Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Arytmetyka to jedna z najważniejszych dziedzin matematyki elementarnej. Jest ściśle związana z teorią liczb, czyli dziedziną matematyki zajmującej się badaniem własności liczb, jak również rozwiązywaniem równań w dziedzinie liczb naturalnych i całkowitych.  W tym materiale pokażemy, jak można własności liczb udowodnić za pomocą aparatu algebraicznego.

Niektóre liczby, będące sześcianami liczb naturalnych, można przedstawić  w postaci sumy kwadratów dwóch liczb naturalnych.

Na przykład:

53=52+102
Przykład 1

Wykażemy, że istnieje taka liczba   naturalna a, że sześcian tej liczby jest równy sumie kwadratów liczb a32a+1.

Zapisujemy równanie wynikające z treści zadania.

a3=a32+2a+12.

Przekształcamy prawą stronę równania, korzystając ze wzorów skróconego mnożenia.

a3=a26a+9+4a2+4a+1

a35a2+2a10=0.

Rozkładamy na czynniki zapisane wyrażenie.

a2a5+2a5=0

a5a2+2=0

a5=0a=5

lub

a2+2=0 - równanie nie ma rozwiązania.

Liczba 5 jest liczbą naturalną, zatem spełnia warunki zadania:

53=22+112.

Przykład 2

Łatwo można udowodnić, że każda liczba podzielna przez 3 jest sumą czterech sześcianów liczb całkowitych. Wynika to bezpośrednio z tożsamości:

6k=k+13+k13+k3+k3

6k+3=4k3+2k53+42k3+k3.

Wykażemy, że liczbę  45 można zapisać w postaci sumy czterech sześcianów liczb całkowitych.

45=67+3.

Skorzystamy z drugiej z poznanych tożsamości, dla k=7.

45=473+2753+4273+73

45=33+93+103+73

45=27+7291000+343

45=45.

Zatem wykazaliśmy, że  liczbę 45 można zapisać w postaci sumy sześcianów liczb całkowitych:

45=103+33+73+93.

Udowodnimy teraz ciekawe twierdzenie, bardzo przydatne w  rozwiązywaniu zadań z teorii liczb.

Przykład 3

Wykażemy, że iloczyn dwóch czynników, z których każdy jest sumą kwadratów dwóch liczb całkowitych, jest również sumą kwadratów dwóch liczb całkowitych.

Niech a, b, c, d będą dowolnymi liczbami całkowitymi.

Wtedy a2+b2c2+d2 to iloczyn sumy kwadratów tych liczb.

Przekształcamy otrzymane wyrażenie.

a2+b2c2+d2=a2c2+a2d2+b2c2+b2d2.

Dodajemy i odejmujemy 2abcd i odpowiednio grupujemy wyrazy.

a2+b2c2+d2=a2c2+2abcd+b2d2+

+a2d22abcd+b2c2.

Korzystamy ze wzoru skróconego mnożenia na kwadrat sumy dwóch wyrażeń.

a2+b2c2+d2=ac+bd2+adbc2

Ponieważ a, b, c, d to liczby całkowite, zatem ac+bdad-bc to też liczby całkowite, co należało wykazać.

Ilustracją zależności udowodnionej w powyższym przykładzie, może być tożsamość:

22+3212+52=72+172.

Przypomnimy teraz wzór na różnicę n – tych potęg dwóch wyrażeń.

Wzór na różnicę n – tych potęg

Dla liczb rzeczywistych x, y i  dowolnej liczby naturalnej n1 prawdziwy jest wzór:

xnyn=xyxn1+xn2y++xyn2+yn1.

Ze wzoru na różnicę n – tych potęg wynika bezpośrednio, że xnyn dzieli się przez x-y dla nieparzystych wykładników n, a dla n parzystych, dzieli się również przez x+y.

Wzór na różnicę n – tych potęg , dla n parzystych

Dla liczb rzeczywistych x, y i dowolnej liczby naturalnej parzystej n1 prawdziwy jest wzór

xn-yn=x+yxn-1-xn-2y++xyn-2-yn-1.

W przypadku, gdy n jest liczbą nieparzystą, podstawiając za y we wzorze na różnicę
n – tych potęg y, otrzymujemy wzór na sumę n – tych potęgwzór na sumę n - tych potęgwzór na sumę n – tych potęg.

Wzór na sumę n - tych potęg

Dla liczb rzeczywistych x, y i dowolnej liczby naturalnej nieparzystej n prawdziwy jest wzór

xn+yn=x+yxn1xn2y+xyn2+yn1.

Na podstawie poznanych wzorów można stwierdzić na przykład, że liczba 2n1 jest podzielna:

  • przez 3 dla n parzystych,

  • przez 5 dla n=4k, gdzie k+

  • przez 7 dla n=3k, gdzie k+

Przykład 4

Wykażemy, że liczba K=710610 jest podzielna przez 13.

Skorzystamy ze wzoru na różnicę n – tych potęgwzór na różnicę n - tych potęgwzoru na różnicę n – tych potęg, dla n parzystych.

K=710-610=7+6710-1-710-26++7610-2-610-1

K=1379-786++768-69

K=13t, gdzie t=79-786++768-69

Liczba t jest liczbą całkowitą, jako suma liczb całkowitych.

Liczba K jest więc iloczynem liczby 13 i liczby całkowitej, jest więc podzielna przez 13, co należało wykazać.

W ostatnim przykładzie rozważymy równanie, którego rozwiązanie wydaje się na pierwszy rzut oka niemożliwe. Oczywiście, można odgadnąć, jakie liczby spełniają to równanie, ale wtedy trudno jest uzasadnić, że to są jedyne takie liczby. My do znalezienia rozwiązań wykorzystamy własności liczb pierwszych.

Przykład 5

Udowodnimy, że   równanie

2x3+xy11=0

ma rozwiązanie w liczbach naturalnych.

Zapisujemy równanie w takiej postaci, aby po jednej stronie równania znalazły się niewiadome, a po drugiej wiadome.

2x3+xy=11.

Lewą stronę równania zapisujemy w postaci iloczynu.

x2x2+y=11.

Prawą stronę równania również zapisujemy w postaci iloczynu. Liczba 11 jest liczbą pierwszą, więc można ją zapisać w postaci iloczynu tylko jednym sposobem.

x2x2+y=111.

Ponieważ x, y to liczby naturalne, zatem 2x2+y>x, czyli

x=12x2+y=11,

stąd

x=1y=9.

Szukane liczby to x=1y=9.

Słownik

wzór na różnicę n - tych potęg
wzór na różnicę n - tych potęg

dla liczb rzeczywistych x, y i  dowolnej liczby naturalnej n1 prawdziwy jest wzór

xnyn=xyxn1+xn2y++xyn2+yn1
wzór na sumę n - tych potęg
wzór na sumę n - tych potęg

dla liczb rzeczywistych x, y i dowolnej liczby naturalnej nieparzystej n prawdziwy jest wzór

xn+yn=x+yxn1xn2y+xyn2+yn1