1. Ryba to najstarszy symbol chrześcijaństwa, stosowany przede wszystkim w okresie prześladowania pierwszych chrześcijan, gdy musieli się oni ukrywać. Ryba po grecku to ΙΧΘΥΣ. Kolejne litery wyrazu skojarzone zostały z dodatkowym znaczeniem: ΙΗΣΟΥΣ, Ἰησοῦς (Iēsoûs) – Jezus ΧΡΙΣΤΟΣ, Χριστὸς (Christós) – Chrystus ΘΕΟΥ, Θεοῦ (Theoû) – Boga ΥΙΟΣ, Υἱὸς (Hyiós) – Syn ΣΩΤΗΡ, Σωτήρ (Sōtér) – Zbawiciel I tak ryba stała się symbolem Chrystusa i chrześcijan. Akrostych powiązany był ze Starym Testamentem i Księgą Jonasza – trzydniowe przebywanie proroka w brzuchu ryby stawało się w tej symbolice prefiguracją męki i zmartwychwstania (Mt, 12, 39). Symbolika ryby związana jest również z sakramentem chrztu. Tertulian[1] odwoływał się do symboliki ryby, pisząc, że człowiek, na podobieństwo ryby, którą jest Jezus Chrystus, rodzi się w wodzie i poprzez pozostawanie w niej zostanie zbawiony. Do dziś symbol ryby jest używany jako znak rozpoznawczy chrześcijan. Najsłynniejszą sceną ujawnienia się chrześcijanki jest niewątpliwie narysowanie ryby przez Ligię, bohaterkę książki Quo vadis. Właśnie dzięki temu symbolowi Marek Winicjusz orientuje się po czasie, że jego ukochana jest wyznawczynią Chrystusa. [1] Tertulian – Tertullianus (Quintus Septimus Florens Tertullianus) – żyjący na przełomie II i III wieku łaciński teolog, nawrócony na chrześcijaństwo, apologeta i dogmatyk. S. Kalinkowski, Scire Latine. Język łaciński. Podręcznik dla alumnów i studentów teologii.

1. IHS – monogram rozpowszechniony w Kościele jako znak rozpoznawczy Chrystusa. IHS to trzy pierwsze litery greckie imienia Chrystusa. W okresie, gdy język grecki wyszedł z powszechnego użycia, odczytywano monogram jako pierwsze trzy litery frazy Jesus Hominum Salvator (Jezus Zbawiciel ludzi).

1. C†M†B, także K†M†B to symbol, który umieszczany jest na drzwiach domów i mieszkań z okazji święta Objawienia Pańskiego, zwanego tradycyjnie świętem Trzech Króli. Napis ten oznacza prośbę o błogosławieństwo i ochronę przed złem. Układ liter posiada różne interpretacje. Jedna z nich mówi, że są one skrótem łacińskiej sentencji Christus mansionem benedicat (Niech Chrystus błogosławi temu domowi). Inna każe wierzyć, że za trzema literami kryje się maksyma Christus Multorum Benefactor (Chrystus dobroczyńcą wielu). Najczęściej jednak uznaje się, że są to pierwsze litery imion trzech króli: Caspar (Kacper) Melchior Baltazar.

1. Historia symbolu krzyża jest tak samo fascynująca, jak i historia samego chrześcijaństwa. Krzyż nie występował w ikonografii przed śmiercią Chrystusa, ponieważ wcześniej ukrzyżowanie było czymś haniebnym, poniżającym. Skazywano na nie przestępców, niewolników lub barbarzyńców. Rzymianie od Persów przejęli zwyczaj karania taką śmiercią buntowników. Okrucieństwo ukrzyżowania miało stanowić ostrzeżenie dla potencjalnych naśladowców ukaranego. Krzyż stał się symbolem wiary chrześcijańskiej w IV w. n. e., za czasów cesarza Teodozjusza Wielkiego, kiedy to została zniesiona kara śmierci przez ukrzyżowanie. Już w V wieku pojawiły się pierwsze krucyfiksy, czyli przedstawienia Chrystusa na krzyżu, który stał się szybko symbolem chrześcijańskim. Krzyże zawieszano na szyi, przy wejściu do domów, umieszczano je na przedmiotach codziennego użytku i w dziełach sztuki. Z symbolu haniebnej śmierci krzyż stał się symbolem zbawienia oraz życia. Prefiguracją krzyża w Starym Testamencie był wąż wywyższony na pustyni na polecenie Boga przez Mojżesza. Ktokolwiek ze zbuntowanych Izraelitów pokąsanych przez węże spojrzał na węża, odzyskiwał zdrowie. Podobnie zwrócenie się z wiarą do ukrzyżowanego Jezusa przynosi odpuszczenie win oraz uzdrowienie z grzechów.

1. Kotwica funkcjonowała jako symbol chrześcijański szczególnie wtedy, gdy krzyż niósł ze sobą jeszcze negatywne skojarzenia z haniebną śmiercią i poniżeniem, co odstraszało od przyjmowania wiary chrześcijańskiej. Kotwica miała oznaczać wierność wierze, nadzieję, oczekiwanie na mające nadejść zbawienie. Życie ludzkie miało być niczym łódź, która zakotwiczona jest w niebie. W takim znaczeniu kotwica pojawia się w Liście do Hebrajczyków: Trzymajmy się jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, /kotwicy/, która przenika poza zasłonę (Heb 6, 19).

1. Alfa i Omega Symbol alfy i omegi, czyli początku oraz końca, to symbol obejmującej wszystko boskiej jedności. Znak ten, jako nierozerwalnie połączony z chrześcijaństwem, pojawia się w III w., kiedy to te dwie greckie litery – pierwsza i ostatnia litera alfabetu – zaczynają się pojawiać w napisach nagrobnych, a od IV wieku są często obecnymi elementami w połączeniu z monogramem chi-ro. Znak ten symbolizuje: początek i koniec, równość syna Bożego z Bogiem Ojcem, wszechmoc Boga, doskonałość. Odwołanie do tego symbolu pojawia się w Apokalipsie św. Jana: Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec (J 22, 13). Znaczenie symbolu alfy i omegi miało przypominać prześladowanym o wszechmocy Boga.

2. Monogram chi-ro Skrzyżowanie liter „chi” oraz „ro” to jeden z najstarszych chrystogramów, których używali chrześcijanie. Monogram powstał z połączenia dwóch pierwszych liter słowa Chrystus (ΧΡΙΣΤΟΣ).

3. Monogram jota-chi Skrzyżowanie liter I – X (jota chi), oznaczających słowa Iesous Christos. Nazwa monogramu pochodzi od nazw tworzących je liter: jota oraz chi. Oprócz rozwinięcia monogramu, każącego widzieć w nim skrót od słów Jezus Chrystus, istniały jeszcze wyjaśnienia, zgodnie z którymi litery te miały oznaczać In Christo (w Chrystusie).