Zastanów się, na czym polegają krótkowzroczność i nadwzroczność, a także co się stanie, gdy jedna wada nałoży się na drugą.

W przypadku krótkowzroczności promienie świetlne skupiają się przed siatkówką, dlatego osoby, które miały w młodości tę wadę wzroku, widziały dobrze bliskie przedmioty, ale gorzej – przedmioty odległe. Wraz z wiekiem zaczyna się pojawiać nadwzroczność, która u osób z krótkowzrocznością może skorygować tę wadę.

Z kolei u osób, które w młodości nie miały wady wzroku, w wieku podeszłym promienie świetlne skupiają się za siatkówką. Osoby te muszą zatem korzystać podczas czytania z okularów skupiających (tzw. „plusów”).

Przypomnij sobie, jak załamywane są promienie świetlne w oku osoby zdrowej, a jak u osoby, która widzi niewyraźnie zarówno z bliska, jak i z daleka.

Obszar o mniejszej zdolności skupiającej znajduje się na górze szkła, ponieważ przy patrzeniu w dal soczewka oka jest spłaszczona. W związku z wadą wzroku soczewka skupia promienie świetlne zbyt mocno, więc szkło ma za zadanie rozproszyć promienie świetlne. Obszar o większej zdolności skupiającej znajduje się na dole szkła, ponieważ przy patrzeniu na bliskie obiekty soczewka u zdrowej osoby staje się wypukła. Z kolei u osoby z wadą wzroku soczewka niewystarczająco skupia promienie świetlne, dlatego musi w tym pomóc większa zdolność skupiająca szkła korekcyjnego.