Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Ten materiał nie może być udostępniony
R1GevfBQv8tvc
Joanna (pierwsza od dołu) i Maria (Maria Broniewska-Pijanowska; ur. 1931; polska aktorka filmowa i teatralna, adoptowana przez Broniewskiego córka jego drugiej żony, Marii Zarębińskiej; 1904–1947).
Benedykt Jerzy Dorys, Portret Władysława Broniewskiego z córkami, 1950, fotografia, tylko do użytku niekomercyjnego
Władysław Broniewski

Władysław Broniewski

polski poeta, tłumacz, żołnierz. W latach 20. XX wieku związał się z lewicowym Związkiem Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Można powiedzieć, że artysta przez całe życie pozostał wierny poglądom lewicowym, wspierającym działania proletariatu.

Twórczości Broniewskiego nie można odmówić kunsztu poetyckiego. Trzeba jednak pamiętać o tym, że poety nie doceniono wystarczająco ani za jego życia, ani też już po jego śmierci. Władze PRL‑uj00000000GB1v50_000tp001PRL‑u chciały uczynić z artysty przede wszystkim piewcę ustroju komunistycznego i dlatego oficjalnie nie wspominano m.in. o jego udziale w Legionach Polskichj00000000GB1v50_000tp002Legionach Polskich. Nawet obecnie spora część liryki tego poety wzbudza kontrowersje i spotyka się z oskarżeniami o przesadne uwikłanie w politykę.

Nie można zapominać o tym, że na powojenną twórczość Broniewskiego składają się także piękne liryki osobiste i treny, których źródłem była rodzinna tragedia poety: śmierć drugiej żony Marii (zmarłej w 1947 roku) i śmierć – w 1954 roku – ukochanej córki – Joanny Broniewskiej‑Kozickiejj00000000GB1v50_000tp003Joanny Broniewskiej‑Kozickiej, zwanej przez poetę Anką. Okoliczności śmierci Anki pozostają nadal niewyjaśnione. Córka Broniewskiego zginęła w wyniku zatrucia gazem, zdaniem niektórych biografów było to samobójstwo. Odejście dziecka stało się dla artysty inspiracją do stworzenia tomu poetyckiego Anka (1956).

Poza wierszami należącymi do liryki osobistej Broniewski – o czym nie można zapomnieć – jest autorem erotyków i nastrojowych utworów pejzażowych (np. poemat Mazowsze czy wiersz Hawrań i Murań).

Już wiesz

Przypomnij sobie główne cechy trenu jako gatunku literackiego.

j00000000GB1v50_000tp001
j00000000GB1v50_000tp002
j00000000GB1v50_000tp003
j00000000GB1v50_0000000T
JPOL_E3_E4_Tekstykultury

Trzy i pół roku po śmierci…

Ważne!

Zbiór wierszy Anka to cykl poetycki. Tym mianem określa się liryki, które należą do tego samego gatunku, mają wspólny temat i łączą się w nadrzędną całość kompozycyjną. Cyklem poetyckim są też Treny Jana Kochanowskiego.

ReX8sSrpPpvj1
Władysław Broniewski, *** [Anka! To już trzy i pół roku…], czyta Bartosz Woźny Władysław Broniewski, *** [Anka! To już trzy i pół roku…], czyta Bartosz Woźny Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., tylko do użytku edukacyjnego.
*** [Anka! To już trzy i pół roku…]Władysław Broniewski
Władysław Broniewski *** [Anka! To już trzy i pół roku…]

Anka, to już trzy i pół roku,
długo ogromnie,
a nie ma takiego dnia, takiego kroku,
żebym nie wspomniał o mnie:

o mnie, osieroconym przez ciebie,
i choć twardość sobie wbijam w łeb,
nie widzę cię w żadnym niebie
i nie chcę takich nieb!

Żadna tu filozofia
sprawy tej nie zgładzi:
mojej matce, mojej siostrze było: Zofiaj00000000GB1v50_000tp004Zofia,
i jakoś czas na to poradził.

A ja myślę i myślę o tobie
po przebudzeniu, przed snem…
Może ja jestem coś winien tobie? –
bo ja wiem.

