Sprawdź się
Inicjatorem utworzenia polskiej sceny narodowej był: Możliwe odpowiedzi: 1. Wojciech Bogusławski., 2. Ignacy Krasicki., 3. Stanisław August Poniatowski., 4. Józef Bielawski.
Zaznacz poprawną odpowiedź.
Inicjatorem utworzenia polskiej sceny narodowej był:
- Wojciech Bogusławski.
- Ignacy Krasicki.
- Stanisław August Poniatowski.
- Józef Bielawski.
Oceń prawdziwość zdań. Zaznacz w tabeli Prawda, jeśli zdanie jest prawdziwe, lub Fałsz – jeśli jest fałszywe.
| Zdanie | Prawda | Fałsz |
| Od momentu powołania do życia Teatru Narodowego przedstawienia wystawiane w języku polskim cieszyły się wśród widzów największą popularnością. | □ | □ |
| W wystawianych na polskiej scenie narodowej przedstawieniach od samego początku dominowała funkcja dydaktyczna. | □ | □ |
| Koncepcja funkcjonowania oraz powinności stawiane przed polską sceną narodową były oryginalnym pomysłem redakcji czasopisma „Monitor”. | □ | □ |
| Przedstawienia wystawiane na polskiej scenie narodowej od samego początku były grane wyłącznie w języku polskim. | □ | □ |
Określ stosunek polskiej szlachty wobec roli, jaką miała pełnić polska scena narodowa.
Wybierz określenia oddające charakter polskiej sceny narodowej w dobie oświecenia.
- opiniotwórcza
- tendencyjna
- innowacyjna
- oryginalna
- dydaktyczna
- apolityczna
- rewolucyjna
- kontrowersyjna
- kosmopolityczna
- elitarna
Teatr w Polsce w XVIII wiekuTeatr „dostępny za pieniądze” nie tylko otworzył prawo wstępu [...] każdemu potencjalnemu [...] nabywcy [biletu], przełamywał ekskluzywne bariery stanowe i wąskośrodowiskowe, a więc niepomiernie poszerzył liczbowy i socjalny skład widowni, ale także - co było bardziej brzemienne w skutki - stworzył zupełnie nowego rodzaju uwarunkowania między teatrem a widzem: przewartościował, wzmocnił ich nieodzowną wzajemną relację. Widz - nabywca biletu z własnego wyboru - znalazł się w stosunku do teatru w pozycji innej niż ta, jaką zajmował zaproszony gość widowiska dworskiego lub szkolnego pokazu. Stanął w pozycji bardziej niezależnej, poczuł się powołany do objawiania swoich reakcji, manifestowania własnego gustu i wydawania ocen. Stał się widzem nowym, aktywnie uczestniczącym w kształtowaniu teatru.
Źródło: Karyna Wierzbicka-Michalska, Teatr w Polsce w XVIII wieku, Warszawa 1977, s. 73.
O poezji dramatycznejAktorem kto chce być dobrym, trzeba, żeby wszystkie swe momenta wydoskonaleniu się w tym kunszcie poświęcił. Natury się trzymać powinien, wpatrywać się w nią pilnie, i naśladować ją we wszystkim. Tę myśl tak objaśniam, że należy czy aktorowi czy aktorce, tak się przemienić w osobę, którą reprezentuje, tak zbliżać się do prawdy, tak przejąć ton, gesta, ruszenia wiekowi jej, stanowi okolicznościom, w których się na ów czas znajduje, poruszeniom, które czuje, przyzwoite, żeby spektatorspektator omamiony aktora wcale zapomniał, a o osobie tylko udanej myślał. [...] Namiętności, uczucia, poruszenia wszystkie, w twarzy, w składzie ciała, w całej osobie aktora wyrażone być powinny.
Źródło: Adam Kazimierz Czartoryski, O poezji dramatycznej, [w:] Z. Libera, Oświecenie, Warszawa 1974, s. 438.
Zastanów się, w jaki sposób zmieniły się funkcje oraz rola teatru od czasów oświecenia. Swoje spostrzeżenia zapisz w tabeli.
Wyraź swoją opinię na temat tego, czy teatr może mieć realny wpływ na kształtowanie poglądów oraz postaw swoich widzów. Uzasadnij odpowiedź, formułując dwa argumenty.
Jesteś dziennikarzem pracującym dla wydawanego współcześnie „Monitora”. Twoim zadaniem jest napisanie krótkiego felietonu, w którym zajmiesz się problemem słuszności społecznego zaangażowania teatru. Zastanów się, czy twórcy teatralni powinni podejmować w swoich sztukach istotne kwestie społeczne, czy też przedstawienia powinny być całkowicie oderwane od aktualnych wydarzeń i dyskutowanych problemów.