normy traktujące o wzajemnych uprawnieniach i obowiązkach administracji publicznej i obywateli;
prawo formalne (procesowe) – dotyczy postępowania administracyjnego i sądowo‑administracyjnego.
Źródła prawa administracyjnego
Akty prawa miejscowego
Szczególnymi źródłami prawa administracyjnego są akty prawa miejscowego. Są to przepisy prawa powszechnie obowiązującego na oznaczonej części terytorium państwowego wydane przez uprawnione organy. Podstawą do ich wydania jest zawsze upoważnienie ustawowe. Akty prawa miejscowego są wydawane przez organy samorządu terytorialnegoorgany samorządu terytorialnego (np. uchwały rady gminy, uchwały rady powiatu, uchwały sejmiku województwa) oraz terenowe organy administracji rządowejterenowe organy administracji rządowej.
Administracja publiczna
Administracja publiczna to zaspokajanie zbiorowych i indywidualnych potrzeb obywateli wynikających ze współżycia ludzi w społeczności, realizowane przez organy państwa i samorządu terytorialnego.
Administrację publiczną można podzielić na państwową i samorządową, i przyporządkować jej realizację m.in. następujących funkcji:
funkcja administracji publicznej | charakterystyka |
|---|---|
porządkowa | ochrona porządku publicznego oraz bezpieczeństwa zbiorowego |
świadcząca | realizacja usług publicznych |
regulująca w zakresie rozwoju gospodarczego | zarządzanie gospodarką narodową, wydawanie zezwoleń, nakładanie ceł, reglamentacja |
organizatorska | działalność twórcza, samodzielna |
wykonawcza | wykonywanie przepisów |
Formy działania administracji publicznej
Formy działania administracji publicznej to określone typy konkretnych czynności kompetentnego organu administracji, które stanowią podstawę do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy. Do prawnych form działania administracji zaliczamy m.in.:
akt administracyjny;
ugodę zawieraną przed organem administracji;
uznanie administracyjne.
Akt administracyjny
Podstawową formą działania organów administracji publicznej jest wydawanie aktów administracyjnych. W ten sposób jest załatwiana większość spraw należących do zakresu działania konkretnego organu. Wydanie aktu co do zasady kończy postępowanie administracyjne. Akt administracyjny jest jednostronnym i władczym rozstrzygnięciem przez organ o prawach i obowiązkach konkretnego adresata (także zbiorowego, np. spółdzielni, wspólnoty mieszkaniowej). Akt administracyjny jest zawsze oparty na normach prawa. Najczęściej stosowaną formą aktu administracyjnego jest decyzja administracyjna.
Wadliwość aktu administracyjnego może mieć charakter nieistotny (np. oczywista omyłka pisarska). Wymaga wówczas sprostowania lub wyjaśnienia. Wadliwość ta nie ma wpływu na to, że akt pozostaje ciągle w obrocie prawnym. Może też mieć ona charakter istotny, naruszający przepisy prawa, dający podstawę do podważenia (wzruszenia) aktu administracyjnego, czyli pozbawienia go przez właściwy organ mocy. Akt administracyjny korzysta z domniemania ważności, a swoją moc może utracić również wskutek zrzeczenia się, śmierci osoby uprawnionej, zmiany charakteru aktu, uchylenia na podstawie ustawy albo przepisu wydanego na podstawie upoważnienia ustawowego lub upływu czasu, na jaki był wydany.
Ugoda administracyjna
W sprawie, w której toczy się postępowanie administracyjne przed organem administracji publicznej, strony mogą zawrzeć ugodę, jeżeli przemawia za tym charakter sprawy, przyczyni się to do uproszczenia lub przyspieszenia postępowania i nie sprzeciwia się temu przepis prawa. Ugoda może być zawarta przed organem administracji publicznej, przed którym toczy się postępowanie w I instancji lub postępowanie odwoławcze, do czasu wydania przez ten organ decyzji. Ugoda wymaga zatwierdzenia przez organ, przed którym została zawarta. Zatwierdzona ugoda wywiera takie same skutki, jak decyzja administracyjna wydana w toku postępowania.
Wskaż wady i zalety stosowania instytucji ugody w postępowaniu administracyjnym.
Wymień wady i zalety stosowania instytucji ugody w postępowaniu administracyjnym.
Uznanie administracyjne
Uznanie administracyjne to takie uregulowanie kompetencji organu administracji publicznej, które oznacza, że przy tym samym stanie faktycznym może on w różny sposób rozstrzygnąć sprawę i nie spowoduje to utraty legalności przez to rozstrzygnięcie.
W ramach uznania administracyjnego organ administracji publicznej posiada także swobodę interpretacji użytych przez prawodawcę zwrotów nieostrych. Swobodne działanie organu administracji publicznej w ramach uznania administracyjnego nie oznacza dowolności jego działania, ponieważ działając w ten sposób, powinien on brać pod uwagę cel ustawy, której przepisy konkretyzuje, interes społeczny i słuszny interes obywateli.
Zasady postępowania administracyjnego
Zasady postępowania administracyjnego są wytycznymi dla organów administracji publicznej i dzielą się na kilka kategorii, a mianowicie:
zasady podstawowe |
|
|---|---|
zasady nakładające na organy administracji publicznej określone obowiązki, a także przyznające obywatelom określone prawa |
|
zasady związane z postępowaniem administracyjnym |
|
Zasada praworządności
Organy administracji publicznej są zobowiązane do działania na podstawie przepisów prawa.
