Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Istnieją różne opinie co do matematycznej definicji wielościanu. Jugosłowiański matematyk Branko Grünbaum (1929 - 2018) wyraził następującą opinię: Grzech pierworodny teorii wielościanów popełniony został już w czasach Euklidesa, i był popełniany przez Keplera, Poinsota, Chauchy’ego i wielu innych. Nigdy nie udało im się określić, czym są wielościany. Aby nie powtórzyć tego błędu, zacznijmy od definicji ostrosłupa.

Ostrosłup
Definicja: Ostrosłup

Ostrosłupem nazywamy taki wielościanwielościanwielościan, którego podstawą jest dowolny wielokąt, a ściany boczne są trójkątami o wspólnym wierzchołku, który nie należy do płaszczyzny podstawy.

Zobacz, jak różne mogą być ostrosłupy. Użyj punktów na suwakach, aby zmieniać rodzaj ostrosłupa, jego wysokość i promień. Poruszając myszką na ilustracji możesz zaobserwować kształt bryły z różnej perspektywy. Przeciągnij myszką, aby bryła zaczęła się obracać. Zwróć uwagę na te elementy brył, które występują w definicji ostrosłupa. Pamiętaj, że nazwa ostrosłupa pochodzi od ilości boków wielokąta podstawy. Stąd na przykład ostrosłup czworokątny, to ostrosłup, którego podstawą jest czworokąt. Jednocześnie jednak ten sam ostrosłup można nazwać pięciościanem, bo jest to wielościan o pięciu ścianach. Z drugiej strony, nie każdy pięciościan jest ostrosłupem czworokątnym! Uważaj zatem, czytając teksty zadań, by prawidłowo zinterpretować bryłę, której nazwę zamieścił autor.

Zapoznaj się apletem przedstawiającym rodzaje ostrosłupów, zwróć uwagę na te elementy bryły, które występują w definicji ostrosłupa. Pamiętaj, że nazwa ostrosłupa pochodzi od ilości boków wielokąta podstawy. Stąd na przykład ostrosłup czworokątny, to ostrosłup, którego podstawą jest czworokąt. Jednocześnie jednak ten sam ostrosłup można nazwać pięciościanem, bo jest to wielościan o pięciu ścianach. Z drugiej strony, nie każdy pięciościan jest ostrosłupem czworokątnym! Uważaj zatem, czytając teksty zadań, by prawidłowo zinterpretować bryłę, której nazwę zamieścił autor.

