Zdjęcie przedstawia obecny wygląd Forum Romanum, najstarszego placu miejskiego w Rzymie, który otoczony jest sześcioma z siedmiu wzgórz: Kapitolem, Palatynem, Celiusem, Eskwilinem, Wiminałem i Kwirynałem. Na placu widać liczne pozostałości budynków oraz antycznych kolumn. Opis: 1. Mapa przedstawiająca zasięg Imperium Rzymskiego z obszarami dzisiejszej Hiszpanii, Francji, Turcji i państw Bliskiego Wschodu oraz wybrzeżem północnym Afryki. domena publiczna. Zasięg Imperium Rzymskiego. Obchody ludi saeculares w 17 r. p.n.e. wieńczyły istotny okres w dziejach Rzymu i w życiu Horacego. Uroczystości nowego stulecia odbyły się za panowania Oktawiana Augusta. Cesarstwo było wówczas ogromnym imperium zbudowanym wokół Morza Śródziemnego. 2. Obraz prezentuje zabicie Juliusza Cezara. W dużej, pałacowej Sali widać młodego, upadającego mężczyznę, którego atakuje liczna grupa mężczyzn z nożami. Domena publiczna Vincenzo Camuccini, Zabójstwo Cezara.Zdarzeniu przyglądają się inni mężczyźni. Stulecie poprzedzające te święta było burzliwe dla Rzymu. Republiką wstrząsały wewnętrzne konflikty wynikające z tego, że wybitni wodzowie i ich frakcje, dążąc do władzy, zwalczali się wzajemnie. Szczególne znaczenie w tych sporach miał Juliusz Cezar. Jego sukcesy militarne (głównie podbicie Galii) stały się pretekstem do przejęcia jedynowładztwa w państwie. W 46 r. p.n.e. objął pełną władzę, co dla zwolenników republikanizmu było dowodem na pragnienie zmiany ustroju na monarchiczny. Przywódcami antycezariańskiej opozycji byli Brutus i Kasjusz – oni dowodzili spiskiem, który doprowadził do zamordowania Cezara w 44 r. p.n.e. 3. Zdjęcie przedstawia pomnik. Na rydwanie, ciągniętym przez potężnego lwa i dwie lwice siedzi mężczyzna w todze, CC BY-SA 4.0, commons.wikimedia.com. Wódz Marek Antoniusz. Próba zatrzymania przemian politycznych i odchodzenia od republikanizmu nie powiodła się. Wybuchła kolejna wojna domowa. Zwolennikami zamordowanego dyktatora przewodzili: jego bliski współpracownik i ceniony wódz Antoniusz oraz Gajusz Oktawian. usynowiony przez Cezara i wskazany przez niego w testamencie na następcę., 4. Zdjęcie przedstawia pomnik. To nagi mężczyzna siedzący na kamieniu. CC BY-SA 2.5, commons.wikimedia.com. Brutus, Wprawdzie szybko doszło do konfliktu między Antoniuszem a Oktawianem, jednak nie przeszkodziło to temu ostatniemu w pokonaniu zabójców swego przybranego ojca. Armia Oktawiana w 42 r. p.n.e. otoczyła republikanów pod Filippi w Macedonii – w trakcie ostatecznej rozprawy zginął m.in. Brutus, który popełnił samobójstwo. 5. Rysunek przedstawia portret dojrzałego mężczyzny. Uwidoczniony jest jego lewy profil. Na twarzy mężczyzny i jego czole widać liczne zmarszczki. Mężczyzna ma krótkie, falujące włosy i wyraźnie zaznaczony drugi podbródek. Domena publiczna, Mecenas. W tej bitwie wziął także udział młody Horacy. Kilka lat wcześniej w Atenach, gdzie studiował, poznał Brutusa, cenionego filozofa stoickiego oraz jednego z przywódców stronnictwa sprzeciwiającego się zapędom Cezara. Wstąpił do jego armii, został nawet trybunem wojskowym. Pod Filippi nie wykazał się brawurą – jak sam wielokrotnie pisał w swych utworach, porzucił broń i uciekł z pola bitwy. Rok później wrócił do Rzymu, ale w związku z tym, że należał do przeciwników Oktawiana, stracił cały majątek odziedziczony po ojcu i musiał zarabiać na życie jako urzędnik. Wydaje się, że na ten czas przypadają też jego pierwsze próby literackie. Dzięki nim poznał swego największego przyjaciela – Gajusza Mecenasa. 6. Zdjęcie przedstawia marmurowy posąg. To dojrzały mężczyzna w todze. Mężczyzna trzyma zwój papieru w lewej ręce. CC0, Oktawian August. Jeden z najważniejszych polityków rzymskich należał do zdecydowanych zwolenników Oktawiana. Sprzyjał polityce stopniowego zdobywania coraz większej władzy. Jego powodzenie było możliwe dzięki temu, że pokonawszy Brutusa i doprowadziwszy do samobójczej śmierci Antoniusza, Oktawian stał się w oczach Rzymian wybawcą ojczyzny. Udając poszanowanie dla republikańskich wartości, stopniowo przejmował władzę absolutną. Namacalnym dowodem na jego pozycję było nadanie mu przez senat tytułu Augustus, czyli Wspaniały. 7. Zdjęcie przedstawia fragment ruin Świątyni Jowisza. Na murze z kamiennych bloków ustawionych jest sześć kolumn zwieńczonych fasadą. Guillaume Piolle, CC BY 3.0, commons.wikimedia.com. Świątynia Jowisza. W propagowaniu idei Augusta brał udział także Horacy. Jego pieśni, epody, satyry i listy poetyckie zawierały pochwały pod adresem imperatora oraz krzewiły hasła odnowy moralnej i religijnej. Dawny przeciwnik Oktawiana przyjął za swój program całkowitą zmianę ustroju Rzymu z republikańskiego na monarchistyczny. Pisząc o Auguście, pokazywał go jako dawcę pokoju, opiekuna narodu, niemal boga. August uważał, że znajduje się pod specjalną opieką Apollina i jego siostry. Po śmierci rzeczywiście stał się obiektem kultu religijnego. Panegiryzm Horacego znalazł swój wyraz także w Pieśni na stulecie, wykonanej najpierw na Palatynie, a następnie przed świątynią Jowisza na wzgórzu kapitolińskim.