Na Powązkach ośnieżona mogiła,
brzozy coś mówią szelestem…
Powiedz, czyś ty naprawdę była,
bo ja jestem…

j00000000GB1v50_00000_BIB_001Władysław Broniewski, *** [Anka! To już trzy i pół roku…], [w:] tegoż, Wiersze i poematy, Łódź 1980, s. 376.

Po przeczytaniu utworu Władysława Broniewskiego wykonaj polecenia:

Ćwiczenie 1.1

Podaj nazwę środka stylistycznego rozpoczynającego wiersz, a następnie zastanów się i napisz, jaka jest jego funkcja w kontekście całego liryku.

Ćwiczenie 1.2

Postać mówiąca stwierdza w pierwszej strofie: „nie ma takiego dnia, takiego kroku, / żebym nie wspomniał o mnie”. Wyjaśnij, dlaczego osoba mówiąca używa określenia „o mnie”, a nie „o tobie”.

Ćwiczenie 1.3

Broniewski przywołał w tym liryku także dwa inne wydarzenia, które wiążą się ze śmiercią bliskich mu osób: matki i siostry. Jak sądzisz, dlaczego, odnosząc się do tamtych tragicznych wspomnień, poeta stwierdza: „jakoś czas na to poradził”. Czy – twoim zdaniem – Broniewskiemu udało się pogodzić z odejściem córki? Uzasadnij odpowiedź.

Ćwiczenie 1.4

Zrozpaczony ojciec i poeta wątpi w to, że ukojenie przyniosą mu religia bądź systemy filozoficzne. Jak sądzisz, dlaczego tak się dzieje? Wyjaśnij.

Ćwiczenie 1.5

Powiedz, do jakiego gatunku literackiego należy zaliczyć wiersz [Anka! To już trzy i pół roku…]. Uzasadnij swoją odpowiedź.

j00000000GB1v50_000tp004
j00000000GB1v50_0000001W
JPOL_E3_E4_Tekstykultury

Płacz za córką…

R1WbuhiU3L4ow
Władysław Broniewski, Moja córka, czyta Bartosz Woźny Władysław Broniewski, Moja córka, czyta Bartosz Woźny Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., tylko do użytku edukacyjnego.
R18FTOPYxzLXo1
Joanna Broniewska-Kozicka (Anka)
Jolanta Dyr, 1950, rysunek ołówkiem, licencja: CC BY-SA 3.0
Moja córkaWładysław Broniewski
Władysław Broniewski Moja córka

Jeszcze jedna noc przepłakana,
jeszcze się myśli gonią,
to dla niej – moja kochana –
to biegną me myśli po nią!

Jakże ci w tej jesionowej,
drewnianej, zimnej odzieży?
A ona, bezdennie nowa,
uśmiecha się, leży.

A jak z bezdennej rozpaczy
dźwignąć się tyle,
żeby cię jeszcze zobaczyć
przez chwilę?

Widzę cię w sarkofagu
jak Firlejównę w Bejscachj00000000GB1v50_000tp005Bejscach
A pisać nie mam odwagi
ani dla siebie miejsca.

j00000000GB1v50_00000_BIB_002Władysław Broniewski, Moja córka, [w:] tegoż, Wiersze i poematy, Łódź 1980, s. 375.

Po przeczytaniu wiersza Moja córka wykonaj polecenia:

Ćwiczenie 2.1

Określ, kim jest osoba mówiąca w tekście Broniewskiego.

Ćwiczenie 2.2

Opisz, jakie emocje wywołuje w tobie lektura tego utworu.

Ćwiczenie 2.3

W utworze pojawia się wzmianka o „jesionowej odzieży”. Wyjaśnij, co znaczy to określenie.

Ćwiczenie 2.4

Opisz, jaki jest nastrój wiersza. W odpowiedzi przywołaj właściwe cytaty potwierdzające twoją opinię.

Ćwiczenie 2.5

Wyjaśnij, jaką funkcję pełnią anafory zastosowane w tym wierszu.