RfMLb9dZaxvnd
Aplet przedstawia różne rodzaje ostrosłupów. Istnieje możliwość ustalenia ilości wierzchołków podstawy za pomocą współczynnika n od 3 do 10, można zmienić wysokość graniastosłupa H od 0,5 do 5 co 0,1 oraz można zmienić promień podstawy r od 0,5 do 5 co jedną dziesiątą. Ustawiając n=3, H=2 oraz r=1,2 otrzymujemy ostrosłup o podstawie trójkąta i wierzchołku ostrosłupa oznaczonym literą S. Z wierzchołka S za pomocą linii przerywanej na podstawę ostrosłupa pod kątem prostym upuszczono wysokość. Punkt , w którym wysokość styka się z podstawą połączono z jednym z wierzchołków podstawy za pomocą linii przerywanej. Ostrosłup ten jest czworościanem. Ustawiając n=4, H=3 oraz r=2,8 otrzymujemy ostrosłup o podstawie czworokąta i wierzchołku ostrosłupa oznaczonym literą S. Z wierzchołka S za pomocą linii przerywanej na podstawę ostrosłupa pod kątem prostym upuszczono wysokość. Punkt , w którym wysokość styka się z podstawą połączono z jednym z wierzchołków podstawy za pomocą linii przerywanej. Ostrosłup ten łącznie ma pięć ścian. W przypadku tego ostrosłupa istnieje możliwość utworzenia wklęsłego wielokąta podstawy. Zastosowanie tej opcji sprawia, że jeden z wierzchołków przemieszcza się w stronę środka podstawy graniastosłupa. Nadal jednak podstawa ostrosłupa jest czworokątem a wielościan pięciościanem. Ustawiając n=5, H=4 oraz r=4,2 otrzymujemy ostrosłup o podstawie pięciokąta i wierzchołku ostrosłupa oznaczonym literą S. Z wierzchołka S za pomocą linii przerywanej na podstawę ostrosłupa pod kątem prostym upuszczono wysokość. Punkt , w którym wysokość styka się z podstawą połączono z jednym z wierzchołków podstawy za pomocą linii przerywanej. Ostrosłup ten łącznie ma sześć ścian. W przypadku tego ostrosłupa istnieje możliwość utworzenia wklęsłego wielokąta podstawy. Zastosowanie tej opcji sprawia, że jeden z wierzchołków przemieszcza się w stronę środka podstawy graniastosłupa. Nadal jednak podstawa ostrosłupa jest pięciokątem a wielościan sześciościanem. Ustawiając n=6, H=5 oraz r=3,2 otrzymujemy ostrosłup o podstawie sześciokąta i wierzchołku ostrosłupa oznaczonym literą S. Z wierzchołka S za pomocą linii przerywanej na podstawę ostrosłupa pod kątem prostym upuszczono wysokość. Punkt , w którym wysokość styka się z podstawą połączono z jednym z wierzchołków podstawy za pomocą linii przerywanej. Ostrosłup ten łącznie ma siedem ścian. W przypadku tego ostrosłupa istnieje możliwość utworzenia wklęsłego wielokąta podstawy. Zastosowanie tej opcji sprawia, że jeden z wierzchołków przemieszcza się w stronę środka podstawy graniastosłupa. Nadal jednak podstawa ostrosłupa jest sześciokątem a wielościan siedmiościanem. Ustawiając n=7, H=5 oraz r=3,2 otrzymujemy ostrosłup o podstawie siedmiokąta i wierzchołku ostrosłupa oznaczonym literą S. Z wierzchołka S za pomocą linii przerywanej na podstawę ostrosłupa pod kątem prostym upuszczono wysokość. Punkt , w którym wysokość styka się z podstawą połączono z jednym z wierzchołków podstawy za pomocą linii przerywanej. Ostrosłup ten łącznie ma osiem ścian. W przypadku tego ostrosłupa istnieje możliwość utworzenia wklęsłego wielokąta podstawy. Zastosowanie tej opcji sprawia, że jeden z wierzchołków przemieszcza się w stronę środka podstawy graniastosłupa. Nadal jednak podstawa ostrosłupa jest siedmiokątem a wielościan ośmiościanem. W przypadku wartości n równych 8, 9 oraz 10 otrzymujemy odpowiednio ostrosłup o podstawie ośmiokąta, dziewięciokąta i dziesięciokąta. Analogicznie w wielościanach zaznaczono wysokość i promień. Dla n równego 8 otrzymujemy dziewięciościan, dla n równego 9 otrzymujemy dziesięciościan, a dla n równego 10 otrzymujemy jedenastościan. Dla wszystkich tych wartości istnieje możliwość narysowania wklęsłego wielokąta podstawy w analogiczny sposób jak w poprzednich przypadkach.

Nazwijmy teraz podstawowe elementy ostrosłupa, aby móc precyzyjnie je charakteryzować i opisywać. Przypomnijmy podstawowe nazewnictwo, którego będziemy używać w przypadku ostrosłupów:

R1Zf6vOw4iiej
Opis alternatywny ilustracji 1, Opis alternatywny ilustracji 2, Opis alternatywny ilustracji 3, Opis alternatywny ilustracji 4, Opis alternatywny ilustracji 5, Opis alternatywny ilustracji 6, Opis alternatywny ilustracji 7, Opis alternatywny ilustracji 8

Prezentacja przedstawia budowę ostrosłupa.

Ilustracja pierwsza przedstawia ostrosłup o podstawie czworokąta, którego obydwa boki podpisano literą a. Wysokość ostrosłupa podpisano literą h, krawędź ściany bocznej podpisano literą e, z kolei wysokość jednego z trójkątów stanowiących ścianę boczną ostrosłupa podpisano wysokość ściany bocznej i zaznaczono literą s.

