1905 – pierwszy kanał radiowy – radiofoniczna transmisja mowy i muzyki (Reginald Aubrey Fessenden)
1908 – zainstalowanie na wieży Eiffla nadajnika transmitującego muzykę z gramofonu (Lee de Forest)
1920 – pierwsze regularne nadawanie programu radiowego w Pittsburghu (Stany Zjednoczone)
1926 – inauguracja nadawania stałych programów Polskiego Radia na fali długiej 1111 metrów
1949 – wprowadzenie magnetofonów do pracy w Polskim Radiu
1957 – Studio Eksperymentalne Polskiego Radia w Warszawie
1959 – nagranie opery radiowej Grażyny Bacewicz pt. Przygoda króla Artura
1974 – nadajnik Programu I Polskiego Radia o mocy 2000 kW w Konstantynowie k. Gąbina
1994 – pojawienie się pierwszej radiostacji internetowej
1999 – powstanie Radiowego Centrum Nadawczego w Solcu Kujawskim
2013 – rozpoczęcie nadawania cyfrowego programu radiowego
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela.
R1SarXXunpGkD1
Scenariusz zajęć do pobrania.
Scenariusz zajęć do pobrania.
Źródło: online-skills, licencja: CC0.
II. Analiza i interpretacja dzieł muzycznych. Uczeń:
1) zna podstawowe terminy i pojęcia właściwe dla opisu i zrozumienia wybranych dzieł muzycznych;
3) zna konteksty kulturowe i naukowe powstawania muzyki;
III. Tworzenie wypowiedzi związanych z historią i kulturą muzyczną. Uczeń:
1) wypowiada się w formie ustnej (np. dyskusja, prezentacja, debata itp.) i/lub pisemnej (np. esej, referat itp.) o dziełach muzycznych w oparciu o podstawową terminologię;
3) interpretuje i odczytuje w kontekście dokonań epoki wybrane dzieła muzyczne; formułuje logiczną wypowiedź na temat dzieł, form, gatunków, stylów, technik i twórców muzycznych, uwzględniając zależności między nimi w kontekście: genezy, przeobrażeń, porównań.
Nauczysz się
opisywać fakty z historii radiofonii, w tym powstania radia w Polsce;
dostrzegać rolę muzyki w pierwszych przekazach radiowych;
definiować pojęcia związane z muzycznymi audycjami radiowymi (np. transmisja, retransmisja, audycja tematyczna, audycja słowno‑muzyczna, słuchowisko);
charakteryzować wybrane audycje muzyczne;
przyporządkowywać muzykę do tematu audycji.
Narodziny radiofonii i stacji radiowej
Niezależnie od tego, czy za pierwszy przekaz radiowy uznamy próby Kanadyjczyka Reginalda Aubrey’ego Fessendena z 1906 r., nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla w 1908 roku przez Lee de Foresta czy eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House w 1909 r., w każdym z nich wykorzystywano muzykę – arie operowe Haendla, fragmenty recitali sławnych śpiewaków.
Pierwsza regularna stacja radiofoniczna na świecie zaczęła działać w Stanach Zjednoczonych w Pittsburghu 2 listopada 1920 r. Kolejne powstały w Europie: w Moskwie (1922), następne we Francji, Anglii i Niemczech. W Polsce pierwsze próby nadawania programu radiowego podjęło Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, które 1 lutego 1925 r. wyemitowało program anonsujący codzienną audycję radiową nadawaną między godziną 18 a 19. Sześćdziesiąt minut codziennego przekazu wypełniały odczyty i koncerty. Od tego czasu codziennie na radiowej antenie występowali z recitalami lub z kameralnymi koncertami najlepsi artyści.
R1FirJ6VzpPs9
Radiowa zapowiedź koncertu w wykonaniu Filharmonii Nowojorskiej pod batutą Leonarda Bernsteina w Camegie Hall.
Radiowa zapowiedź koncertu w wykonaniu Filharmonii Nowojorskiej pod batutą Leonarda Bernsteina w Camegie Hall.
