– z charakterystyczną melancholią pisał Cyprian Norwid w wierszu Moja piosnka [I] (1841). Za życia twórczość Norwida była mało znana, ponieważ niewiele jego utworów doczekało się wówczas publikacji. Jego poezja była całkowitym zaprzeczeniem dla natchnionych, romantycznych wieszczów, z którymi się nie utożsamiał. Od samego początku działalność artystyczna Norwida charakteryzowała się odrębnym i oryginalnym stylem. Świadomie przekształcał również wiele romantycznych motywów. Miał poczucie, że należy do pokolenia straconego.