brak stałego miejsca zamieszkania, tryb życia polegający na przemieszczaniu się z miejsca na miejsce w celu znalezienia pożywienia, ochrony życia oraz poszukiwania lepszych warunków życia

inaczej nomada, wędrowiec; człowiek nieposiadający stałego miejsca zamieszkania, zmieniający pobyt ze względu na warunki pogodowe, materialne lub w celu poszukiwania żywności, wody itp.

duże kamienie stanowiące samodzielną budowlę lub będące elementem większej budowli, budowle megalityczne wykonywane były bez użycia jakiejkolwiek zaprawy, najczęściej miały charakter kulturowy lub grobowy

środkowa epoka kamienia; okres przejściowy między paleolitem a neolitem

ostatnia (młodsza) epoka kamienia, nazywana epoką kamienia gładzonego; charakterystyczne cechy tego okresu to uprawa roślin i hodowla zwierząt, związana bezpośrednio z rewolucją neolityczną

pierwsza (starsza) epoka kamienia, nazywana epoką kamienia łupanego; był to najdłuższy etap w dziejach rozwoju społeczności ludzkiej, jej początek rozpoczyna się wraz ze zdolnością praludzi do wykonywania prymitywnych narzędzi (otoczaki, pięściaki)

najdłuższy okres dziejów ludzkości, poprzedzający wynalezienie pisma

narzędzie rolnicze wynalezione w neolicie, służące do spulchniania gleby, początkowo w całości drewniane, z czasem zaczęto w nim stosować metalowe elementy

proces przechodzenia ludności od koczowniczego do osiadłego trybu życia, który rozpoczął się ok 10 tys lat temu, w jego wyniku ludność zaczęła produkować żywność, rozpoczęła się hodowla zwierząt i uprawa roślin

pas ziemi, o kształcie księżyca rozciągając się od Egiptu, przez Palestynę Syrię aż do Mezopotamii, dzięki korzystnym warunkom klimatycznym powstały tu pierwsze obszary rolnicze