Radiowa zapowiedź koncertu w wykonaniu Filharmonii Nowojorskiej pod batutą Leonarda Bernsteina w Carnegie Hall, 14 listopada 1943 roku, online-skills, domena publiczna
Radiowa zapowiedź koncertu w wykonaniu Filharmonii Nowojorskiej pod batutą Leonarda Bernsteina w Carnegie Hall, 14 listopada 1943 roku, online-skills, domena publiczna
Radiowa zapowiedź koncertu w wykonaniu Filharmonii Nowojorskiej pod batutą Leonarda Bernsteina w Camegie Hall.
Pierwsze programy radiowe w Polsce
Na radiowej antenie od początku największą popularność zyskała muzyka polska. Do pierwszych muzyków prezentujących się w polskim radiu należeli m.in. Stanisława Argasińska, trio Wiłkomirskich (Maria, Kazimierz i Wanda) oraz Jan Kiepura. W latach odbudowy państwa polskiego nadawane były utwory Chopina, Moniuszki czy Karłowicza. Ze względu na możliwości techniczne i rozmiary studia, były to głównie kompozycje solowe i kameralne.
Pierwsza oficjalna stacja nadawcza zarządzana przez powołaną w 1924 r. spółkę Polskie Radio rozpoczęła nadawanie programu 18 kwietnia 1926 r. O godzinie 17, słowami: Halo, halo. Polskie Radio Warszawa. Fala 480 metrów witała się ze słuchaczami Janina Sztompkówna. Następnie nadano przemówienie premiera Aleksandra Skrzyńskiego oraz program artystyczny, na który składały się utwory Chopina w wygnaniu Adeli Comte‑Wilgockiej, poprzedzone pogadanką o kompozytorze prowadzoną przez Stanisława Niewiadomskiego oraz odczytane przez aktora Stefana Jaracza fragmenty Popiołów Stefana Żeromskiego. Po I wojnie wprowadzono do rodzimego przemysłu produkcję odbiorników radiowych. Do dziś zachował się sygnał, który od początku istnienia radia, czyli przed 1939 rokiem był emitowany na antenie Polskiego Radia.
RkYboBHDSKOpF
Ilustracja przedstawia polski odbiornik Marconi 4-LS/I z 1929 r. Jest to archaiczna wersja radia. Wysokość odbiornika to 21,5 cm, długość: 31 cm, szerokość: 24 cm. Odbiornik wykonany jest z drewna. W skład odbiornika wchodzą następujące elementy: antena odbiorcza, detektor, przetwornik elektroakustyczny. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Sygnał Polskiego Radia. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Ilustracja przedstawia polski odbiornik Marconi 4-LS/I z 1929 r. Jest to archaiczna wersja radia. Wysokość odbiornika to 21,5 cm, długość: 31 cm, szerokość: 24 cm. Odbiornik wykonany jest z drewna. W skład odbiornika wchodzą następujące elementy: antena odbiorcza, detektor, przetwornik elektroakustyczny. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Sygnał Polskiego Radia. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
1
1. Sygnał Polskiego Radia {audio}
Polski odbiornik Marconi 4-LS/I z 1929 r. Fot. Michał Pysz, Muzeum Inżynierii Miejskiej w Krakowie, wikimedia.org, CC BY-SA 3.0(ilustracja) | Sygnał Polskiego Radia, który był emitowany, od początku istnienia radia (przed 1939 rokiem), online-skills, domena publiczna (utwór)
Muzycy koncertowali w studiu, którego wygląd tak opisał Władysław Swat: Całe Studio obite zostało pofałdowanym zielonym suknem. Podłogę wyłożono grubymi matami kokosowymi. Sufit też był obity suknem, sfałdowanym promieniście od jego środka ku ścianom. Zwieszała się ono nieco przy podłodze, przypominając spadochron odwrócony wklęsłą stroną ku sufitowi. Nad drzwiami wejściowymi czerwona żarówka sygnalizowała włączenie mikrofonu. Fortepian stał w lewym kącie pokoju, mikrofon w odległości około 4 metrów od fortepianu. Ówczesne atrybuty studia radiowego: wytłumione ściany i podłoga, mikrofony i nieodłączna czerwona lampka sygnalizująca włączony mikrofon, do dziś należą do niezmiennych elementów wyposażenia studia radiowego.
