Na ilustracji portret Stanisława Moniuszki. Kompozytor przedstawiony jest jako potężny mężczyzna, z siwiejącymi włosami i bokobrodami. Ubrany jest w koszulę, kamizelkę i marynarkę. Na szyi ma muchę, na nosie okulary w metalowych oprawkach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Stanisław Moniuszko Pieśń Dziad i Baba. Wykonawca: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu pieśń Stanisława Moniuszko wykonuje mężczyzna śpiewak z towarzyszeniem fortepianu. Pieśń składa się z kilku części, skontrastowanych pod względem charakteru. Na początku śpiewak opowiada spokojnym, zrównoważonym głosem o życiu dziada i baby, którzy wiedli spokojne szczęśliwe życie. W drugiej części muzyka staje się smutna, narrator opowiada o uczuciach starszych ludzi związanych ze śmiercią, o strachu i smutku. W kolejnej części dziad i baba sprzeczają się kto umrze pierwszy. Muzyka staje się bardziej dynamiczna, przyjmuje formę emocjonalnego dialogu. W kolejnej części dziada i babę odwiedza śmierć - oni przed nią uciekają. Muzyka jest szybka, dynamiczna, utwór staje się trochę komiczny. W ostatniej części śmierć wchodzi kominem a muzyka staje się z powrotem spokojniejsza i zrównoważona.

Na ilustracji zdjęcie chóru męskiego śpiewającego w kościele. Mężczyźni stoją na schodkach przed ołtarzem. Tyłem do publiczności stoi przed nimi dyrygent. Mężczyźni mają przed sobą rozłożone teczki z nutami. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Miserere wykonawcy: Wyrzyski Chór Męski pod dyrekcją dr hab. Piotra Jańczaka oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór sakralny wykonany przez chór męski. Słowa pieśni są w języku łacińskim. Utwór rozpoczyna się bardzo delikatnie. Muzyka narasta chór śpiewa forte a z chwilę znów piano. Środkowa część utworu to solo mężczyzny śpiewającego basem na tle parlando całego chóru. W utworze są bardzo duże i nagłe różnice dynamiczne.

Na starym zdjęciu kompozytor Feliks Nowowiejski. Mężczyzna ma dłuższe włosy, obfite wąsy. Ubrany jest w koszulę i płaszcz, na szyi ma krawat. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Noc cicha w śnie, autorstwa Feliksa Nowowiejskiego. Wykonawca: Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór kolędowy, kołysanka w wykonaniu chóru żeńskiego. Utwór jest delikatny, kołysankowy w metrum sześć ósmych.

Na zdjęciu Witold Lutosławski siedzący przy fortepianie. Kompozytor na fotografii jest starszym mężczyzną o siwych włosach i zielonych oczach. Mężczyzna delikatnie się uśmiecha, lewą rękę ma opartą o fortepian, prawą położoną na nogach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Słomkowy łańcuszek, część pt. Dzieci, autorstwa Witolda Lutosławskiego. Wykonawca Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonywany przez chór dziecięcy z akompaniamentem instrumentów dętych drewnianych. Piosenka jest wesoła, skoczna.

Na zdjęciu chór żeński i jego dyrygent dr hab. Monika Wilkiewicz , Chór patrzy na dyrygenta. Dyrygent śpiewa z chórem, ma lekko uniesione obie ręce. Na ilustracji umieszczony jest aktywny punkt, po wybraniu którego wyświetli się dodatkowa informacja: 1. Dyrygent to osoba, która prowadzi zespół wokalny, chór lub orkiestrę.