Zasada prawdy obiektywnej
W toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności; podejmują wszelkie czynności niezbędne do szczegółowego wyjaśnienia stanu faktycznego i załatwienia sprawy w zgodzie z interesem społecznym i słusznym interesem obywateli.
Zasada rozstrzygania wątpliwości interpretacyjnych na korzyść strony
Jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku albo ograniczenie lub odebranie uprawnienia, a równocześnie w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony, z wyjątkiem sytuacji, gdy sprzeciwiają się temu interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.
Zasada współdziałania organów administracji
Organy administracji publicznej współdziałają ze sobą w zakresie potrzebnym do wyjaśnienia stanu faktycznego i prawnego konkretnej sprawy, uwzględniając interes społeczny i słuszny interes obywateli oraz sprawność postępowania przy pomocy środków adekwatnych do charakteru, okoliczności i stopnia złożoności sprawy.
Zasada pogłębiania zaufania
Organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie uczestników postępowania do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania; organy administracji publicznej bez uzasadnionej przyczyny nie odstępują od utrwalonej praktyki rozstrzygania spraw w takim samym stanie faktycznym i prawnym.
Zasada udzielania informacji
Organy administracji publicznej są zobowiązane do informowania stron w sposób należyty i wyczerpujący o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego; organy administracji publicznej czuwają, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek.
Zasada wysłuchania stron
Organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań; organy administracji publicznej mogą odstąpić od tej zasady tylko w przypadkach, gdy załatwienie sprawy nie cierpi zwłoki ze względu na niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia ludzkiego albo ze względu na grożącą niepowetowaną szkodę materialną.
Zasada przekonywania
Organy administracji publicznej powinny wyjaśniać stronom w sposób jasny, zrozumiały i logiczny przyczyny podejmowania określonych działań; organy administracji publicznej powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu sprawy, aby w ten sposób w miarę możności doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez potrzeby stosowania środków przymusu.
Zasada szybkości i prostoty postępowania
Organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia; sprawy, które nie wymagają zbierania dowodów, informacji lub wyjaśnień, powinny być załatwione niezwłocznie.
Zasada nakłaniania do ugody
Organy administracji publicznej w sprawach, których charakter na to pozwala, dążą do polubownego rozstrzygania kwestii spornych oraz ustalania praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania w należących do ich właściwości sprawach, w szczególności przez podejmowanie czynności: skłaniających strony do zawarcia ugody, w sprawach, w których uczestniczą strony o spornych interesach i niezbędnych do przeprowadzenia mediacji; organy administracji publicznej podejmują wszystkie uzasadnione na danym etapie postępowania czynności umożliwiające przeprowadzenie mediacji lub zawarcie ugody, a w szczególności udzielają wyjaśnień o możliwościach i korzyściach polubownego załatwienia sprawy.
Zasada pisemności postępowania
Sprawy należy załatwiać w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego doręczonego środkami komunikacji elektronicznej; sprawy mogą być załatwiane ustnie, telefonicznie, za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub za pomocą innych środków łączności, gdy przemawia za tym interes strony, a przepis prawny nie stoi temu na przeszkodzie.
Zasada oceny działania urzędów
Organy administracji publicznej umożliwiają stronom ocenę działania urzędów kierowanych przez te organy, w tym pracowników tych urzędów.
Zasada dwuinstancyjności
Postępowanie administracyjne jest dwuinstancyjne, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Zasada trwałości decyzji ostatecznych i zaskarżalności decyzji do sądu administracyjnego z uwagi na niezgodność z prawem
Decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne; uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego lub ustawach szczególnych; decyzje mogą być zaskarżane do sądu administracyjnego z powodu ich niezgodności z prawem; decyzje ostateczne, których nie można zaskarżyć do sądu, są prawomocne.
Postępowanie sądowo‑administracyjne
Formą kontroli postępowania administracyjnego jest również kontrola sądowa sprawowana przez:
wojewódzkie sądy administracyjne (WSA) – I instancja;
Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) – II instancja.
Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg, m.in. na:
decyzje administracyjne;
akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.
Wojewódzkie sądy administracyjne rozpoznają wszystkie sprawy sądowo‑administracyjne z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość NSA.
Naczelny Sąd Administracyjny m.in.:
rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych;
podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie przepisów prawnych, których stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych;
podejmuje uchwały zawierające rozstrzygnięcie zagadnień prawnych budzących poważne wątpliwości w konkretnej sprawie sądowo‑administracyjnej.
Przedstaw optymalny z twojego punktu widzenia model postępowania administracyjnego, uwzględniając, że podejmowane rozstrzygnięcia powinny podlegać kontroli.
Słownik
w gminie: rada gminy (lub rada miasta) jako organ stanowiący i kontrolny gminy oraz wójt (burmistrz lub prezydent miasta) jako organ wykonawczy; w powiecie: rada powiatu jako organ stanowiący i kontrolny powiatu oraz zarząd powiatu jako organ wykonawczy; w województwie: sejmik województwa jako organ stanowiący i kontrolny województwa oraz zarząd województwa jako organ wykonawczy
traktaty ustanawiające ramy porządku prawnego Unii Europejskiej
prawo tworzone przez instytucje Unii na podstawie prawa pierwotnego (rozporządzenia, dyrektywy, decyzje)
wojewodowie i podporządkowane im organy; kierownicy służb i inspekcji, i innych wojewódzkich jednostek organizacyjnych; terenowe organy administracji podporządkowane ministrom; organy gmin lub związków komunalnych, jeśli wynika tak z ustawy lub z porozumienia z organami rządowymi