RwXL9RFLZuAFx1
Ilustracja interaktywna przedstawia wygląd studia Polskiego Radia przy ul. Kredytowej 1 w Warszawie. W tle widać kilku muzyków z instrumentami. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Muzycy koncertowali w studiu, którego wygląd tak opisał Władysław Swat: Całe Studio obite zostało pofałdowanym zielonym suknem. Podłogę wyłożono grubymi matami kokosowymi. Sufit też był obity suknem, sfałdowanym promieniście od jego środka ku ścianom. Zwieszała się ono nieco przy podłodze, przypominając spadochron odwrócony wklęsłą stroną ku sufitowi. Nad drzwiami wejściowymi czerwona żarówka sygnalizowała włączenie mikrofonu. Fortepian stał w lewym kącie pokoju, mikrofon w odległości około 4 metrów od fortepianu. Ówczesne atrybuty studia radiowego: wytłumione ściany i podłoga, mikrofony i nieodłączna czerwona lampka sygnalizująca włączony mikrofon, do dziś należą do niezmiennych elementów wyposażenia studia radiowego. 2. Pierwszym spikerem rozgłośni warszawskiej był Tadeusz Bocheński. 3. Pierwszy mikrofon Polskiego Radia używany jeszcze w próbnej stacji doświadczalnej Polskiego Towarzystwa Radjotechnicznego.
Ilustracja interaktywna przedstawia wygląd studia Polskiego Radia przy ul. Kredytowej 1 w Warszawie. W tle widać kilku muzyków z instrumentami. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Muzycy koncertowali w studiu, którego wygląd tak opisał Władysław Swat: Całe Studio obite zostało pofałdowanym zielonym suknem. Podłogę wyłożono grubymi matami kokosowymi. Sufit też był obity suknem, sfałdowanym promieniście od jego środka ku ścianom. Zwieszała się ono nieco przy podłodze, przypominając spadochron odwrócony wklęsłą stroną ku sufitowi. Nad drzwiami wejściowymi czerwona żarówka sygnalizowała włączenie mikrofonu. Fortepian stał w lewym kącie pokoju, mikrofon w odległości około 4 metrów od fortepianu. Ówczesne atrybuty studia radiowego: wytłumione ściany i podłoga, mikrofony i nieodłączna czerwona lampka sygnalizująca włączony mikrofon, do dziś należą do niezmiennych elementów wyposażenia studia radiowego. 2. Pierwszym spikerem rozgłośni warszawskiej był Tadeusz Bocheński. 3. Pierwszy mikrofon Polskiego Radia używany jeszcze w próbnej stacji doświadczalnej Polskiego Towarzystwa Radjotechnicznego.
Wygląd studia Polskiego Radia przy ul. Kredytowej 1 w Warszawie (widok z lat 20. XX w.), radiopolska.pl, CC BY 3.0
Muzyka w radiu i audycje muzyczne
W programach radiowych nadawana była prawie wyłącznie muzyka „na żywo”. Powstawały radiowe orkiestry i zespoły kameralne, współpracowano z Filharmonią Warszawską i Operą. Radio stało się nie tylko przekaźnikiem muzyki, ale także prężnym ośrodkiem promocji sztuki i artystów.
W prawie stuletniej historii radio zmieniało się i ewoluowało. Przekształcało się zarówno pod względem technicznym jak i odmieniało styl i rodzaje audycji. W programach radiowych powstały różne ich formy, które stały się samodzielnymi jednostkami poświęconymi muzyce lub ją prezentującymi. Muzyczne audycje radiowe podzielić można na wiele sposobów w zależności od formy i funkcji, które pełnią one w programie radiowym. Pierwszą grupę stanowią transmisjeTransmisjatransmisje i retransmisjeRetransmisjaretransmisje koncertów, konkursów. Transmisja to bezpośredni przekaz fali radiowej za pomocą nowoczesnej technologii, płynący bezpośrednio z sali koncertowej lub studia nagraniowego na radiową antenę. Są to zazwyczaj rozbudowane elementy programu radiowego. Niejednokrotnie transmisje muzyczne ze znaczących wydarzeń, na przykład Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, trwają wiele godzin, zajmując znaczną część czasu antenowego programu. Retransmisja to emisja na antenie koncertu, recitalu czy innej formy wykonawczej, po uprzednim jej zarejestrowaniu. Zachowuje niezmieniony przebieg koncertu, z możliwością jego podziału na części, przedstawieniem poszczególnych fragmentów w innym czasie niż rzeczywistym przebiegu koncertu.