Ilustracja druga przedstawia ostrosłup o podstawie czworokąta, którego obydwa boki podpisano literą a. Wysokość ostrosłupa podpisano literą h, krawędź ściany bocznej podpisano literą e, wysokość ściany bocznej podpisano literą s. Jeden z trójkątów stanowiących ścianę boczną ostrosłupa zamalowano i podpisano ściana boczna.

Ilustracja trzecia przedstawia ostrosłup o podstawie czworokąta, którego obydwa boki podpisano literą a. Krawędź ściany bocznej podpisano literą e, wysokość ściany bocznej podpisano literą s. Wysokość  h zaznaczono kolorem i podpisano wysokość ostrosłupa.

Ilustracja czwarta przedstawia ostrosłup o podstawie czworokąta, którego obydwa boki podpisano literą a. Wysokość ostrosłupa podpisano literą h, krawędź ściany bocznej podpisano literą e, wysokość ściany bocznej podpisano literą s. Punkt, w którym wysokość styka się z podstawą podpisano spodek wysokości.

Ilustracja piąta przedstawia ostrosłup o podstawie czworokąta, którego obydwa boki podpisano literą a. Wysokość ostrosłupa podpisano literą h, krawędź ściany bocznej podpisano literą e, wysokość ściany bocznej podpisano literą s. Punkt, w którym łączą się wierzchołki wszystkich ścian bocznych ostrosłupa podpisano wierzchołek.

Ilustracja szósta przedstawia ostrosłup o podstawie czworokąta, którego obydwa boki podpisano literą a. Wysokość ostrosłupa podpisano literą h, wysokość ściany bocznej podpisano literą s, a krawędź ściany bocznej e zaznaczono kolorem i podpisano krawędź boczna.

Pracując na lekcjach matematyki w dziale stereometrii, szybko można zauważyć, że analiza treści zadania jest jednym z najważniejszych etapów jego rozwiązania. W zadaniach z geometrii, oprócz umiejętności poprawnej interpretacji pojęć użytych w poleceniu, kluczowe znaczenie dla rozwiązania zadania ma naszkicowanie użytecznego rysunku. Na poniższym przykładzie możesz zauważyć, że ta sama bryła obserwowana i rysowana w rzucie równoległym pod różnymi kątami, może być odebrana przez nas w zupełnie inny sposób. Posługując się poniższym apletem i zmieniając za pomocą myszki kąt obrotu dookoła osi poziomej i osi pionowej, obserwuj, która pozycja jest lepsza, by zauważyć najbardziej charakterystyczne własności bryły na płaskim rysunku. Przeciągnij myszką, aby bryła zaczęła się obracać.

Pracując na lekcjach matematyki w dziale stereometrii, szybko można zauważyć, że analiza treści zadania jest jednym z najważniejszych etapów jego rozwiązania. W zadaniach z geometrii, oprócz umiejętności poprawnej interpretacji pojęć użytych w poleceniu, kluczowe znaczenie dla rozwiązania zadania ma naszkicowanie użytecznego rysunku. Ta sama bryła obserwowana i rysowana w rzucie równoległym pod różnymi kątami, może być odebrana przez nas w zupełnie inny sposób. Zapoznaj się z apletem i zastanów jak najczytelniej narysować rysunek.

R1cxhMEGUiHNo
Aplet przedstawia ostrosłup, którego podstawą jest trójkąt A B C. Wierzchołek ostrosłupa zaznaczono literą S. Aplet daje możliwość zmiany wysokości ostrosłupa oraz obracania bryłą. Ustawmy wartość wysokości h równą 4. Możemy ustawić nasz ostrosłup w taki sposób, że punkty A B oraz C będą leżały w jednej linii, sprawi to, że na rysunku pojawi się trójkąt BCS z punktem A leżącym na podstawie trójkąta. Możemy ustawić nasz ostrosłup w taki sposób, że na rysunku pojawia się trójkąt A B C z punktem S wewnątrz, przy czym punkt S połączony jest liniami z każdym z wierzchołków trójkąta. Możemy ustawić nasz ostrosłup w taki sposób, że na rysunku pojawia się trójkąt A B C, przy czym punkt S pokrywa się z punktem B. Analogicznie może porywać się z punktem A oraz C. Wszystkie z tych ustawień nie dają nam pełnego obrazu rozpatrywanej bryły. Najlepszym rozwiązaniem jest ustawienie ostrosłupa w taki sposób aby żadne krawędzie, a ni krawędzi podstawy ani krawędzie boczne nie pokrywały się ze sobą. Również każdy z punktów powinien mieć swoje własne miejsce, tak aby możliwe było opisanie każdej krawędzi i każdego kąta wewnątrz wielościanu.

