Sprawdź się

Księga Hioba 7, 1–21

Hi 7, 1–21
7. 1 Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka?
Czy nie pędzi on dni jak najemnik?
2 Jak niewolnik, co wzdycha do cienia,
jak robotnik, co czeka zapłaty.
3 Zyskałem miesiące męczarni,
przeznaczono mi noce udręki.
4 Położę się, mówiąc do siebie:
Kiedyż zaświta i wstanę?
Lecz noc wiecznością się staje
i boleść mną targa do zmroku.
5 Ciało moje okryte robactwem, strupami,
skóra rozchodzi się i pęka.
6 Czas leci jak tkackie czółenko
i przemija bez nadziei.
7 Wspomnij, że dni me jak powiew.
Ponownie oko me szczęścia nie zazna.
8 Nikt już mnie powtórnie nie ujrzy:
spojrzysz, a już mnie nie będzie.
9 Jak obłok przeleci i zniknie,
kto schodzi do Szeolu, nie wraca,
10 by mieszkać we własnym domostwie;
nie zobaczą go strony rodzinne.
11 Ja ust ujarzmić nie mogę,
mówić chcę w utrapieniu,
narzekać w boleści mej duszy.
12 Czy jestem morzem lub smokiem głębiny,
żeś straże przy mnie postawił?
13 Myślałem: Wypocznę na łóżku,
posłanie to trosk mych powiernik.
14 Lecz Ty mnie snami przestraszasz,
przerażasz mnie widziadłami.
15 Moja dusza wybrała uduszenie,
a śmierć - moje członki.
16 Zginę. Nie będę żył wiecznie.
Zostaw mnie - dni me jak tchnienie.
17 A kim jest człowiek, abyś go cenił
i zwracał ku niemu swe serce?
18 Czemu go badać co ranka?
Na co doświadczać co chwilę?
19 Czy wzrok swój kiedyś odwrócisz?
Pozwól mi choćby ślinę przełknąć.
20 Zgrzeszyłem. Cóż mogłem Ci zrobić?
[Przecież] człowieka przenikasz.
Dlaczego na cel mnie wziąłeś?
Mam być ciężarem Najwyższemu?
21 Czemu to grzechu nie zgładzisz?
Nie zmażesz mej nieprawości?
Wkrótce położę się w ziemi,
nie będzie mnie, choćbyś mnie szukał»
H1 Źródło: Hi 7, 1–21, [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych , oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich, Poznań 1980, s. 543.

Księga Hioba 14, 1‑12

Hi, 14,1–12
14.1 Człowiek zrodzony z niewiasty
ma krótkie i bolesne życie,
2 wyrasta i więdnie jak kwiat,
przemija jak cień chwilowy;
3 a z gniewem na niego spoglądasz
i stawiasz przed swoim sądem.
4 Któż czystym uczyni skalane?
Nikt zgoła.
5 Człowieka dni ilość zliczona,
i liczba miesięcy u Ciebie,
kres wyznaczyłeś im nieprzekraczalny.
6 Zaniechaj go, wzrok Twój oderwij,
niech cieszy się dniem najemnika!
7 Drzewo ma jeszcze nadzieję,
bo ścięte, na nowo wyrasta,
świeży pęd nie obumrze.
8 Choć bowiem korzeń zestarzeje się w ziemi,
a pień jego w piasku zbutwieje,
9 gdy wodę poczuje, odrasta,
rozwija się jak młoda roślina.
10 A mocarz umarły przepada.
Gdzież będzie człowiek, gdy zginie?
11 Wody z morza znikną
i rzeki wprzód wyschną doszczętnie -
12 a człowiek umarły nie wstanie,
zbudzi się, gdy nieba nie stanie,
nie zdoła się ze snu ocucić.
H2 Źródło: Hi, 14,1–12, [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich, Poznań 1980, s. 547.

Księga Hioba 19, 6–10

Hi 19, 6–10
19. 6 Wiedzcie, że Bóg mnie pognębił,
swe sieci rozstawił wokoło.
7 Gdy krzyknę: „Gwałt” - nie ma echa,
„Ratunku!” - ja nie mam prawa.
8 Drogę mi zamknął - nie przejdę;
na ścieżkach ciemności roztoczył.
9 Pozbawił mnie całkiem godności,
koronę zerwał mi z głowy,
10 wszystko poburzył. Odchodzę.
Nadzieję mi podciął jak drzewo.
H3 Źródło: Hi 19, 6–10, [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich, Poznań 1980, s. 551.

