Ważne daty
4 sierpnia 70 r. n.e. – data zburzenia Świątyni Jerozolimskiej
XIII wiek – data powstania sekwencji Stabat Mater dolorosa
XVI wiek – okres powstania fontann w Villa d’Este w Tivoli
XVII wiek – okres przebudowy ogrodów pałacu wersalskiego (okres, w którym powstała Fontanna Latony)
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
I. W zakresie kompetencji językowych. Uczeń:
8. dokonuje następujących transformacji gramatycznych w zakresie morfologii:
n) potrafi poprawnie stosować podstawową terminologię gramatyczną w odniesieniu do opisu łacińskiego systemu językowego;
q) potrafi korzystać ze słownika łacińsko‑polskiego przy sporządzaniu przekładu.
III. W zakresie kompetencji społecznych. Uczeń:
4. jest świadomy antycznych korzeni kultury polskiej, europejskiej i światowej.
rozumieć ze słuchu prostą wypowiedź w języku łacińskim osadzoną w kontekście sugestywnym (zrozumiałym) dla ucznia;
tworzyć, rozumieć i wykorzystywać formy 3. p. ind. praes. pass. czasowników czterech koniugacji oraz poprawnie posługiwać się przyimkami łacińskimi w połączeniu z przymiotnikami i rzeczownikami I i II deklinacji (tworząc wyrażenia przyimkowe);
wykorzystywać wiedzę o antyku oraz zdobyte dotychczas umiejętności językowe do rozumienia tekstu łacińskiego.
Wprowadzenie
Wprowadzenie do tematu zajęć.
Lekcja (gramatycznie i leksyklanie) utrzymana jest na poziomie VI Capitulum podręcznika Familia Romana H.H. Ørberga (zawiera pojedyncze wyrazy w III i IV deklinacji, jednak nie utrudnia to rozumienia tekstu ani wykonania ćwiczeń). Może stanowić uzupełnienie do lekcji IV podręcznika Porta Latina Nova oraz lekcji V podręcznika Homo Romanus.
Niniejsza lekcja jest kontynuacją cyklu poświęconego przyimkom, ma na celu powtórzenie materiału gramatycznego i leksykalnego oraz wprowadzenie nowych przyimków: sub, super, iuxta oraz omówienie rekcji przyimków z accusativem i ablativem (tzw. accusativus directionisaccusativus directionis i ablativus lociablativus loci).
Im więcej mówimy po łacinie, tym lepiej. Nauczyciel powinien być otwarty na ilustrowanie uczniom nieznanego słownictwa poprzez jego definiowanie za pomocą synonimów, gestykulację etc.
Film edukacyjny pt: Mārcus in scholam it
A: Mārcus māne surgit ē lectō et sē lavat:
B: adit ad lābellum,
C. sūmit hydriam, quae iuxta lābellum est,
D. et fundit ex eā aquam in lābellum.
E: Mergit in aquam manus F: et faciem.
G: Sē vestit,
H: ē mensā sūmit I: tabulam cērātam, J: stilum K: et mālum, L: quae in saccum pōnit. M: Et in scholam properat.
N: Exit ex villā,
O: it per hortum,
P: et exit ex hortō in viam.
Q: Iam in viā est.
R: Post Mārcum est villa, S: ante eum est schola.
A: Rzymski chłopiec, Mārcus, wstaje z łóżka.
B: Podchodzi do miski na trójnogu, obok której (na podłodze) stoi dzban z wodą.
C: Bierze do ręki dzban, D: i nalewa zeń wody do miski.
E: Zanurza w wodzie ręce i myje je, F: zanurza w wodzie twarz, przemywa włosy ręką.
G: ubiera się w tunikę.
H: zabiera ze stołu: I: woskową tabliczkę, J: rylec, K: jabłko, L: kładzie je do płóciennego woreczka (zbliżenie na moment, w którym wkłada do worka jabłko). M: wychodzi z pokoju z workiem (woreczkiem) w ręku.