Muzyczna audycja radiowaAudycja radiowaaudycja radiowa może przybrać formę radiowej operyOpera radiowaradiowej opery, która stała się interesującą szczególnie w połowie XX w. Zaangażowani w niej byli kompozytorzy tej miary, co Grażyna Bacewicz (opera komiczna Przygoda Króla Artura, 1959 r.), Zbigniew Wiszniewski (Neffru, 1959 r.), Tadeusz Paciorkiewicz (japońska Usziko, 1962 r.), Krzysztof Penderecki (Brygada śmierci, 1963 r.), Zbigniew Penherski (Sąd nad Samsonem, 1969), Tadeusz Szeligowski (oratorium radiowe Odys płaczący, 1961 roku).
R1AxpUEXjkEy4
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie uśmiechniętej Grażyny Bacewicz. Kobieta stoi w plenerze, ubrana w sukienkę. Pod pachą trzyma torebkę, a w ręce okulary słoneczne. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. G. Bacewicz „Przygoda króla Artura”, opera radiowa. Kompozycja posiada zróżnicowane tempo zmieniające się w trakcie utworu. Cechuje się żywiołowym charakterem.
Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie uśmiechniętej Grażyny Bacewicz. Kobieta stoi w plenerze, ubrana w sukienkę. Pod pachą trzyma torebkę, a w ręce okulary słoneczne. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. G. Bacewicz „Przygoda króla Artura”, opera radiowa. Kompozycja posiada zróżnicowane tempo zmieniające się w trakcie utworu. Cechuje się żywiołowym charakterem.
1
1. G. Bacewicz „Przygoda króla Artura”, opera radiowa {audio}
Grażyna Bacewicz, api.culture.pl, CC BY 3.0 (ilustracja) | G. Bacewicz „Przygoda króla Artura”, opera radiowa, online-skills, CC BY 3.0 (utwór)
Opera Grażyny Bacewicz powstała na zamówienie Polskiego Radia, a premiera antenowa odbyła się 10 listopada 1959 r. Libretto opery napisał Edward Fiszer, sięgając do wydanej w 1956 roku Legendy o królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu Sigrid Undset w tłumaczeniu Beaty Hłasko. Z siedmiu ksiąg, w których norweska pisarka zebrała i we właściwy sobie sposób sparafrazowała obrosłe licznymi wątkami historie o legendarnym królu Arturze i jego rycerzach, autor libretta wybrał trzy rozdziały księgi piątej. Stanowią one pewną całość, na tyle autonomiczną wobec pozostałych wątków historii arturiańskiej, że można je potraktować jako rodzaj przypowieści o wyrazistej poincie. Grażyna Bacewicz stworzyła dla tej historii rodzaj komedii muzycznej, którą można usytuować między wodewilem a operą buffa.
W jaki sposób powstaje audycja muzyczna?
Autor audycjiAutor audycjiAutor audycji muzycznej decyduje o charakterze programu, stylu narracji słownej, wykonaniu. Dobiera odpowiednie utwory, obmyśla i formułuje stosowne komentarze, zaprasza gości, ustala proporcje pomiędzy muzyką i słowem Wykorzystuje do audycji muzycznych zarówno żywe prezentacje koncertowe jak i nagrania płytowe. Tworzy scenariusz programu, który potem sam lub z pomocą realizatorów dźwiękuRealizator dźwiękurealizatorów dźwięku, reżyserówReżyser dźwiękureżyserów nagrań i gości, rejestruje lub na żywo realizuje na radiowej antenie. Autorzy audycji, a raczej ich głosy, niejednokrotnie kojarzą się z określonymi rodzajami muzyki, z typami audycji czy stylem autorskich programów. Przykładami zapisanym w historii polskiej radiofonii są audycje muzyczne Piotra Kaczkowskiego czy wyjątkowe w swym charakterze Jana Webera.
RYYUk5JofzA2Y
Ilustracja interaktywna przedstawia Jana Webera był polskim muzykologiem, krytykiem muzycznym, dziennikarzem. Mężczyzna stoi przed szafką uzupełnioną kasetami muzycznymi i dokumentami. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Jan Weber, fragment audycji „Czy Chopin lubił Beethovena”, 1970. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem.