Ćwiczenie 2.6

Zinterpretuj trzecią strofę tekstu, zwracając uwagę na funkcję pytania retorycznego zastosowanego przez poetę. Jaki jest wpływ tego środka stylistycznego na wymowę trzeciej zwrotki wiersza?

j00000000GB1v50_000tp005
j00000000GB1v50_00000030
JPOL_E3_E4_Tekstykultury

Wyrwać się z rozpaczy…

JPOL_E3_E4_Tekstykultury
RfwcUi6YSq3ga1
Płyta nagrobna z napisem Władysław Broniewski i żona Wanda. Na płycie stoją dwie lampki bez świeczek oraz leży mały wieniec z fioletowych kwiatów. Z ziemi wzdłuż płyty wyrastają różowe kwiaty.
Grób Władysława Broniewskiego i jego żony na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach
Grzegorz Petka, fotografia barwna, domena publiczna
JPOL_E3_E4_Tekstykultury
RKfIM1T9tQvxR
Władysław Broniewski, Obietnica, czyta Bartosz Woźny Władysław Broniewski, Obietnica, czyta Bartosz Woźny Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., tylko do użytku edukacyjnego.
ObietnicaWładysław Broniewski
Władysław Broniewski Obietnica

Córeczko moja daleka,
pusto, pusto koło mnie,
serce krwawi i czeka,
ono nie umie zapomnieć.

Umarłaś, lecz niezupełnie:
nadal razem się trudzim.
Com ci obiecał – spełnię:
wiersz mój odniosę ludziom,

by dawał pokój i światło,
miłość, nadzieję, radość,
choć niełatwo, córeczko, niełatwo
nieść wiersz i pod nim upadać...

Ta noc straszliwym ptaszydłem
siadła na mnie i kracze.
Oberwę, oberwę jej skrzydła,
wyrwę się, wyrwę rozpaczy.

j00000000GB1v50_00000_BIB_003Władysław Broniewski, Obietnica, [w:] tegoż, Wiersze i poematy, Łódź 1980, s. 362.

Po przeczytaniu wiersza Obietnica wykonaj polecenia:

Ćwiczenie 3.1

Określ, kim jest osoba mówiąca w wierszu.

Ćwiczenie 3.2

Wskaż w tekście Broniewskiego przykłady słów, zwrotów, które określają relacje między ojcem i córką.

Ćwiczenie 3.3

Co znaczą słowa: „Umarłaś, lecz niezupełnie”. Wyjaśnij.

Ćwiczenie 3.4

Osoba mówiąca w tym liryku nie potrafi pogodzić się ze śmiercią ukochanego dziecka, niezwykle cierpi. Wskaż i nazwij środki stylistyczne, które odzwierciedlają tragizm opisywanej sytuacji.

Ćwiczenie 3.5

Rozważ, odwołując się do wiersza i własnych przemyśleń, jaką funkcję pełni poezja w życiu człowieka doświadczonego śmiercią bliskiej osoby.

Ćwiczenie 3.6

Zastanów się i napisz, z jakim faktem z dziejów ludzkości można powiązać stwierdzenie obecne w liryku Broniewskiego: „Nieść wiersz i pod nim upadać”. Jak ty je rozumiesz? Uzasadnij.

Ćwiczenie 3.7

Ćwiczenie 3.8
R1HuvzhkboDeR1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.
j00000000GB1v50_00000046
JPOL_E3_E4_Tekstykultury

Kwiaty na grobie…

JPOL_E3_E4_Tekstykultury
RNOHkBo2VuCNe1
Bratki (fiołki trójbarwne) Bratki (fiołki trójbarwne) Źródło: Hans Olav Lien, fotografia barwna, licencja: CC BY-SA 3.0.
Bratki (fiołki trójbarwne)
Hans Olav Lien, fotografia barwna, licencja: CC BY-SA 3.0
JPOL_E3_E4_Tekstykultury
RbEU6goJhXham
Władysław Broniewski, Bratek, czyta Bartosz Woźny Władysław Broniewski, Bratek, czyta Bartosz Woźny Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., tylko do użytku edukacyjnego.
BratekWładysław Broniewski
Władysław Broniewski Bratek

Przyniosłem bratek z grobu Anki,
stoi przede mną,
i znowu będą chmurne poranki,
w południe ciemno.

Chciałem powiedzieć pani doktór,
że tak mi lepiej,
a ona mnie, żeby zamknąć okno,
będzie cieplej.

A czy tam ciepło w tej jesionowej
wąskiej trumnie?
Chory. W lecznicy. I znów na nowo.
Chciałbym umrzeć.