N: Wychodzi z willi.
O: przechodzi dróżką przez ogród i zmerza do bramki/furtki.
P: wychodzi przez bramkę i wchodzi na drogę.
Q. Idzie polną drogą obsadzoną drzewami. S: przed nim wyświetla się chmurka z wizerunkiem budynku szkoły (z podpisem: SCHOLA)
A: Iuxta viam lacus est.
B: Ad lacum ranae resonant,
C: in herbā avēs latent.
D: Mārcus tollit lapidem ex viā
E: et iacit in lacum.
F: Rānae et avēs extimescunt:
G: rānae saliunt in aquam et sub aquā manent,
H: avēs ex herbā fugiunt
I: et super Mārcum volant.
J: Mārcus laetus viam pergit.
A: Marek idzie drogą, obok niego widać staw obrośnięty szuwarami.
B. Przy stawie na kamieniach siedzą żaby i rechoczą (w tle dźwięk rechotu),
C. (dźwięk żabiego rechotu trwa) w zaroślach, obok żab widać żerujące ptaki
D: Marek podnosi z drogi kamyk
E: wrzuca go do stawu (puszcza kaczki).
F: Żaby przestają rechotać, milkną, widać, że się przestraszyły,
G: żaby wskakują do wody i tam pozostają (wynurzając jedynie swe oczy ponad taflę wody).
H: Ptaki uciekają z zarośli w popłochu
I: robią kilka okrążeń ponad głową Marka i uciekają.
J: Marek wyraźnie zadowolony idzie dalej.
A: Iam Mārcus ad portam scholae est.
B: Super portā inscriptum est: SCHOLA.
C: In scholam intrat
D: et ad mensam consīdit.
E: Ante sē pōnit in mensā tabulam,
F: stilum,
G: et mālum.
H: Sub mensam mittit saccum.
A: Marek jest już przed drzwiami szkoły. Gdzie przystaje na chwilę.
B: Marek patrzy przez chwilę na napis umieszczony ponad drzwiami szkoły: „SCHOLA”. Wzdycha z dezaprobatą.
C: Wchodzi do szkoły.
D: Siada przy dużym drewnianym stole, przy którym siedzą też inni uczniowie.
E: Wyjmuje z woreczka woskową tabliczkę i kładzie ją na stole przed sobą,
F. podobnie rylec
D. i jabłko.
H. Pod stół rzuca worek.
Zadania
Spróbuj opisać po łacinie swój pokój używając przy tym poznanych przyimków. Poniżej znajdziesz przydatne słownictwo:
repositōrium librōrum – regał/półka na książki
mensa scriptōria – biurko
fenestra, ae f – okno
lectus, ī m – łóżko
computātrum, ī n – komputer
armārium, ī n – szafa
pariēs, parietis m – ściana
pictūra, ae f – obraz
pavīmentum, ī n – podłoga
tectum, ī n – sufit
lucerna, ae f – lampka
excitābulum, ī n – budzik
hōrologium, ī n – zegar
Słowniki
Słownik pojęć
accusativus kierunku, zwyczajowa nazwa funkcji akkusatiwu występującego w połączeniu z przyimkiem (w wyrażeniu przyimkowym) oznaczającego kierunek, np. in scholam it
ablativus miejsca (miejscownik), zwyczajowa nazwa funkcji ablatiwu (występującego w połączeniu z przyimkiem) oznaczającego miejsce, np. in scholā est
Słownik łacińsko‑polski
Galeria dzieł sztuki
Bibliografia
J.Wikarjak, Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Warszawa 2013.
H. Wolanin, Gramatyka opisowa klasycznej łaciny w ujęciu strukturalnym, Kraków 2012.
Hans Ørberg, Lingua Latina per se illustrata. Pars I: Familia Romana, Grenaa 2003.