Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
RArV9BEXbOxyg
Zdjęcie przedstawia skrzynki na listy stojące na drewnianym blacie. Na każdej skrzynce jest inna liczba. W tle są zarośla.

Wzór skróconego mnożenia na n-tą potęgę różnicy

Źródło: Pexels, dostępny w internecie: www.unsplash.com.
R1X6qLCFbObZI1
Profesor Moriarty, ilustracja Sidney Paget, która towarzyszyła oryginalnej publikacji "Ostatecznego problemu"
Źródło: dostępny w internecie: commons.wikimedia.org, domena publiczna.

W niektórych opowiadaniach o Sherlocku Holmesie napisanych przez Arthura Conana Doyle’a występuje fikcyjna postać – profesor James Moriarty. Doyle opisuje Moriarty’ego jako makiawelicznego przestępcę, wroga Sherolocka Holmesa, ale też genialnego matematyka. Przypisuje mu odkrycie wzoru na współczynniki rozwinięcia n–tej potęgi dwumianu.

W rzeczywistości metody otrzymywania tych współczynników znane były już w XIII wieku.

W tym materiale poznamy współczesne sposoby określania współczynników rozwinięcia n–tej potęgi różnicy.

Twoje cele
  • Określisz współczynniki n–tej potęgi dwumianu różnicy, korzystając z trójkąta Pascala.

  • Zapiszesz n–tą potęgę dwumianu różnicy w postaci sumy, korzystając z dwumianu Newtona.

  • Wykorzystasz wzory na n–tą potęgę różnicy przekształcając wyrażenia algebraiczne.