Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Pokaż ćwiczenia:
R11IGLgPHkI1O1
Ćwiczenie 1
Ciało, które na powierzchni Ziemi zostało rzucone pionowo w górę z prędkością V0, wzniosło się na wysokość h. Gdybyśmy wyrzucili je z taką samą prędkością na Księżycu, maksymalna wysokość wynosiłaby: Możliwe odpowiedzi: 1. hK=gKgZh, 2. hK=hZ, 3. hK=gZgKh, 4. hK=gZgK2h
1
Ćwiczenie 2

Na podstawie fragmentu artykułu Jak żyłoby się na Księżycu ? oceń prawdziwość poniższych zdań.

Stworzenie bazy na Księżycu jest technologicznie możliwe, a za taką inwestycją przemawiałby też szereg argumentów ekonomiczno‑naukowo‑technologicznych. Tylko z jakimi warunkami zetknęliby się mieszkańcy takiej placówki w codziennym życiu? (…)

Wyzwaniem słałoby się (…) uprawianie na Księżycu wszelkiej aktywności fizycznej. Tamtejsza siła grawitacji stanowi 1/6 ziemskiego przyciągania, co oznacza, że wkładając tę samą energię, można byłoby skoczyć sześć razy wyżej. Rick Elphic opisujący księżycową rzeczywistość dla portalu Space.com dla lepszego zobrazowania postulował wydłużenie znajdującego się na Księżycu boiska do futbolu amerykańskiego aż do 600 jardów (ziemskie ma tylko 100).

Jednak w epoce lotów bezzałogowych i patrzenia w rejony wszechświata znacznie odleglejsze niż Księżyc wydaje się, że nieprędko powiększy się grono 12 osób, które do tej pory stąpały po księżycowym gruncie (członkowie misji Apollo 11, 12, 14, 15, 16 i 17), a co dopiero, żeby ktoś zagrał tam w futbol amerykański.

(Źródło: https://przystaneknauka.us.edu.pl/artykul/jak‑zyloby‑sie‑na‑ksiezycu)

R1FDJsUDFMKtC
Łączenie par. . Chcąc, by ciało rzucone pionowo do góry,wzniosło się wyżej niż na Ziemi, należy nadać mu większą prędkość początkową.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Mniejsza wartość przyspieszenia grawitacyjnego na Księżycu, pozwoliłaby uzyskiwać większe wysokości w czasie skoków.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Na Księżycu istnieją już bazy technologiczne.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz
2
Ćwiczenie 3

Jaka jest wartość wypadkowej siły działającej na astronautę o masie m = 75 kg stojącego na Księżycu? Przyjmij, że przyspieszenie grawitacyjne na Księżycu wynosi około gIndeks dolny K = 1,6 ms2. Uzasadnij odpowiedź.

uzupełnij treść
2
Ćwiczenie 4
RjWp29HgFdHlH
Na jaką maksymalną wysokość może wzbić się na Księżycu astronauta, jeśli odbił się od podłoża z prędkością V = 3ms? Przyjmij, że przyspieszenie grawitacyjne na Księżycu wynosi gK = 1,62 ms2? Wynik podaj w metrach w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku. h = Tu uzupełnij m
2
Ćwiczenie 5
Rwx4Iag3RNmrl
Ciało, które na powierzchni Ziemi zostało rzucone pionowo w górę z prędkością V0, wzniosło się na wysokość hZ = 0,8 m. Oblicz, na jaką wysokość wzniesie się to ciało na Księżycu, jeśli prędkość wyrzutu pozostanie taka sama. Wiadomo, że przyspieszenie grawitacyjne wynosi tam około gK = 1,62 ms2. Przyjmij, że gz = 9,81 ms2. Pomiń opory ruchu. Wynik podaj w metrach z dokładnością do dwóch miejsc znaczących. hK = Tu uzupełnij m
3
Ćwiczenie 6
R6xaoRoneJlfj
Wiedząc, że opory ruchu powodują straty 20% energii, oblicz, jak długo będzie trwało wznoszenie się ciała na maksymalną wysokość, jeśli zostało ono wyrzucone pionowo do góry na Księżycu z prędkością początkową równą V0 = 5 ms. Przyjmij, że przyspieszenie grawitacyjne wynosi na Księżycu około gK = 1,62 ms2. Wynik podaj w sekundach w zaokrągleniu do trzech cyfr znaczących. t = Tu uzupełnij s
3
Ćwiczenie 7
R19YpiEyA26Nk
Wiedząc, że astronauta skacząc na Księżycu wzniósł się na wysokość h = 12 m, wyznacz, z jaką prędkością uderzy w powierzchnię. Przyjmij, że przyspieszenie grawitacyjne stanowi 1/6 przyspieszenia ziemskiego (gz = 9,81 ms2). Wynik podaj w ms w zaokrągleniu do dwóch miejsc po przecinku. V = Tu uzupełnij ms
3
Ćwiczenie 8