Ilustracja interaktywna przedstawia Jana Webera był polskim muzykologiem, krytykiem muzycznym, dziennikarzem. Mężczyzna stoi przed szafką uzupełnioną kasetami muzycznymi i dokumentami. Dodatkowo na ilustracji umieszczono następujące informacje: 1. Jan Weber, fragment audycji „Czy Chopin lubił Beethovena”, 1970. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem.
1
1. Jan Weber, fragment audycji „Czy Chopin lubił Beethovena”, 1970 {audio}
Jan Weber, polskieradio.pl, CC BY 3.0 (ilustracja) | Jan Weber, fragment audycji „Czy Chopin lubił Beethovena”, 1970, online-skills, CC BY 3.0 (utwór)
Zadania
RjzGvYDRTsv8i
Ćwiczenie 1
Uporządkuj chronologicznie państwa, w których pojawiły się regularne stacje radiowe. Elementy do uszeregowania: 1. USA, 2. Niemcy, 3. Francja, 4. ZSRR, 5. Anglia
Uporządkuj chronologicznie państwa, w których pojawiły się regularne stacje radiowe. Elementy do uszeregowania: 1. USA, 2. Niemcy, 3. Francja, 4. ZSRR, 5. Anglia
Uporządkuj chronologicznie państwa, w których pojawiły się regularne stacje radiowe.
USA
Francja
Niemcy
ZSRR
Anglia
R1QmagCdBj5Vf
Ćwiczenie 2
Dopasuj definicję do pojęcia. reżyser Możliwe odpowiedzi: 1. Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., 2. Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie., 3. Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne. realizator dźwięku Możliwe odpowiedzi: 1. Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., 2. Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie., 3. Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne. autor audycji Możliwe odpowiedzi: 1. Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., 2. Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie., 3. Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne.
Dopasuj definicję do pojęcia. reżyser Możliwe odpowiedzi: 1. Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., 2. Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie., 3. Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne. realizator dźwięku Możliwe odpowiedzi: 1. Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., 2. Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie., 3. Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne. autor audycji Możliwe odpowiedzi: 1. Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., 2. Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie., 3. Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne.
Dopasuj definicję do pojęcia.
Osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne., Człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej., Osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie.
reżyser
realizator dźwięku
autor audycji
RSXm2N9dcdSu3
Ćwiczenie 3
Dopasuj tytuł audycji do zapowiedzi programu. Duża czarna Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Głosy z przeszłości Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Kanon Dwójki Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Słuchanie świata Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Rozmowy improwizowane Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata.
Dopasuj tytuł audycji do zapowiedzi programu. Duża czarna Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Głosy z przeszłości Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Kanon Dwójki Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Słuchanie świata Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata. Rozmowy improwizowane Możliwe odpowiedzi: 1. Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., 2. Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., 3. W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., 4. Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., 5. Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata.
Dopasuj tytuł audycji do zapowiedzi programu.
W naszych przedpołudniowych programach prezentujemy utwory, które warto znać, jeśli chce się rozumieć dobrze europejską muzykę klasyczną., Spotkania Janusza Jabłońskiego i Tomasza Gregorczyka z gwiazdami światowej awangardy jazzowej., Audycja dla miłośników nagrań z czarnych płyt analogowych., Cykl gawęd nieżyjących już twórców muzyki., Fascynujące – muzyczne oraz publicystyczne – podróże po najdalszych i całkiem bliskich zakątkach świata.
Duża czarna
Głosy z przeszłości
Kanon Dwójki
Słuchanie świata
Rozmowy improwizowane
RrDU9otRyj323
Ćwiczenie 4
Ułóż w kolejność czynności, które musi wykonać autor audycji muzycznej. Elementy do uszeregowania: 1. Ułożyć scenariusz., 2. Nagrać część słowną., 3. Zmontować całość., 4. Obliczyć czas trwania utworów., 5. Wybrać utwory muzyczne., 6. Wybrać temat audycji.
Ułóż w kolejność czynności, które musi wykonać autor audycji muzycznej. Elementy do uszeregowania: 1. Ułożyć scenariusz., 2. Nagrać część słowną., 3. Zmontować całość., 4. Obliczyć czas trwania utworów., 5. Wybrać utwory muzyczne., 6. Wybrać temat audycji.
Ułóż w kolejność czynności, które musi wykonać autor audycji muzycznej.
Zmontować całość.
Nagrać część słowną.
Obliczyć czas trwania utworów.
