Elementy do uszeregowania: 1. Zmienność i niepewność własnego losu była dominującą cechą tamtych dni. Nikt z pilotów nie był pewien, czy dożyje następnego ranka. […] Odizolowani w małych społecznościach dywizjonów myśliwskich stanowili tak wybuchową mieszankę, że z trudem można było przewidzieć, jak zachowają się w konkretnej sytuacji. , 2. – Kabina napełniła się dymem, w nodze i w ręku poczułem ostry ból. Gdy starłem gorącą ciecz, która mi zalała oczy, spostrzegłem, że maszyna kręci korkociąg. Wziąłem się do wyprowadzania, jednak bezskutecznie. Stery były uszkodzone. Trzeba skakać, pomyślałem. Jednak nie było to takie proste, bo tak w ręku, jak i w nodze straciłem władzę. Zdawało mi się, że koniec się zbliża. , 3. Pewnym można było być tylko tego, że kiedy znajdą się w obliczu wroga, będą walczyć. Koledze z dywizjonu można było wybaczyć wszystko oprócz tchórzostwa. Polscy piloci, którzy przybyli do Anglii i wkrótce zaczęli brać udział w walkach, zdawali się odróżniać od brytyjskich kolegów jednym – mieli te same co oni cechy, ale ujawniające się z większą intensywnością, wyostrzone. Jak podsumował jeden z brytyjskich oficerów: „Byli tacy sami, a jednak zupełnie inni”., 4. Zebrałem resztki sił i wylazłem z kabiny. W końcu porwał mię pęd powietrza, rzucił w korkociąg plecowy i tak leciałem do ziemi. Gdy z trudem, po dłuższym czasie, lewą ręką otworzyłem spadochron, szarpnął mną ból straszny, gdyż pas przechodził akurat przez ranę. Cierpiałem bardzo, minuty przeciągały się nieznośnie, a ziemia ciągle daleko! Wreszcie spadłem jak worek na zorane pole, lecz o jakimkolwiek ruchu nie było mowy. Długo spadochron ciągnął mnie po bruzdach, zanim przybiegli Anglicy”., 5. Walki nad Anglią w 1940 r. toczyły się z taką intensywnością, że często w powietrzu znajdowało się jednocześnie kilkuset pilotów, z których każdy miał jeden cel – zniszczyć wrogi samolot i przy tym nie zginąć. Decydowały ułamki sekund. „Wtem usłyszałem huk – relacjonował ppor. Jan Daszewski z 303. dywizjonu.

Po pokonaniu Francji Adolf Hitler oczekiwał, że Wielka Brytania wycofa się z wojny, korzystając z niemieckiej oferty pokojowej, i da Niemcom wolną rękę w działaniach w Europie. W początkowych planach niemieckich nie leżało zdobycie Wielkiej Brytanii. Wobec stanowczego odrzucenia niemieckich sugestii pokojowych przez rząd brytyjski pod przewodnictwem premiera Winstona Churchilla Hitler zarządził przygotowania do inwazji morskiej na Wyspy Brytyjskie pod kryptonimem (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe”. […] Warunkiem koniecznym do realizacji tego planu było osiągnięcie przewagi w powietrzu poprzez zniszczenie brytyjskiego lotnictwa w powietrzu i na ziemi, co stało się głównym celem niemieckim bitwy o Anglię. W początkowych jej fazach istotnym celem Niemców było również niszczenie brytyjskiej floty i żeglugi, zwłaszcza na kanale (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe”, a w środkowej, decydującej fazie, stało się nim niszczenie brytyjskiego przemysłu lotniczego. Ubocznym celem była (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe” Wielkiej Brytanii przez niszczenie transportu morskiego, wpływające na złamanie chęci oporu. Wobec nieosiągnięcia przewagi w powietrzu, głównym celem niemieckim […] stało się złamanie chęci oporu w społeczeństwie brytyjskim, zmierzające do wycofania się Wielkiej Brytanii z wojny […]. Już 30 czerwca 1940 r., tydzień po upadku Francji, (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe” Göring wydał „Ogólne dyrektywy dotyczące operacji (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe” przeciwko Wielkiej Brytanii”, w których priorytetem było zwalczanie brytyjskiego lotnictwa i jego zaplecza. Jednocześnie (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe” naciskała na niego, aby niemieckie samoloty zaangażowały się w zwalczanie (tu wybierz) 1. La Manche, 2. izolacja, 3. Luftwaffe, 4. marszałek, 5. Kriegsmarine, 6. Royal Navy, 7. „Seelöwe”, a także brytyjskich portów i transportu morskiego.