Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
R186sL75sIVLf
Obraz przedstawia mężczyznę siedzącego przy stole z piórem w dłoni. Myśli nad czymś intensywnie. Na stole książki oraz świecznik. Wystrój pomieszczenia charakterystyczny dla epoki średniowiecza.

Piśmiennictwo polskie w średniowieczu

Jan Długosz.
Źródło: Antoni Gramatyka (1841–1922), 1878–1879, Wikimedia Commons, domena publiczna.

Początki piśmiennictwa w Polsce sięgają czasów Mieszka I. Zapewne wówczas zaczęto spisywać po łacinie roczniki, które lakonicznie informowały o najważniejszych wydarzeniach wraz z podaniem daty rocznej. Pierwsze obszerniejsze dzieło poświęcone Polsce powstało ok. 1113 r. na dworze Bolesława Krzywoustego. Jego autorem był anonimowy mnich, który prawdopodobnie pochodził z Francji, w związku z czym nazywa się go Gallem Anonimem. Napisał on utwór literacki opowiadający o czynach (łac. gesta – tak określa się gatunek literacki, do którego zaliczamy dzieło Galla) Krzywoustego i jego przodków, napisany świetną, rytmiczną łaciną. Od samego autora wiemy, że tekst miał być tłumaczony na język polski i recytowany na dworze książęcym.

Rgf2cym0qStC81
Linia chronologiczna przedstawia następujące po sobie wydarzenia: 966 rok chrzest Polski, około 991 rok powstanie dokumentu Dagome iudex, XII wiek spisanie Kroniki przez Galla Anonima, XII‑XIII wiek spisanie Kroniki polskiej przez Wincentego Kadłubka, 1223 śmierć Wincentego Kadłubka, 1320 zakończenie rozbicia dzielnicowego Polski, 1455‑1480 rok spisanie przez Jana Długosza dzieła Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego, 1505 rok uchwalenie konstytucji nihil novi.
Źródło: Contentplus.pl sp. z o.o., licencja: CC BY-SA 3.0.
Twoje cele
  • Wymienisz najważniejszych kronikarzy polskich i opiszesz ich dzieła.

  • Opiszesz pierwsze zachowane utwory literackie zapisane po polsku.

  • Scharakteryzujesz warsztat pracy ówczesnych historyków.