Późnym latem 1370 roku Kazimierz udał się do ziemi sieradzkiej i zatrzymał w lokowanym przez siebie miasteczku, Przedborzu, gdzie znajdował się zabytkowy dwór. W święto Narodzenia Maryi Panny, 8 września, król miał swoim zwyczajem udać się na polowanie. Gdy ścigał jelenie, jego koń się przewrócił, a on sam, spadając, odniósł ranę na lewym kolanie.

Ponieważ gangrena, która się z tego wywiązała, szybko ustąpiła, Kazimierz podjął podróż powrotną do Krakowa. W jej trakcie władcę dopadła wysoka gorączka i nie ustępowała przez kilka następnych dni mimo wysiłków medyków. Król zawsze cieszył się dobrym zdrowiem i lekceważył zalecenia, jakby nie mogąc uwierzyć, że może zbliżać się koniec. Pod koniec października orszak wiozący Kazimierza dotarł wreszcie do Krakowa. Dwa dni później, 3 listopada 1370 r., o świcie, 60‑letni organizm w końcu się poddał i król pożegnał się z życiem. Odchodził ten, który już za życia otrzymał przydomek Magnus, czyli Wielki. Wraz z nim kończyła się dynastia piastowska na tronie polskim, a korona na mocy wcześniejszych układów miała przejść na Andegawenów.