Skupimy się teraz na szkicowaniu ostrosłupów na płaszczyźnie. Należy zaznaczyć, że rysunek nie jest tu celem, jak na przykład w zadaniach konstrukcyjnych, ale jednym ze środków do uzyskania rozwiązania zadania. Dlatego też rysunek sporządzamy tak, aby były w nim możliwie najbardziej uwidocznione te elementy i te zależności, które wykorzystamy rozwiązując problem. Rysujemy więc w rzucie całą bryłę lub tylko jej część. Niekiedy obok rysunku zasadniczego wykonujemy rysunki pomocnicze ścian lub przekrojów ostrosłupa tak, jak wyglądają one w rzeczywistości, to znaczy nie zniekształcone w procesie rzutowania.

Mając rysunek przeprowadzamy analizę warunków zadania, co powinno doprowadzić do uświadomienia sobie własności danego ostrosłupa i zależności między jego elementami. Powinno również pozwolić na wykrycie nowych związków i zależności między elementami bryły, a czasami również do korekty pierwotnego rysunku.

Przykład 1

Dany jest ostrosłup, którego podstawą jest prostokąt o bokach pozostających w stosunku dwa do jednego, a spodek wysokości ostrosłupa pokrywa się z jednym z wierzchołków podstawy. Oblicz sumę długości krawędzi bocznych tego ostrosłupa, jeżeli wiadomo, że jego wysokość ma długość 18 cm i jest trzykrotnie dłuższa od krótszego boku prostokąta podstawy.

Rozwiązanie:

Zwróćmy uwagę na fakt, że najbardziej istotnym elementem charakteryzującym nasz ostrosłup jest informacja o jego spodku wysokości. Jeżeli pokrywa się z jednym z wierzchołków podstawy, to jedna z krawędzi bocznych ostrosłupa jest jednocześnie jego wysokością. Wykonujemy odpowiedni szkic do zadania:

R12OHJHxrj69x

Zauważmy, że z definicji prostej prostopadłej do płaszczyzny wynika, że ściany ostrosłupa SAB oraz SAD są trójkątami prostokątnymi. Ponadto z treści zadania mamy dane długości SA=18, |AD|=18:3=6 oraz AB=2·AD=12.

Korzystając z twierdzenia Pitagorasa odpowiednio dla SAB oraz SAD otrzymujemy:

BS2=182+122

BS2=468

BS=613

oraz analogicznie

DS2=182+62

DS2=360

DS=610

Pozostaje obliczenie długości krawędzi SC ostrosłupa. W tym celu wróćmy do analizy własności bryły. Zauważmy, że rzutem prostokątnym prostej SB na płaszczyznę podstawy jest prosta AB oraz kąt ABC jest prosty. Z twierdzenia o trzech prostych prostopadłychtwierdzenie o trzech prostych prostopadłychtwierdzenia o trzech prostych prostopadłych wynika zatem, że kąt SBC jest prosty, czyli SBC jest prostokątny

Inaczej uzasadnić tę samą własność można, dorysowując prostopadłościan zawierający nasz ostrosłup.

R10Gxima7wqZA

Ponieważ w tym prostopadłościanie krawędź BC jest prostopadła do płaszczyzny ABS, to jest prostopadła do każdego odcinaka zawartego w tej płaszczyźnie, w szczególności do odcinka BS. Ponownie możemy zatem wykorzystać twierdzenie Pitagorasa w SBC:

SC2=BS2+BC2

SC2=468+36

SC=614

Ostatecznie suma długości krawędzi bocznych danego ostrosłupa jest równa

AS+BS+CS+DS=18+613+614+610==6·3+10+13+14

Zauważmy, że w rozwiązaniu tego zadania najbardziej istotnym krokiem było zauważenie, że ściana SBC jest trójkątem prostokątnym. Warto zapamiętać, że w takim ostrosłupie również ściana SDC jest trójkątem prostokątnym, czego dowodzimy analogicznie, jak w przypadku trójkąta SBC.