Na ilustracji portret Stanisława Moniuszki. Kompozytor przedstawiony jest jako potężny mężczyzna, z siwiejącymi włosami i bokobrodami. Ubrany jest w koszulę, kamizelkę i marynarkę. Na szyi ma muchę, na nosie okulary w metalowych oprawkach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Stanisław Moniuszko Pieśń Dziad i Baba. Wykonawca: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu pieśń Stanisława Moniuszko wykonuje mężczyzna śpiewak z towarzyszeniem fortepianu. Pieśń składa się z kilku części, skontrastowanych pod względem charakteru. Na początku śpiewak opowiada spokojnym, zrównoważonym głosem o życiu dziada i baby, którzy wiedli spokojne szczęśliwe życie. W drugiej części muzyka staje się smutna, narrator opowiada o uczuciach starszych ludzi związanych ze śmiercią, o strachu i smutku. W kolejnej części dziad i baba sprzeczają się kto umrze pierwszy. Muzyka staje się bardziej dynamiczna, przyjmuje formę emocjonalnego dialogu. W kolejnej części dziada i babę odwiedza śmierć - oni przed nią uciekają. Muzyka jest szybka, dynamiczna, utwór staje się trochę komiczny. W ostatniej części śmierć wchodzi kominem a muzyka staje się z powrotem spokojniejsza i zrównoważona.

Na zdjęciu Witold Lutosławski siedzący przy fortepianie. Kompozytor na fotografii jest starszym mężczyzną o siwych włosach i zielonych oczach. Mężczyzna delikatnie się uśmiecha, lewą rękę ma opartą o fortepian, prawą położoną na nogach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Słomkowy łańcuszek, część pt. Dzieci, autorstwa Witolda Lutosławskiego. Wykonawca Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonywany przez chór dziecięcy z akompaniamentem instrumentów dętych drewnianych. Piosenka jest wesoła, skoczna.

Na ilustracji portret Stanisława Moniuszki. Kompozytor przedstawiony jest jako potężny mężczyzna, z siwiejącymi włosami i bokobrodami. Ubrany jest w koszulę, kamizelkę i marynarkę. Na szyi ma muchę, na nosie okulary w metalowych oprawkach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Stanisław Moniuszko Pieśń Dziad i Baba. Wykonawca: Muzycy z Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu pieśń Stanisława Moniuszko wykonuje mężczyzna śpiewak z towarzyszeniem fortepianu. Pieśń składa się z kilku części, skontrastowanych pod względem charakteru. Na początku śpiewak opowiada spokojnym, zrównoważonym głosem o życiu dziada i baby, którzy wiedli spokojne szczęśliwe życie. W drugiej części muzyka staje się smutna, narrator opowiada o uczuciach starszych ludzi związanych ze śmiercią, o strachu i smutku. W kolejnej części dziad i baba sprzeczają się kto umrze pierwszy. Muzyka staje się bardziej dynamiczna, przyjmuje formę emocjonalnego dialogu. W kolejnej części dziada i babę odwiedza śmierć - oni przed nią uciekają. Muzyka jest szybka, dynamiczna, utwór staje się trochę komiczny. W ostatniej części śmierć wchodzi kominem a muzyka staje się z powrotem spokojniejsza i zrównoważona.

Ilustracja interaktywna - po kliknięciu kursorem myszy na grafikę przedstawiającą nuty, zostanie wyświetlona informacja dodatkowa oraz odtworzony utwór muzyczny.

Na starym zdjęciu kompozytor Feliks Nowowiejski. Mężczyzna ma dłuższe włosy, obfite wąsy. Ubrany jest w koszulę i płaszcz, na szyi ma krawat. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Noc cicha w śnie, autorstwa Feliksa Nowowiejskiego. Wykonawca: Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór kolędowy, kołysanka w wykonaniu chóru żeńskiego. Utwór jest delikatny, kołysankowy w metrum sześć ósmych.

Na zdjęciu Witold Lutosławski siedzący przy fortepianie. Kompozytor na fotografii jest starszym mężczyzną o siwych włosach i zielonych oczach. Mężczyzna delikatnie się uśmiecha, lewą rękę ma opartą o fortepian, prawą położoną na nogach. Po naciśnięciu punktu aktywnego wyświetla się napis: Słomkowy łańcuszek, część pt. Dzieci, autorstwa Witolda Lutosławskiego. Wykonawca Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy oraz pojawia się możliwość odtworzenia muzyki. Na nagraniu utwór wykonywany przez chór dziecięcy z akompaniamentem instrumentów dętych drewnianych. Piosenka jest wesoła, skoczna.