Sprawdź się
Tekst do ćwiczeń
Hiob i młodzieniecHiobie przyszedłem się uczyć od ciebie
ufny jak chłopię z tabliczką
i pocałunkiem matki na policzku
Otwórz usta
i ucz mnie
jak znosić ból śmierć samotność
stratę przyjaciół obelżywe słowa
a nade wszystko starośćKiedy zasypiam
czy potrafię umrzeć jak inniCzym jest samotność
dlaczego uciekam od niej
w ciasne uściski kobiet
Kiedy patrzę na swego ojca
obwiniam go że się zestarzał
że skóra zwisa mu z podgardla
za duża na niego
Jak mógł pozwolić swojej twarzy
tak się zmarszczyć
A ręce chyba drżą mu naumyślnie
na złość młodym
Patrzcie i wy tacy będziecieKiedy jestem zdrowy
oddycham jakbym pił źródlaną wodę
moja skóra jest czysta
radość mi sprawia całe moje ciało
cokolwiek czyni jawnie lub w ukryciu
Powiedz mi czym jest choroba
czym jest obrzydliwość własnego ciała
czym jest ja które cuchnie
Czy gdy cierpiałeś duch twój był czysty
i ulatywał w rzeźwy oddech lasówNaucz mnie Hiobie żyć
ucz mnie upływu czasu
bo wszystko w nas jemu zaprzecza
jak kłoda położona w poprzek rzekiHiobie ucz mnie cierpliwości
ucz mnie posłuszeństwa
którym się brzydzę
Chcę być cały sprężony wolny pewny
jak strzała wypuszczona z łuku
Kto mi odbiera wolność
gdy mi każe potknąć się na drodze
cierpieć z obrazy na samego siebie
Nazywasz to sumieniem
Boję się czy sumienie nie jest mym demonem
Hiobie to byłoby więzienie
ja uwięziony w sobieHiobie czemu nie chcesz mnie uczyć Hiobie
Odchodzę smutny
myśląc że nikt nikomu nie zdoła pomóc
Nawet liter alfabetu wypisanego na twej twarzy
nie chcesz mi pokazać
Odsyłasz mnie do czasu
Pożyjesz zrozumiesz
Lecz tego właśnie ja nauczyciela nie chcę
nie życzę sobie
Czy On kazał ci wiedzę zostawić dla siebie
mógłbyś tak wiele gdybyś otwarł serceJeśli nie
pójdę szukać innego nauczyciela
mistrza sprawniejszego w słowie
widać cię życie nic nie nauczyło
choć zgarbowało skóręMłody odszedł w gniewie
a Hiob szeptał w głąb siebie Panie PanieŹródło: Anna Kamieńska, Hiob i młodzieniec, [w:] tejże, Dwie ciemności i wiersze ostatnie, Poznań 1984, s. 46–48.
Scharakteryzuj obu tytułowych bohaterów wiersza Hiob i młodzieniec. Zrób to za pomocą co najmniej pięciu epitetów odnoszących się do każdego z nich.
Wśród określeń, którymi można scharakteryzować Hioba i młodzieńca, występują „małomówny” i „wielomówny”. Podaj co najmniej trzy synonimy do każdego z tych wyrazów.
W tekście liczącym co najmniej 60 słów napisz, jakie były oczekiwania podmiotu lirycznego względem rozmówcy.
Przytocz fragmenty wiersza odnoszące się do trzech spośród sześciu głównych tematów, o których młodzieniec chciał rozmawiać z Hiobem.
Czy młodzieniec nauczył się czegoś od Hioba? Wyjaśnij to w tekście liczącym przynajmniej 60 słów. Zawrzyj w nim co najmniej jeden cytat z wiersza Hiob i młodzieniec.
Utwór Anny Kamieńskiej można zaliczyć do liryki bezpośredniej oraz do liryki zwrotu do adresata. Dowiedź tego własnymi słowami.
Dlaczego, według ciebie, młodzieniec chce uczyć się właśnie od Hioba? Udziel odpowiedzi w co najmniej 30 słowach.
Młodzieniec i Hiob nie zdołali się porozumieć: Młody odszedł w gniewie
, nie otrzymawszy - jak sądził - żadnych wyjaśnień. Czy na pewno ich nie dostał? Napisz krótki tekst, w którym odpowiesz na to pytanie.
W tekście liczącym co najmniej 120 słów zinterpretuj fragment wiersza Hiob i młodzieniec:
Hiob i młodzieniecKiedy jestem zdrowy
oddycham jakbym pił źródlaną wodę
moja skóra jest czysta
radość mi sprawia całe moje ciało
cokolwiek czyni jawnie lub w ukryciu
Powiedz mi czym jest choroba
czym jest obrzydliwość własnego ciała
czym jest ja które cuchnie
Czy gdy cierpiałeś duch twój był czysty
i ulatywał w rzeźwy oddech lasówNaucz mnie Hiobie żyć
ucz mnie upływu czasu
bo wszystko w nas jemu zaprzecza
jak kłoda położona w poprzek rzekiHiobie ucz mnie cierpliwości
ucz mnie posłuszeństwa
którym się brzydzęŹródło: Anna Kamieńska, Hiob i młodzieniec, [w:] tejże, Dwie ciemności i wiersze ostatnie, Poznań 1984, s. 46–48.