Przeczytaj fragment artykułu dotyczący skoku o tyczce, a następnie oceń prawdziwość poniższych zdań.

Sport jest sztuką zamiany jednej formy energii w drugą. Szczególnie wyraźnie widać to w konkurencjach lekkoatletycznych. (…) A więc sportowiec, skoczek, stojąc na rozbiegu, ma w swoich mięśniach zmagazynowaną energię chemiczną. I rozpoczyna się bieg. Energia chemiczna z mięśni zamieniana jest w energię kinetyczną, czyli energię ruchu. Ilość chemicznej spada, kosztem kinetycznej, bo skoczek biegnie coraz szybciej. Ale nie o sam bieg tutaj chodzi. W dłoniach skoczek trzyma tyczkę. Gdy jest już blisko poprzeczki, dalszy koniec tyczki wkłada do dołka i... biegnie dalej. Teraz energię kinetyczną związaną z ruchem, zamienia na energię sprężystości. Innymi słowy zawodnik robi coś podobnego do naciągania cięciwy łuku. Jeżeli biegnie szybko, jeżeli ma sporo energii kinetycznej, uda mu się zmagazynować sporo energii w tyczce. Ta wykonana z odpowiednio sprężystego materiału (włókna szklanego albo kompozytów węglowych) energię rzeczywiście w sobie na pewien czas zatrzymuje. Tę sytuację można porównać do tej, w której między dwoma palcami zginana jest plastikowa linijka. Do pewnego momentu ugina się (magazynuje energię), aż w końcu pęknie. Tyczki zwykle nie pękają (…). Zawodnikowi chodzi o to, żeby maksymalnie dużo energii kinetycznej (tej, którą nabywał w czasie coraz szybszego biegu) zmagazynować w tyczce. Jeżeli dobierze odpowiednią pozycję, uda mu się w tyczce ulokować prawie całą energię biegu. Co ciekawe, zawodnik, zatykając tyczkę w dołku, prostuje ręce w łokciach. Innymi słowy, tyczkę, którą w czasie całego biegu ma z boku ciała, teraz szybkim ruchem przekłada nad głowę. Po co? W fizyce mówi się o tzw. momencie obracającym. Proste ręce i tyczka wysoko nad głową w momencie jej unieruchomienia powodują, że tyczkarz zostaje uniesiony. Gdyby tyczka w momencie unieruchomienia jej jednego końca była w takiej pozycji jak w czasie początkowej fazy rozbiegu, a więc na wysokości pasa, energia także zostałaby w niej zmagazynowana, ale w chwili jej oddawania, zawodnik nie zostałby uniesiony, tylko... odepchnięty w tym samym kierunku, z którego przybiegł. Mówi o tym jedna z zasad dynamiki Newtona.

Źródło: Rożek T., Skok fizyka, https://nauka.wiara.pl/doc/1865636.skok‑fizyka/2

RWOSfvp38Qmxo
Łączenie par. . W mięśniach sportowca wytwarza się energia chemiczna, która jest następnie zamieniana na energię kinetyczną.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Chociaż energia kinetyczna sportowca wzrasta, energia chemiczna zmagazynowana w jego mięśniach pozostaje na stałym poziomie.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. W tyczce magazynuje się energia sprężystości wytworzona w czasie biegu.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz. Zawodnik zatykając tyczkę w dołku przekłada ją za głowę po to, by zostać uniesionym, nie zaś odepchniętym.. Możliwe odpowiedzi: Prawda, Fałsz