Wybrać utwory muzyczne.
Ułożyć scenariusz.
Wybrać temat audycji.
RvE4EdeikaZLl
Ćwiczenie 5
Do dat dobierz wydarzenia. 1908 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna 1909 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna 1920 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna 1925 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna
Do dat dobierz wydarzenia. 1908 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna 1909 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna 1920 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna 1925 Możliwe odpowiedzi: 1. eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House, 2. nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, 3. pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, 4. pierwsza regularna stacja radiofoniczna
Do dat dobierz wydarzenia.
pierwsza regularna stacja radiofoniczna, nadanie sygnału radiowego ze szczytu wieży Eiffla, pierwsze próby nadawania programu radiowego przez Polskie Towarzystwo Radiotechniczne, eksperymenty radiofoniczne w Metropolitan Opera House
1908
1909
1920
1925
R13CFFQOFix4P
Ćwiczenie 6
Uzupełnij dane o operze radiowej Przygoda króla Artura Grażyny Bacewicz. Opera Grażyny Bacewicz powstała na zamówienie Polskiego Radia, a premiera antenowa odbyła się 10 listopada 1959 r. 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto opery napisał Edward Fiszer, sięgając do wydanej w 1956 roku Legendy o królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu Sigrid Undset w tłumaczeniu Beaty Hłasko. Z 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto ksiąg, w których norweska pisarka zebrała i we właściwy sobie sposób sparafrazowała obrosłe licznymi wątkami historie o legendarnym królu Arturze i jego
1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto, autor libretta wybrał trzy rozdziały księgi 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto.
Grażyna Bacewicz stworzyła dla tej historii rodzaj komedii muzycznej, którą można usytuować między wodewilem a operą 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto.
Uzupełnij dane o operze radiowej Przygoda króla Artura Grażyny Bacewicz. Opera Grażyny Bacewicz powstała na zamówienie Polskiego Radia, a premiera antenowa odbyła się 10 listopada 1959 r. 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto opery napisał Edward Fiszer, sięgając do wydanej w 1956 roku Legendy o królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu Sigrid Undset w tłumaczeniu Beaty Hłasko. Z 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto ksiąg, w których norweska pisarka zebrała i we właściwy sobie sposób sparafrazowała obrosłe licznymi wątkami historie o legendarnym królu Arturze i jego
1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto, autor libretta wybrał trzy rozdziały księgi 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto.
Grażyna Bacewicz stworzyła dla tej historii rodzaj komedii muzycznej, którą można usytuować między wodewilem a operą 1. siedmiu, 2. piątej, 3. rycerzach, 4. buffa, 5. Libretto.
Uzupełnij dane o operze radiowej Przygoda króla Artura Grażyny Bacewicz.
buffa, siedmiu, rycerzach, Libretto, piątej
Opera Grażyny Bacewicz powstała na zamówienie Polskiego Radia, a premiera antenowa odbyła się 10 listopada 1959 r. .................. opery napisał Edward Fiszer, sięgając do wydanej w 1956 roku Legendy o królu Arturze i Rycerzach Okrągłego Stołu Sigrid Undset w tłumaczeniu Beaty Hłasko. Z .................. ksiąg, w których norweska pisarka zebrała i we właściwy sobie sposób sparafrazowała obrosłe licznymi wątkami historie o legendarnym królu Arturze i jego
.................., autor libretta wybrał trzy rozdziały księgi ...................
Grażyna Bacewicz stworzyła dla tej historii rodzaj komedii muzycznej, którą można usytuować między wodewilem a operą ...................
RlnC9ssZaNOnq
Ćwiczenie 7
Do oper radiowych dopisz nazwiska ich autorów. Przygoda Króla Artura – Tu uzupełnij Neffru – Tu uzupełnij Usziko – Tu uzupełnij Brygada śmierci – Tu uzupełnij Sąd nad Samsonem – Tu uzupełnij
Do oper radiowych dopisz nazwiska ich autorów. Przygoda Króla Artura – Tu uzupełnij Neffru – Tu uzupełnij Usziko – Tu uzupełnij Brygada śmierci – Tu uzupełnij Sąd nad Samsonem – Tu uzupełnij
Do oper radiowych dopisz nazwiska ich autorów.
