miłość dworska, idealna, pomiędzy rycerzem a wybranką jego serca (panną lub mężatką); silnie skonwencjonalizowana; rycerz zabiegał o serce ukochanej, ta początkowo odrzucała jego zaloty, by ostatecznie im ulec

(łac. błogosławieństwo nowego rycerza) - uroczystość towarzysząca pasowaniu na rycerza, podczas której kandydat na rycerza składał ślub wierności religii chrześcijańskiej

1. typ średniowiecznego rycerza, wędrującego po świecie w poszukiwaniu niezwykłych przygód, często broniącego uciśnionych;
2. (żart.) osoba poszukująca przygód lub walcząca o szlachetne cele, idealista

(gr. εepsilonθthetaοomicronς zwyczaj lub ηetaθthetaοomicronς usposobienie) - ogół norm wartości i wzorów zachowania, przyjętych przez daną społeczność, np. narodową, religijną czy zawodową

(łac. feodum lub feudum – lenno) 1. system społeczno‑gospodarczy w średniowiecznej Europie, w którym istniała zależność wasali od seniorów i chłopów od feudałów;
2. stosunki w jakiejś instytucji lub grupie społecznej polegające na całkowitej zależności osób stojących niżej w hierarchii od tych, które mają władzę

(węg. gyermek – dziecko) w średniowieczu: młodzieniec pełniący służbę przy rycerzu, przygotowujący się do stanu rycerskiego

(łac. commendatio: polecenie) w ustroju feudalnym: umowa zawierana między człowiekiem wolnym a możnowładcą, w wyniku której ten pierwszy stawał się wasalem, a ten drugi seniorem

(łac. crux - krzyż) 1. wyprawa wojenna podejmowana w XI–XII w. przez chrześcijaństwo zachodnie w celu zdobycia Ziemi Świętej;
2. każda wyprawa wojenna inicjowana przez papiestwo przeciwko poganom lub przeciwnikom Kościoła;
3. kampania przeciwko komuś lub czemuś

spierać się o coś lub o kogoś

rodzaj łuku żelaznego lub stalowego umocowanego na drewnianej kolbie, z lewarem do naciągania cięciwy

(łac. feudum) - w systemie feudalnym: określone dobra, początkowo w postaci ruchomości (np. uzbrojenia), potem zazwyczaj ziemia nadawane wasalowi przez seniora w użytkowanie w zamian za wykonywanie określonych obowiązków

broń wyrzucająca strzały

broń sieczna o długiej, prostej, obosiecznej głowni

ceremonia przyjęcia kandydata na rycerza do stanu rycerskiego

chłopiec ze szlacheckiego rodu, pełniący służbę przy określonej osobie na dworze panującego lub magnata

czyny szlachetne i bohaterskie

1. warstwa społeczna w średniowieczu, będąca elitą społeczeństwa feudalnego i stanowiąca jego siłę zbrojną;
2. ogół rycerzy zgromadzonych pod czyjąś komendą, na placu boju itp.

(niem. Ritter - jeździec) - 1. w średniowieczu: członek warstwy wojowników zobowiązanych do służby wojskowej; później: żołnierz pochodzący ze stanu szlacheckiego;
2. o mężczyźnie pełnym galanterii w stosunku do kobiet

ideał, wzorzec walecznego i uczciwego mężczyzny

we wczesnym średniowieczu była to osoba wolna, której wasal oddał się pod dożywotnią opiekę i służbę w akcie komendacji w zamian za otrzymane lenno

brać udział w zawodach; uczestniczyć w jakiejś rywalizacji; walczyć z kimś o coś; w średniowieczu szrankami nazywano ogrodzony plac, na którym odbywały się turnieje i pojedynki rycerskie

wystąpić jawnie, szczerze, bez obłudy; ujawnić swoje stanowisko; zwrot, milit. przyłbica dawn. hełm z żelazną ruchomą zasłoną na twarzy; ruchoma zasłona w tym hełmie

(łac. vassus, z celt. gwas, sługa) - we wczesnym średniowieczu osoba wolna oddająca się pod opiekę seniora w akcie komendacji; w zamian za otrzymane lenno był zobowiązany do wiernej służby i wsparcia wojskowego

pozbawić kogoś stanowiska, pozycji, znaczenia