Przykład 2

Podstawą ostrosłupa jest romb o boku 16 i kącie ostrym α=45°. Spodek wysokości ostrosłupa jest punktem przecięcia się przekątnych podstawy. Wiedząc, że długość wysokości ostrosłupa jest równa długości dłuższej przekątnej podstawy ostrosłupa, oblicz pole jednej ściany bocznej ostrosłupa.

Rozwiązanie:

Podstawą ostrosłupa jest romb, a więc jego boki są równej długości, przekątne zaś dzielą się na połowy, są do siebie wzajemnie prostopadłe i są dwusiecznymi kątów wewnętrznych rombu.

R5jSIKCdmOhKz

Zauważmy jednak, że szkic takiej bryły jest identyczny ze szkicem ostrosłupa o podstawie kwadratu. Aby lepiej zapamiętać, że podstawa jest rombem o kącie 45°, narysujmy obok ten czworokąt bez zniekształceń rzutowych.

R1T7iSgsKIbny

Ważna jest dla nas dłuższa przekątna rombu, bo równa jest wysokości ostrosłupa. Zauważmy, że długość odcinka AC można obliczyć korzystając z twierdzenia cosinusówtwierdzenie cosinusówtwierdzenia cosinusów dla trójkąta ACD, którego kąt rozwarty ma miarę 135°.

AC2=AD2+DC2-2AD·DC·cos135°

AC2=256+256-2·16·16·-cos45°

AC2=512+512·22

AC=512+2562

Wysokość SO ostrosłupa jest zatem równa 512+2562 i tworzy kąty proste z każdą prostą podstawy przechodząca przez punkt O. Aby obliczyć wysokość ściany bocznej ostrosłupa (potrzebną do wyznaczenia jej pola), wystarczy zatem obliczyć długość promienia okręgu wpisanego do rombu. Możemy to zrobić wyznaczając połowę wysokości rombu.

Rgw6Ria7LmoT7

Korzystamy z wartości sinusa kąta 45°AGD, pamiętając, że bok rombu ma długość 16. Promień okręgu wpisanego w romb jest równy r=12·16sin45°=12·82=42 Korzystamy teraz z twierdzenia Pitagorasa w trójkącie SOG.

RoNyke1smdOME

SG2=SO2+OG2

SG2=512+2562+422

SG2=512+2562+32

SG=544+2562

Teraz możemy już obliczyć pole ściany bocznej. P=12·16·544+2562=3234+162

Zauważmy, że tym razem kluczowym elementem rozwiązania zadania było obliczenie wysokości ściany bocznej ostrosłupa. Niestety częstym błędem jest założenie, że ściana boczna jest trójkątem równoramiennym, a co za tym idzie, że punkt G jest środkiem odcinka BC. Wynika to właśnie z niejednoznaczności rysunku rzutowego ostrosłupa o podstawie rombu i „utożsamianiu” go z rysunkiem ostrosłupa o podstawie kwadratu.

Słownik

wielościan
wielościan

wielościanem nazywamy bryłę przestrzenną, której wszystkie ściany są wielokątami

twierdzenie cosinusów
twierdzenie cosinusów

twierdzenie określające związek między kątem wewnętrznym trójkąta i bokami tego trójkąta. W dowolnym trójkącie kwadrat długości jednego z boków jest równy sumie kwadratów długości pozostałych dwóch boków pomniejszonej o podwojony iloczyn tych boków i cosinusa kąta między nimi zawartego

twierdzenie o trzech prostych prostopadłych
twierdzenie o trzech prostych prostopadłych

Twierdzenie pozwalające ustalić prostopadłość prostych w przestrzeni. Jeżeli prosta b jest rzutem prostokątnym prostej a na daną płaszczyzną, to prosta c leżąca w tej płaszczyźnie jest prostopadła do prostej a wtedy i tylko wtedy, gdy jest prostopadła do prostej b.