Złamię termometr, wyleję leki,
precz z medycyną, daleko.
Ale ten bratek, bliski i daleki,
spojrzę – i lekko.

Anka, pożyję, dopóki będę
ten bratek biały
oplatał w miłość, śmierć i legendę,
w tym jestem cały.

2 XI 1961

j00000000GB1v50_00000_BIB_004Władysław Broniewski, Bratek, [w:] tegoż, Wiersze i poematy, Łódź 1980, s. 377.

Po przeczytaniu wiersza Broniewskiego Bratek wykonaj polecenia:

Ćwiczenie 4.1

Wyjaśnij, czego można się dowiedzieć z utworu na temat sytuacji życiowej osoby mówiącej. Swoje wnioski poprzyj właściwymi cytatami z tekstu.

Ćwiczenie 4.2

Określ nastrój wiersza. Następnie opisz, jakie emocje i dlaczego wywołuje w tobie ten liryk.

Ćwiczenie 4.3

Zbierz informacje, odwołując się do dowolnych źródeł wiedzy, co symbolizuje bratek. Wyjaśnij, w jaki sposób ta symbolika znalazła odzwierciedlenie w wierszu Broniewskiego.

Ćwiczenie 4.4

Zinterpretuj sens ostatniej strofy.

j00000000GB1v50_00000053
JPOL_E3_E4_Konteksty

Po odejściu bliskiej osoby

Broniewski. Miłość, wódka, politykaMariusz Urbanek
Mariusz Urbanek Broniewski. Miłość, wódka, polityka

Jadwidze Stańczakowejj00000000GB1v50_000tp006Jadwidze Stańczakowej powiedział kiedyś, że oddałby oczy za życie córki. – Utracić wzrok… to straszne. Ale mniej okrutne od mego cierpienia – mówił. […] Zakochał się w urodzonej 24 listopada 1929 roku córeczce od pierwszego wejrzenia. „Tu się chyba zaczęła Władka największa, najważniejsza w życiu miłość” – pisała Janina Broniewska. Była małą muzą, Joanną, Anką, Anią, Anczydłem, Anulą, córką‑bzdurką. […] W dniu pogrzebu Anki spotkała Broniewskiego na ulicy Maria Iwaszkiewiczj00000000GB1v50_000tp007Maria Iwaszkiewicz. Pamiętała go sprzed wojny i z całkiem niedawnych czasów, gdy przychodził do Anki do WFDj00000000GB1v50_000tp008WFD. Wtedy zobaczyła kogoś zupełnie innego. „Był wrakiem człowieka. Zapuchnięty od płaczu, pijany, zupełnie załamany”.

j00000000GB1v50_00000_BIB_005Mariusz Urbanek, Broniewski. Miłość, wódka, polityka, Warszawa 2011, s. 284–296.
Broniewski. Miłość, wódka, politykaMariusz Urbanek
Mariusz Urbanek Broniewski. Miłość, wódka, polityka

Wszystkie wiersze, które złożyły się na tom Anka, powstały w ciągu jednego roku, od stycznia 1955 do stycznia 1956. Zachowały się w Muzeum Broniewskiego bez wariantów. Inaczej niż dziesiątki innych rękopisów. „Jakby wyrzucał je z siebie na papier, a kiedy nie odpowiadały mu, nie wyrażały tego, co przeżywał, niszczył i pisał dalej” – pisała Wanda Broniewskaj00000000GB1v50_000tp009Wanda Broniewska. Zdaniem Feliksy Lichodziejewskiej próbował ukryć najbardziej tragiczne uczucia, które nim targały. Wiersze, które czytał jej przez telefon, tuż po napisaniu, różniły się od tych, które pokazywał w maszynopisie. Wcześniejsze wersje niszczył.

j00000000GB1v50_00000_BIB_005Mariusz Urbanek, Broniewski. Miłość, wódka, polityka, Warszawa 2011, s. 284–296.
Życie i twórczość Władysława BroniewskiegoFeliksa Lichodziejewska
Feliksa Lichodziejewska Życie i twórczość Władysława Broniewskiego

