Symulacja przedstawia wykres, na którym można śledzić trajektorię ruchu środka masy ciała złożonego z dwóch niebieskich prętów, ułożonych w płaszczyźnie poziomej. Ciało zostaje wyrzucone ukośnie w górę. Ciało może w trakcie ruchu rotować w płaszczyźnie poziomej. Użytkownik może zmieniać wartość składowej poziomej prędkości z jaką wyrzucono ciało mała litera v z indeksem dolnym zero od zera do dwudziestu metrów na sekundę. Przy wartości zero mamy do czynienia z rzutem pionowym. Zwiększanie wartości składowej poziomej prędkości powoduje zwiększenie zasięgu rzutu. Użytkownik może zmieniać częstotliwość obrotu ciała w płaszczyźnie poziomej od minus pięciu do pięciu Hertzów, przy czym znak opisuje kierunek obrotu. Przy wartościach ujemnych ciało kręci się zgodnie z ruchem wskazówek zegara a dla dodatnich przeciwnie. Dla częstotliwości zero Hertzów ciało w trakcie ruchu nie obraca się. Użytkownik może również zmieniać długości poszczególnych prętów wielka litera R od zera do pięćdziesięciu i małą litera r od zera do czterdziestu. Użytkownik ma możliwość także zmiany kąta pomiędzy prętami od minus pięciu do czterdziestu mała grecka litera pi. Po wystartowaniu symulacji na wykresie po prawej stronie symulacji widoczna jest trajektoria środka masy w postaci paraboli narysowanej niebieską i przerywaną linią. Dodatkowo widoczne są trajektorie dwóch punktów wielka litera P z indeksem dolnym jeden umieszczonego w jednej czwartej długości jednego z prętów i wielka litera P z indeksem dolnym dwa umieszczonego w jednej czwartej długości drugiego z prętów. Trajektorie tych punktów widoczne są w postaci funkcji narysowanych czerwoną i zieloną liniami. Funkcje te przypominają rozciągnięte sprężyny w taki sposób, że gęstość ich pętli zależy od częstotliwości rotacji ciała. Funkcje te są równoległe do paraboli wyznaczającej trajektorię środka masy wielka litera S i wielka litera M.