Przygoda Króla Artura – ................ Neffru – ...................... Usziko – .......................... Brygada śmierci – .................... Sąd nad Samsonem – ..................
Polecenie 1
Wysłuchaj dowolnej audycji muzycznej poświęconej muzyce klasycznej, prezentowanej na antenie programu II Polskiego Radia. Przedstaw krótko jej tematykę, wypisz cechy charakterystyczne.
RBnP79bYw3Csl
Po ustawieniu się kursorem myszy w szarym polu, należy w nie wpisać odpowiedź do polecenia. Nad polem umieszczone są przyciski: Zapisz (pozwala na zapisanie wpisanej odpowiedzi), Drukuj (umożliwia wydrukowanie wpisanej odpowiedzi), Wyczyść (usuwa wpisaną treść).
Po ustawieniu się kursorem myszy w szarym polu, należy w nie wpisać odpowiedź do polecenia. Nad polem umieszczone są przyciski: Zapisz (pozwala na zapisanie wpisanej odpowiedzi), Drukuj (umożliwia wydrukowanie wpisanej odpowiedzi), Wyczyść (usuwa wpisaną treść).
Słownik pojęć
Audycja radiowa
Audycja radiowa
audycja radiowa (łac. auditio – słuchanie; jednostka, samodzielny odcinek programu radiowego.
Autor audycji
Autor audycji
człowiek poszukujący dla słuchaczy nietypowych wrażeń dźwiękowych i słownych, odpowiedzialny za całokształt audycji muzycznej.
Opera radiowa
Opera radiowa
opera skomponowana z myślą o jej wykonaniu radiowym (studyjnym), bez elementu scenografii.
Realizator dźwięku
Realizator dźwięku
osoba zajmująca się realizacją strony elektroakustycznej lub postprodukcją przedsięwzięcia związanego z dźwiękiem, zapewniająca właściwe jego parametry techniczne i estetyczne, czyli np. miksowaniem dźwięków w całość, nagrywaniem, obróbką i rekonstrukcją dźwięku, masteringiem, montażem.
Retransmisja
Retransmisja
to emisja na antenie koncertu, recitalu czy innej formy wykonania muzycznego, po uprzednim zarejestrowaniu go.
Reżyser dźwięku
Reżyser dźwięku
osoba zajmująca się sterowaniem procesami akustycznymi w trakcie nagrywania lub odtwarzania dźwięku w fonografii, radiu, telewizji i filmie.
Słuchowisko
Słuchowisko
artystyczna forma, której tworzywem jest wyłącznie dźwięk: głos ludzki, efekty akustyczne i muzyka. Tradycyjnie teksty słuchowisk miały postać zbliżoną do dramatu teatralnego, obecnie, poprzez wprowadzenie narratora, pojawiają się również formy epickie.
Studio Eksperymentalne Polskiego Radia
Studio Eksperymentalne Polskiego Radia
działało w latach 1957–2004, było jedną z kilku na świecie pracowni dźwięku, muzyki elektronicznej, które wykorzystywane było przez kompozytorów, jak i realizatorów dźwięku pracujących na potrzeby radia, telewizji i filmu.
Transmisja
Transmisja
bezpośredni przekaz sygnału dźwiękowego za pomocą nowoczesnej technologii, płynący bezpośrednio z sali koncertowej lub studia nagraniowego na radiową antenę.
Źródło:
encyklopedia.pwn.pl
Biblioteka muzyczna
R1FirJ6VzpPs9
Radiowa zapowiedź koncertu w wykonaniu Filharmonii Nowojorskiej pod batutą Leonarda Bernsteina w Camegie Hall.
R3SO6q3rEU1AM
Sygnał Polskiego Radia. Kompozycja posiada umiarkowane tempo. Cechuje się spokojnym charakterem.
Rr0526tz47pfC
Utwór:Przygoda króla Artura, opera radiowa, autorstwa Grażyny Bacewicz Wykonawca: Chór Kameralny Filharmonii Narodowej, Orkiestra Polskiego Radia, pod dyrygenturą Stefana Rachonia. Kompozycja posiada zróżnicowane tempo zmieniające się w trakcie utworu. Cechuje się żywiołowym charakterem.
RgH0LTKcdgT1h
Fragment audycji „Czy Chopin lubił Beethovena” prowadzony przez Jana Webera. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się żywiołowym charakterem.