Przez długich kilka lat nie zdołał Broniewski „wyrwać się z rozpaczy”, zapomnieć o bólu, skupić myśli na innym temacie niż wspomnienia o córce. Z rozpaczą ojca łączyła się tragiczna świadomość twórcy, że pisze mniej, niż chciałby. […]

Trudno o tych wierszach pisać piórem krytyka, trudno je analizować. Są to strofy rozpaczy, krzyk serca, które niejeden już raz zamierało z bólu. […] Niewielu jest liryków, którzy by w podobnym stopniu co Broniewski uczynili swe wiersze zarówno wiernym i bezpośrednim wyrazem wielkich przeżyć zbiorowych, jak niczego nieprzemilczającym pamiętnikiem własnego życia.

j00000000GB1v50_00000_BIB_006Feliksa Lichodziejewska, Życie i twórczość Władysława Broniewskiego, [w:] , Władysław Broniewski, Warszawa 1966, s. 93.

Po przeczytaniu przywołanych tekstów Mariusza Urbankaj00000000GB1v50_000tp00AMariusza UrbankaFeliksy Lichodziejewskiejj00000000GB1v50_000tp00BFeliksy Lichodziejewskiej wykonaj polecenia:

Ćwiczenie 5.1

W pierwszym tekście Broniewski. Miłość, wódka, polityka Urbanek napisał, że po śmierci córki poeta przelewał wszystkie swoje emocje na papier. Jednak utwory, które zostały ostatecznie opublikowane, różniły się od maszynopisów. Jak sądzisz, z czego to wynikało? Wyjaśnij.

Ćwiczenie 5.2

Zacytuj – odnosząc się do drugiego fragmentu autorstwa Urbanka – w jaki sposób poeta zwracał się do swojego dziecka.

Ćwiczenie 5.3

Wyjaśnij – na podstawie tekstu Lichodziejewskiej – na czym polegał kryzys twórczy Broniewskiego.

Ćwiczenie 5.4

Rozważ i oceń, który z fragmentów przywołanych tekstów zawiera w sobie większy ładunek emocjonalny i ukazuje – twoim zdaniem – bardziej przejmująco cierpienie Broniewskiego po śmierci ukochanej córki.

j00000000GB1v50_000tp009
j00000000GB1v50_000tp00A
j00000000GB1v50_000tp00B
j00000000GB1v50_000tp006
j00000000GB1v50_000tp007
j00000000GB1v50_000tp008
j00000000GB1v50_0000006D
JPOL_E3_E4_Preteksty

Śmierć jako temat tabu

Znany francuski historyk, Philippe Arièsj00000000GB1v50_000tp00CPhilippe Ariès, autor Rozważań o historii śmierci, pisał o kulturowym nakazie milczenia na temat śmierci. Zdaniem badacza, do przełamania tabu doszło okrężną drogą – za pośrednictwem naukowców.

Ćwiczenie 6.1

Jak sądzisz, dlaczego współcześnie śmierć jest tematem tabu? Uzasadnij, odnosząc się do obserwacji życia społeczno‑kulturalnego i własnych przemyśleń.

Ćwiczenie 6.2

Czy możliwe jest oswojenie się ze śmiercią? Czy są jakieś sposoby, które to ułatwiają? Przedstaw swoje stanowisko i je uzasadnij.

j00000000GB1v50_000tp00C
j00000000GB1v50_0000006S
JPOL_E3_E4_Zadaniowo

Zadaniowo

Ćwiczenie 7

Napisz rozprawkę na temat: „Czy możliwe jest pogodzenie się ze śmiercią bliskiej osoby?”. Rozważ temat, odwołując się do przywołanych wierszy Broniewskiego i dwóch innych tekstów kultury.

Ćwiczenie 8

Przygotuj się do dyskusji, której punktem wyjścia będzie stwierdzenie: „Jeśli nasze życie wydaje się nam wartością, możemy oczywiście pragnąć oddalenia śmierci, przełożenia jej na kiedy indziej. […] Jednak pragnienie nieśmiertelności jest wewnętrznie sprzeczne: «to, co nie umiera, nie żyje»” (Mateusz Kwaterko, Śmierć i Filozof, [w:] Vladimir Jankélévitch, To, co nieuchronne, Warszawa 2005, s. 13–14).

R1YmJ5n1pooEZ1
zadanie interaktywne
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY 3.0.