Księga Hioba 24,1‑17

Hi 24, 1–17
24. 1 Czemu Wszechmocny nie ustala terminów,
a najbliżsi nie znają dni Jego?
2 Nieprawi przesuwają granice,
trzodę kradną z pasterzem,
3 osła zajmują sierotom
i wołu wdowie zabierają w zastaw.
4 Ubogich usuwa się z drogi,
biedni się wszyscy chowają
5 niby osły na pustkowiu.
Wychodzą, by szukać pracy,
żywności szukają do wieczora,
pożywienia dla dzieci.
6 W polu żniwują po nocy,
męczą się w winnicy bogacza,
7 nocują nago, bez odzienia,
nie mają okrycia na mrozie,
8 gdy burza ich w górach zaskoczy,
do skały bezdomni się tulą.
9 Sieroty odrywa się od piersi
i w zastaw zdziera się suknię.
10 Nago chodzą, bez odzienia.
Głodni dźwigają kłosy.
11 Wśród murów się męczą w południe,
choć depczą tłocznie - spragnieni.
12 Jęcząc, umierają w mieście,
ranni wołają: „Ratunku!” -
a Bóg nie słyszy wołania.
13 Inni nie cierpią światła,
nie chcą uznać Jego dróg,
na ścieżkach Jego nie trwają.
14 Morderca nie wstaje za dnia,
by zabić biedaka, nędzarza,
lecz chodzi po nocy [jak] złodziej.
15 Czeka na mrok cudzołożnik,
mówi: „Mnie oko nie dojrzy,
mrok jest zasłoną dla twarzy”.
16 O zmroku do mieszkań się włamią,
za dnia dom szczelnie zamknięty,
światła oni nie cierpią.
17 Mrokiem zda się im dojrzany poranek,
przywykli do grozy nocy.
H4 Źródło: Hi 24, 1–17, [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich, Poznań 1980, s. 554.

Pokaż ćwiczenia:

R8XrmWtxpaDRK11

Ćwiczenie 1

Wybierz te wyrazy lub wyrażenia, dzięki którym wypowiedź będzie prawdziwa.

Twierdzenie, że Hiob znosił swoje cierpienie bez żadnej skargi, jest {#nieprawdziwe} / {prawdziwe}. W rozmowie z {#trzema przyjaciółmi} / {Bogiem} narzekał, że został odrzucony przez {#Boga} / {rodzinę}. Twierdził też, że życie człowieka jest krótkie i pełne {#boleści} / {nadziei}.

RVDZaMHuwbTZ91

Ćwiczenie 2

W Księdze Hioba ludzkie życie zostało porównane do:

nieustannej walki
mgnienia oka
letargu
balu
pieśni pogrzebowej

RouUM61Qrh3xj1

Ćwiczenie 3

W Biblii poszczególne fragmenty rozdziału 24 Księgi Hioba zostały opatrzone tytułami. Dopasuj te tytuły do odpowiednich wersetów.

wersety 1-3, 13-17, wersety 4-8, 9-12

Na świecie panuje gwałt
Praca przymusowa biednych
Stan niewolników
Nocne zbrodnie

Ćwiczenie 4

Wypisz z przytoczonych rozdziałów Księgi Hioba określenia będące synonimami słowa „cierpienie”.

RGoALVpvbhT8k

Ćwiczenie 5

Z dwóch rozdziałów Księgi Hioba przytocz po jednym cytacie wskazującym na krótkotrwałość ludzkiego życia.

R9NU224O7Q3WT

Ćwiczenie 6

Czy sen jest dla Hioba czasem odpoczynku od cierpienia? Odpowiedź uzasadnij, przywołując odpowiedni cytat.

RliBgAYKoaBi4

Ćwiczenie 7

Jaki charakter mają cierpienia Hioba? Czy dotykają sfery psychicznej, czy cielesnej? Napisz tekst, w którym uzasadnisz swoją odpowiedź.

R1RG2e14MTZ65

Ćwiczenie 8

Zbierz argumenty do dwóch tematów rozprawek:
Księga Hioba to opowieść o wystawianiu człowieka na próbę.
Księga Hioba to opowieść o niezawinionym cierpieniu.

R1M5JnVXRbzuW

Praca domowa

Zapoznaj się z przemową Sofara, jednego z trzech przyjaciół Hioba. Następnie stwórz tekst, w którym wykażesz, że Sofar reprezentuje tradycyjny sposób postrzegania związku między grzechem a nieszczęściem spotykającym człowieka już za życia.

Księga Hioba 20, 4–20
20. 4 Czyż nie wiesz? Od dawien dawna,
odkąd jest człowiek na ziemi,
5 radość występnych jest krótka,
szczęście niewiernego trwa chwilkę,
6 choć w pysze chce sięgać po niebo
i głową dotykać obłoków.
7 Na zawsze zaginie jak mierzwa,
obecni powiedzą: „A gdzież on?”
8 Jak sen przeminął, nie można go znaleźć -
znikł niby nocne marzenie.
9 Choć goni go oko, nie sięgnie,
to miejsce nie ujrzy go więcej.
10 Synowie zwracają mienie ubogim,
jego ręce oddają bogactwa.
11 Jego kości tak pełne były krzepy:
wraz z nim ją kładą do prochu.
12 Słodkie zło w jego ustach,
chętnie je miał pod językiem,
13 trzymał i nie chciał wypuścić,
język do niego przykleił.
14 Pokarm spleśniał mu w trzewiach,
żołądek zawiera truciznę;
15 dobra sam połknął i zwrócił:
Bóg wyrzucił je z niego.
16 Wchłaniał on jad padalców,
zabije go język żmijowy.
17 Nie spojrzy na wody płynące,
choć płyną miodem i śmietaną.
18 Zwrócił swój zysk nie połknięty.
Nie cieszy go złupione bogactwo.
19 Skrzywdził, zasmucił ubogich,
domy zagrabiał, nie stawiał;
20 nie zaznał spokoju w swym wnętrzu,
nie uratował się swoim skarbem.
x Źródło: Księga Hioba 20, 4–20, [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych, oprac. Zespół Biblistów Polskich z inicjatywy Benedyktynów Tynieckich, Poznań 1980, s. 551.

Gra edukacyjna

Dla nauczyciela